dinsdag 31 maart 2015

Pech onderweg.

Gistermiddag bij het naar huis komen had ik ff pech. Plots wou mijn ketting niet zomaar meer terug naar achter keren, in plaats daarvan kwam de kettingspanner naar voor. Tijdens het checken, wat enkele minuten duurde eer ik doorhad wat er scheelde, vond ik het raar dat niets echt haperde. Het versnellingsapparaat werkte naar behoren, de bijhorende kettingspanner ook en zelfs het kettingwiel onder de fiets werd gecontroleerd. De ketting was gespannen en terug trappen was geen probleem, ook met de hand kon ik de ketting laten lopen. Maar als ik begon te fietsen hing de ketting slap onder de trappers. Als het de eerste keer is dat je zoiets meemaakt kan je wel een bult zoeken en toch niets vinden.




Uiteindelijk na enkele minuten vond ik het probleem. De kettingbuis van het terugkerende ketting was vooraan ingesleten, wel op die manier dat er een lipje ontstaan was en dat lipje was mee naar binnen getrokken en zorgde voor teveel spanning welke de veer van de kettingspanner niet aankon.




Ik was zo een 2 km van huis en begon aan de tocht verder te voet. Maar met een trike is dat niet zo heel handig. Als ik na hooguit 100 meter stappen een vrouw uit een auto zie stappen spreek ik die aan. Niet om vervoer naar huis, maar of ze daar in de straat woonde of iemand kende. Daar keek ze raar van op tot ze hoorde dat ik een breekmes of een ander scherp mes zocht.



Ze snort haar vriend op die gesommeerd wordt een mes mee te brengen. Ondertussen gaat het (hoe raad je het) over het laag zijn en de veiligheid (het ging vooral over automobilisten wel eens vergeten rekening te houden met anderen en over zo een ligfiets heen kunnen kijken. Oef, de ligfiets opzich was niet het gevaar), maar ook over het feit dat je daarmee de uitlaatgassen van de auto's in ademt en of dit gemakkelijk rijdt, ... Een paar minuten later kan ik hen bedanken voor de hulp en kan ik verder: fietsend. De vrouw raadt me nog aan (daar dacht ik ook al aan) om in het vervolg een mes bij te hebben. Nu zit er dus in mijn zak met fietspullen ook een breekmes. Dat ik hopelijk nooit meer nodig heb.

zaterdag 28 maart 2015

Ze kan het nog na vertellen.

Voorbije woensdagmiddag op weg naar het werk stak plots een poes de weg over. Meteen moest ik denken aan november 2013 toen een hond me van de fiets haalde. Alweer verbaasde het me hoe snel het kan gaan, de video duurt amper 5 seconden.
In elk geval, de poes kan het navertellen, ze is zelfs niet geraakt geweest. Ook al lijkt het anders als ze achter de auto komt.

zondag 8 maart 2015

Tadaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!

Door een verkoudheid en 2 weken later een griep heb ik de laatste weken iets teveel tijd in bed doorgebracht. Maar er stond toch iets op stapel, tussen de bedrijven van uitzieken door was een tweedehandse Thys 222 revolver geprobeerd en gekocht. Maar ik kon hem niet ophalen. Als je zo ziek bent dat je in huis gewoon in elkaar zakt denk je daar ook niet aan, maar de eerste de beste zonnige zondagochtend dat ik ook de zon opnieuw kon zien schijnen (vandaag dus) ging ik ervoor. Het (eindelijk) ophalen van de roeifiets.


Ik was al langer rustig aan het uitkijken naar een roeifiets. Vooral door de aanstekelijkheid van het entousiasme van Bicky en zijn fietsen maar ook omdat ik wel wat last heb van de rugspieren en deze wel iets meer beweging zouden mogen hebben. Als er dan een roeifiets te koop komt te staan in de buurt, bij een medeligger, waarbij je weet dat de persoon je geen rommel zal verkopen, dan kan je moeilijk gaan twijfelen.


Het is niet de bedoeling om met deze fiets kilometers te gaan vreten, maar om zeer regelmatig in de buurt op het jaagpad enkele kilometers te gaan roeien. Rustig aan, geen hoge snelheden, geen zware kracht inspanningen, geen lange afstanden. Ik heb het idee om eens ik ingereden ben zeer regelmatig 10-20 km langs het water te gaan roetsen, meer niet. Voor de langere ritten heb ik ander materiaal in huis. Nu de zomer eraan komt moet het mogelijk zijn om in de ochtend of avond eens een uurtje ruimte te maken (met een lege agenda kan dat niet zo moeilijk zijn) om ff te rugspieren te laten werken.

Nu is het wachten op de Orca. De levering was vooropgesteld op week 11 van 2015. Maar Ik heb bericht gekregen dat er een vertraging opzit van 5 weken. Het wordt dus half april ipv half maart. Maar wat maakt het uit, de winter is toch voorbij. En dat is verbazend snel gegaan, wellicht door het aftellen naar de komst van de Orca. Het is een E-Orca, maar dat vind ik aan geen kanten klinken, sinds enkele weken heb ik het over de Orca-hybrid, vind ik een pak beter klinken. 
Maar eerst gaan we enkele weken proberen wat te roeien. In al zijn eenvoud kan het leven toch echt mooi zijn.