maandag 31 december 2012

Daar gaan we weer...

Elke 365 dagen, soms doen we er een dagje langer over, gaat de teller een jaartje hoger.
Velen willen dan ook nog eens goede voornemens staan uitkraaien, die ze veelal de dag erop vergeten zijn, en, indien niet, zichzelf voor de kop slaan omdat ze zo een stommiteiten uitgekraamd hebben.
Bij veel mensen komt het dus neer op veel beloven en weinig geven... (doet dan de zotten in vreugde leven).

Nou mijn voornemens voor 2012 waren niet van de minste, maar ze zijn gehaald.
Nu zijn deze voor 2013 al een tijdje opgesteld, zijnde:
-1: de komende zomer een dagtocht maken die de 250 km (of iets meer) afklopt.
-2: een 2 daagse van 400 km, met een overnachting ergens in een B&B.
-3: en als laatste de eenvoudigste, opnieuw leren klimmen door meer in de Vlaamse Ardennen te gaan toeren. 
Braambrugstraat - Oudenaarde
Verder voor elkeen een gezond 2013 met veel (fiets)plezier en weinig pech met de fietsen en geen lekke banden.

zondag 30 december 2012

Apegapen en poetsen.

De laatste dagen lig ik een beetje op apegapen. Ik heb enkele dagen rust genomen omdat ik me alles behalve fris voel. Ondertussen heb ik de redenen (het waren er 2) gevonden en 1 dag later gaat het nu plots al veel beter. 
Maar ondertussen heb ik, uit pure verveling, ff een doek over de fietsen gegooid. Want jezelf irriteren is toch zowat het ergste dat je kan doen. En wat een doek allemaal kan doen. Na de "tocht door het duister" mid december zag mijn trike (die al niet mooi meer was) er ongelooflijk uit. 

De fietsen staan, in mijn ogen althans, er weer piekfijn bij. Ik ben er met een oude stofdoek over geweest en er al het zand (toch het meeste) afgehaald en nadien is het ff schrikken wat er allemaal los is gekomen. Natuurlijk is dit niet hetzelfde als met de spuit erop, insoppen, droogwrijven, waxen,... en wat weet ik nog allemaal, maar voor mij is dit al heel wat. Als je bedenkt dat mijn city bike in zijn 20 jarig bestaan NOOIT een poetsdoek van dichtbij heeft gezien... laat staan gevoeld.









Ik heb ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om 3m spaakreflectoren over de spaken te schuiven. kwestie van de fietsen in een nuttige zin wat te pimpen ;-) 



Ik heb ook van het moment gebruik gemaakt om de gemonteerde SunUp eco dynamo te schieten.


"Spijtig genoeg" heb ik geen foto's genomen voor ik begon met de poetslap.

De kettingen krijgen heel regelmatig een doek te verwerken. Normaal 1 keer per 2 weken, tenzij ik in de regen moet fietsen. Dan worden ze de dag erop droog gewreven. Smeren gebeurt normaal om de 1000 km, maar met de regen van de laatste tijd doe ik dat meer op het gevoel. Begint de ketting droog te lopen is het tijd voor een smeerbeurt (teflon spray). En de banden worden 1 keer per 2 weken op druk gecontroleerd.

zaterdag 29 december 2012

2012: het jaar van de waarheid.

2012 is het jaar van de waarheid geworden.
Na in 2010 opnieuw op de fiets te zijn gestapt en op het eind een nieuwe fiets te hebben gekocht werd 2011 een bewogen jaar, 2 ligfietsen werden aangekocht. Als ik het nu zie in, toch een beetje, een overmoedige bui.
Maar het zijn tot nu toe geen hopeloze aankopen geweest. Waar ik elders wel eens hoor dat vol goede moed een nieuwe fiets wordt aangekocht, om dan tot de vaststelling te komen dat zelfs op die nieuwe fietsen moet getrapt worden en dat enkele weken later de fiets al staat stof te vergaren zijn alle fietsen hier mooi in bedrijf.

In het begin van het jaar had ik me 4 te behalen doelen opgesteld.
Namelijk:
- een fietsvakantie, het zijn er 2 geworden en bovenop nog een tocht van een weekend.
- een week lang 100 km per dag afleggen. Het zijn 8 dagen geworden met ruim 1000 km op de teller.
- een dagtocht van minstens 200 km. Op 18 augustus had ik 206 km op de teller.
- 10 000 ligfietskilometers halen. Eind oktober waren ze binnen.

Toen ik deze voornemens opstelde leek het nogal utopisch en uiteindelijk lijkt het gemakkelijk haalbaar te zijn geweest. Maar het lijkt wel gemakkelijker dan het was, er blijkt wel wat geluk mee gepaard gegaan te zijn geweest. Zeker die 10 000 km waren minder eenvoudig dan het lijkt.

Maar tegelijkertijd heb ik mezelf wel bewezen tot wat ik instaat ben. Ook tot vaststelling gekomen dat ik het fietsen nooit had mogen laten vallen. Maar blij dat ik er (door een stommiteit van een ander) terug toe gekomen ben. Ik fiets blijkbaar erg graag, en nog veel liever met de ligfietsen. Ik weet nu ook dat snelheid niet mijn ding is, maar afstand is dat wel en daar focus ik me nu ook op.

De 2 ligfietsen worden 50/50 gebruikt met elk een kleine 5500 km op de teller dit jaar en de Brompton vouwfiets met zijn kleine afstanden heeft toch ook een 1200 km onder de wielen zien passeren.

Het klinkt misschien een beetje raar maar ik ben best tevreden met mezelf. En een gelukkig leven, begint dat niet met tevreden zijn met jezelf?

zaterdag 22 december 2012

Leren fietsen.

Als je begint te ligfietsen is het alsof je opnieuw moet leren fietsen. De houding en gevoel is anders, en niets is wat het lijkt. De eerste maanden maakte ik heel veel progressie, dat is nu ook niet zo moeilijk, maar daarna stagneerde ik. Maar na de winter, een periode waarin ik veel met de trike op zwier was bleek ik me bijzonder zelfzeker te voelen op de Grasshopper met veel kilometers tot gevolg. De reden was dat ik met de trike het verkeer rondom mij veel beter had leren inschatten zonder mij te moeten bekommeren om mijn evenwicht. Maar na een paar maand (maart-april) van euforie ging het begin mei plots mis, heel erg mis zelfs. In een bocht die bezaaid lag met steentjes, die ik veel te laat opmerkte (die steentjes, niet de bocht), ging ik in volle vaart (voor mij is dat 25 km/u) onderuit, keihard onderuit zelfs. Het was zo erg dat ik plots schrik had om op 2 wielen te gaan liggen. Niet dat ik niet meer "Grasshopperde" maar toch, steeds zat er wat schrik in de broek. Het bochtenwerk ging minder goed, starten (en vooral) stoppen leek me plots veel moeilijker. Je moet me niet vertellen wat er scheelde: "wie schrik heeft krijgt ook slaag" dat weet zelfs ondergetekende. Waar ik vooral problemen mee had was dat mijn voet nogal eens durfde wegschuiven (nieuwe schoenen brachten maar gedeeltelijk soelaas) en ik daarmee bij het stoppen mijn evenwicht dreigde te verliezen. 

Maar na de zomer is daar allemaal verandering in gekomen. Plots rij ik veel slagvaardiger met de Grasshopper. Stoppen en starten gaat veel beter dan vroeger, het bochtenwerk is veel beter (minder schrik om onderuit te gaan) en ik voel me meer (lees VEEL meer) zelfzeker, zonder overmoedig te zijn, liggend op 2 wielen. 
Hoe komt die nu allemaal... het zit in de WOL-soeptocht van 25 oktober. Daarin reden 2 jonge mensen mee die me de ogen hebben geopend. Het gemak waarmee die 2 tussen ons door laveerden en hun stop en starttechniek, die zo vanzelfsprekend en ontspannen leek, deed me nogal opkijken. En vooral de jongste van de 2 zusjes gaf me het nakijken. Het is niet zo dat ik hun manier van fietsen heb gekopieerd, maar ik heb er toch iets van opgestoken waardoor ik mijn voet toch net iets anders op de grond plaats waardoor ik nu rustig en stabiel tot stilstand kom. En daar waar ik vroeger schrik had om in de regen (op 2 wielen) te fietsen vanwege het gemakkelijk wegglijden van de voet bij stoppen, maakt me dat nu niets meer uit, die voet glijdt nooit meer weg. En met die stabiliteit kan ik dan weer sneller en gemakkelijker vertrekken waardoor ik minder klungelend (zo voelde het toch aan) op snelheid kom.
Het is ook zo dat ik niet alleen tijdens de tocht kon leren. Doordat ik de tocht ook gefilmd heb (zowel naar voor als naar achter), kon ik nadien tijdens de montage van de video ook nog eens -tig keer bekijken hoe ze hun "stalen ros" in bedwang houden.

De bewuste jongeren tijdens een "energie" pauze.  


Onderstaande foto is genomen uit de video-opname van de naar achter gerichte camera. De seconden voor dit beeld waren een lesje in stoptechniek.



vrijdag 21 december 2012

Regen en woon-werk...

Sinds 24 September noteer ik in welke weer gesteldheid ik moet forenzen. Dit om voor mezelf eens te weten hoeveel ritten ik in de regen (of erger) moet "ploeteren". Met de winter voor deur ben ik niet direct in het mooiste jaardeel gestart. Daardoor moeten de gegevens met een korrel worden genomen.

Nu mijn werkjaar erop zit (dankzij de lay-off dagen door de crisis) maken we de balans op.
Uiteindelijk heb ik 114 ritten woon-werk (1 dag = 2 ritten) genoteerd en daarvan waren er 22 in de regen (enkele druppels worden niet als regen aanzien). Dit komt op een gemiddelde van 19%. Van de 13 opgetekende weken waren 3 weken volledig droog.

Er zijn me ook een paar zaken opgevallen.
- Sinds ik nu opnieuw aan het fietsen ben geslagen (eind 2010) heb ik vrij goede regenkleding (en bij uitbreiding een hele verzameling fietskleding) aangeschaft waardoor ik me nauwelijks nog zorgen maak over de weersgesteldheid. Er zijn maar 2 zaken waar ik me druk om maak, en dat zijn stormen (de wind maakt fietsers kwetsbaar) en gladheid (sneeuw, ijzel, ijsplekken).
Enkele weken geleden zag ik het ruim een uur voor het vertrek beginnen regenen, het enige waar ik aan dacht was dat de windstopperbroek mocht thuis blijven en ik de regenbroek aan moest trekken. Pas op het werk besefte wat mijn gedachte inhield, ik ben zo ingesteld op het woon-werk per fiets dat ik me niet meer erger, maar bekijk welke kleding ik nodig heb. Dat terwijl de autobestuurders met paraplu's van de auto naar de ingang van de fabriek holden, uit schrik een druppel water op zich te krijgen, terwijl ik er al ruim 11 km heb opzitten in de regen.

- De reacties van de autobestuurders op het einde van de werkdag (met regen) liegt er ook niet om. Ze ergeren zich meer aan de regen dan de fietsers, dat terwijl ze amper een paar 100 m moeten wandelen en een fietser al vlug 5 km.

Ook voor het volgende jaar (2013) ga ik verder met noteren in welke weersgesteldheid ik het woon-werk verkeer afleg.

woensdag 19 december 2012

Idioot of visionair.

Herman Van Veen bracht dit liedje uit in 1979.
Als hij dacht dat ze het toen druk hadden komt hij nu over als een idioot.
Na al die jaren klinkt het actueler dan ooit en lijkt het als was hij een visionair.


dinsdag 18 december 2012

Volle kracht op dynamoverlichting.

Sinds het voorbije weekend heb ik eindelijk ook een dynamo achterlicht voor de trike.
Na weken van wachten op een achterlicht bij Plum (er blijken veel leveringsproblemen te zijn in de verlichtingssector), kon ik van medeligger Jan een achterlicht overnemen dat niet past op zijn fiets. 
Daardoor kon ik voorbije weekend ook zonder zorgen mee in "de tocht door het duister".

Het achterlicht is de Philips lumiring geworden.

Philips Lumiring
Philips Lumiring
Ik ben nu eindelijk van de batterijverlichting verlost. Of toch niet helemaal, ik heb voor op de helm of de vlaggestok Axa sport batterijverlichting die oplaadbaar is met de computer (usb aansluiting). En ik heb ook nog de zware batterij koplamp Ignite X (tot 800 lumen) die helpt om de zichtbaarheid te verbeteren op onverlichte wegen. En dat is nodig vanwege nachtblindheid. Vooral bij regen, dit heb ik zaterdagnacht mogen ondervinden.


Axa sport
Ignite X
De dynamo koplamp is al beschreven in een vorig artikel. Het is de Lumotec IQ Cyco T Senso plus. Deze lamp heeft een licht opbrengst van 60 lux, waarbij de lichtbundel naar beneden gericht wordt om verblinding te vermijden en zicht te geven waar je moet zien. Ik heb al een paar reacties gekregen dat deze lamp wel heel erg veel licht geeft en ook eens een bestelwagen zien opzij gaan voor mij waarbij die ook de kruislichten uitschakelde. Toen ik bij het passeren om "uitleg" vroeg, kreeg ik als reactie van de bestuurder dat hij dacht dat er auto aankwam met grootlichten aan??? Daarna heb ik de lamp wel iets meer naar beneden gericht, maar het is en blijft een lichtopbrengst die vele keren hoger is dan de veelal (al dan niet) gebruikte fietsverlichting.


Nu heb ik op elke fiets dynamoverlichting. Waarbij de ligfietsen naast standlicht achteraan ook standlicht en dagrijlicht vooraan hebben. Het is de bedoeling om vanaf nu altijd met lichten aan te rijden. Zowel dag als nacht, zomer als winter.

zondag 16 december 2012

1 kaarsje

Vorig jaar, als ik me goed herinner, ben ik op 16 december de trike gaan afhalen.
De trike is er gekomen na een fietstocht met de Gentseliggers in november 2011, waar we langs nogal wat vettige landbouwwegen kwamen en ik steeds met een ei zat uit schrik dat ik ging onderuit gaan (wat een ander wel enkele keren gedaan heeft) en waar ik de trikers al lachend door de bochten zag zwieren, of de weg nu vettig en glad lag of niet.

Uiteindelijk was het de bedoeling om er dus in de winter mee te karren en ik had het idee er 3000 km mee te liggen per jaar. Maar het is wel een beetje anders uitgedraaid. De trike is en blijft een sensatie om mee te rijden en ik doe er dus veel meer kilometers mee. De fiets is naast de winterfiets ook de vakantiefiets en de lange afstandsfiets bij uitstek geworden. In totaal heeft de trike in een jaar tijd 5920 km onder de wielen zien passeren.

Op lang weekend in Aalter-Ruiselede-Tielt, mei 2012.

De verjaardag is gevierd met een tochtje huiswaarts vanuit Tielt, net na middernacht. Dit na een avondtocht in Tielt met de WOL(lers). Meer daarover kan je lezen op --> Bicky en zijn fietsen.
Het is een regelrechte doop geworden, van de 42 km die moesten afgelegd worden was ruim de helft in de regen. En de fiets die er al niet echt proper meer uitzag ziet er nu echt "lief" uit.

Maar wie denkt dat de Grasshopper nu staat te verkommeren heeft het mis. Deze heb ik opgehaald op 10 september 2011 en heeft ondertussen 7570 km zien passeren.


vrijdag 14 december 2012

fietsen IS gevaarlijk...

...als de anderen nergens naar omkijken.
Vandaag stond weer eens een auto met aanhanger op het fietspad geparkeerd.
Ik heb de aanwezige persoon bedankt (letterlijk) en gezegd dat het een fietspad is, ik kreeg wat gemompel terug...
Maar wat erger is, het was aan het regenen en het was behoorlijk donker (om 14u30). Ikzelf reed met, naast de dynamo verlichting (die standaard altijd aanstaat), ook met de lichten op de helm op knipperstand. Die auto stond net na de het begin van het  (2richtings) fietspad. Daar ik een kleine jump moet maken om de drempel over te gaan (van weg naar fietspad) en dat met een natte bril keek ik niet zo heel ver voor mij uit. Als ik op het fietspad ben en voor mij uitkijk schrik ik me een ongeluk omdat daar dan plots enkele meters verder een auto met aanhanger staan. Door de duistere dag was die heel moeilijk te zien, maar lichten aanzetten, ho maar (en dan spreek ik niet over reglementair parkeren).

Een straat verder iets dat ik vorige week ook meemaakte, een auto die me nog snel inhaalt (ook al geef ik signaal da ik linksaf moet). Deze keer was ik minder dan 50 m van het kruispunt, mijn signaal straal negerend en na het inhalen direct knal voor mij gaan rijden (en stoppen want we zijn aan het kruispunt). Hij kon me niet negeren want ik heb me gewoon met mijn stem uitgeleefd. Maar wat meer is, het blijkt een woonstraat of erf te zijn, er zijn drempels om het verkeer te vertragen en er staan borden met de vraag traag te rijden vanwege spelende kinderen... of hoe laag kan je vallen als autobestuurder als je daar al geen rekening mee houd.
Maar hij gaf totaal geen reactie, iets wat onbeschrijfelijk is. Ze kunnen dan wel beweren dat de fietsers geen manieren hebben. En sommige fietsers zijn echt wel bot. Maar geen nood, jullie zijn geen haar beter, en misschien hebben veel fietsers het van jullie geleerd, althans ik leer veel van de autobestuurders, maar weinig goeds.

Dus geachte autobestuurder, je moet nu echt niet boos zijn als we lomp, bot of bruut zijn. Misschien beschouwen we jullie als ons voorbeeld!

donderdag 13 december 2012

T'is fris aan de vis.

Ik weet niet welke vis bedoeld wordt, maar dit werd gisterenochtend verteld achter mij aan de ingang van de fabriekspoort. En die vis had het blijkbaar frisser dan dinsdagmorgen.
Veel heb ik daar toch niet van gemerkt. Dinsdag had ik (eindelijk) mijn fietshandschoentjes omgeruild voor dikke handschoenen, het fietsjasje is ingeruild voor een iets dikkere jas en de ligfiets blijft ook thuis want de Brompton wordt de kou ingejaagd.
Maar met een kruissnelheid van 23 km/u bakt mijn vis behoorlijk bruin. Na 11,7 km kom ik aan in de fietsstalling en het eerste dat dan gebeurd is die handschoenen uit, helm af en jas open, zodat de stoom uit mijn poriën kan.
Dat terwijl al die 'slimme' mensen koukleumend de fabriek binnenkomen (hebben moderne auto's geen verwarming?) zit ik, na omkleden, de eerste minuten in mijn t-shirt zodat de stoom helemaal kan opdrogen en dan pas gaat mijn werkjasje aan. En pas na de eerste break (aankomst fabriek 5u30, eerste break 8 uur) voel ik hoe koud het in de fabriek aanvoelt.

Net als bij een auto (toch deze waar ik mee reed 18 jaar geleden) wordt het pas na een tijdje rijden warm op de fiets. Maar waar ik bij het uitstappen uit de auto de warmte direct kwijt was, blijkt de warmte van de fiets me te volgen en me nog een (behoorlijk) tijdje warm te houden. Hoezo er is geen verwarming op de fiets?


dinsdag 11 december 2012

Heb jij al eens naar de autoparking gekeken?

Op het werk net voor we moeten beginnen komt iemand bij mij en zegt die heel ernstig: "heb jij al eens naar de autoparking gekeken?"
Ik bekijk die persoon alsof die een klap op zijn hoofd heeft gekregen en dan vervolgt hij:"DIE STAAT HELEMAAL VOL, ECHT VOL HE".
Het enige dat ik kon antwoorden was dat de fietsstalling ruim halfleeg was.

Het ergste is, die persoon weet dat ik ALTIJD met de fiets kom en dat ik niet in auto's geïnteresseerd ben.

zaterdag 8 december 2012

Reacties de laatste week.

De laatste dagen regent het reacties ivm fietsen naar het werk.
2 reacties waren specifiek naar het ligfietsen toe, waarbij werd gevraagd naar de snelheid.
Waarbij ik een opmerking kreeg dat ik toch wel behoorlijk snel ging, mja, het stuk waar hij me passeert daar ga ik regelmatig tussen de 27 en 30 km/u, maar mijn gemiddelde het eind van de week is steevast tussen 21-22 km/u. Ik kreeg ook een vraag of ligfietsen niet onveiliger was vanwege het liggen en het lager zijn. Daar moest ik niet eens op antwoorden omdat een (buk)fietser zijn relaas gaf van een bijna aanrijding die dag van een auto die hem bijna (op een paar cm na) had geramd, terwijl de fietser met licht reed (overdag), hij rijdt wel met donkere kleding, maar draagt een licht (groen/geel) gekleurde rugzak. Daarna gaf ik het relaas van anderhalf jaar bukken op de Antwerpsesteenweg. Wat eigenlijk gevaarlijker was dan de ligfiets nu, omdat de bukfiets(er) veel meer als straatmeubilair wordt aanzien.

De andere vragen gingen over het (lig)fiets forenzen en de wintertoestand deze week.
Hoezo wintertoestand, van de kou heb ik weinig tot geen last (mijn vingers misschien omdat ik nog steeds enkel de fietshandschoenen draag). Het vroor nog net niet waardoor de sneeuw niet bleef liggen. Het enige probleem was de zichtbaarheid op woensdagmiddag waarbij, door de duistere dag met regen-sneeuw, de onverlichte auto's en fietsers zeer moeilijk te zien waren.
1 Opmerking was: "ge zijt nu toch niet met de fiets", toen ik verklaarde dat ik zelfs met de ligfiets was komen opdagen keek die me toch wel heel raar aan. Terwijl het helemaal niet gevaarlijker was dan op een zomerse regendag.

Gisteren (vrijdag) was ik thuis en ik moet wel toegeven dat ik vanaf gisteren (vorst ook overdag) pas om met de Grasshopper opstap te gaan. Op 2 wielen liggen vind ik nu (voor mezelf) toch wel gevaarlijk worden. Maar de trike en Brompton zijn HET alternatief. En wordt het echt te grof, dan kan ik nog steeds afstappen en een eind te voet gaan. De afstand van 11,7 km kan ik in nood steeds inkorten tot 6 km.

vrijdag 7 december 2012

Alle oproepen ten spijt...

Er wordt heden ten dage tot in der treurnis gevraagd om het op de weg rustig te doen.
Maar veel autobestuurders laten hun verstand zelfs in huidige weersomstandigheden thuis.

Donderdag avond na het werk kom ik aan het eind (< 100 m) van een rustige brede straat (met verkeersdrempels om het snelheid te drukken). Ik hoor (door omstandigheden was ik met de Brompton onderweg en die heeft geen spiegels) een auto achter mij aankomen en om het inhalen te beletten (ik moet naar links) steek ik mijn arm uit. Krijg ik direct een versnellende motor te horen en een claxonstoot, direct komt de auto naast me om me in te halen om dan aan het kruispunt rechts af te moeten??? Als je weet dat ik het gevoel had aan het begin van de straat ijs op een plasje water te zien weet je dat je best zo een spelletjes, zeker nu, achterwege laat (en beter nooit speelt).

Moeten zoveel bestuurders echt eerst crashen om te leren (en dan nog)?

Maar ook, zo een mensen, staan die er nooit bij stil dat familie van hen (bvb kinderen, kleinkinderen, neefjes, nichtjes) ook wel eens met de fiets de weg opgaan en hoe zouden ze reageren als ze op die manier aangereden worden? De autobestuurder gaan feliciteren voor zijn gedrag, of zou het kot te klein zijn voor fouten die ze zelf maken???

maandag 3 december 2012

WOL soeptocht Ingelmunster --> The movie

Op 25 oktober werd de soeptocht in Ingelmunster gereden.
Foto's daarvan zijn reeds in een eerder bericht geplaatst.
Maar vandaag ook een montage afgewerkt van de video opnames.





Eerder werd vermeld dat de tocht in Izegem werd gereden.
Dit was verkeerd en is nu aangepast naar Ingelmunster.
Ook de intro van de film werd aangepast.

donderdag 29 november 2012

En toen gingen we knutselen.

Ik ben heus niet de eerste en zal ook niet de laatste zijn die een ligfiets koopt en nadien naar zijn eigen wensen aanpast. De ene doet het zachtjes, de ander gaat er echt met de grove middelen tegenaan en er zijn verhalen van totaal omgebouwde ligfietsen (weliswaar tweedehands aangekochte fietsen).
Nu ben ik er niet zo grof geweest om echt aan verbouwingen te beginnen. Maar toch is een (belangrijk) detail veranderd aan de Sprint 26.
Bij Ice Trikes heb je bij aankoop geen optie om dynamo verlichting erbij te nemen. Dus moet je het, al dan niet met volle goesting, met batterij verlichting stellen. Van in het begin was ik daar niet echt blij mee. Op de andere 2 fietsen (Brompton en Grasshopper) heb ik naafdynamo verlichting en daar ben ik zeer tevreden over. Steeds verlichting bij, met bij beide achteraan standlicht zodat je bij een korte stop je niet wezenloos in het donker aanbiedt om achteraan aangereden te worden (de Grasshopper heeft ook standlicht en dagrijlicht vooraan).
Nog voor aankoop van de trike wist ik al van het bestaan van een spaakdynamo, door de website Gentseliggers en een blog: Onderweg met de fiets.

SunUp eco spaakdynamo
In eerste instantie ben ik toch aan de slag gegaan met batterij verlichting, maar nu met de tweede winter in aantocht kwam weer die gedachte van die spaakdynamo de kop opsteken. Nu bleek zo een dynamo aanschaffen niet zo heel eenvoudig. Veel sites vind je niet als je met google gaat zoeken. Ik kwam steevast een beetje uit op 2 sites, namelijk de fabrikant SunUp (Taiwan) en een pagina met een test verslag. Uiteindelijk bleek deze die het testverslag had geschreven ook een fietswinkel (waar ik had over gekeken): Gambiet (met webshop) te zijn die ook de spaakdynamo kon bestellen.
Maar omdat ik ondertussen (in wanhoop) mijn vraag al had gesteld op het Gentseliggers forum en daar reactie had gekregen van GForce bikes en dat daar de dynamo ook voorradig was en heb ik de dynamo, per direct, besteld bij GForce bikes.

Na een week werd de dynamo (met enige vertraging met dank aan B-post :-( ) geleverd en toen ging het al direct mis. Deze paste geheel niet op het wiel. Ik wist wel dat een spaakdynamo niet past op een wiel met schijfremmen. Daar ik geen schijfremmen had zag ik geen probleem, maar wist ik veel dat het wiel reeds voorzien was om schijfremmen te monteren, en die nokken die het wiel voorbereiden op schijfremmen zaten lelijk in de weg. Dat werd dan een ander wiel plaatsen (al dan niet nieuw). Gelukkig werd dat probleem snel opgelost door Jan, en medeligger wonend in een naburig dorp. Hij had nog een (niet alleen nieuw ogend) 26 inch wiel in reserve en we hebben gewoon omgeruild. Enkel de cassette moest verplaatst worden en dan kon ik aan de slag.

Het plaatsen van de dynamo blijkt daarna heel eenvoudig te zijn, de handleiding die bijgesloten is kan beter, maar heb je nauwelijks nodig. Daarna is het gewoon kwestie van de verlichting te plaatsen, kabels leggen en vastbinden.

Lumotec IQ Cyo T Senso plus
Het voorlicht is de Lumotec IQ Cyo T senso plus geworden. 60 lux, met dagrijlicht en standlicht. het heeft 3 standen: uit, sensor en dagrijlicht. Het licht is ook afgetopt naar boven toe. Zodat het licht gestuurd wordt naar waar je het nodig hebt: op de weg en tegemoetkomend verkeer niet verblind.

Een dynamo achterlicht heb ik nog niet, dit is in bestelling en laat (behoorlijk) lang op zich wachten. Daardoor heb ik nu achteraan nog steeds een batterij verlichting.

Het is zo dat op de trike geen naafdynamo kan geplaatst worden. De voorwielen hebben trommelremmen en zelfs de naaf die de combinatie heeft van naafdynamo met trommelrem van Sturmey Archer is geen oplossing vanwege de enkelvoudige ophanging van de voorwielen. En een naafdynamo op het achterwiel? Daar is Shimano mee gestopt. In eerste instantie dacht ik dat je dan gewoon een naafdynamo voor een voorwiel achteraan plaatst, maar voor ik me belachelijk kon maken had ik al door dat een voorwiel en een achterwiel een toch "net" iets verschillende naaf hebben.

Nog enkele sites weergeven:
GForce bikes welke de spaakdynamo in voorraad hebben en waar ik deze heb aangekocht.
- Gambiet welke ook een testverslag van de dynamo heeft en die voor me wou bestellen.
- SunUp het bedrijf dat de SunUp eco spaakdynamo maakt. Hun mail lezen en beantwoorden doen ze ook en ze wouden zelfs rechtstreeks aan mij leveren. Nadat ik gemaild had dat ik een leverancier gevonden had in Europa reageerden ze daar ook (zeer positief) op. En zelfs een foutief bericht van hunnentwege zetten ze recht in nog een nieuwe mail. Communicatie met het bedrijf is geen probleem, een antwoord kan een paar dagen op zich laten wachten, maar geen weken.

Ik heb het al eerder geschreven,
voor elk probleem is er wel een oplossing,
alleen moet je die oplossing zien te vinden.

zaterdag 24 november 2012

Het is niet omdat je het van de daken schreeuwt...

Eind dit jaar zal het 2 jaar zijn dat ik met de fiets ga werken. Oorspronkelijk was het doel minstens 50% van de woon-werk verkeer met de fiets te doen, de rest met de bus. De Brompton die ik had gekocht leek mij een uitstekende fiets om mijn fietsplannen waar te maken. Alleen zijn die plannen de fiets voorbij gehold. En de oorspronkelijke 3000 - 4000 km/jaar die ik wou fietsen zijn er ruim 10 000.
Ik heb nooit verzwegen dat ik overgestapt was van de bus naar (eerste plan) gedeeld fiets-bus forensen naar 100% fietsforensen. Maar er bewust tamtam rond gaan maken heb ik ook niet gedaan.

Nu hoor ik meer en meer verhalen over andere arbeiders die met veel bombarie gaan verkondigen dat het gedaan is om met de auto naar het werk te rijden, vanaf nu moet het met de fiets. De ene koopt een nieuwe, de ander een tweedehandse (wat niet wil zeggen goedkoop) fiets.
Je zou kunnen stellen dat als je er veel praatjes rond maakt je jezelf het ook gemakkelijker maakt om het vol te houden. Want als iedereen het weet, moet je het nu ook gaan bewijzen.
Maar dat blijkt helemaal niet te kloppen. Het zijn net degene die stilzwijgend van auto naar fiets overstappen die aan het langste eind trekken.

Nu hoorde ik eerder deze week van deze die een ligfiets had gekocht in april, dat het nu al veel te koud is om nog te fietsforensen (en op 5 maand had hij amper 500 km, terwijl ik er met een kleinere w-w afstand 400 km heb op 1 maand). Maar nog sterker is een ander die amper 3 km van het werk woont, zich een nieuwe fiets (kostprijs mij onbekend) koopt en dan 2 keer naar het werk fietst en het dan al niet meer ziet zitten... en dan terug de auto neemt.

Na de zomervakantie "betrapte" ik een collega uit de buurt van mijn werkzone ook met de fiets op weg naar het werk. Eerst dacht ik dat het toeval was, maar na een paar keer het laatste eind samen fietsen vroeg ik hem waarom hij nu fietste en of het tijdelijk was. De uitleg was vrij eenvoudig, tijdens de vakantie verhuisd en 5 km woon-werk wou hij echt niet doen met de auto. Met de ecocheques had hij een transportfiets gekocht, iets wat voor hem ideaal leek (en is) voor zijn korte verplaatsingen. De laatste tijd zie ik hem niet meer fietsen omdat ik uit veiligheidsoverwegingen besloten heb iets vroeger te vertrekken. Maar toen ik hem overlaatst nog vroeg of hij nog naar het werk fietste kreeg ik een enthousiast JA hoor te horen.

Nu is het ook zo dat ik van enkele collega's, die aan de andere kant van de fabriek werken en die ik dus zelden zie/spreek, de laatste tijd de vraag kreeg of ik nog steeds met de fiets kwam werken. Op mijn positief antwoord zag ik telkens een uitdrukking op hun gezicht die respect uitstraalde. Iets waar ik toen niet echt bij stilstond, maar wat ik nu beter begrijp. Want bijlange niet iedereen houdt het ook vol.

vrijdag 23 november 2012

Perte Total ... of toch bijna ...

Als ik ga fietsen, dan kan ik niet zomaar de fiets uit de stalling halen, gaan liggen en starten. De fiets wordt eerst opgevouwd en naar beneden gehaald, daar opengeklapt en opgetuigd. De trike heeft een handrem en die gebruik ik ook steeds bij het optuigen en opvouwen.
Eigenlijk moet ik zeggen, ik gebruik die handrem bijna altijd.
Normaal let ik daarop, maar na bijna een jaar van gebruik raakt die check-gewoonte wel verleerd, als toch blijkt dat die handrem steeds opstaat. Maar een keer vergeten kan bijna fataal zijn. Dat heb ik gisteren geleerd.
Ik was bezig met de trike klaar te maken voor gebruik (om te forenzen) en niets leek erop dat de handrem niet opstond. De fiets werd opengeklapt, de zitting erop, de vlag erop en dan de tas aan de bagagedrager hangen.
En toen ging het mis.
Ik steek nog ff de kop in de inkom van het appartement om mijn helm op te halen en de deur te sluiten. Dit duurt minder dan 5 sec. Maar als ik me weer omdraai blijkt de trike niet meer naast mij te staan maar is op zijn eentje reeds vertrokken, en rijdt recht naar het kruispunt. Waar op dat moment de andere rijrichting groen heeft gekregen en nogal snel over het kruispunt raast. Gelukkig ziet de bestuurster van een auto de fiets aankomen en begint te remmen, dat terwijl ik een sprint inzet om de fiets tot de orde te roepen. De fiets heb ik net te pakken als die voor haar (stilstaande) auto komt en net niet haar tegenliggers gaat hinderen (wat fataal zou geweest zijn).
Het vastklikken van de tas moet de trigger geweest zijn om de fiets te laten rijden (op de lichte helling). Ik heb mijn lesje nu wel geleerd, want je wil niet weten/meemaken wat er dan in een mens omgaat. Het was zo erg dat ik het eerst volgende groen heb laten passeren en ff tot rust ben gekomen voor ik vertrok naar het werk. En ik wat was ik blij dat de fiets nog heel was.

dinsdag 20 november 2012

En toen werd het stil.

Reeds enkele maanden hoor ik een ronk (rrrrrrr, rrrrrrr, rrrrrrr, rrrrrrr) als ik met de Grasshopper onderweg ben. Vrij vervelend en ik vond maar niet waar het probleem zat. Tot vorige donderdag. Toen had ik eindelijk door dat het probleem nergens anders dan in de buurt van het voorwiel moest bevinden.  Maar bij het checken na thuiskomst vond ik weer niets. Heel vervelend, want als ik niet aan het fietsen ben (en ik er dus niet op lag) hoorde ik niets. Ook had ik al periodes waarbij de fiets ook heel stil werd en begin dan maar eens te zoeken. Tot gistermorgen, net voor ik naar het werk vertrek begin ik nog eens ff aan de fiets te prutsen om te kijken of ik toch niets kan vinden. En wat ziet mijn oog? Het blijkt dat mijn vooras gedraaid zit en dat de aansluiting van de electriciteitsdraden van naafdynamo naar voorlicht onderaan zit ipv bovenaan. Op zich niet erg, maar als je weet dat de draad nogal kort is en ik bij het vernieuwen van de voorband de aansluiting echt wel bovenaan had gehouden klopt daar iets niet. Ik trek de snelsluiting los om de as te draaien en dan voel ik dat het wiel niet zo erg vast zit. Ik draai die sluiting een kwartslag aan en het probleem is opgelost. Gisteren was ik weer heel erg stil aan het fietsen.

Het wiel stak niet echt los, en als het los zou zitten dan is het nog beveiligd tegen loskomen uit de vork.
Maar het kon/mocht wel vaster zitten. Daardoor hoorde ik steeds een ronk bij het naar rechts sturen en tijdens het trappen (de rechterpedaal dan uiterst vooraan tot uiterst onderaan: dus 90 graden draaien).

Toen ik ergens begin mei de voorband verving (marathon racer --> marathon +) heb ik blijkbaar het wiel niet vast genoeg gezet. Dat ik daar zo lang op moet zoeken.

zondag 18 november 2012

Mooie momenten niet laten lopen...

Vorige winter had ik het er al over met andere (buk)fietsers, die klaagden dat het in de winter wel lastig fietsen is. Natuurlijk moet je niet te kleinzerig zijn, maar als hobbyfietser met een beetje vrije tijd kan je je wat flexibel opstellen en de mooie momenten gewoon stelen. Natuurlijk zijn niet alle dagen even mooi en soms moet je wat geduld hebben, maar dan plots kan de zin en het weer toch samenvallen en dan kan je er vlug ff invliegen.

Zo gebeurde het gisteravond, het weer zit de hele dag al goed (al was het wel fris in de ochtend), maar plots was er s'avonds omstreeks 16u00 de zin er ook en dan heb ik maar vlug ff op de Grasshopper opgetuigd om ff 37 km langs op het jaagpad te gaan liggen. Veel is het niet, maar ff rustig ronddraaien en de spieren warm laten lopen is al veel, het houd je fit en laat je hoofd ff uitwaaien. En die douche erna... die voelt zoveel beter aan. Op die manier zag ik het ook donker worden en kon ik ruim de helft van de rit lekker in het donker rijden. Om dan nog maar eens te zien dat mijn voorlicht, de Lumotec IQ Fly rt senso plus met zijn 40 lux echt wel meer licht geeft dan ik altijd denk.

Lumotec IQ fly rt senso plus, 40 lux
Natuurlijk moet je je ook niet gaan forceren, vrijdag was bvb ook een mooie dag, maar toen voelde ik me zo slap dat ik niet eens tot bij de fietshersteller raakte voor een kleine herstelling, erg is het niet en het kan wel wat wachten. Ik heb die dag maar laten passeren voor wat het was. Maar dat voorspelde niets voor de zaterdag, waar ik dus s'avonds er maar eens ff invloog.

Wat me ook opviel is dat zeer veel mensen bij valavond en na valavond er niet op voorzien zijn om zich te laten opvallen. De meesten zijn echt wel donker gekleed en van verlichting (zowel bij fietsers en wandelaars) is niet veel te merken. Zo heb ik maar net optijd een jogger kunnen ontwijken, omdat ik na een bocht (waar enkel gras in de bermt groeit) plots zijn witte schoenen zag aankomen. De rest van zijn kleding was zo zwart mogelijk omdat hij zeker niet zou gezien worden. Anderen hadden enkel en alleen reflecterende bolletjes op hun schoenen. Die ik eerst aanzag als katten ogen, waarbij ik dus eerst dacht dat daar katten rondliepen (wat op die plaats niet zo uitzonderlijk is). 

Bij 1 wandelaar heb ik mijn duim opgestoken, dit omdat zijn hond voorzien was van zowel een wit als een rood lampje. Waardoor ik de hond perfect kon localiseren en ook de voor- en achterkant kon dedecteren.

donderdag 8 november 2012

De wereld rondom mij? Ik begrijp er de ballen van.

Gisteravond iets voor 23u00, 2 kruispunten voor ik thuis ben (minder dan 1 km). Een bestelwagen is aan het bumperkleven in een nauwe straat waar ik weiger (voor ieders veiligheid) hem te laten passeren. Het was ook nauwelijks 150 m voor een kruispunt waar we moeten stoppen en voorrang geven. Na het kruispunt te zijn opgedraaid begint de bestelwagen direct aan een inhaalbeweging waarbij ook tegenliggers verraderlijk dichtbij zijn. Daarbij zijn de tegenliggers verplicht te stoppen (wat ze ook doen) of er gebeuren ongelukken. De bestelwagen moet dan direct na de tegenliggers linksaf slaan op het volgende kruispunt (hij had wel nog net groen, ik niet).
Ik heb de "pech" oranje licht te "krijgen" en dus stop ik (omdat ik het ook veilig kan). Maar er bleek ook al een andere wagen achter mij te rijden. Van deze krijg ik naast mij een geluidsignaal als moest ik door rood gaan??? Wat blijkt, ik wordt ingehaald en de auto scheurt door rood en slaat rechts af (vlak voor mijn neus, gelukkig sta ik stil).
Een paar seconden later zie ik uit linkse zijstraat een auto komen die volgas de bocht neemt en richting stad scheurt (gelukkig niet mijn kant op). Het is daar stedelijk gebied en de max snelheid is 50 km/u.
Het valt me wel meer op dat er (zolang er geen file is) hier zeer snel wordt gereden.

Mja, ik merk dit soort ridicuul gedrag wel meer. En ik hoor wel eens hallucinante verhalen over wat er op autosnelwegen gebeurt. Anderzijds hoor ik ook wel mensen die schrik hebben om nog met de auto te rijden. Vanwege de drukte en het agressief rijgedrag.

Nu begrijp ik 1 zaak niet.
Vanuit de fietsers zijn er bewegingen (zoals trapkracht) die ijveren voor een veiliger verkeer (en meer plaats voor de fiets). Maar waarom hoor ik niets van auto bestuurders die zich groeperen om zich te verzetten tegen het agressief rijgedrag op de weg. Of zijn die er maar merk ik er niets van?

Of is het een gelatenheid net zoals bij de kostprijs van een auto.
-Het is normaal dat autorijden duur is.
-Het is normaal dat bij autorijden doden vallen.

Ik kan me wel ergeren aan dat gevaarlijk rijgedrag, maar als ik ga fietsen probeer ik steeds zoveel mogelijk autoluwe wegen (of fietsbanen - jaagpaden, dat laatste zeker bij lange afstanden) te gebruiken. Maar als autobestuurder heb je weinig keus, je moet tussen de auto's blijven, je kan er niet van tussen, NOOIT.
Het enige dat je kan is ergens minder drukke wegen opzoeken (wat niet evident is als je een eind moet rijden), waar je dan kans hebt gehinderd te worden door: fietsers...

Inhaalbewegingen, waarbij tegenliggers genoodzaakt zijn te stoppen omdat er anders ongelukken gebeuren heb ik al meer gezien en zelf ook meegemaakt (ooit is er een eens op de stoep gejumped met zijn auto om zo ternauwernood een ongeluk te vermijden).
Ook het inhalen van een voertuig dat staat te wachten voor een rood licht heb ik al eerder gezien (eens een bus van Delijn op die manier ingehaald zien worden) om zo door het rood te racen (op hoop van zegen dat het goed gaat).

Ik begrijp het gedachtengoed van deze mensen echt niet. Of is het zo dat hun agenda zo vol is als de mijne leeg. Hebben ze zo veel tijd tekort (als ik teveel) dat het een zodanig risico waard is een leven te riskeren (al dan niet hun eigen leven) om toch maar wat tijd in te winnen.

De wereld rondom mij? Ik begrijp er de ballen van...

donderdag 1 november 2012

Soeptocht 28-10-2012

Vorige week op zondag hadden we de soeptocht in en om Ichtegem.
Het was een koude (zeker om 6u30 in de ochtend) maar toch zonnige zondag, met verbazend veel deelnemers. We waren maar liefst met 11, waaronder 2 verrassend jonge deelnemers. Misschien had de beloofde soep aan het eind van de tocht er iets mee te maken ;-)


Naast de trike had ik ook het (al dan niet gevreesde) fototoestel en de sport camera's bij. De foto's staan nu online. Op de video moet nog ff gewacht worden.


Voor mij was het een dag van 136 kilometer.
Ook heb ik die dag de vierde en laatste doelstelling voor dit jaar gehaald.
Namelijk 10 000 km liggen in 1 jaar. Ik heb de klus in 10 maand geklaard. Het lijkt een eenvoudige klus geweest te zijn, maar dat was het allerminst. Had ik niet het plan opgevat om vanaf eind April ook naar het werk te liggen, iets dat me gemiddeld 400 km/maand oplevert. Dan had ik het veel moeilijker gehad. Ook het (bijna) obsessief ligfiets denken in Juli en Augustus (respectievelijk 1770 en 1450 km) en daarna het berekend gaan fietsen in September en Oktober was nodig om het te halen.

Nu ga ik het wat rustiger aandoen, er is wel nog wat meer in het leven dan ligfietsen.
Maar ik heb (naar mezelf toe) toch bewezen dat ik meer in mijn mars heb dan ik in eerste instantie dacht.

vrijdag 26 oktober 2012

Racing team

Gisteren opweg naar het werk komt een collega naast me fietsen (lees inhalen). Ik lag toen aan een mooie 25-28 km/u. Dat is zowat het maximum dat ik een langere tijd vol kan houden. Maar de kans een poging te wagen om te volgen kon ik niet zomaar laten passeren. Ik ging er dus achteraan en bleek dat we een snelheid haalden tussen de 30 en 33 km/u en voor mij is dat veel. Ik kan dit ook maar een korte tijd volhouden. Uit ervaring weet ik dat mijn hartslagmeter vrij snel aangeeft dat ik over mijn maximum ga. Maar uit lichamelijke ervaring weet ik ook dat dit voor mij niet vol te houden is. Op het eind heb ik ff gelost, maar aan de fietsstalling was ik hem toch net voor. Dit omdat ik net iets vlotter de rotonde over kon en dat de ander daarna aan de oprit van de auto parking gehinderd werd.

Het verschil tussen de fietsen is ook zeer groot.
Niet alleen was het een bukfiets - ligfiets strijdje, maar ook racefiets - toerfiets en ook nog lichtgewicht versus "tank"uitvoering.

Maar eerlijk is eerlijk, veel langer kon ik dit niet volhouden.
Ik zag er ook mooi uit in de kleedkamer, het zweet gustste uit mijn poriën, zelfs mijn benen dropen...


dinsdag 23 oktober 2012

Rij - Bewijzen...

Daarnet hoor ik in het nieuws dat er nieuwe rijbewijzen komen.
10 jaar geldig en de grootte van een bankkaart.
Iedereen die al een rijbewijs heeft zal een nieuw MOETEN KOPEN.

Nu dringt de vraag zich echt op. Wat doe ik dan?
Voor het nieuwe rijbewijs betalen of gewoon het oude inleveren en zonder verder door het leven gaan.

Ik heb een rijbewijs, maar heb sinds minstens 10 jaar niet meer gereden,
zelfs heel sporadisch zit ik nog in een auto.
Nu heb ik reeds langer me de vraag gesteld, wat als...
Want ik als ik eerlijk ben, ik durf niet meer te rijden.
Dus, meer en meer dringt zich het antwoord op de vraag: wat doe ik bij het nieuwe rijbewijs? Want ik ben er als ik eerlijk moet zijn er niets mee en eigenlijk ben ik wellicht beter af zonder. En de andere weggebruikers ook, want ik zou toch maar een gevaar zijn.

Het is net als toen ik 15 jaar geleden de auto terug naar de dealer bracht. Ik deed het ook niet zomaar maar toen ik het echt had gedaan viel wel een pak van mij af. Niet zozeer dat ik blij was van de auto af te zijn, maar vooral de beslissing was gevallen en ik moest niet meer piekeren over de vraag. Toen viel er echt een pak van mij af. Want zoiets beslis je echt niet zomaar.

Het is niet zo dat morgen het nieuwe rijbewijs moet afgehaald (lees betaald) worden.
Ik kan er nog een tijdje over nadenken.

zaterdag 20 oktober 2012

Jongeren...

Jongeren, het zijn rare wezens, we zijn het allemaal geweest, en op elke nieuwe generatie wordt veel gevloekt.
Maar het is niet steeds kommer en kwel.
Onderstaand filmpje is opgenomen 2 weken geleden opweg naar het werk.
2 jongens zijn op het fietspad aan het kuierfietsen, of hoe moet je zo langzaam fietsen benoemen?
Ik was niet van plan om hen in te halen, ik vertrek toch op tijd en wat verder komen we toch op een kruispunt waar ik moet afslaan. Dus besluit ik om achter hen ook te "kuierfietsen".
Niet dus, want als ze me opmerken maken ze spontaan plaats, of was het enkel en alleen maar om mijn fiets eens te kunnen zien...
Ik heb het hun niet gevraagd, we gaan dus nooit weten hoe nobel hun gedrag was ;-)


vrijdag 12 oktober 2012

plakploegen en foutparkeren.

Voor sommige mensen is het echt moeilijk om enkele meters te stappen.
En dan heb ik het niet over mensen met een mobiliteitsbeperking.
Deze week gaf ik commentaar op een foutparkeerder en de reactie was dat toch de helft van het fietspad vrij was. Dat ze niet op de weg mocht parkeren (ik ziet niet in waarom niet er stonden namelijk geen verbodsborden). En de parkeerplaatsen zo een 20 meter verder.. dat was er blijkbaar wat over. De vrouw krulde zich in allerlei bochten om toch maar haar gelijk te krijgen, terwijl ze sowieso foutgeparkeerd staat. Het is soms echt zielig hoe sommige autobestuurders zich gedragen.


Het was een plakploeg, dus een foto genomen (met de sportcamera) en opgestuurd naar de lokale afdeling van de politieke partij.


Krijg ik al reactie:

"Ik herken die mevrouw helemaal niet?
Gaat het over Lochristi?
In ieder geval ... over enkele dagen zal de kans véél minder zijn ... :)"

Het gaat hem vooral over die laatste zin.
Zo neerbuigend doen over fietsers.
En dit net voor de lokale verkiezingen.
Van kiezers lokken gesproken, deze kan tellen.

Vanwege de vraag. De gemeente is Lochristi. dat kon je al lezen in het antwoord van de partij afdeling.
De politieke partij is de CD&V.

maandag 8 oktober 2012

Kinderen en ligfietsen.

Het blijft steeds verbazen, hoe kinderen kijken, soms letterlijk staren naar een ligfiets.
In dit filmpje steekt een klasje de straat over.
Waarbij ze, als ik eraan kom, plots vergeten waar ze mee bezig zijn.
Je kan het niet horen, maar op het laatst zegt een begeleidster tegen de kindjes rond haar: "dat is een ligfiets".


zaterdag 6 oktober 2012

Never mind, a bicycle.

Tijdens het verlof heb ik 2 Contour roam sport camera's aangeschaft. 
Deze gebruik ik om tochten mee te filmen, alsook toertochten met de Gensteliggers.
Maar daarnaast heb ik ook steeds een camera op de helm staan als ik naar (of van) het werk fiets. Enkel de rit rond de middag wordt gefilmd. De andere rit is om 5 uur smorgens of na 22 uur savonds en dan is er echt niet veel te zien.
Het is een tocht langs vrij autoluwe straten, maar sommige dagen is het echt niet moeilijk om rare zaken te filmen. Deze week op donderdag en vrijdag middag was het wel heel erg. Het leek alsof de meeste autobestuurders de regels van het "spel" verleerd waren. 
Hieronder staat een compilatie. 




donderdag 4 oktober 2012

Het is allemaal zo relatief.

Na het weerpraatje van gisteren na het nieuws van 18u00 op één had ik plots zeer sterke twijfels of ik deze morgen wel zou forenzen met de Grasshopper.
De laatste weken heb ik wel meer dagen last gehad van de wind waarbij ik moeilijker mijn fiets (en mezelf) recht kon houden. En stevige wind met regen maakt het nog allemaal moeilijker, want het zicht wordt beperkt door de druppels mijn bril (en bij een ligfiets kan je niet ff boven je bril uitkijken). Als je zo een beetje aan het slingeren gaat dan zou je toch gaan denken dat de autobestuurders een beetje gaan uitkijken bij het inhalen. Maar dat blijft bij dromen vanop je fiets. Blijkbaar is er bij veel autobestuurders nauwelijks of geen inlevingsvermogen hoe het voelt om als fietser een auto rakelings naast je voelen inhalen als je wat problemen hebt met je evenwicht.
Voor vandaag werd een natte maar ook winderige (tot 80km/u) dag voorspelt en ik besloot om de trike te gebruiken.
Dat neemt wel een beetje tijd in beslag. Ten eerste moest ik die klaarmaken om te forenzen, dwz. de tassen die aan de zitting hangen mogen eraf, want zoveel heb ik nu ook niet nodig om die 11 km af te liggen. De trike kan ik ook niet in 1 keer naar beneden brengen (via de lift), dus moet ik smorgens ook wat extra tijd inplannen. Maar dat viel allemaal mee. De zitting is plots veel lichter geworden, er moet maar 1 tas mee, op de drager achteraan.
Het duurt allemaal wel ietsje langer om de fiets op te tuigen; 2 maal de lift af en op (1 maal voor de fiets, 1 maal voor zitting, tas, helm, ...), dan de fiets naar buiten en open vouwen, de zitting erop, tas erop, vlag plaatsen, en lichtjes plaatsen, stuur en spiegels juist zetten en vertrekken.
Maar een seconde duurt echt wel langer dan je zou gaan denken en dus zeker ook 5 minuten, een uur, ... En... ik ben een ochtend mens, ik kan gemakkelijker om 4 uur opstaan dan pas om 23 uur gaan slapen.
Dus zoveel tijd verloor ik nu ook weer niet en ik was weer een sensatie rijker, want net zoals met de Grasshopper voelt het niet echt aan alsof ik ga werken. En met de trike lig ik liever in de regen (als het toch moet) dan met de 2-wieler. Zeker bij wind. Meer dan eens heb ik mijn voeten voelen wegschuiven bij het stoppen (het is wel al beter dan in het begin, ik plaats mijn voeten veel meer onder mij, het onderbeen dus verticaal ipv schuin voor-naast mij). Maar er zijn een paar plaatsen waar ik moet stoppen op een kruispunt, waar ik steevast voel dat mijn schoen wil schuiven bij nat wegdek.

Met de trike moet ik enkel naar het verkeer kijken en indien nodig remmen en terugschakelen. Er is geen uitklikken en evenwicht bewaren bij, dat doen de 3 wielen wel.

Uiteindelijk regende het deze morgen zachtjes, zonder wind, en na de middag waaide het vrij hard maar zonder regen.
Maar ik weet nu wel dat ik meer de trike ga gebruiken bij nat en/of winderig weer, zeker nu in het najaar.

Gaan werken..., je zou het nog plezant gaan vinden.

zaterdag 29 september 2012

Waarom geen Abrams, Leopard of Leclerc eisen?

Deze week was ik ff aan het lezen in een streekkrant.
Op het eind stonden de zoekertjes, iets wat ik normaal oversla, maar deze keer (bij gebrek aan iets beters te doen) bleef er toch ff in neuzen.
Nu vielen 3 zoekertjes mij op. Het waren 3 zoekertjes, waar gezocht werd naar een kinderoppas, die de kindjes ook naar/van de school en/of crèshe brengen/afhalen.
Nu opzich is daar niets raars aan, als beide ouders gaan werken waarbij de uren slecht samenvallen kan ik dat best begrijpen.
Maar wat me zeer verbaasde dat er telkens bijstond dat een wagen/auto VERPLICHT was.
Nu begrijp ik iets niet, zijn die scholen/crèshes dan 20 km ver gelegen? Of is het gewoon dat ze niet willen dat hun kinderen worden blootgesteld aan gevaren. Waarbij ze dan zelf door het aanschuiven aan de school/crèshe andere kinderen die "onfortuinlijker"zijn en dus met een fiets/tevoet worden afgezet/opgehaald nog meer in gevaar brengen.
Dus een sportief (of minder fortuinlijk) persoon, die de kindjes met een kinderkar, tandemtransporter of  bakfiets wil vervoeren die vallen gewoon uit de boot.

Ik heb die mensen niet gecontacteerd, dus ik kan het niet weten.
Zelf heb ik geen kinderen, dus weet ik ook niet hoever die scholen/creshes afgelegen zijn.

Het is dus maar een gedacht, en mijn gedachten zijn vrij...

donderdag 27 september 2012

Zelftransport.

De week van het vervoer is wel al voorbij en daarbij is "ontdekt" dat veel autobestuurders zelfs voor minder dan 500 m (VIJFHONDERD METER) de auto gebruiken. Ook al weten ze voor ze instappen dat er parkeerproblemen gaan zijn. Je zou gaan denken dat het sadomasochisten zijn.

Maar daar gaat het nu ff niet om.
Ik heb de laatste dagen eens naar mijn eigen gedrag gekeken.
En nee ik verplaats me ook niet met de fiets voor afstanden van amper 500 m.
Meer zelfs, afstanden tot ongeveer 3 km daar neem ik de fiets niet voor. Die afstanden doe ik tevoet.
De kleinste afstand die ik geregeld met de fiets doe is 6 km. En de stad in is meestal tevoet.
Ik heb ook steeds een buskaart bij. Deze is de laatste keer gebruikt op 7 juli en in augustus heb ik eens de trein genomen.
Dus de laatste 3 maanden mijn verplaatsingen in kaart brengen is niet moeilijk.
Zo een 90% is met de fiets, en een 10% te voet, en een halve % met het openbaar vervoer.

Om een idee te geven, in juli, augustus en september samen heb ik nu reeds 4100 km gefietst.

3 jaar geleden toen ik niet fietste gebeurden de verplaatsingen ietsje anders.
Toen was het ongeveer 80% met het openbaar vervoer (hoofdzakelijk de bus) en de rest te voet.  

woensdag 26 september 2012

Regen: een valse reden om de auto te nemen.

Veel mensen "willen" wel de fiets nemen, maar verschuilen zich achter het typische Belgisch weer om toch de auto te kunnen nemen.
Er zijn al veel statistieken opgedoken waarin wordt gemeld dat het hooguit 6 tot 8% van het woon-werk verkeer regent.
Optimisten zeggen dat het weinig is en nemen de fiets.
De pessimisten geloven het niet, volgens hen regent het ALTIJD, de perfecte reden om de auto te nemen, ook voor een paar kilometer.
Ik fiets een woon-werk afstand van 11 km (dit is een veiliger omweg, de kortste weg is 5.5 km). Dat is een goed halfuurtje fietsen.
Het mag dan al 23 uur regenen, als het die 2 halve uurtjes droog is, heb ik droog fietsweer. Klinkt belachelijk? Dat valt nogal mee. Gisterenavond was het om 21.00u stevig aan het regenen. Rond 21.30u was het nog niet droog, maar toen ik na 22.00u naar de fiets ging heb ik geen druppel opgemerkt (behalve onder enkele bomen). En het is niet de eerste keer dat ik dat gemerkt heb.

Uit nieuwsgierigheid heb ik besloten een lijstje bij te houden met het weer waar ik in moet forenzen.
Waarbij ik 5 categorieën heb om het forensweer aan te duiden, en voor de 2 dagdelen apart (heen en terug), en daarnaast kan ik nog eens aangeven aan welke omstandigheden ik ontsnapt ben (het ergste ik die dag (=24 uur) heb opgemerkt).

Dit hou ik bij in een spreadsheet van google: --> hier zo.

maandag 24 september 2012

Velomobiel of Crashmobiel???

Camera's op de helm zetten blijft niet altijd zonder gevolgen.
De velomobiel die mee reed in de doortrapperstocht in Ieper (19 september) had ff een misrekening gemaakt in de opening tussen 2 paaltjes, dat was net iets smaller dan gedacht. Gelukkig stonden de paaltjes flexibel opgesteld (ze staken los in hun putjes) zodat de velomobiel er toch zonder kleerscheuren door kon, zij het met wiebelende paaltjes achterlatend. 
Ongelukkig voor de velomobilist reed een gehelmde camera achter hem aan.
Gelukkig voor hem was de weg niet zo vlak (kasseien) zodat de (spijtig voor de kijkers) camera iets te veel bewoog om het perfect op plaat te zetten. Maar we willen het jullie niet onthouden, mede dankzij de, niet door geweld afgedwongen, toestemming van de velomobilist.




zaterdag 22 september 2012

De laatste krachtmeting van deze zomer?

Vorige zondag (16 september) was er een doortrapperstocht gepland in Ieper.
Deze was al eerder gepland in juni maar door een ongeluk van de organisator werd alles uitgesteld.
En deze keer was uitstel geen afstel, maar werd juni gewoon september.

Ipv naar "Gent fietst!" te gaan die dag had ik reeds eerder gekozen om naar Ieper te liggen.

Ieper ligt niet zo bij de deur, dus er waren een aantal mogelijkheden hoe ik me naar Ieper zou verplaatsen.
1- ik kon mijn kat sturen.
2- de fiets in de autokoffer
3- de fiets op de trein
4- de fiets ondermij, op tijd vertrekken en trappen die handel.

Keuze 1 ligt niet in mijn aard,
keuze 2 is snel van de baan wegens geen auto,
keuze 3: ik zie me die trike niet op en af de trein sleuren.
Dus het werd keuze 4.
Maar dan moet ik wel optijd vertrekken,
dus werd besloten om een nachtje in de buurt van Ieper te slapen.
Zaterdagmorgen vertrokken voor 120 km om in Menen aansluiting te krijgen (en begeleiding) van een medeligger richting Loker. Daar sliep ik in de B&B D'hellekapelle.
De dag erop in de morgen naar Ieper (een goeie 11 km) om samen met de tocht rond Ieper (55km) s'avonds terug in Gent aan te komen met 180 km in de benen.
De totale afstand was 302 km met een gemiddelde va 21.2 km/u of zo een slordige 14 uur fietsen in 2 dagen.

Dat is eens wat anders dan autobestuurders die hun auto nemen voor verplaatsingen van minder dan 500 m.

Ik had mijn fototoestel en de sportcamera's bij.
Van de camerabeelden is een filmpje gemonteerd.


De foto's zie je hier.







vrijdag 14 september 2012

Gentse gordel -> video klaar...

Vorig weekend (09-09) met 2 medeliggers de Gentse gordel gefietst.
We hadden gekozen voor de 100 km tocht.
Ik had 2 camera's op mijn helm staan.
Met de beelden daarvan is een video in elkaar geprutst.


donderdag 13 september 2012

Hey, uw lichten branden.

De titel heb ik als reactie al meer gehad.
Ik rij namelijk gemakkelijk met licht, ook overdag.
Ik vergat ze vroeger wel eens uit te zetten en ook had ik reeds opgemerkt dat zelfs bij heldere en zonnige zomer dagen een fietser met licht nog steeds ietsje meer opvalt dan een ander.
Dit kan je zien bij de bukfietsen die een naafdynamo hebben waar alleen het voorlicht op aangesloten is en ze zetten die dynamo nooit af.
Reeds vorige winter liet ik de naafdynamo steeds aanstaan en deze zomer stonden mijn lichten ook meer aan dan uit.
En de laatste weken heb ik besloten om er nooit meer aan te komen. Gewoon laten branden die handel.
Veel energie vragen die niet, je hoort de dynamo ook niet en als het een klein beetje aan je veiligheid kan meehelpen waarom niet.

Maar nu vraag ik me af, deze die me erop attent maken dat overdag mijn lichten branden, attenderen ze lichtloze fietsers er ook op als ze snachts zonder licht rijden?
Want dat laatste merk ik veel op en dat is pas echt gevaarlijk.
Dit weet ik uit eigen ervaring omdat ik ooit zelf eens 2 fietsers maar net op tijd heb kunnen ontwijken (met de auto) die midden op de straat aan het fietsen waren zonder licht, en dat was niet overdag.

maandag 10 september 2012

Prettige verjaardag.

Mijn Grasshopper heb ik vorig jaardag op 10 september mogen gaan ophalen.
Nu 1 jaar later staat de teller op 6400 km.
Na mijn eerste enthousiasme waarbij ik vele en vele kilometers fietste is mijn gevoel met de Grasshopper wat bekoeld.
Ik fiets er nog graag mee en ik gebruik het om te forenzen wat op weekbasis zo een 115 km oplevert.
Maar er zijn zaken die me wat moeilijk maken. Dat heeft veel te maken met de komst van de trike.
In eerste instantie had deze me geleerd beter te fietsen met de Grasshopper. Bevoorbeeld zonder om het evenwicht te moeten bekommeren het verkeer leren inschatten.
Maar anderzijds blijf ik problemen hebben met de evenwicht, vooral bij het starten en stoppen. Op kruispunten bij minder zicht/druk verkeer durf ik nogal zenuwachtig te worden.
Verder heb ik wat problemen met het zitje. Die bodylink kan dan wel heel goed zijn, mijn rug denkt daar wel eens anders over. Korte ritten tot 50 km zijn op een uitzondering na geen probleem. Maar langer dat durft wel eens rugklachten te geven (ik heb niet alleen rugklachten bij het fietsen hoor).
Ik heb overlaatst de gaaszitting op de Grasshopper geprobeerd. Dat zit fantastisch, maar er dook een ander, ook ernstig, probleem op. Ik kan dan amper met mijn voeten op de grond bij een start en stop. Ik zit dan namelijk wat hoger en het frame aan de zijkant van de zitting hindert me om mijn voeten op de grond te kunnen zetten bij het stoppen. En stoppen met enkel de tippen op de grond, dat zie ik helemaal niet zitten, zeker niet bij nat wegdek. Dan zal ik zeker teveel naast de fiets gaan liggen.

Die rugklachten zijn een andere zaak natuurlijk.
Maar de komst van de trike heeft er ook toe bijgedragen met het iets of wat negatief gevoel over een 2-wieler. De stabiliteit is beter (nogal wiedes), door het lager zitten (de Grasshopper is een nogal hoge ligger) is de sensatie met de trike hoger. De gaaszitting ligt me ook beter.

Ook is het zo dat ik een stuk stouter in het verkeer ben met de trike. Met de Grasshopper voel ik me gemakkelijker opgejaagd, ook al omdat ik me er minder veilig op voel (vooral het evenwicht houden).

Ik ben ook de eerste om toe te geven dat ik technisch helemaal niet zo sterk ben met de fiets. Ik ben geen Boonen, laat staan een Pauwels of Nijs.

Anderzijds denk ik er niet aan om met de trike te gaan werken. Zolang het gure winterweer niet komt opzetten blijf ik met de Grasshopper gaan werken. Wordt het te slecht (echt onveilig door glad wegdek) dan komt de Brompton terug op het voorplan. Misschien dat ik bij storm weer de trike buitenhaal, omdat ik aanneem met deze het minst gevoelig te zijn voor zijwind.

Ik heb dus een beetje een dubbel gevoel met de Grasshopper, maar dat wijt ik niet (of toch maar een klein deel) aan de fiets opzich, maar aan het 2-wieler zijn en mijn technische beperking. En het positieve gevoel staat nog steeds bovenaan. Het is niet zo dat ik met een zucht de fiets optuig om te vertrekken. Dus deze die denken binnenkort een koopje te kunnen doen, moeten vooral blijven dromen ;-)

zaterdag 8 september 2012

De prijs van vervoer. (deel 2)

Sinds juni heb ik contact met de schrijver van de blog Leven zonder auto.
Deze blog ligt een beetje stil, maar onlangs is er een nieuwe berekening gemaakt van de kostprijs van een auto. Deze die ik gevonden had toen ik aan het surfen was naar ervaringen over anderen die leven zonder auto (op mijn 15de verjaardag zonder auto) maar de kostprijs bleek outdated te zijn.

Die oude berekening deed me al behoorlijk de ogen fronsen.
De nieuwe liet me van mijn stoel donderen.
Hier onder zie je een afbeelding gemaakt van de pdf met de berekening.
De pdf kan je hier ook helemaal bekijken.



Ik moet toegeven dat ik echt wel blij ben dat ik geen auto heb.
Vooral geen nodig heb, niet alleen materialistisch gezien,
maar (nog meer) ook geestelijk gezien zonder kan.
Want als het verstand zegt dat je een auto nodig hebt,
dan koop je ook een, ook al heb je eigenlijk totaal geen nodig.
En dan is het gewoon een drug.
En goedkope drugs? bestaan die?

Met dank aan Bert van de blog Leven zonder auto.
De berekening is helemaal van zijn hand.

Na het zien van het resultaat van de berekening ben ik naar Runnerslab gestapt om 2 loopbroeken.
Een driekwart en een lange broek, deze laatste met shoftshell voorkant (winddicht).
Misschien niet de goedkoopste winkel, maar wel lekker dichtbij (wandelafstand) en een kleinere winkel waar je spontaan en vriendelijk geholpen wordt en voor een leek als ik is dat handig.
En och wat maken die paar extra euro's uit als je bovenstaande berekening bekeken hebt.

donderdag 6 september 2012

Waarom halfwerk?

Vorige week was ik verbaasd toen ik nog eens langs de Lotharingenstraat te Oudenaarde lag.
De ene kant bleek het fietspad verdwenen, en aan de ander kant een tweerichtingsfietspad aangelegd.
Opzich een goede zaak, het fietspad is nu ruim breed (2 trikes/velomobielen of bakfietsen kunnen elkaar zonder problemen passeren) tov de vroeger "zelfmoordstrookjes".
Bij het kruispunt met de Scheldekant hebben ze het fiestpad aan 1 kant gehouden tot op het kruispunt.
Maar net voor het kruispunt met de Nederenamestraat moeten de fietsers (komende van Oudenaarde-Scheldekant) een eind voor het kruispunt terug op hun eigen (rechtse) kant gaan fietsen en moeten dus de weg eens extra oversteken.
En verder zijn ze vergeten op dat kruispunt een veiliger oversteekplaats te voorzien voor fietsers. Want die Nederenamestraat is niet bepaald een rustige straat, ik denk dat je daar maar 50 mag, maar de snellere jongens (en meisjes) wens ik niet te eten te geven. Ook de Lotharingenstraat is niet altijd even rustig, waardoor de fietsers die van de Scheldekant komen (of Oudenaarde station) en moeten opdraaien naar Welden 2 keer aan gevaar bloot worden gesteld. 
Waarom kon het fietspad niet het hele eind aan 1 kant liggen, met daarbij een deftige aanduiding waar de fietsers kunnen oversteken (met eventueel lichten die ze kunnen bedienen).

Het fietspad is denk ik aangepast omdat er vanuit het station een fietspad is aangelegd naar de Lotharingenstraat om zo vanuit Ename snel naar Oudenaarde te kunnen fietsen.

Zo was het vroeger.
Dit is echt een verbetering.
Moet dit nu echt op die manier? dit is gevaarlijk.
Waarom de fietser plots aan zijn lot overlaten.
Dit is de gevaarlijkste plaats van het fietspad
en dat was het vroeger ook.

maandag 3 september 2012

Ketting smeren.

Ik smeer normaal de ketting om de 1000km. 
Daartussen wrijf ik ze af om de 2 weken.
Als ik in de regen gelegen heb wrijf ik ze dag nadien droog met een doek.
Maar eind vorige week ben ik dat vergeten (mijn verkoudheid had daar wellicht veel met te maken). Zowel op donderdag als op vrijdag lag ik in de regen huiswaarts te keren van het werk. En op vrijdag had ik al gezien dat er roest op mijn ketting ging (zeer oppervlakkig natuurlijk).

Maar dit weekend een beetje een raar weekend gehad.
Bij het uitzieken van de verkoudheid heb ik zaterdag eigenlijk niets uitgespookt behalve slapen en suf naar een film kijken. Op zondag is het er ook niet van gekomen en deze morgen vond ik de ketting toch wel wat rammelen. Nee het is niet zoals veel kettingen van de fietsen van scholieren die haast uit elkaar rammelen, maar toch, ze klonk anders en ik wil ze toch een minimum aan onderhoud geven. 
Daarnet ff met een doek over geweest en nog nooit is er zoweinig vuil afgekomen.
Blijkbaar is het er allemaal afgeregend voor het weekend.
Na de poetsdoek is er PTFE spray over de ketting gespoten en nu kan ze er weer tegen.

De Grasshopper is over enkele dagen 1 jaar oud en heeft een mooi getal van 6300 km.
Het is wel plezant omzien dat de ketting er nog steeds mooi uitziet en er nog geen merkbare slijtage aan is. Ik zie wel dat er gebruikssporen op zijn en er is een beetje rek op, maar nog niet direct om paniek te zaaien.
Om maar een voorbeeld te geven, na 3500 km is de Brompton toe een nieuwe ketting, want dan trek ik gewoon de ketting over het voorblad.

Ik heb me wel voorgenomen om de Grasshopper (dat geldt ook voor de trike) ten laatste bij 10 000 km  de herstelplaats in te rollen voor een groot onderhoud, wat ook direct impliceert dat er dan een nieuwe ketting opkomt. Ik ga niet wachten tot ik ergens in de middle of nowhere sta te koekeloeren. 
Zelf ga ik het niet doen, ik heb er de ruimte niet voor en een auto laat je toch ook onderhouden door een vakman. Alhoewel, ik heb al meer gehoord dat nogal wat mensen "vergeten" de auto zijn/haar onderhoud te geven (willen geld uitsparen denk ik)...