vrijdag 29 juni 2012

Kzijn trots op mezelf.

Toen ik in de zomer van 2010 opnieuw begon te fietsen, had ik een idee van nu en dan eens een kort eindje te fietsen.
Een beetje forenzen, de fiets eens op de bus meenemen, om niet hele einden te voet te moeten afleggen. En met die manier van fietsen een beetje aan mijn (sterk) verwaterde conditie werken.
Maar nu zit ik met een conditie om u tegen te zeggen. Een conditie die ik nog nooit gehad heb.
Ik had nooit verwacht dat ik dit ging kunnen.
In juni voor dit jaar reeds voor de derde keer de magische grens van de 1000 (lig)km op een maand overschreden.
En ook heb ik dit jaar reeds verschillende keren de grens van 100 km op 1 dag aan flarden gelegen. 
Reeds in januari lag ik 100 km op 1 dag zonder problemen.
Maar vorig weekend draaide ik maar liefst 170 km op 1 dag. En ik kwam thuis zonder stik kapot te zijn.
Met mijn citybike heb ik daar altijd van gedroomd, maar het kwam er nooit uit. 
Na ongeveer 70 km was het bobijntje altijd op.
Nu zeg ik wel eens: "alles onder de 50 km is opwarming, tussen de 50 en 100 km een training en over de 100 km is een tocht".

Het is toch plezant tevreden te zijn op jezelf.

dinsdag 26 juni 2012

Triestig...

...hoe weinig mensen echt nadenken tijdens het autorijden.
Vandaag sta ik, zoals elke werkdag, aan de Antwerpse Steenweg klaar om te voet over te steken (fiets aan de hand dus).
Het is druk op de weg en ik maak me klaar om over te steken, op dat moment wordt ik bijna aangereden door een SUV die zich vergist en denkt dat waar ik sta (een fietspad dat uitmond op de Steenweg) de oprit is van de naastliggende winkel. Hij corrigeert net op tijd, maar rijdt dan voor me langs naar de oprit en heeft me niet eens de kans op eerst over te steken. Als je toch maar een paar meter verder moet en een seconde stilstaat kan je evengoed iemand laten oversteken vind ik. Op dat moment hou je het verkeer hooguit een paar seconden op en is het zeer veilig oversteken.
5 auto's later is er iemand die met zijn lichten knippert (en vertraagd) om me te laten oversteken.
Als ik op de middenstrook (met een vluchtheuvel zodat ze van dat vak geen gebruik kunnen maken om in te halen en me zo omver kunnen rijden) van de weg sta heb ik natuurlijk nog een andere rijrichting te passeren. Daar rijden ze in colonne aan, ik schat, 40 km/u. Er is geen doorkomen aan en ik sta gewoon in het midden van de weg te wachten. Niemand, ook maar niemand ziet blijkbaar dat als je ff zou vertragen ik verder kan en ze zelf geen tijd verliezen, want daar mag 70 km/u gereden worden.
Maar wat erger is. De laatste wagens die me passeren vertragen reeds als ze voor me langs komen. Als ik dan toch een gat heb waar ik tussen kan, kijk ik, tijdens het oversteken, de andere kant op en zie ik de auto's stilstaan, de laatste auto amper 30 m verder. Als je dan toch moet gaan stoppen omdat het daar file is, is het dan echt niet mogelijk om iemand te laten oversteken? Blijkbaar niet.

Ik denk niet dat het bewust gebeurt, maar de meesten zijn zeer sterk met zichzelf bezig zodat ze het helemaal niet meer zien. Ze zien die fietser (of auto, voetganger die wil afslaan, ...) wel degelijk en dikwijls wijken ze een beetje van hun lijn af om zeker plaats genoeg tussen hun wagen en het "object" te hebben. Maar staan er niet meer bij stil dat ze die zouden kunnen doorlaten, terwijl ze zelf niet eens tijd zouden verliezen.

Dik 10 jaar geleden ging dat toch gemakkelijker.

De voorbije winter zag ik een auto die wou invoegen, ook op de Antwerpse Steenweg. De eerste rijstrook kan die over en gaat dan wachten op de middenstrook. De bestuurder had blijkbaar niet de assertiviteit om zich er zomaar tussen "te gooien" en geen enkele auto liet hem invoegen. Toen heb ik staan tellen, een colonne van 15 auto's passeerden zonder ook enigszins te vertragen om die er tussen te laten.
Ik vond het een toppunt tristesse, maar blijkbaar is er ook geen collegialiteit onder de autobestuurders.

Soms vraag ik me wel eens af, zijn er uberhaupt nog mensen die eens nadenken over waar ze mee bezig zijn? Of ben ik echt de enige die zijn eigen gedrag eens in vraag stelt. Ik mag hopen van niet.

  

donderdag 21 juni 2012

België file land

Vandaag in het nieuws. België staat aan de (wereld)top van het file leed.
We preseteren in België blijkbaar goed, want de laatste jaren rijgen we de prijzen aan elkaar.
Alleen zijn het niet de prijzen waar je trots op moet zijn.

Nu is België het file land nummer 1.
Een opmerking die me opviel:
De auto wordt steeds meer gebruikt ook voor korte ritten.

Het steeds meer de wagen gebruiken voor korte ritten, dat verbaasd me toch. Je hoort het overal, laat je auto thuis als je korte afstanden moet afleggen, er zijn betere "alternatieven". Maar blijkbaar is dat voor dovemansoren. Misschien heeft de bedrijfswagen, die veel werknemers (dikwijls totaal onnodig) krijgen, veel schuld.
Zo kreeg ik vorig weekend nog te horen dat er werknemers waren die een bedrijfswagen kregen en daarmee dan naar hun werk rijden, afstand 3 kilometer.

Wat ikzelf enkele jaren gezien heb. Mijn buur die de auto van zijn moeder gebruikte om naar de Aldi te gaan shoppen. De Aldi is niet veel verder dan 700 m ver. De man had zelf geen auto en ging werken met de fiets, maar winkelen te voet ofzo... nee dat ging niet. Hij bracht dan wel een hele autolading vol mee.  Maar er is meer, om de hoek is er een Colruyt waar ik ga shoppen, die is zo ver dat ik op minder dan 200 m in de winkel sta.

Of op een vorig adres, een buur die de auto gebruikte om water te halen in de GB. Echt een auto vol six packs. De GB was daar ook amper 500 m ver. Ikzelf? ik dronk en drink water van de kraan, ten eerste smaakt het me goed en ten tweede, ik ben te lui om onnodig te gaan sleuren.

woensdag 20 juni 2012

Melding via meldpuntfietspaden, pluim voor Lochristi

Voor het woon-werk verkeer lig ik dagelijks langs de Smalle Heerweg in Lochristi-Gent. Op grondgebied Lochristi is er een (2-richtings) verhoogd fietspad dat aan een grindoprit bezaaid lag met grind. Ik had eerst een melding gedaan naar Gent maar ik kreeg een melding terug dat het fietspad ligt op grondgebied Lochrtisti en niet op Gent. Gent "fietsstad" heeft maar fietssuggestie stroken, terwijl daar ook plaats is om het fietspad te verlengen. Daarbij kreeg ik wel alle info om Lochristi te contacteren.
Deze info heb ik niet gebruikt, maar opnieuw via een meldpuntfietspaden een melding gemaakt. Amper een uur na de melding krijg ik reeds bericht dat de technische dienst de opdracht gaat krijgen het fietspad op te nemen in de planning van de veegwagen. 
Dit alles was op donderdag namiddag. Je kan niet alles verwachten, dus op vrijdag (en het weekend) was er niets verandert. Maar maandagmiddag rond 13 uur kom ik eraan en zie ik veegstrepen op het fietspad. Niet alleen het grind op de betreffende plaats is weg, maar het gehele eind waar ik over moet heeft een beurt gehad. En niet alleen het fietspad, maar ook de afvoergoot tussen het fietspad en de weg  ligt er beter bij, zodat bij het kruisen van de goot geen rare schuivers meemaakt veroorzaakt door steentjes.

grind op de weg gereden.
dat ziet er opnieuw netjes uit.

Dit is een hele andere reactie dan in Gent toen ik melding maakte van vuil op het fietspad aan de werken aan het sportcomplex de Rozebroeken. Al sinds het begin van de winter ligt het daar vuil en bij regen is het puur slijk. Maar daar vind niemand dat het eens periodiek kan gereinigd worden. Een uitleg was dat de firma geen veegwagen heeft??? Dat is een uitleg die kan tellen van de stadsdienst, zeker als die stad zich wil profileren als fietsstad. Nouja, van die plaats heb ik geen last meer, omdat ik sinds ik liggend forens een andere (veel langere maar ook veel veiliger) route heb, en als ik eens met de Brompton ga werken heb ik ook een iets langere alternatieve (en properder) route.

voor Gent "fietsstad" is dit geen probleem



dinsdag 19 juni 2012

WOL 16-06

Op zaterdag hebben we een WOL (West en Oostvlaamse Liggers) tourtocht gemaakt.
De rit was 50 km en we waren met 6 liggers.
Waren we met niet veel, het was zeer gezellig.
Ik was met de trike en daardoor instaat om aan multitasking te doen.
Naast fietsen heb ik een poging ondernomen om plaatjes te schieten.


maandag 18 juni 2012

Een ligfiets is als een hond.

Nee het is niet het feit dat een ligfiets zou bijten, weglopen, blaffen of brokjes zou nodig hebben. Maar het verhoogd het sociale kontakt, net zoals hondenliefhebbers ook gemakkelijker een praatje met elkaar maken als ze de hond uitlaten.

Vorige week moest ik een Sprint 26 kruisen en de berijder was al eerder gestopt en stond grijnzend me op te wachten om een praatje te maken. En enkele km's later reed ik kilometers samen met een bukster die wel iets meer wou weten hoe het is om te fietsen met een ligfiets. 

Gisteren was ik weer op toer (125 km) en plots zie ik een "Hase Pino" staan. Ik rijd de parking aan de Schelde dijk, Dendermonde op om te zien wie daarmee op stap is. Blijkt  het een in Antwerpen wonend koppel te zijn. Daar de man me aanspreekt in het Frans antwoord ik ongewild en spontaan in het Engels, want Frans kan ik helemaal niet :-(. Blijkt de man van Franse afkomst en de vrouw Nederlandse, die samen in Antwerpen wonen. Blijkt de man ook behoorlijk Nederlands te spreken, maar uit gewoonte is zijn eerste woord meestal "bonjour", daardoor mijn verwarring...

Na een spontane en leuke babbel blijken we dezelfde richting uit te gaan. We hebben verschillende kilometers samen gefietst met een hele leuke babbel.

Er was zelfs tijd voor een foto. Spijtig dat mijn gsm niet in goede doen was, want de foto's zijn niet zo geslaagd (mijn fototoestel was ik vergeten).


de jongen was zo lief... een foto op de trike moest kunnen

dinsdag 12 juni 2012

Natte voeten...

Gisteren voelde ik me vrij prettig met mijn vrije dag.
Alleen al omdat het regende op het moment dat mijn shift er opzat, en ik dus al thuis was.
Vandaag met goede moed, maar toch met regenbroek en dito jasje in de tas naar het werk vertrokken.
Het idee dat je niet elke dag hetzelfde kan krijgen dacht ik er niet aan dat we nog maar eens regen gingen hebben op het eind van de shift.
Maar helaas, het was prettig weer in de voormiddag, maar na de middag begint de lucht donker te worden. Nog steeds dacht ik, het zal wel meevallen.
Maar niet dus, de regen van gisteren deden ze niet dunnetjes over, maar heel erg dik.
Terwijl dat iedereen naar zijn auto rent, blijf ik wachten in de fabriek.
Het water valt met bakken uit de lucht en daar ga ik echt niet in (tenzij het echt niet anders kan).
Na 30 minuten is het ergste voorbij en denk ik erover om toch te starten (nog langer wachten bleek uiteindelijk toch niet te helpen).
De regen valt wel mee en ik lach aan de uitgang de nog steeds wachtende andere fietsers gewoon uit, je kan zo wachten tot je wortel schiet...

Maar... wat bleek, de ingang van de fietsberging stond blank, bij nader inzien stond in de gehele berging minstens 4 cm water! Bij wonder raak ik daar met vrij droge voeten door tot bij de fiets en al fietsend raak ik er zonder nog erger ook uit.

Maar (2) .... toen ik aan de Antwerpsesteenweg kwam zag ik iets heel akeligs. Daar moet ik sowieso stoppen en dat kon ik met 1 voet op de (droge) stoep. Maar om veilig over te steken stap ik af en ga ik tevoet over. Wat blijkt, de enige plek waar geen water staat, daar staat mijn voet. Minstens 5 cm water over een breedte van minstens 2 meter die ik moet overbruggen voor ik op de rijbaan kom. Tja wat doe je dan... de auto's rijden ook stapvoets maar zomaar ze gaan kruisen is geen optie, ook al rijden ze zo traag dat wil niet zeggen dat je zomaar door kan. Dus... resoluut de voeten op de grond en blijk ik in 10 cm water te staan. 

Mijn voeten direct zeiknat... En lekker fietsen dat dat doet... zo een onaangenaam gevoel me dat heeft... dat is niet te beschrijven. Maar het gutste tenminste niet meer en zo kon ik vrij veilig fietsen. Verder bleef ik wel droog, de nieuwe regenbroek doet het uitstekend en het regenjasje houd me ook behoorlijk droog, het werkt perfect samen met mijn windstopperjasje eronder (op zweet na natuurlijk). 

Mja we leven in een regenlandje en plensbuien of zwaar onweer horen daar nu eenmaal bij.
Nu maar hopen dat mijn schoenen morgen een beetje droog zijn.

maandag 11 juni 2012

Rinkeltoer - The Movie

Ik heb op Youtube 2 filmpjes gevonden over Rinkeltoer (02-06).
Deze wou ik toch wel ff vermelden.




donderdag 7 juni 2012

15

15 is een mooi getal. Nee, het is niet mijn leeftijd. De 15 ben ik al heel lang voorbij (wat ik niet eens spijtig vind).
Maar deze maand is het 15 jaar geleden dat ik mijn auto terug naar de garagist bracht en mijn geld terug kreeg (althans toch een deel ervan). 4 jaar had ik de auto, daarvoor had ik met de auto van mijn ouders gereden (ik werkte toen ook thuis op het bedrijf).
De reden dat ik de auto van de hand deed, was omdat ik veel te gemakkelijk achter het stuur in slaap viel, ff 5 km autosnelweg en ik was in dromenland en niet alleen snachts. Enkele keren bijna aan de vangrails gehangen en de laatste keer was een net geen fatale crash, 2 seconde langer geslapen en we hadden wellicht niet meer geleefd. Ik schrijf "we" omdat we met 5 in de auto zaten en dat iedereen sliep, ik als bestuurder dus ook. En we reden op de hoek van een brug af (op een autosnelweg) toen de persoon naast mij wakker werd ben begon te schreeuwen, waardoor ik ook wakker werd en net optijd en draai aan het stuur kon geven. Door mijn verleden als landbouwvoertuig bestuurder waarbij je constant met het gaspedaal moet spelen en de motor moet controleren kon ik het pedaal heel goed stilhouden, zelfs als ik inslaap viel. Dus 120 km in wakkere toestand bleef 120 km/u in slaap toestand.

Ik wist al langer dat ik een probleem had met rijden en wakker blijven, niet alleen snachts maar ook overdag. Daarom was ik reeds een jaar bezig met het uitzoeken hoe het leven er uit zou zien zonder auto. En ik moest toegeven dat dat wel beter meeviel dan gedacht. Er zijn natuurlijk wel beperkingen en je moet met andere zaken rekening houden, maar mijn leven werd er niet armer door. Eigenlijk is het later veel rijker geworden.
Door het voorval van het solidair slapen begon ik met snelvaart te zoeken hoe het zat zonder auto. En had ik ook de garagist gecontacteerd hoeveel ik nog zou terugkrijgen. En ik kreeg ook de mededeling dat als ik de auto weg deed maar moest langsgaan en achterlaten. Ik kreeg een behoorlijke prijs en ik mocht de auto zelf proberen te verkopen. Maar dat lukte niet, omdat niemand die prijs wou geven. Nadien heb ik pas ontdekt hoe dat kwam. Iedereen dacht dat ik de auto wegdeed wegens financiële probelemen (wat helemaal niet het geval was) en daar willen ze dus graag van profiteren :-( .
Na enkele maanden was mijn geduld op en belde naar de garagist met de vraag of het aanbod nog geldig was. Ik kreeg enkel als antwoord "kom maar af".
Toen ik de nr platen in mijn handen kreeg en ik naar het treinstation gebracht werd viel er een pak van mij af. Eigenlijk was ik blij dat de beslissing genomen was en dat ik niet van plan was terug te keren.
Ik herinner me nog een voorval op de trein. Ik zat naast 2 tiener meisjes met de nrplaat in mijn handen en ik hoor de tieners tegen elkaar dat ze gaan blij zijn als de een haar rijbewijs gaat hebben, omdat ze dan kunnen uitgaan zonder dat een ouder ze moet komen ophalen. Voor hen ging het een vrijheid zijn, voor mij was het een vrijheid de auto te kunnen achterlaten. Vooral omdat ik wist dat het mijn dood ging worden...

Ik weet ook dat ik jarenlang aanzien werd als een sukkelaar omdat ik geen auto had, na enkele jaren kreeg ik dikwijls de vraag of ik wel een rijbewijs had (natuurlijk). En waarom ik dan geen auto heb... En of ik dat niet miste... die vrijheid (WELKE VRIJHEID???).

Nuja, mijn leven zag er plots anders uit. Ik ging met de trein naar festivals in Nederland: Waldrock 6 keer, Stonehenge 8 keer, en tal van andere kleine festivals en optredens; Duitsland: Fuck The Commerce 3 keer, 2 keer naar een festival in Keulen. Zelfs in Fankrijk naar een festivalletje in Straatsburg en tig van optredens waar ik hoofdzakelijk overal bij mensen bleef slapen die ik meestal van haar nog pluimen kende (een soort pre couchsurfing). Verder zijn daardoor mensen van over de halve wereld bij mij blijven slapen: Nederland, Duitsland, Franrkijk, Spanje, USA, Canada, Brazilië, Mexico, Japan, .... En natuurlijk ook veel mensen uit België. Sommige memorabele toestanden: Ik krijg een mailtje van een maat met de vraag of een Japans meisje zou kunnen blijven slapen. Omdat ze in Gent een festival wil meemaken (ik ging daar ook heen). Ze is 2 nachten gebleven, maar we konden geen woord tegen elkaar zeggen want ze sprak nauwelijks een woord engels (en ik al helemaal geen japans). Of een Mexicaanse jonge vrouw die in Spanje zat en daar het vliegtuig neemt en een week bij mij komt logeren... Het waren wel mensen waarmee ik steeds dezelfde passie deelde: metalmuziek.
Mijn leven is op die manier veel rijker geworden. Uren in de trein (tot 12 uur op een dag) lijkt saai, maar als er dan plots iemand naast je komt zitten en je hebt plots een gesprek met iemand voor 2-3 uur... Zo eens urenlang op een trein een gesprek gehad met een Letse jonge vrouw die in Canada woonde en op reis was in Europa...
Het was zo dat ik met de trein veel verder ging dan ik normaal met de auto zou gedaan hebben. En ik was ook veel rustiger, je moet minder zoeken naar de weg want de trein of bus bracht me wel. En het viel me ook op hoe gemakkelijk ik geholpen werd als ik aan een station aankwam. Meer dan eens werd ik spontaan opgehaald of kreeg ik een complete beschrijving hoe ik het laatste eind met de bus-tram-metro-tevoet moest afleggen.

Ik heb er nooit spijt van gehad en mijn leven is veel rijker geworden. En nu leef ik gewoon zoals ik leef, een auto in mijn leven.... ik kan me dan gewoon niet inbeelden. Files overal, agressief rijgedrag op de wegen (van auto naar auto) waar ik regelmatig van hoor.. het doet me gewoon de kriebels krijgen.
En ik krijg nu wel veel (jaloerse?) reacties dat ik veel geld moet verdient hebben door jarenlang geen auto te hebben.. dat klopt natuurlijk.
Maar voor mij is het belangrijkste dat ik mentaal geen auto nodig heb. Want zolang de hersenen zeggen dat je een auto nodig hebt, dan koop je er een. Dan is het zoals een drug...

En als je nu ziet hoe de fietser zich gaat manifesteren (trapkracht, rinkeltoer, belgerinkel, ...) ook de media die begint te denken aan een automindere wereld, steden die wegen heraanleggen gericht naar de fietser-voetganger-openbaar vervoer... dan weet je het wel.
De toekomst van de auto als alles overheersend en belangrijkste vervoersmiddel, dat is voorbij.... je kan maar beter mee zijn met de tijd.

dinsdag 5 juni 2012

Niet alles kommer en kwel...

Dit is een vervolg op "aanrijding in Moscou". Maar dan in positieve zin.
Ik kom gisteren opnieuw aan het rondpunt aan het werk en er is een sliert aan auto's rustig maar aangesloten het rondpunt aan het oprijden komende van de Antwerpsesteenweg. Omdat ik nog ietsje langer wil leven stop ik en maak me klaar om een minuutje te wachten, dus zit ik met beide voeten uitgeklikt te wachten. Blijkt na 3 auto's een auto te vertragen/stoppen en met zijn lichten te knipperen, dat midden op het rondpunt. Zelfs de seconde die ik nodig heb om te vertrekken neemt die er rustig bij en daardoor ontstaat er een klein gat waardoor een auto van de straat die ik moet passeren ook (veilig) kan invoegen, de volgende wachtende in die straat komt rustig naar het rondpunt om zijn beurt af te wachten. Het was een heel aangenaam gevoel om niet door iedereen als loslopend wild aanzien te worden. Want zo komt het anders wel eens over.

Iets anders dat ik eind vorige week meemaakte was dat een vrachtwagen achter mij wachtte om me te laten invoegen op de weg op de plaats waar het fietspad bruusk ophield. Of een bestelwagen die me de kans gaf om op het eind van een 2 richtingsfietspad (waar ik links reed) de straat te laten oversteken om dan voor hem te gaan rijden (want daar was geen fietspad meer). Bij beide heb ik gepast, dit omdat ik te laat doorhad dat ze me voorrang gaven.
Ook heb ik ze liever voor te laten gaan. Dit omdat ze me anders nog eens moeten inhalen en je weet nooit wat er dan fout kan gaan, zoals iets te dicht tegen mij blijven, te traag inhalen waardoor ze te lang naast mij blijven (zeker als ze dicht tegen me passeren).

Het kan dus blijkbaar ook anders.

zondag 3 juni 2012

Rinkeltoer

Gisteren op de valreep (3 uur voor de tocht startte) over de fietsoptocht Rinkeltoer op Fietsbult gelezen.
Waar het allemaal mee begonnen is ga ik niet uit de doeken doen dat vind je op SAVEM
Maar het gaat ook om veiliger fietsverkeer in de stad. 
Een item dat meer en meer in beeld komt, en wat erop duidt dat de auto zijn langste leven als allesoverheersende transportobject beschoren is. 
Ik fiets niet in de stad (vind ik te gevaarlijk), ik verplaats het met de benenwagen of de bus. Maar ik maak wel graag uitzonderingen voor acties als deze.
Meer woorden ga ik er niet over schrijven. Ik had mijn eigen plaatjesschieter mee en het resultaat daarvan ga ik laten spreken. De route was deze.

start aan Sint-Pietersplein
er zijn altijd wel enkele liggers present
het moet niet steeds zo ernstig zijn
nog meer liggers (maar ook enkele valsspelers)
een mooie brug
maar bij het beneden komen was het echt uitkijken
 voor de greppel en bocht
plots was het zeer rustig
ff lachen 
file vorming

op elke hoek een fotograaf
hier was het zeer rustig.
oei gsm gebruik en fietsen....
ook dit is Gent
muzikale noot was voorzien (fietsen op de heide)
het volledige orkest was aanwezig
aankomst aan Het Zuid
hoezo kinderen kunnen niet mee op de fiets
en ei? een banaan? nee een velomobiel!
tijd voor toespraken
Mevrouw ik ken u,
maar vanwaar ken ik u? ;-)