zaterdag 25 januari 2014

Onzichtbaar!

Ligfietsers en de onzichtbaarheid daar is al veel over gepalaverd. Maar ligfietsers kunnen in wezen zeer onzichtbaar zijn. Vooral als ze hun ligfiets achterwege laten.
Gisteren kwam ik een ligfietser tegen toen ik op weg was naar de kiné. Vanwege de korte afstand doe ik dat met de benenwegen en pas toen ik op het kruispunt de persoon in kwestie een hand ging geven herkende hij me.
Maar wat als 2 ligfietsers hun fiets achterwege laten zoals daarnet. Ik kom net thuis van de markt en terwijl ik aan de lichten sta te wachten om over te steken zie ik een bukfiets met aanhanger van de parking van de supermarkt, luttele meters verder, komen. Pas als hij vlak voor mijn neus het kruispunt opkomt herken ik hem. Toen was het te laat natuurlijk. Maar ik werd ook helemaal genegeerd, ook al droeg ik een zeer opvallende gele fluo regenjas. Maar een fluo regenjas is geen ligfiets...

Het is niet de eerste keer dat ik zonder de ligfiets maar een onopvallend individu blijk te zijn.

donderdag 16 januari 2014

In nood ken je je vrienden.

Vrijheid: zoveel mensen, zoveel betekenissen.
Voor de een is vrijheid zijn auto, voor een ander is het kunnen zeggen wat hij wil (nog steeds niet overal even evident).
De laatste tijd ervaar ik wat vrijheid ook kan betekenen, iets wat ik in de zomer van 2000 voor de eerste keer heb "mogen" ervaren. En dat is vrijheid in mogelijkheden van verplaatsing. Velen roepen wel "mijn auto, mijn vrijheid". Wij weten wel beter, dat is gewoon lulkoek. Maar als je dan een ongeluk hebt, zoals ik op 22 november, dan verandert plots alles. De eerste week was ik zo immobiel dat ik nauwelijks bij de dokter raakte (500 meter ver). Ik liep krom, ik zat krom en ik lag krom van de pijn. Na een week ging dat al vrij goed, de benen deden het weer, maar dat wil niet zeggen dat je alle bewegingsvrijheid terug hebt. Fietsen was toen uit den boze. Ik ging niet met een hand waarmee ik nauwelijks een stuur kan vasthouden de weg op. Nog eens vallen met dat hand... nee laat maar.  Stel dat ik een auto ter beschikking had? Was het dan verantwoord de auto te nemen? Velen zouden het wellicht doen, maar of het verantwoord is, sturen kan je dan wel linkshandig doen, maar dat schakelen? Ik kon nog steeds weinig vast nemen met de rechterhand. En dan komt een ander soort vrijheid in beeld. Iets waar veel mensen van huiveren, wellicht omdat ze gewoon niet (goed) weten hoe het werkt, en dat is het openbaar vervoer. De tweede week deed ik steeds nog steeds nauwelijks meer dan: slaapkamer --> badkamer --> keuken --> sofa (niet steeds in zelfde volgorde) maar als ik ergens heen moest, iets verder dan wandelafstand, dan was de bus (en bestuurder) een welgekomen vriend.
Hoe zou je het doen als verstokte automobilist? Toch proberen de auto nemen (met alle risico's van dien), je gedragen als een hulpeloze en een bestuurder zoeken die je overal heen brengt, want "ik weet niet hoe het openbaar transport werkt" (ook ik heb het moeten leren).

In 2000 bezorgde een val me een maand gips en nog eens 1,5 maand revalidatie van de linkerpols. Toen was het erger dan nu, want ik was 2,5 maand compleet fiets-immobiel. Op de bukfiets kon ik niet fietsen, want de pols kon het, zelfs 2,5 maand na de val, amper aan. Ook toen was ook het openbaar vervoer een welgekomen vriend. Minder dichtbij was alles per bus en wat verder af ging alles per trein. Dat was voor mij vrijheid, het niet afhankelijk zijn van 1 type van transport (mijn auto was toen al 3 jaar weg, maar sowieso zou ik de eerste maand vanwege het gips niet hebben kunnen autorijden).

Nu ken ik andere verhalen waarbij de "mijn auto, mijn vrijheid" ook zeer relatief is. Iemand waarvan de auto in de garage stond voor herstel die vrienden optrommelde om hem overal naartoe te transporteren. Een ander waarvan het rijbewijs een tijdje "zoek" was, confisceerde een auto met chauffeur. Toen ik de bus opperde, wat als tijdelijk alternatief perfect mogelijk was, zag ik meer dan lichte paniek in de ogen. Alsof het een gevaarlijk dier is waar je ver van moet blijven. Nee het is net als autorijden of fietsen, je moet het leren gebruiken en leren begrijpen hoe het in elkaar steekt.

Voor mij zijn mijn fietsen mijn vrijheid.
Maar in nood is het openbaar vervoer een echte vriend.

dinsdag 7 januari 2014

Ga lopen.

Op de website Soigneur is een berekening gemaakt van de gemiddelde snelheid (in 2012) van de auto. Zeker in de stad blijkt die bijzonder laag. We weten al langer dat we sneller kunnen fietsen. Maar daar staat ook dat je, mits wat training, even snel kunt lopen (14,7 km/u).

Zelf heb ik laatst ook een test gedaan. Ik was er al langer over aan het denken, maar steeds weer de klok vergeten te starten, behalve overlaatst. Daarbij is het dat ik met een regelmaat met de Brompton dwars door Gent ga. Van Sint-Amandsberg naar Mariakerke, zo een 6,7 km. Daarbij is gemeten vanaf in het appartement klaar staan (3de verdiep) met tas, helm en Brompton in de hand en tot in het andere adres staan: ook in een appartementsblok 4 hoog, met de fiets, tas en helm in de hand. De fiets telkens in gevouwen toestand.
Ik reed veilig, hield me aan de regels en een kruissnelheid van 18-20 km/u, dit om het realistisch te houden. Daarbij kwam ik telkens aan een tijd van rond de 28 minuten (scheelde soms een minuutje meer of min) waarbij ik aan een gemiddelde van om en bij de 14 km/u kom.
Zou het met een auto echt sneller zijn? Daarbij rekenend dat de persoon de auto moet ophalen op een legale parkeerplaats en ook moet zoeken naar en de auto achterlaten op een legale parkeerplaats? De afstand die de auto moet afleggen is volgens googlemaps niet verder dan met de fiets. Maar of deze route ook echt te rijden valt weet ik niet en ik kan het ook niet uittesten met een auto (en ben het ook niet van plan).

Het is wel zo dat spits of niet, het met de fiets niet veel zal uitmaken wanneer je de afstand aflegt. Met een auto daarentegen, zou een wandelaar bvb. tijdens de spits al bijna even snel kunnen zijn.

En toch, ik ken mensen die zich zelfs laten brengen en ophalen, dat terwijl de bestuurder weer naar huis rijdt en dus de afstand 4 keer aflegt... Dat vind ik dan zo een verspilling van tijd!

Sommigen denken dat de auto toch steeds het snelst is, maar ik bedenk steeds maar weer, als je met een fiets een half uur onderweg bent, hoeveel sneller kan je zijn met een auto? Een uur, 2 uur? Ik dacht het niet, maar soms lijkt het dat autobestuurders wel zo denken. Maar uit veel testen blijkt dat het steeds andersom is zoals in deze video, als je de complete video niet wil zien --> hier enkel de test.



woensdag 1 januari 2014

Het beste voor 2014.

Het is weer eens het moment om goede voornemens te maken.
Zowat iedereen doet het, bijna niemand maakt ze waar.
Ik maak geen echte voornemens.
Ik stel eerder doelen die ik wil halen, en dat lukt ook niet altijd.

In 2012 had ik overschot op mijn doelstellingen, in 2013 haalde ik ze niet allemaal.
De doelstellingen voor 2014 zijn dezelfde als 2013, zijnde:
- Meer gaan klimmen in de Vlaamse Ardennen.
- Eindelijk een dagtocht van 250 km maken.
- Een 2 daagse met 200 km/dag.
- Een jaartotaal tussen 6 en 8000 km.

Een ander gegeven is dat ik mijn woon-werk route ga inkorten. Ten eerste is er een nieuw fietspad aangelegd waardoor ik opnieuw "veiliger" een kortere route kan nemen. Ten tweede bleek het, vooral in de herfst, een beetje teveel van het goede. Ik had in het weekend veelal het gevoel om pas op zondagavond of maandagochtend gerecupereerd te zijn van een week werken. En dat kan toch niet. Ook stelde ik vast dat ik meer dan eens tijdens de pauzes op het werk zomaar inslaap viel, iets wat vroeger zelden gebeurde. En dat kwam niet door te laat te gaan slapen. Door een reorganisatie van de werkpost blijk ik toch harder te moeten werken dan ervoor en dat samen met 26 km fietsen per dag leek blijkbaar teveel van het goede. Daarom wordt de afstand nu ingekort tot 7 of 10 km enkel, hangt af van welke route ik neem, 's morgens en 's avonds de korte route, overdag de langere om het veilig te houden.
Dit betekent ook dat de Brompton en Sprint 26 gaan gebruikt worden om te forensen. De nieuwe route bevat en paar heel korte vrij onoverzichtelijke bochten (waarvan 1 onverlicht) waar ik het moeilijk zou hebben met de Grasshopper.

Verder, iets wat heel belangrijk voor me is, ik wil (nog) meer rust in mijn leven inbouwen. Nog meer dan ik nu al doe, de RUSH van het leven (zoals het lijkt dat het voor velen MOET) aan mij laten passeren en gewoon mijn ding doen.