donderdag 29 november 2012

En toen gingen we knutselen.

Ik ben heus niet de eerste en zal ook niet de laatste zijn die een ligfiets koopt en nadien naar zijn eigen wensen aanpast. De ene doet het zachtjes, de ander gaat er echt met de grove middelen tegenaan en er zijn verhalen van totaal omgebouwde ligfietsen (weliswaar tweedehands aangekochte fietsen).
Nu ben ik er niet zo grof geweest om echt aan verbouwingen te beginnen. Maar toch is een (belangrijk) detail veranderd aan de Sprint 26.
Bij Ice Trikes heb je bij aankoop geen optie om dynamo verlichting erbij te nemen. Dus moet je het, al dan niet met volle goesting, met batterij verlichting stellen. Van in het begin was ik daar niet echt blij mee. Op de andere 2 fietsen (Brompton en Grasshopper) heb ik naafdynamo verlichting en daar ben ik zeer tevreden over. Steeds verlichting bij, met bij beide achteraan standlicht zodat je bij een korte stop je niet wezenloos in het donker aanbiedt om achteraan aangereden te worden (de Grasshopper heeft ook standlicht en dagrijlicht vooraan).
Nog voor aankoop van de trike wist ik al van het bestaan van een spaakdynamo, door de website Gentseliggers en een blog: Onderweg met de fiets.

SunUp eco spaakdynamo
In eerste instantie ben ik toch aan de slag gegaan met batterij verlichting, maar nu met de tweede winter in aantocht kwam weer die gedachte van die spaakdynamo de kop opsteken. Nu bleek zo een dynamo aanschaffen niet zo heel eenvoudig. Veel sites vind je niet als je met google gaat zoeken. Ik kwam steevast een beetje uit op 2 sites, namelijk de fabrikant SunUp (Taiwan) en een pagina met een test verslag. Uiteindelijk bleek deze die het testverslag had geschreven ook een fietswinkel (waar ik had over gekeken): Gambiet (met webshop) te zijn die ook de spaakdynamo kon bestellen.
Maar omdat ik ondertussen (in wanhoop) mijn vraag al had gesteld op het Gentseliggers forum en daar reactie had gekregen van GForce bikes en dat daar de dynamo ook voorradig was en heb ik de dynamo, per direct, besteld bij GForce bikes.

Na een week werd de dynamo (met enige vertraging met dank aan B-post :-( ) geleverd en toen ging het al direct mis. Deze paste geheel niet op het wiel. Ik wist wel dat een spaakdynamo niet past op een wiel met schijfremmen. Daar ik geen schijfremmen had zag ik geen probleem, maar wist ik veel dat het wiel reeds voorzien was om schijfremmen te monteren, en die nokken die het wiel voorbereiden op schijfremmen zaten lelijk in de weg. Dat werd dan een ander wiel plaatsen (al dan niet nieuw). Gelukkig werd dat probleem snel opgelost door Jan, en medeligger wonend in een naburig dorp. Hij had nog een (niet alleen nieuw ogend) 26 inch wiel in reserve en we hebben gewoon omgeruild. Enkel de cassette moest verplaatst worden en dan kon ik aan de slag.

Het plaatsen van de dynamo blijkt daarna heel eenvoudig te zijn, de handleiding die bijgesloten is kan beter, maar heb je nauwelijks nodig. Daarna is het gewoon kwestie van de verlichting te plaatsen, kabels leggen en vastbinden.

Lumotec IQ Cyo T Senso plus
Het voorlicht is de Lumotec IQ Cyo T senso plus geworden. 60 lux, met dagrijlicht en standlicht. het heeft 3 standen: uit, sensor en dagrijlicht. Het licht is ook afgetopt naar boven toe. Zodat het licht gestuurd wordt naar waar je het nodig hebt: op de weg en tegemoetkomend verkeer niet verblind.

Een dynamo achterlicht heb ik nog niet, dit is in bestelling en laat (behoorlijk) lang op zich wachten. Daardoor heb ik nu achteraan nog steeds een batterij verlichting.

Het is zo dat op de trike geen naafdynamo kan geplaatst worden. De voorwielen hebben trommelremmen en zelfs de naaf die de combinatie heeft van naafdynamo met trommelrem van Sturmey Archer is geen oplossing vanwege de enkelvoudige ophanging van de voorwielen. En een naafdynamo op het achterwiel? Daar is Shimano mee gestopt. In eerste instantie dacht ik dat je dan gewoon een naafdynamo voor een voorwiel achteraan plaatst, maar voor ik me belachelijk kon maken had ik al door dat een voorwiel en een achterwiel een toch "net" iets verschillende naaf hebben.

Nog enkele sites weergeven:
GForce bikes welke de spaakdynamo in voorraad hebben en waar ik deze heb aangekocht.
- Gambiet welke ook een testverslag van de dynamo heeft en die voor me wou bestellen.
- SunUp het bedrijf dat de SunUp eco spaakdynamo maakt. Hun mail lezen en beantwoorden doen ze ook en ze wouden zelfs rechtstreeks aan mij leveren. Nadat ik gemaild had dat ik een leverancier gevonden had in Europa reageerden ze daar ook (zeer positief) op. En zelfs een foutief bericht van hunnentwege zetten ze recht in nog een nieuwe mail. Communicatie met het bedrijf is geen probleem, een antwoord kan een paar dagen op zich laten wachten, maar geen weken.

Ik heb het al eerder geschreven,
voor elk probleem is er wel een oplossing,
alleen moet je die oplossing zien te vinden.

zaterdag 24 november 2012

Het is niet omdat je het van de daken schreeuwt...

Eind dit jaar zal het 2 jaar zijn dat ik met de fiets ga werken. Oorspronkelijk was het doel minstens 50% van de woon-werk verkeer met de fiets te doen, de rest met de bus. De Brompton die ik had gekocht leek mij een uitstekende fiets om mijn fietsplannen waar te maken. Alleen zijn die plannen de fiets voorbij gehold. En de oorspronkelijke 3000 - 4000 km/jaar die ik wou fietsen zijn er ruim 10 000.
Ik heb nooit verzwegen dat ik overgestapt was van de bus naar (eerste plan) gedeeld fiets-bus forensen naar 100% fietsforensen. Maar er bewust tamtam rond gaan maken heb ik ook niet gedaan.

Nu hoor ik meer en meer verhalen over andere arbeiders die met veel bombarie gaan verkondigen dat het gedaan is om met de auto naar het werk te rijden, vanaf nu moet het met de fiets. De ene koopt een nieuwe, de ander een tweedehandse (wat niet wil zeggen goedkoop) fiets.
Je zou kunnen stellen dat als je er veel praatjes rond maakt je jezelf het ook gemakkelijker maakt om het vol te houden. Want als iedereen het weet, moet je het nu ook gaan bewijzen.
Maar dat blijkt helemaal niet te kloppen. Het zijn net degene die stilzwijgend van auto naar fiets overstappen die aan het langste eind trekken.

Nu hoorde ik eerder deze week van deze die een ligfiets had gekocht in april, dat het nu al veel te koud is om nog te fietsforensen (en op 5 maand had hij amper 500 km, terwijl ik er met een kleinere w-w afstand 400 km heb op 1 maand). Maar nog sterker is een ander die amper 3 km van het werk woont, zich een nieuwe fiets (kostprijs mij onbekend) koopt en dan 2 keer naar het werk fietst en het dan al niet meer ziet zitten... en dan terug de auto neemt.

Na de zomervakantie "betrapte" ik een collega uit de buurt van mijn werkzone ook met de fiets op weg naar het werk. Eerst dacht ik dat het toeval was, maar na een paar keer het laatste eind samen fietsen vroeg ik hem waarom hij nu fietste en of het tijdelijk was. De uitleg was vrij eenvoudig, tijdens de vakantie verhuisd en 5 km woon-werk wou hij echt niet doen met de auto. Met de ecocheques had hij een transportfiets gekocht, iets wat voor hem ideaal leek (en is) voor zijn korte verplaatsingen. De laatste tijd zie ik hem niet meer fietsen omdat ik uit veiligheidsoverwegingen besloten heb iets vroeger te vertrekken. Maar toen ik hem overlaatst nog vroeg of hij nog naar het werk fietste kreeg ik een enthousiast JA hoor te horen.

Nu is het ook zo dat ik van enkele collega's, die aan de andere kant van de fabriek werken en die ik dus zelden zie/spreek, de laatste tijd de vraag kreeg of ik nog steeds met de fiets kwam werken. Op mijn positief antwoord zag ik telkens een uitdrukking op hun gezicht die respect uitstraalde. Iets waar ik toen niet echt bij stilstond, maar wat ik nu beter begrijp. Want bijlange niet iedereen houdt het ook vol.

vrijdag 23 november 2012

Perte Total ... of toch bijna ...

Als ik ga fietsen, dan kan ik niet zomaar de fiets uit de stalling halen, gaan liggen en starten. De fiets wordt eerst opgevouwd en naar beneden gehaald, daar opengeklapt en opgetuigd. De trike heeft een handrem en die gebruik ik ook steeds bij het optuigen en opvouwen.
Eigenlijk moet ik zeggen, ik gebruik die handrem bijna altijd.
Normaal let ik daarop, maar na bijna een jaar van gebruik raakt die check-gewoonte wel verleerd, als toch blijkt dat die handrem steeds opstaat. Maar een keer vergeten kan bijna fataal zijn. Dat heb ik gisteren geleerd.
Ik was bezig met de trike klaar te maken voor gebruik (om te forenzen) en niets leek erop dat de handrem niet opstond. De fiets werd opengeklapt, de zitting erop, de vlag erop en dan de tas aan de bagagedrager hangen.
En toen ging het mis.
Ik steek nog ff de kop in de inkom van het appartement om mijn helm op te halen en de deur te sluiten. Dit duurt minder dan 5 sec. Maar als ik me weer omdraai blijkt de trike niet meer naast mij te staan maar is op zijn eentje reeds vertrokken, en rijdt recht naar het kruispunt. Waar op dat moment de andere rijrichting groen heeft gekregen en nogal snel over het kruispunt raast. Gelukkig ziet de bestuurster van een auto de fiets aankomen en begint te remmen, dat terwijl ik een sprint inzet om de fiets tot de orde te roepen. De fiets heb ik net te pakken als die voor haar (stilstaande) auto komt en net niet haar tegenliggers gaat hinderen (wat fataal zou geweest zijn).
Het vastklikken van de tas moet de trigger geweest zijn om de fiets te laten rijden (op de lichte helling). Ik heb mijn lesje nu wel geleerd, want je wil niet weten/meemaken wat er dan in een mens omgaat. Het was zo erg dat ik het eerst volgende groen heb laten passeren en ff tot rust ben gekomen voor ik vertrok naar het werk. En ik wat was ik blij dat de fiets nog heel was.

dinsdag 20 november 2012

En toen werd het stil.

Reeds enkele maanden hoor ik een ronk (rrrrrrr, rrrrrrr, rrrrrrr, rrrrrrr) als ik met de Grasshopper onderweg ben. Vrij vervelend en ik vond maar niet waar het probleem zat. Tot vorige donderdag. Toen had ik eindelijk door dat het probleem nergens anders dan in de buurt van het voorwiel moest bevinden.  Maar bij het checken na thuiskomst vond ik weer niets. Heel vervelend, want als ik niet aan het fietsen ben (en ik er dus niet op lag) hoorde ik niets. Ook had ik al periodes waarbij de fiets ook heel stil werd en begin dan maar eens te zoeken. Tot gistermorgen, net voor ik naar het werk vertrek begin ik nog eens ff aan de fiets te prutsen om te kijken of ik toch niets kan vinden. En wat ziet mijn oog? Het blijkt dat mijn vooras gedraaid zit en dat de aansluiting van de electriciteitsdraden van naafdynamo naar voorlicht onderaan zit ipv bovenaan. Op zich niet erg, maar als je weet dat de draad nogal kort is en ik bij het vernieuwen van de voorband de aansluiting echt wel bovenaan had gehouden klopt daar iets niet. Ik trek de snelsluiting los om de as te draaien en dan voel ik dat het wiel niet zo erg vast zit. Ik draai die sluiting een kwartslag aan en het probleem is opgelost. Gisteren was ik weer heel erg stil aan het fietsen.

Het wiel stak niet echt los, en als het los zou zitten dan is het nog beveiligd tegen loskomen uit de vork.
Maar het kon/mocht wel vaster zitten. Daardoor hoorde ik steeds een ronk bij het naar rechts sturen en tijdens het trappen (de rechterpedaal dan uiterst vooraan tot uiterst onderaan: dus 90 graden draaien).

Toen ik ergens begin mei de voorband verving (marathon racer --> marathon +) heb ik blijkbaar het wiel niet vast genoeg gezet. Dat ik daar zo lang op moet zoeken.

zondag 18 november 2012

Mooie momenten niet laten lopen...

Vorige winter had ik het er al over met andere (buk)fietsers, die klaagden dat het in de winter wel lastig fietsen is. Natuurlijk moet je niet te kleinzerig zijn, maar als hobbyfietser met een beetje vrije tijd kan je je wat flexibel opstellen en de mooie momenten gewoon stelen. Natuurlijk zijn niet alle dagen even mooi en soms moet je wat geduld hebben, maar dan plots kan de zin en het weer toch samenvallen en dan kan je er vlug ff invliegen.

Zo gebeurde het gisteravond, het weer zit de hele dag al goed (al was het wel fris in de ochtend), maar plots was er s'avonds omstreeks 16u00 de zin er ook en dan heb ik maar vlug ff op de Grasshopper opgetuigd om ff 37 km langs op het jaagpad te gaan liggen. Veel is het niet, maar ff rustig ronddraaien en de spieren warm laten lopen is al veel, het houd je fit en laat je hoofd ff uitwaaien. En die douche erna... die voelt zoveel beter aan. Op die manier zag ik het ook donker worden en kon ik ruim de helft van de rit lekker in het donker rijden. Om dan nog maar eens te zien dat mijn voorlicht, de Lumotec IQ Fly rt senso plus met zijn 40 lux echt wel meer licht geeft dan ik altijd denk.

Lumotec IQ fly rt senso plus, 40 lux
Natuurlijk moet je je ook niet gaan forceren, vrijdag was bvb ook een mooie dag, maar toen voelde ik me zo slap dat ik niet eens tot bij de fietshersteller raakte voor een kleine herstelling, erg is het niet en het kan wel wat wachten. Ik heb die dag maar laten passeren voor wat het was. Maar dat voorspelde niets voor de zaterdag, waar ik dus s'avonds er maar eens ff invloog.

Wat me ook opviel is dat zeer veel mensen bij valavond en na valavond er niet op voorzien zijn om zich te laten opvallen. De meesten zijn echt wel donker gekleed en van verlichting (zowel bij fietsers en wandelaars) is niet veel te merken. Zo heb ik maar net optijd een jogger kunnen ontwijken, omdat ik na een bocht (waar enkel gras in de bermt groeit) plots zijn witte schoenen zag aankomen. De rest van zijn kleding was zo zwart mogelijk omdat hij zeker niet zou gezien worden. Anderen hadden enkel en alleen reflecterende bolletjes op hun schoenen. Die ik eerst aanzag als katten ogen, waarbij ik dus eerst dacht dat daar katten rondliepen (wat op die plaats niet zo uitzonderlijk is). 

Bij 1 wandelaar heb ik mijn duim opgestoken, dit omdat zijn hond voorzien was van zowel een wit als een rood lampje. Waardoor ik de hond perfect kon localiseren en ook de voor- en achterkant kon dedecteren.

donderdag 8 november 2012

De wereld rondom mij? Ik begrijp er de ballen van.

Gisteravond iets voor 23u00, 2 kruispunten voor ik thuis ben (minder dan 1 km). Een bestelwagen is aan het bumperkleven in een nauwe straat waar ik weiger (voor ieders veiligheid) hem te laten passeren. Het was ook nauwelijks 150 m voor een kruispunt waar we moeten stoppen en voorrang geven. Na het kruispunt te zijn opgedraaid begint de bestelwagen direct aan een inhaalbeweging waarbij ook tegenliggers verraderlijk dichtbij zijn. Daarbij zijn de tegenliggers verplicht te stoppen (wat ze ook doen) of er gebeuren ongelukken. De bestelwagen moet dan direct na de tegenliggers linksaf slaan op het volgende kruispunt (hij had wel nog net groen, ik niet).
Ik heb de "pech" oranje licht te "krijgen" en dus stop ik (omdat ik het ook veilig kan). Maar er bleek ook al een andere wagen achter mij te rijden. Van deze krijg ik naast mij een geluidsignaal als moest ik door rood gaan??? Wat blijkt, ik wordt ingehaald en de auto scheurt door rood en slaat rechts af (vlak voor mijn neus, gelukkig sta ik stil).
Een paar seconden later zie ik uit linkse zijstraat een auto komen die volgas de bocht neemt en richting stad scheurt (gelukkig niet mijn kant op). Het is daar stedelijk gebied en de max snelheid is 50 km/u.
Het valt me wel meer op dat er (zolang er geen file is) hier zeer snel wordt gereden.

Mja, ik merk dit soort ridicuul gedrag wel meer. En ik hoor wel eens hallucinante verhalen over wat er op autosnelwegen gebeurt. Anderzijds hoor ik ook wel mensen die schrik hebben om nog met de auto te rijden. Vanwege de drukte en het agressief rijgedrag.

Nu begrijp ik 1 zaak niet.
Vanuit de fietsers zijn er bewegingen (zoals trapkracht) die ijveren voor een veiliger verkeer (en meer plaats voor de fiets). Maar waarom hoor ik niets van auto bestuurders die zich groeperen om zich te verzetten tegen het agressief rijgedrag op de weg. Of zijn die er maar merk ik er niets van?

Of is het een gelatenheid net zoals bij de kostprijs van een auto.
-Het is normaal dat autorijden duur is.
-Het is normaal dat bij autorijden doden vallen.

Ik kan me wel ergeren aan dat gevaarlijk rijgedrag, maar als ik ga fietsen probeer ik steeds zoveel mogelijk autoluwe wegen (of fietsbanen - jaagpaden, dat laatste zeker bij lange afstanden) te gebruiken. Maar als autobestuurder heb je weinig keus, je moet tussen de auto's blijven, je kan er niet van tussen, NOOIT.
Het enige dat je kan is ergens minder drukke wegen opzoeken (wat niet evident is als je een eind moet rijden), waar je dan kans hebt gehinderd te worden door: fietsers...

Inhaalbewegingen, waarbij tegenliggers genoodzaakt zijn te stoppen omdat er anders ongelukken gebeuren heb ik al meer gezien en zelf ook meegemaakt (ooit is er een eens op de stoep gejumped met zijn auto om zo ternauwernood een ongeluk te vermijden).
Ook het inhalen van een voertuig dat staat te wachten voor een rood licht heb ik al eerder gezien (eens een bus van Delijn op die manier ingehaald zien worden) om zo door het rood te racen (op hoop van zegen dat het goed gaat).

Ik begrijp het gedachtengoed van deze mensen echt niet. Of is het zo dat hun agenda zo vol is als de mijne leeg. Hebben ze zo veel tijd tekort (als ik teveel) dat het een zodanig risico waard is een leven te riskeren (al dan niet hun eigen leven) om toch maar wat tijd in te winnen.

De wereld rondom mij? Ik begrijp er de ballen van...

donderdag 1 november 2012

Soeptocht 28-10-2012

Vorige week op zondag hadden we de soeptocht in en om Ichtegem.
Het was een koude (zeker om 6u30 in de ochtend) maar toch zonnige zondag, met verbazend veel deelnemers. We waren maar liefst met 11, waaronder 2 verrassend jonge deelnemers. Misschien had de beloofde soep aan het eind van de tocht er iets mee te maken ;-)


Naast de trike had ik ook het (al dan niet gevreesde) fototoestel en de sport camera's bij. De foto's staan nu online. Op de video moet nog ff gewacht worden.


Voor mij was het een dag van 136 kilometer.
Ook heb ik die dag de vierde en laatste doelstelling voor dit jaar gehaald.
Namelijk 10 000 km liggen in 1 jaar. Ik heb de klus in 10 maand geklaard. Het lijkt een eenvoudige klus geweest te zijn, maar dat was het allerminst. Had ik niet het plan opgevat om vanaf eind April ook naar het werk te liggen, iets dat me gemiddeld 400 km/maand oplevert. Dan had ik het veel moeilijker gehad. Ook het (bijna) obsessief ligfiets denken in Juli en Augustus (respectievelijk 1770 en 1450 km) en daarna het berekend gaan fietsen in September en Oktober was nodig om het te halen.

Nu ga ik het wat rustiger aandoen, er is wel nog wat meer in het leven dan ligfietsen.
Maar ik heb (naar mezelf toe) toch bewezen dat ik meer in mijn mars heb dan ik in eerste instantie dacht.