woensdag 31 december 2014

Op naar 2015.

Nu we aan de vooravond van een nieuw jaar staan wil ik gewoon even de stand van 2014 opmaken.
Ondanks de valse start in het begin van het jaar (herstellende van een val met de Grasshopper pas eind februari beginnen werken) en nog enkele keren een paar weken buiten strijd geweest door ziekte en blessures heb ik toch een zeer behoorlijk aantal kilometers gemalen. Meer dan ik voor ogen had en ruim 2000 km meer dan 2013, wat eigenlijk een (op de laatste maand na) gezond jaar was geweest.
Mijn technisch kunnen op de ligfiets (dan spreek ik over deze met 2 wielen) is er nog verder op vooruit gegaan in zover dat de rollen nu omgekeerd zijn. Voor het gemak en de veiligheid is de trike nu de forens fiets geworden, blijft de Flite de echte mooiweer fiets, maar wordt nu steevast de Grasshopper opgetuigd voor de reguliere tochtjes in de najaar-winter-lente periode. Waar ik vroeger (liggend op 2 wielen) schrik had op natte/vettige winterwegen blijkt dat nu veel minder te zijn.

In 2014:
- is de Sprint 26 naar de fietsendokter geweest voor een nieuwe ketting en cassette, is een remkabel+gaine vervangen, de lagers van het rechtervoorwiel, de gewrichten van de stuurinrchting en zaten in eerste instantie 4 gebroken spaken in het rechtervoorwiel, in december ontdekte ik in beide voorwielen nog eens een gebroken spaak. Ik moet toegeven dat ik niet echt heel zuinig op de trike ben.
- heeft de Grasshopper fx een nieuw achterspatbord gekregen (was gebroken), is het harde kussen vervangen door het zachter (veel beter aanvoelend) kussen en onlangs is het toplight flat S plus achterlicht vervangen door Philips lumiring (zonder dat het ander defect is).
- is het idee ontstaan naar een velomobiel, met als resultaat eind augustus de bestelling van een E-Orca, geplande levering week 11 (2de week van maart) 2015.
- ben ik 1 keer lek gereden, dit tijdens de eerste tocht met de Flite. Een "flauwe plezante" had het nodig gevonden duimspijkers op het jaagpad (in de buurt van Dendermonde) te strooien. Zelfs voor een marathon+ was dat teveel van het goede.
- was de langste dagtocht 230 km, dit was in juni met de Grasshopper.
- in de zomer stel ik vast dat ik blessuregevoelig word na 120 km fietsen.
- tijdens het forensen lag ik tijdens 11% van de ritten in de regen (vanaf eind februari tot en met december: 142 dagen gewerkt= 284 ritten).
- naar het eind van het jaar de korte ritten (30-50 km) herontdekt. Het blijkt dat deze een zeer positieve invloed hebben op mijn innerlijke rust, zeker als ze rustig gereden worden.
- in het najaar bleek ik de wereld te zijn rond gefietst (augustus 2010 - november 2014) en de laatste weken haalde ik de kaap van de 30 000 liggende kilometers (augustus 2011 - december 2014).
- op de valreep is, tot mijn eigen ongeloof, tijdens de laatste dagen van december een tweedehandse Challenge Cirrus de groep komen vervoegen.

Verder:
Totaal aantal gereden km:   9677 km
- Sprint 26:                           5502 km
- Grasshopper fx:                 1866 km
- Flite:                                   1730 km
- Brompton:                            579 km

Het idee voor 2015:
- na de aankomst van de E-Orca zal veel met de velomobiel gereden worden. Daardoor zal er wellicht nog meer op zondagochtend gereden worden (het weer zal veel minder een rol spelen). De verwachting is dat ik eind 2015 opnieuw zeer dicht tegen de 10 000 km zal aanleunen.
- staan er 2 lange weekends op het programma: de velombieltreffen (juni) en de BBQ tocht in Juli, beide in Limburg.
- de lange tochten (+ 120 km) worden zoveel mogelijk geschrapt, ik blijk nogal blessuregevoelig te worden na 120 km. De nodige langere ritten (naar Limburg bvb) worden dan opgesplitst met een overnachting halverwege. Dit zal wellicht ook de innerlijke rust ten goede komen, ik ben geen snelle fietser en bij tochten van bvb 190 km (Gent-Genk) moet ik zeer vroeg vertrekken wil ik nog op een deftig uur aankomen (en dan mag er niet veel fout gaan).
- de hervonden innerlijke rust wil ik zoveel mogelijk behouden. Wat bij mij vooral betekent me ver van het nieuws afhouden (ook facebook) en meer gaan fietsen. Met meer fietsen bedoel ik vooral 's avonds voor het slapen gaan ff een kort ritje maken (30-50 km). Het moeten niet altijd lange tochten zijn.

Tot slot: aan iedereen veel (lig)fiets plezier in 2015.

maandag 29 december 2014

Asjemenou!

Tot mijn eigenste verbazing, 
op het allerlaatste moment,
toch nog een fiets gekocht dit jaar.



donderdag 18 december 2014

Een visuele impressie van 2014 - foto van het jaar.

Ik heb me het voorbije weekend een dagje bezig gehouden met het bekijken van de opnames van het afgelopen jaar. Ik bedoel dan de opnames van de ligfietstochten van WOL en LILI. Daaruit is onderstaande korte impressie gekomen:


Daarnaast wil ik nog een foto meegeven die voor mij de foto van het jaar is geworden. Ik heb het dan over een foto die ik zelf gemaakt heb. Een ligfietser, zeker een hoge ligger, die de bocht ingaat vind ik altijd een heel mooi beeld. De foto is genomen tijdens het ligfietstreffen in Genk, dat vond plaats begin mei.


zaterdag 22 november 2014

Fietsen is gezond.

Ik weet het, met de titel trap in een open poort in. Temeer er wellicht weinig lezers zijn die niet fietsen. Maar wat ik deze week meemaakte had ik echt niet verwacht.
Ik fiets al langer regelmatig ook 's nachts of 's avonds laat en ik reed al langer wel eens een extra ritje na het werk (na 22 uur). Veel deed ik het niet, omdat het te belastend is omdat de nachten te kort werden en ik te weinig slaap had. Ik ben namelijk een ochtendmens en slaap veel beter voor middernacht dan erna.

Nu 3 weken geleden kwam ik erop dat ik eigenlijk beter een kortere extra rit kon maken na het werk, dan die langere (soms meer dan 30 kilometer extra) waarbij ik veel te laat thuis kom. Daarbij besloot ik om gedeeltelijk mijn oude forensroute terug op te nemen na de namiddagploeg en daar dan enkele kilometers op het jaagpad aan te koppelen. Daarbij werd de rit naar huis verlengd van 10 naar 24 km. En dat vond ik toen een leuk eind. Er mag al wat wind staan dat half uurtje extra blijft goed te doen. Die week had ik de rit 3 keer gemaakt (woensdag-vrijdag). Verder had ik er niet bij stil gestaan. Deze week startte ik op maandag. Elke dag via het jaagpad een ommetje maken. Het weer was er perfect voor, ook al beginnen de autogebruikers te klagen dat het koud wordt (is de verwarming defect?).

Op zich is er helemaal niets speciaal aan wat ik deed, en eigenlijk ook niet het berichten waard. Maar er is meer. Ik ben een ochtendmens en daardoor is de week met de ochtendploeg mijn beste week. Dan ben ik op maandag op mijn slechtst en vrijdag op mijn best. De week van de namiddagploeg ben ik de maandag op mijn best en op vrijdag gewoon een wrak, dan val ik soms letterlijk in slaap en moet ik me op donderdag en vrijdag door de dag slepen. Soms zo erg dat ik me pas op maandagochtend hersteld voel.
Nu, wat gebeurt er deze week? Op maandag heb ik mijn normale dag, dinsdag voel ik me duidelijk minder (normaal verloop), maar wat gebeurt er daarna? Op woensdag voel ik me net zo goed als maandag en de dagen erna gaat het alleen maar beter. In die mate zelfs dat ik deze ochtend (zaterdag) als fris man wakker ben geworden om 7u30. Ik kan me niet herinneren wanneer ik me nog eens fris voelde na een week "namiddagploegen".
Wat me ook opviel is dat ik deze week ook veel beter sliep. Normaal na de namiddagploeg ga ik om middernacht slapen en slaap ik vrij onrustig en wordt regelmatig wakker. Om dan rond 7 uur op te staan met een suffe kop. Nu wat bleek de voorbije week? Ik kwam duidelijk meer vermoeid thuis, ging rond 0u30 slapen maar met een ander gevoel dan vroeger, een zeer bevredigend gevoel van vermoeidheid. Hooguit enkele minuten duurde het voor ik sliep en werd wakker rond 8 uur 's morgens. Iets wat voor mij heel laat is, maar ik was dan ook wakker ipv te lopen suffen. Ik liep niet de hele dag met een suffe kop rond en op het werk kon ik aan een gezond tempo werken, zonder me door de dag te moeten slepen.

Ik hoop dat het geen eenmalig feit is. De volgende week in de namiddagploeg (de eerste week van december) ga ik het in elk geval opnieuw proberen. Het weer moet dan wel een beetje meezitten, bij storm, regen en vorst doe ik het niet. In andere gevallen probeer ik toch ff op het jaagpad te komen, indien nodig kan ik de 14 km extra inkorten tot 7 km.
In elk geval, het is zeer prettige gewaarwording om het weekend in te gaan als fris mens ipv het weekend te moeten bekomen van de werkweek.

vrijdag 14 november 2014

De aarde rond.

Vorige maand blijk ik de kaap van 40 000 km te hebben gehaald. Dit in de tijdsperiode augustus 2010 - Oktober 2014. Alles begon met een testritje op de oude Thompson Thunderbird die dan vervangen is geworden door 4 fietsen, waarvan 3 ligfietsen.

De getallen per fiets zijn ook gekend:
Brompton:          een  9 500 km.
Grasshopper fx: een 13 200 km.
Sprint 26:           een 12 700 km.
Flite:                  een   2 900 km.

Als je bovenstaande  getallen optelt kom je niet aan de omtrek van de aarde, de kilometers van de Thunderbird (1500 km) en de huur ligfiets (700 km) zitten daar niet in.

Getallen alleen vertellen natuurlijk niet het hele plaatje.
- De Brompton heeft het eerste jaar heel veel kilometers gemalen. Toen de Grasshopper kwam werd het minder en toen deze ook nog eens het forensen voor zijn rekening nam zakte de Brompton naar zo een 500 km/j. Daarmee letterlijk en figuurlijk de benjamien van de groep, maar heeft een niet onbelangrijke taak.
 -Nu de Sprint 26 het forensen heeft overgenomen van de Grasshopper is de trike aan een heuse inhaalrace bezig en zal de Grasshopper de komende maanden van de eerste plaats verdringen.
- De Flite zal wel een zomerfiets blijven met een beperkt aantal kilometers.
- Maar er is alweer concurrentie opkomst, vooral de Sprint 26 en in mindere mate de Grasshopper gaan het komende voorjaar een stevige concurrent krijgen in de vorm van een E-Orca.

Na 4 jaar kan ik alleen maar vaststellen dat ik me in 1 ding goed heb vergist. En dat was het aantal kilometers dat ik zou fietsen. Het doel dat ik vooropstelde was veel lager dan de uiteindelijke werkelijkheid. Spijt heb ik daar natuurlijk niet van. Alle fietsen worden gebruikt, in tegenstelling tot ik wel eens hoor over nieuw aangekochte fietsen die het eerste jaar zo een 1000 km fietsen en daarna stof vergaren om na 10 jaar zowat onvindbaar te zijn.

Verder heeft de Sprint 26 deze week een onderhoudsbeurt gekregen. Na 12 000 km betrouwde ik de ketting niet meer en gelijktijdig liet ik de rem van het rechtervoorwiel nakijken, omdat die zeer ongelijkmatig remde. Bleek dat er maar liefst 4 gebroken spaken in het wiel staken. Omdat ze op hun plaats waren blijven zitten had ik het niet opgemerkt. Nu met nieuwe spaken erin blijkt het probleem van ongelijkmatig remmen voor 95% te zijn verminderd, en nu zowat onvoelbaar. Nu weet ik meteen hoelang ik met gebroken spaken rondrij... dat is al veel langer dan een paar maand :-( maar ik weet waar ik in het vervolg op moet letten.

woensdag 12 november 2014

Stelen is niet altijd diefstal.

Zo een 2 jaar geleden was er iemand aan het klagen dat het weer niet zo mooi was om te fietsen. Hij zat dan maar thuis te balen. Ik kwam met de opmerking dat je de mooie momenten gewoon moet zien te stelen, zelden is het de hele dag slecht weer en valt er wel een uurtje of 2 uit de lucht waarin je dan een ritje kan maken. Niet altijd zo eenvoudig, soms moeten er andere zaken echt wel gedaan worden, maar zelfs ik als werkende persoon fietste op dat moment duidelijk meer dan enkel het woon-werk verkeer. Dat terwijl de andere persoon gepensioneerd was/is en daardoor het toch wel gemakkelijker moet hebben om eens met de fiets tussen de regenformaties door te gaan fietsen.
Gisteren moest ik daar opnieuw aan denken. Ik had een lang weekend (welke ik heb verlengd tot een hele week verlof) en daar is van geprofiteerd om er op uit te trekken. Zaterdag was er weinig tijd, dus werd het zondag, maandag en dinsdag fietsavond. Onder motto er is toch "nooit iets" op tv (ik heb dan ook maar enkel één, Canvas en Ketnet) en buiten is het mooi. Mooi betekent in deze voor mij: niet koud en na 18 uur lekker donker. Zondag en maandag trokken we er op uit voor telkens om en bij de 50 km. Gisteren maakte ik bewust een korter ritje, ik moet ook niet gaan overdrijven, van 35 km rond Merelbeke en Gentbrugge.


Het was een hele mooie dag geweest, nogal wat jonge een minder jonge mensen hebben hun korte broeken nog niet in de kast hangen, en dat voelde ik ook in de avond. Het voelde veel warmer aan dan maandagavond en er waren nogal wat temperatuurswisselingen. Ik voelde letterlijk de plaatsen waar de warme lucht was blijven hangen en waar de warme lucht reeds weg was. Het blijft voor mij altijd een aangename ervaring dat te voelen.
Vandaag en vrijdag wordt er (beperkte) regen voorspeld en houden we een rustdag, maar de andere dagen, mja we zien wel, maar wellicht ga ik opnieuw enkele mooie momenten stelen om een eindje te gaan fietsen. Of het is op de weg tussen het verkeer (zoals zondag en dinsdag) of ik ga even op het jaagpad gaan liggen zoals maandag.
Op het jaagpad is het altijd rustiger, wel opletten voor ninja fietsers-joggers-wandelaars, want die zijn er ook. Zij zien mij wel, maar ik hun niet. Dat laatste heb ik gisteren opgemerkt toen ik stopte bij 2 wandelaars die een zaklamp bij hadden. Toen ik hun erop wees dat een lamp bijhebben zeer positief is, maar dat ze die ook mogen gebruiken als signaal lamp om zo aankomende fietsers te waaschuwen, maar de eerste reactie was "maar WIJ hadden je wel gezien". Ik probeerde hun duidelijk te maken dat ik het niet erg vind als ze even met hun lamp in mijn richting zwaaien (ik kwam van achterop) zodat ik ook weet dat er zich iemand op de weg bevind, waar die zich bevind en dat ik ben opgemerkt. Ik hoop dat ze er iets uit leerden, dan is mijn goede daad voor die dag ook gesteld.

dinsdag 11 november 2014

Impressie Scheldetocht (eindelijk).

Eindelijk is --> de impressie <-- gemonteerd geraakt van de Scheldetocht, gereden op de regenachtige 15 augustus van voorbije zomer. Het had blijkbaar wat voeten in de aarde om eraan te beginnen. Maar uiteindelijk was het gisteren zover. Veel plezier ermee.


maandag 10 november 2014

Tocht door het donker.

De tijd is aangebroken om tochtjes in het donker te maken. De eerste "tocht door het donker" is enkele weken geleden (tijdens een slapeloze nacht) gelegen en gisteravond is de tweede gereden. Daarnaast maak ik sinds vorige week na de namiddagploeg (omstreeks 23 uur) tijdens het naar huis rijden regelmatig een ommetje langs de Schelde. Dan betekent het 10 km extra, of een verdubbeling van de werk->woon rit maar is wel ongelooflijk ontspannend. Het extra half uurtje fietsen kan uren nawerken en tot 's ochtends voelbaar zijn.
Ook het ritje gisteren deed ongelooflijk deugd. Ik had het vroeg in de ochtend willen maken, maar ik voelde me wat duf en suf en bleef dan maar liggen. Maar tot de veldcross uitzending (streaming op internet) afgelopen was zat ik in tweestrijd. Ik voelde me moe en alweer suf, en ik weet dat het nefast kan zijn om goed te slapen, en een eind fietsen kan dan wel zorgen dat ik frisser ga slapen en ook goed slaap. Maar dan moet je wel de moed hebben je op je fiets te sleuren.

de route

In elk geval, het reed vlot, heel vlot zelfs en ik had er veel plezier in om met de Grasshopper fx door het duister te klieven. Hier en daar onverlichte wegen (dan heb je wel eens enge bochten als je nachtblind bent). Als afsluiter een kleine 10 km over het jaagpad cruisen, wat bekend terrein is en ik moest me niet meer druk maken over onverwachte obstakels.  

soms was het "echt" donker

De fiets heeft een B&M dynamo koplamp van 60 lux en daarnaast heb ik een lamp op de helm van 800 lumen, deze laatste is zeer verblindend en wordt enkel gebruikt zonder ander verkeer en als het zeer duister is.

de verlichting doet het wel

Het licht dat je links onder op de foto's ziet is een axa sport lampje dat standaard op de helm staat om de zichtbaarheid tov ander verkeer te verhogen.



zondag 2 november 2014

Laatste weekend van de zomer?

Is het eerste weekend van november 2014 het laatste weekend van de zomer? In elk geval zal het wel het laatste weekend van het jaar geweest zijn dat ik in zomeroutfit ging fietsen. De kans is heel klein dat we de eerst komende maanden nog zo een mooi weer krijgen. Omdat er een hele week gewag werd gemaakt van een heel mooi weekend kon ik niet anders dan me voor zaterdagochtend opmaken voor een laatste warme tocht voor dit jaar. Het werd de reeds eerder uitgestippelde maar nog niet gefietste tocht via Eeklo en Zelzate. Het is zo een 80 km lang via jaagpaden, een oude spoorlijn en langs de expressweg (de R4). Vertrokken om 9 uur in korte broek en jasje met lange mouwen, maar anderhalf uur later ging het jasje ook uit en was het in zomertruitje. Verder laat ik vooral de beelden spreken.

iets over 9 uur in Gent.

net buiten Gent het jaagpad op.



10u30, het jasje gaat uit.

voetbal en auto's gaan hand in hand.


typische blokkades
op de oude spoorbaan Bassevelde-Zelzate

oude spoorbaan Bassevelde-Zelzate

2 vogels in de lucht

2 vogels in de lucht

ff poseren

blokkades op een fietspad houden geen SUV's tegen.

oude spoorbaan Bassevelde-Zelzate

langs de Expressweg, de R4

deze gladde kasseien deden me bijna onderuitgaan.

Rozebroeken, Gent er waren veel zonnebaders

Rozebroeken, Gent

iets verder kreeg ik van hen complimentjes over mijn ligfiets

Deze morgen werd ik om 5 uur wakker. Het enige wat ik wou doen was opnieuw gaan fietsen. Maar daar ik ook wel eens moet rusten en ik de laatste weken telkens minstens 200 km heb gehaald, heb ik me gedwongen te blijven liggen.

vrijdag 24 oktober 2014

45678


Ik moest en zou eens een opeenvolgend rijtje van getallen hebben op een van de kilometertellers. Begin deze week zag ik dat deze week met de Sprint 26 de 4567 km (voor dit jaar) ging overschrijden. Op woensdagavond was het bijna zover. Aangezien een dagje werken me 20 km oplevert was een dag langer wachten geen optie, dan was ik zo een 10 km te ver gereden. Dan maar na het werk (na 23 uur) het jaagpad aan het eind van de straat genomen en tot aan de Heusdenbrug gereden en daar langs de andere kant terug gekeerd. Zo een 200 meter voor thuiskomst sprong de teller na de komma op 8 en had ik mijn rijtje.

woensdag 15 oktober 2014

Wat moet ik er nu eigenlijk van denken?

Ik weet niet wat ik er moet van denken, was het om te lachen, te huilen of gewoon de grap van het jaar. Maar het kruispunt Antwerpsesteenweg-Hollenaarstraat/Pijkestraat in Sint-Amandsberg (Gent) is een kruispunt waarbij de zijstraten een detectielus in het asfalt hebben om de auto's te detecteren en hen zo groen licht te geven. Het werkt niet voor fietsers, deze moeten een knopje indrukken en dan wachten tot ze net lang genoeg groen krijgen (zo een 10 seconden vrees ik) om de steenweg over te spurten. Voor het gemotoriseerd verkeer werkt dat zeer goed, toch als je ver genoeg rijdt en de lus activeert.

De detectielus is goed zichtbaar voor de zwarte auto. 

Vandaag kom ik eraan na het werk en ik zie een hele rij auto's staan wachten. In zo een situaties hou ik het normaal veilig en schuif ik achteraan aan, eens over het kruispunt kan ik toch verder via een verkeersarme straat ;-) . Maar hier (en nu) vertrouwde ik het helemaal niet, er hadden me namelijk maar een paar wagens ingehaald en er stonden echt wel veel meer auto's te wachten, die hadden toch al groen moeten hebben gekregen.

Rechts staat de laatste van 12 wagens.

Ik rij de wachtende auto's rustig links voorbij (rechts lukt niet) en eens ik naast de eerste auto kom zie ik het probleem. De eerste auto is niet ver genoeg gereden en de detectie lus is niet geactiveerd. Dat zie ik ook aan het feit dat het kruisende zebrapad nog groen licht heeft, eens dat op rood staat weet ik dat het groen eraan komt en dan mag ik blijven zitten. Dat leer je snel als je er dagelijks komt, ook dat ik in de vroege ochtend (5 uur) of late avond (22u30) de knop moet bedienen wil ik niet eerder in slaap vallen dan dat het groen wordt.

De eerste wagen is niet ver genoeg door gereden.

Aan de overzijde staan ook 2 auto's, maar daar staat een wielertoerist ostentatief in het midden van de weg (ja ik weet, ik sta ook in het midden, altijd op dit kruispunt, maar ik stap wel af om op het knopje te drukken) en die belet dat de eerste auto over de detectielus kan rijden en de wielertoerist zelf heeft blijkbaar ook geen zin (of heel veel tijd) om op het knopje te gaan drukken.

Aan de overkant een fietser en 2 wachtende wagens.

Ik heb dan maar mijn goede wil getoond en ben, eens ik vooraan stond, op het knopje gaan drukken. 
Het is beter dat een auto de lus activeert, dat werkt sneller dan als je op het knopje gaat drukken. Fietsers hebben steeds tijd over, anders namen ze wel de auto, zal ik maar denken. Ik heb me ook wijselijk van het idee onthouden om de eerste bestuurder erop te attenderen dat hij over die lus moet rijden, want zo een commentaar komt niet altijd goed over. Ik heb het vroeger nog gedaan op een ander kruispunt (waar de lus ook voor fietsers werkt) en de bestuurders die daar stonden te wachten op groen (dat maar niet kwam) bleken niet altijd even blij met mijn uitleg over wat te doen bij een detectielus (of komt het doordat ze zo op hun eigen domheid worden gewezen).
Ik had wel willen zien hoe het over komt, een fietser die een hele rij auto's inhaalt en dan afstapt om op het knopje te gaan drukken om hun allemaal te laten de weg te vervolgen. Had ik het niet gedaan dan konden ze (en ik) daar nog wel ettelijke minuten staan wachten op het groen dat maar niet komt. Ook als de lussen niet geactiveerd en de knopjes niet bediend worden, wordt het wel eens groen voor de zijstraten, maar hoelang je daar op moet wachten ga ik niet uitzoeken. Ik weet nog dat ik daar 's ochtends vroeg en 's avonds laat nog door rood ben gereden, de knopjes werkten niet en de lus "zag" me ook niet, en na zo een 10-15 minuten werd het mij toch ook wel wat lang en toen reed ik goed uitkijkend de steenweg over (als geen enkele auto op de steenweg te zien was). Toen was een bericht naar de politie genoeg om, 3 weken later, een herstelploeg te sturen.

Toch wel een gek idee, 14 wagens staan te wachten aan een kruispunt en een fietser moet zich naar voor wurmen om hun groen licht te geven.

dinsdag 30 september 2014

Liggend forensen, het doet iets met een mens.

Sinds augustus 2010 ben ik opnieuw begonnen met fiets-forensen. Eerst enkele "stapjes" maar met het begin van het nieuwe jaar (2011) werd het een dagelijks ritueel. Heel in het begin reed ik op een oude citybike, maar een vroege kerstman (november 2010) bracht me een nieuwe Brompton.
Net zoals 15 jaar geleden was het fiets-forensen een ritueel dat vast gekoppeld was aan het werk. Ik reed naar het werk, zowel fysiek als mentaal. In het voorjaar van 2012 was ik er klaar voor om met de Grasshopper naar het werk te rijden. Tot dan toe zat het ligfietsen in een leerfase en durfde ik er niet mee naar het werk rijden (wat eigenlijk ook nooit de bedoeling is geweest, maar het kan verkeren). Maar door zelfzeker te worden op een ligfiets en een andere (en iets langere) route (die nu ook al enkele keren herzien is) maakte het ligfiets-forensen mogelijk.

Forensen met de Grasshopper.

Maar wat me vanaf de eerste woon-werk ligfietsrit opviel was dat ik niet het gevoel had naar het werk te rijden. Ik was een tochtje aan het maken. De eindbestemming was/is niet de prettigste, maar dat drong pas door als ik de fietsparking inreed. En dat gevoel heb ik nog steeds, het zijn geen kl*te 10 km naar een kl*te werk. Nee het zijn 10 kilometers die ik ff ga liggen. Na 2 jaar de Grasshopper gebruik ik nu steevast de Sprint 26. De reden is eenvoudig, de nieuwe route is veel beter geschikt voor de trike. Er zitten verschillende korte (90 graden) bochten in, met weinig tot geen zicht waarbij het handig is zeer traag te kunnen rijden zonder zorgen over het evenwicht bij het stoppen. Maar het gevoel is gebleven, ik heb niet het gevoel naar het werk te rijden, maar een tochtje te maken.

Forensen met de Sprint 26.

Zelfs deze morgen deed het me wat. Het deed me echt wat rond 4 uur 's morgens 10 kilometer malen, eind september en ik had niet eens een lange broek aan. Mijn jasje heb ik halverwege moeten uitdoen, het was echt te warm en ik ging niet eens voluit. Bij aankomst zag ik op de kilometer teller dat het 15 graden was. Nou.. dat maak je zelfs in hartje zomer niet elke nacht mee.

30 september 2014, 4 uur in de ochtend, 15 graden.

Daarnaast heb ik al eens bedacht dat ik met de ligfiets geen tijdswinst maak. Mijn snelheid is niet zo hoog en met de Brompton kan ik ook behoorlijke snelheden halen. Maar het zit hem vooral in het comfort. Het ontspannen liggen, de handen losjes aan het stuur, voeten vastgeklikt en op kruispunten gewoon kunnen stoppen zonder een voet aan de grond te moeten zetten. Het is alsof ik een halfuur aan het relaxen ben zowel voor als na het werk.

maandag 22 september 2014

Enkel voor een auto wacht ik, voor een fietser niet!

Eerst ging ik de beelden zo laten. Maar met het bericht van BIVV in gedachte, waarbij ik, en ik niet alleen, het gevoel krijg dat de fietser niet het slachtoffer maar de dader is kan ik het ff niet laten.
De foto's zijn gisteravond genomen in de Jozef Plateaustraat in Gent. Een vrouwelijke autobestuurder staat de wachten om zich te draaien. Voor een aankomende auto wil ze nog wel wachten, maar de fietser die erna komt... nee hoor. En zeg niet dat ze me niet gezien had, want ze keek me recht in de ogen voor ze het maneuver uitvoerde en ook op het moment dat ik stopte keek ze me aan. Wetende dat de straat achter mij helemaal vrij was is het helemaal onbegrijpelijk dat ze niet kan wachten. Het zijn 13 foto's, in een tijdsperiode van 13 seconden. Meer woorden ga ik niet gebruiken, de beelden spreken voor zich.
















Ik kwam notabene van de autovrije dag in Deinze, waar enkele ligfietsers hun ligfietsen tentoonstelden.

vrijdag 19 september 2014

Soms vergeet je...

Ik geef het meteen toe, ik heb de titel schaamteloos overgenomen van Met de fiets onderweg. Na het lezen van dit bericht zijn mijn gedachten er blijven over doorbomen. Bij Jan gaat het over iemand die begint te trainen om na enkele maanden 100 km op 1 dag te kunnen fietsen en daarbij het gevoel heeft een heuse prestatie neer te zetten. Waarbij vergeten lijkt dat wel meer mensen dit al veel langer blijken te kunnen.

Maar het kan nog veel erger. Dat heb ik de laatste jaren ontdekt. Deze zomer opnieuw. Dan zijn er steeds wel enkelingen die met het mooie weer het licht denken gezien te hebben en de fiets van stal halen om naar het werk te fietsen. Op het werk aangekomen zijn ze trots op hun prestatie en ze moeten het aan hun collega's vertellen. Die collega's overladen hun dan weer met complimentjes en schouderklopjes zodat de persoon in kwestie tegen het eind van de werkdag zo een 10 cm is gegroeid.
Nu komen ze gelukkig niet bij mij hun ei leggen. Het zou hun zuur opbreken. Want het eerste dat ik denk is, aha, als die met de fiets is woont die hooguit 5 km van het werk (wat steevast ook zo is), wat betekent dat je dat normaliter zowat elke dag kan (bij sneeuw/glad wegdek en zware regen kan je wel absolutie krijgen).
Uiteindelijk blijkt de prestatie maar 1 dag hooguit een dag of 3 te duren. Soms lukt het maar 1 dag, dit omdat ze 's avonds al een nat pak hebben en de zin om nog eens boven zichzelf uit te stijgen is alweer verdwenen. Dit laatste heb ik in 2 zomers 3 keer zien gebeuren. Telkens de eerste dag dat ze de fiets namen was het bij het naar huis rijden aan het regenen en dan bleek de lol er alweer af.

Daarnaast heb je dan weer anderen die het een evidentie vinden om korte afstanden te fietsen. Zo "betrapte" ik 2 jaar geleden een collega van het werk op weg naar het werk. Uit het gesprek bleek dat het zijn eerste week op de fiets was en de reden was heel simpel. Tijdens het zomer verlof was hij verhuisd en woonde nu op 5 km van het werk. Het eerste "werk" na de verhuis was een stevige vintage fiets kopen met alles erop en eraan wat een doorwinterde korte afstandsfietser nodig heeft (naafdynamo verlichting, spatborden, bagagedrager voor en achter) en direct na het verlof werd het fietsforensen gestart. Daarna heb ik verschillende keren gevraagd of hij met de fiets was en dat was steeds positief. Als ik het vroeg was het weer nooit op zijn mooist, ik vroeg het bij regen, storm, sneeuw, vrieskou... maar het deerde hem allemaal niet. Maar wat ook een feit was, hij sprak/spreekt er nooit over, hij doet het gewoon.
En zo ken ik nog mensen waarbij het een evidentie is om "de wereld rond" te fietsen in hun dorp.
Mensen die daarentegen vinden dat het een hele prestatie is, een reuze uitdaging, of eens gaan tonen hoe het ook kan (niet beseffende dat het warm water reeds lang is uitgevonden) houden het meestal snel voor bekeken.

Wat voor de een een evidentie is, blijkt voor een andere een reuze uitdaging.
Maar ook:
Wat voor de een een hele prestatie is, blijkt voor de ander een evidentie.

september 2014 lijkt meer zomer dan augustus 2014