vrijdag 26 februari 2021

Een fietskalender.

Eind 2019 kwam iemand van de naaigroep op het idee om een naaikalender bij te houden. Elke dag dat je iets doet dat verband houdt met naaien, dat kan van alles zijn, een patroon overtekenen, stofjes uitzoeken en klaarmaken om iets mee te maken, een kledingstuk in elkaar steken of gewoon met de computer een tekening klaarmaken om te borduren kleur je die dag in. Op het eind van het jaar kan je dan zien hoe erg je bezig bent geweest met de hobby. Het is ook een hulpmiddel om je te motiveren als je weinig aandacht er aan besteed. 

 

Mijn naaikalender voor 2020 is "behoorlijk" ingekleurd.

Eind 2020 dacht ik eraan dat ik hetzelfde zou kunnen doen voor de dagen dat ik uit fietsen ga. Het kan interessant zijn om te zien hoe regelmatig ik ga fietsen. Moest ik ook gaan werken dan zou zoiets nutteloos zijn, tenzij ik het woon-werk verkeer ik eruit zou laten. Maar nu ik thuis ben kan het een hulpmiddel zijn om de regelmaat van het fietsen beter te kunnen controleren. Zeker het nu (even) vroeg zomer lijkt kan het nuttig zijn omdat ik sowieso meer naar buiten moet. Het fietsen lijkt nogal te lijden onder de sluiting van de horeca. Tot voor 2017 was een caféstop in mijn eentje een brug te ver. In 2017 heb ik het me aangeleerd en een paar cafés gevonden waar ik me prettig voel. Nu moet ik me weer aanleren dat een fietstochtje zonder caféstop ook aangenaam kan zijn. Maar ik heb ondertussen naast de 2021 naaikalender ook een 2021 fietskalender. Deze is veel minder ingekleurd. Even met een naaimachine of een patroon bezig zijn is gemakkelijker dan een fietstochtje maken en waarom zou ik bvb als het regent (ook al heb ik een Orca) of 5 graden vriest gaan fietsen...

fietskalender 2021

De fietskalender toont toch een bepaalde regelmaat, behalve dan de vriesweek en ook de week erop in februari waarin ik geen mogelijkheid had om te fietsen. Maar de voorbije dagen ben ik wel actief geweest.


maandag 22 februari 2021

100 km in 2 dagen en compleet leeg gereden.

Het is al lang geleden dat ik zo leeg gereden was als gisteravond. Het is ook al een hele poos geleden dat ik nog ruim 100 km fietste in 2 dagen.

Met het mooie weer van voorbije weekend wou ik eens weten wat ik nog kon. Ik werd extra gemotiveerd doordat een van mijn favoriete cafe's een "take away & go away" organiseerde. Zo kon ik eindelijk nog eens een van mijn favoriete bieren smaken. 

Ik heb nauwelijks nog snelheid en daar wou ik me niet in forceren. Ook is traag rijden een voordeel op een druk jaagpad. Hoewel ik vond dat het nog meeviel, in maart/april 2020 was het veel erger. De eerste dag reed ik met de sprint 26, de snelheid lag ergens tussen 15 en 20 km/u. De heenrit naar Berlare werd iets trager gereden dan de terugrit. Dit vanwege de tegenwind tijdens de heenrit. 

Maar al bij al reed het vrij vlot, afgezien van de snelheid die veel trager ligt dan vroeger.


De tweede dag reed ik met de Grasshopper. Het vertrek viel nog mee, maar al snel merkte ik dat heel mijn lichaam de rit van gisteren echt niet verteerd had. Aangekomen in Berlare (26 km) bleek ik minutenlang nodig te hebben om te bekomen. Een stop was helemaal geen overbodige luxe. Ook voor de eerste keer kwam er een andere ligfietser langs gereden voor een praatje. Blijkt die in een buurdorp te wonen, dus hooguit een paar km van mijn woonplaats, en was een rondje aan het fietsen.

De terugrit naar huis, dat is gewoon rechtsom keren, was een ander paar mouwen. Vanaf de eerste meter draaide het voor geen meter. Ook al had ik meer wind mee dan tegen, elke kilometer was zwaar fietsen. 2 Keer kon ik mijn "wagentje" aanpikken aan een andere fietser. De eerste keer kilometers lang aan 16 km/u me laten meevaren. Daarna een 5 tal km aan 19 km/u kunnen aanpikken en na die laatste 5 km was ik nog 500 m van huis. Dat was maar best ook, ik kon echt niet meer. Na het stallen van de fiets strompelde ik mijn appartement in en 3 uur later was ik nog aan het bekomen. Ondertussen was ik al gedouched en had ik gegeten. De vorige keer dat ik zo thuis kwam is van zomer 2020 toen ik van Essen terug kwam. Dat was toen 85 km afzien. Zeker de laatste 30 km. Dat was meteen ook de langste tocht die ik maakte in anderhalf jaar. 

Ik ben dus nog lang niet de oude en ik weet en voel ook dat de mentale problemen aan de basis liggen van de fysieke terugval. Van tochten zoals in juli 2019 waarbij ik 130 km (Gent - Antwerpen langs de Schelde) fietste naar Essen, dag 2 de Groteplassen tocht: 160 km en dag 3 de 130 km terug naar huis kan ik voorlopig alleen maar dromen. Toen wist ik ik niet dat ik 2 maanden later de mentale diepte ging zien.

Het enige dat ik niet kwijt ben is mijn doorzettingsvermogen. Ik blijf vechten, en dat is belangrijk in de strijd tegen de depressie.

woensdag 10 februari 2021

Het had een fietsjasje moeten worden...

Vorige week donderdag, na een week van mentale uitputting, was ik iets meer helder en wou ik beginnen aan een jasje. Ik had het al langer in gedachten en nu voelde ik me er klaar voor.

Veel patronen voor mannenkleding vind je niet. Als je opzoek gaat naar raglanmouwen wordt het nog veel stiller. Ik ben dan maar begonnen met een patroon van een t-shirt met raglan mouwen. Een "paar" maten te groot tekende ik de basisdelen uit (voorpand, achterpand en mouw). Mijn verbeeldingskracht en inzicht zijn groot genoeg om de rest erbij te bedenken. Het resultaat kan je zien op de foto's.

Het was de bedoeling om een jas te hebben waarbij ik zichtbaar ben en meekon in de Orca. Het eerste is geslaagd. Zichtbaar is het wel, naast de opvallende kleuren zijn er een paar meter reflecterende boordjes (paspel) in verwerkt welke 's nachts voor de zichtbaarheid zorgen. Maar de jas is zo groot uitgevallen dat meenemen in de fiets niet echt handig is. Maar ik gebruik deze nu als standaard jas. En in deze koude dagen is die warmer dan verwacht. Ook al is het een enkele laag softshell met een fleece binnenkant. Maar niermand kan zeggen dat ik niet zichtbaar ben. En daarnaast de maatschappij is al grijs genoeg, laten we eens wat kleur geven.

Nu is het de bedoeling om een zomerjasje te maken en dat dan als basis te nemen voor een fietsjasje dat gemakkelijk mee te nemen is.