woensdag 25 februari 2015

De Sprint 26 stoot door.

Nadat de Grasshopper enkele weken geleden de kaap van de 14 000 km overschreed volgde gisteren de Sprint 26. Tijdens de rit naar het werk gistermiddag werden de 14 000 km gehaald. Dit vanaf december 2011 tot en met februari 2015. Alweer niet zo heel opmerkelijk, toch niet voor een fiets die gemaakt is om afstanden te overbruggen. Voor mezelf is het wel boven alle verwachtingen uitgekomen. Dat ik zoveel ging fietsen had ik niet voorzien.

stukje forensroute in Gent "fietsstad!"

In elk geval, de trike heeft niet in een hoekje stof staan vergaren, maar wel modder, zand, water en zout te verwerken gekregen. In tegenstelling tot de Grasshopper is er (mede door de zware gebruiksomstandigheden) wel wat werk aan geweest. Wiellagers die vervangen mochten worden, gebroken spaken, scharnieren van de stuurinrichting die eraan waren voor de moeite, remkabels+gaines die het niet meer deden...
Het ziet er nu wel naar uit dat de trike vanaf nu enkel nog zal gebruikt worden om te forensen en dat dat dan nog zal gedeeld moeten worden met de Grasshopper (bij mooi weer) en de binnenkort aankomende E-Orca (bij allesbehalve fraai weer). Maar hij zal zijn plekje in het gebruik wel blijven opeisen, zoveel is zeker.

maandag 23 februari 2015

krr krr krr krr.

Vorige week reed ik zoals gewoonlijk rond 5 uur naar het werk. Als ik, alweer, door de paaltjes ben hoor ik een gekraak achtermij. Ik begin te luisteren en kijken of er iets scheelt aan het achterwiel of mijn tas eventueel is blijven haken tot ik een stem achter me hoor: "het is hier wel smal he". Daarna legt de fietser ook uit dat het gekraak komt van de trapas van zijn fiets. Oef, ik was al gerust gesteld. We rijden nog een eind samen verder, blijkt ook dat hij naar het werk rijdt. Dan kom ik nog te weten dat zijn fiets 70 jaar oud is en dat hijzelf al 39 jaar de 15 km ver naar het werk fietst.
Om 5 uur is het nog vrij donker om een fiets naast je goed te bekijken. Maar een paar dingen vielen me op, het leek sterk op een vintage fiets, maar helemaal niet aftands, en behalve de trapas was de fiets ook zeer stil.
Een mooie reactie van hem was: "mijn fiets trapt misschien wat zwaarder, maar da's goed voor de conditie". En de conditie was er wel, want ik mocht behoorlijk trappen om hem bij te houden.
Waar ik nadien stil bij stond was, hoeveel toestellen/machines houden het zolang uit, zonder veilig in een museum te staan? Hoeveel machines zijn na 70 jaar nog in gebruik en staan niet eens verkeerd in het dagelijkse leven? Een fiets kan het blijkbaar wel.
Het was ook de tweede keer in 4 jaar dat zo vroeg in de ochtend een andere forenser even naast mij komt rijden voor een korte babbel, meestal ben ik (zoals de meeste andere) een "eenzame" fietser.


De beruchte paaltjes in de Achtenkouterstraat (Sint-Amandsberg) waar ik dagelijks doormoet. De foto is van een later tijdstip. Met de trike daar doorgaan is telkens wel uitkijken of ik met een voorwiel (of streamer) niet blijf hangen.

dinsdag 10 februari 2015

De Grasshopper stoot door.

Het zat er al een tijdje aan te komen, maar de Grasshopper heeft zondagavond de kaap van de 14 000 km overschreden. Niet zo een wonderbaarlijk gegeven, maar toch. Toen ik de Grasshopper kocht wist ik reeds dat ik meer kilometers ging draaien dan gedacht bij de aankoop van de Brompton vouwfiets. Maar dat ik zoveel ging fietsen (het aantal kilometer met de Grasshopper is maar een deel van het geheel aantal km/jaar) had ik nu ook niet verwacht.
Het is ook een vallen en opstaan geweest, de liefdesverhouding tussen mij en de Grasshopper was niet steeds zo opperbest. Ik moest niet alleen leren liggen, maar ook de fiets leren kennen (of is het toch omgekeerd). Er is zelfs ooit 2 keer aan verkopen gedacht, maar mijn eigengereide koppigheid wou van geen opgeven weten. Uiteindelijk is de Grasshopper uitgegroeid tot een zeer lekker aanvoelende fiets waar ik vooral in de winter (als het niet te gortig is) graag mee ga fietsen. Het is een tragere-rustige fiets, die voor sommigen zelfs sloom kan aanvoelen, maar die me lekker laat ontspannen op de avondlijke zen ritjes langs de Schelde. Het is zelfs zo dat ik die kortere tochtjes (tot 30 km) nu liever met de Grasshopper maak dan met de trike.


zaterdag 7 februari 2015

Alweer lek en vastgevroren poort.

Woensdag had ik alweer pech. Stond een week eerder het linkervoorwiel van de trike lek toen ik naar het werk wou vertrekken, stond woensdag het rechtervoorwiel lek toen ik naar huis wou rijden. En laat het nu zo een maand of 2 geleden zijn dat ik alle fietsherstelspullen uit mijn forenstas heb gegooid wegens toch nooit nodig.
Stond ik daar in de fietsstalling van het werk. Ik kon me wel voor de kop schieten, niet eens een binnenbandje bij...
Toen ik bij de bewaking ging vragen of er (heel toevallig) een plaksetje en pomp lag, hoorde ik dat er alleen een pomp aanwezig was. Toen ik vroeg of ik die pomp eens mocht zien bleek die pomp onvindbaar te zijn. Toen kreeg ik nog te horen: "Ja hoor, aan de een of andere uitgang is er een herstelpaal voor fietsen, maar bandenplakspullen vind je daar ook niet".
Nu werd ik aangeraden naar de garage te gaan luisteren voor hulp (garage: gebouw waar de dienstwagens onderhouden worden). Toen ik daar aankwam komt net een oude bekende naar buiten gestapt. En raad eens... voor fietsen??? sorry maar dat hebben we niet, maar kom maar mee en we kijken waar we hulp kunnen krijgen.
Uiteindelijk ben ik wel geholpen, maar hoe... dat is wat anders.
Sinds die dag steken er weer binnenbandjes en een noodpomp in de tas, en je zal zien, de volgende 2 jaar heb ik die wellicht niet meer nodig. Ik denk er ook aan om nog een iets deftiger pomp te kopen en deze op het werk in mijn kastje achter te laten. Want het noodpompje dat ik nu bij heb is echt maar een noodpompje.
Wat was nu het probleem, de band is de laatste maanden en paar keer van velg gehaald wegens gebroken spaken. Wellicht is een van die keren de binnenband beschadigd geworden, er was een klein sneetje aan de kant van de velg, dat terwijl aan de velg en lint helemaal niets verkeerd was.

Woensdag na een hagelbui
met een half opgepompte band huiswaarts
Donderdag had ik in de ochtend (4u30) alweer pech, toen ging de poort niet meer open. Ik huur een garagebox met een sectionale poort en die poort bleek vastgevroren te zijn. Het slot ging nog wel los, maar de poort bewoog niet echt meer. Veel kracht zette ik er ook niet op, ik wou ze niet beschadigen en dan nog, als ik ze open (en weer dicht) krijg dan heb ik nog steeds de kans dat ik bij thuiskomst toch voor een geblokkeerde poort sta en waar plaats ik de trike dan veilig...
Geheel hulpeloos ben ik dan niet, de Brompton slaapt steeds in het appartement, dus ff terug naar huis, alles in een andere tas proppen, andere schoenen aan en we zijn opweg. De verloren tijd haal ik ruimschoots in door een kortere weg te nemen, die ook nog eens veel beter ijsvrij is gemaakt, maar waar ik wel door druk verkeer moet.

dit ziet er akelig hoog uit.
Huiswaarts met de Brompton maak ik voor de helft gebruik van de normale w-w route. Eerst een eind over de Antwerpsesteenweg om dan de normale route te volgen. Vrijdagochtend waaide het zo hard (en wind op kop) dat ik maximaal 17 km/u haalde op de Brompton, op het eind liet ik de snelheid zelfs zakken tot 13 km/u, zodat ik me niet compleet in het zweet moest malen bij een temperatuur van -3 graden.

Maar er is hoop, rond Gent zijn de winters niet zo heel hard en vanaf vandaag "wil" het alweer niet meer vriezen, dus maandag staat de Trike alweer in het gelid.