zaterdag 16 februari 2019

koude handen (of toch niet).


Tijdens al de jaren dat ik vooral liggend fiets had ik er nog niet bij stilgestaan. Maar er zijn meer verschillen, bij mij toch, tussen gebukt fietsen en liggend fietsen dan op het eerst zicht zou denken. Wat ik eind vorig jaar merkte is dat ik bij het woon-werk verkeer met de Brompton vrij snel handschoenen nodig had. Bij een paar graden boven nul kwam ik op het werk met zo een koude handen aan dat ik de fiets nauwelijks op slot kon doen. Bij temperaturen rond het vriespunt had ik zelfs niet genoeg met de dunne handschoentjes (die je eigenlijk moet gebruiken in andere handschoenen) van de Decathlon maar had ik de winddichte handschoenen nodig of de vingers deden pijn van de kou bij aankomst op het werk.

De laatste werkdagen van vorig jaar gebruikte ik de trike en toen was me opgevallen dat ik met de dunne handschoentjes genoeg had en het was toen ook rond het vriespunt. Dit jaar ben ik elke dag met de trike naar het werk gereden (en terug) en ondanks de sneeuw en vriestemperaturen heb ik enkel en alleen de dunne handschoentjes gebruikt. De enige keer dat het wat weinig was was enkel en alleen omdat de voorwielen de sneeuw op de handschoenen gooiden en dan wordt het natuurlijk heel erg koud. Maar dan nog had ik geen pijnlijk ijskoude vingers bij aankomst. Nu herinner ik me ook dat ik al die jaren dat ik met de ligfietsen ga werken ik enkel bij uitzondering zware handschoenen droeg. Voor ik die dunne handschoentjes had hield ik het bij de zomer handschoenen, waarbij de vingers dus vrij zijn. Enkel de eerste kilometers kon het "frisjes" zijn maar dat ging steeds weer over en kwam ik telkens met gloeiende handen aan.

De bloeddoorstroming naar de handen en vingers verloopt, bij mij althans, blijkbaar veel beter bij het ligfietsen dan het gebukt fietsen. Spijtig genoeg merk ik dat verschil niet bij de voeten, deze blijven bij langere afstanden in de kou een probleem.


vrijdag 8 februari 2019

Door de sneeuw.

Tot nu toe ben ik dit jaar elke werkdag met de trike naar het werk gereden. In het begin van de vorst en sneeuwdagen stond ik er niet echt bij stil, maar vorige jaren had ik bij vorst steeds last met vastgevroren remkabels. Na jaren van tot 2 maal per jaar de kabels en gaines vervangen, de wielen van kant wisselen zodat de uitgang daar naar beneden liep zodat er geen water meer kon insijpelen bleek dat bij de laatste vervanging dat er roest was aan de remkabels bij de handgrepen. Toen ben ik (nog maar eens) om nieuwe remkabels en gaines geweest, maar dan iets langer en ben ik de handgrepen gaan omdraaien zodat de kabels naar boven vertrekken ipv naar beneden. 

Het resultaat is dat ik de voorbije weken zonder problemen met de Sprint 26 naar het werk heb kunnen fietsen. Dat is ook de eerste keer dat me dit lukt, maar dat betekent ook dat het probleem gevonden is. Het water liep gewoon via de handgrepen in de remleiding, iets waar ik niet had bij stilgestaan.

Voor.

Na.
De foto's zijn al even terug genomen. De fiets ziet er nu niet uit. De sneeuw, modder en zout heeft hem een heel andere kleur gegeven. Maar eens dezer krijgt deze wel een poetsbeurt.