dinsdag 26 september 2017

van 2 buffs 3 maken.

Wat doe je als de hele dagen thuis zit met slapeloze nachten en suffe dagen of erger slapeloze nachten en hopeloos depressieve dagen?

- Tijdens de depressieve dagen doe ik niet veel, hooguit zorgen dat ik mezelf blijf verzorgen: zorgen dat er eten op tafel staat, elke dag een douche en dat ik niet een week lang met dezelfde kleren aanloop. Soms lukt het ook om te gaan fietsen, het is beter langs het water te gaan fietsen dan thuis te zitten piekeren, maar het lukt niet altijd me naar buiten te sleuren.
- Tijdens de suffe dagen is het vooral fietsen zowel bij goede en minder goede dagen.
- Tijdens de slapeloze nachten veelal doelloos op u-tube rondstruinen.

Bij dat laatste kwam ik op video's terecht waaraan ik nooit had gedacht. Ook nooit gedacht dat het mijn interesse zou wekken en me zelfs zou aanzetten zo een dingen te doen.
Ten eerste begon ik daardoor te leren bakken, eerst begon ik met speculaasjes, daarna met zandkoekjes, toen kwam het brood om voorlopig te eindigen met cake. Nu ben ik vooral bezig met leren verschillende soorten brood bakken. Na de eerste niet compleet gelukte pogingen (de smaak zat niet juist) heb ik nu toch regelmatig heel lekker zelf gebakken brood. (ondertussen staat hier ook een foodprocessor in de keuken en die het zich wellicht al heeft beklaagt bij mij terecht te zijn gekomen)




Maar daarnaast kwam ik ook op andere video's terecht. Namelijk video's waar ze van oude t-shirts draagtassen maakten. En dat leek me ook wel iets. Niet dat ik draagtassen nodig heb, maar ik wil al langer van de plastic zakken af en het leek me een idee om van oude shirts, lakens en keukenhanddoeken kleine zakjes te maken waar ik groenten en fruit in kon bij elkaar houden. Na enkele pogingen waarbij het resultaat niet was zoals gehoopt begon het echt te lukken (kleinere zakken en een minder ingewikkelde manier van naaien). Zozeer dat ik plots zakken had om bvb al de laders en kabels bij een meerdaagse fietstocht bij elkaar kon houden zonder een plastic zak nodig te hebben. Ook had ik zo meteen een zak om de vuile was in apart te houden tijdens een lange tocht.
Maar er kwam meer. Reeds langer had ik gedacht om eens iets aan de buffs van de ligfietsers te doen. Daar is opzich niets mis mee (een buff is een buff) maar in de zomer heb ik zo geen lange buff nodig op mijn hoofd. Met de helft heb ik ook al genoeg, het dient toch maar om de zon van mijn kalende kruin weg te houden en het voordeel van een buff tegen over een pet is dat een buff ook over de oren kan getrokken worden. Deze verbranden dan ook niet en (iets wat zonnecreme niet doet) met een buff over de oren blijkt het storende gezoem/gefluit in de oren ook duidelijk minder te zijn. Ik had al een tijdje gedacht wie ik kon aanspreken om de buffs aan te passen maar vond niet meteen iemand, tot ik goed bezig was met naald en draad de oude shirts en handdoeken in zakken te transformeren.

Met de gevleugelde woorden in gedachte van een (voormalig) minister president van Vlaanderen: Wat we zelf doen, doen we (heus niet altijd) beter begonnen we er zelf aan.
Ten eerste heb ik een poging gedaan in een buff halverwege een zoom in te naaien om daar een elastiek in te stoppen om zo een dubbele buff te maken die beter zit dan een die je vouwt (dan blijkt deze iets te klein te zijn, of mijn hoofd wat te groot). En daarna knipte ik een buff doormidden om aan beide delen een het nieuwe einde een zoom te naaien waar dan een elastiek in komt te zitten.


Het resultaat is aangenaam verrassend, ik heb plots 3 ipv 2 buffs en ze zitten zoals het hoort en ook nog eens beter dan tevoren.
Natuurlijk heb ik het gemakkelijk om een paar buffs aan te passen. Toen de buffs te koop werden aangeboden kocht ik er 2. Om later te ontdekken dat dit veel te weinig was, ik gebruikte ze veel en had te weinig kansen ze te wassen (een man alleen heeft niet elke dag een volle wasmachine aan was liggen). Ik kocht er dus nog 4 bij. In september vorig jaar opweg naar Dronten raakte ik blijkbaar een buff kwijt (wellicht in een bakkerij in Essen) en ter vervanging kocht ik er nog 2 bij. Met 7 buffs in de la kan het wel om met een paar buffs te gaan experimenteren. Ik heb er nog genoeg over om als het kouder wordt ook nog een buff rond de nek te gebruiken.


Het voordeel van dit alles is dat het me niet alleen bezig houdt, ik leer er nog iets mee en, heel erg aangenaam: ik heb er ook iets aan.

En voor deze die het interesseert:
Er is ook ander minder goed nieuws, gisteren kreeg ik de dringende raad het iets rustiger aan te doen op fietsgebied. Ik had al een week het rare gevoel dat mijn lichaam niet meer recupereert als voorheen. Er was trouwens iets dat me al de hele zomer bezig hield: ik begreep niet dat, hoe zeer ik er mentaal doorheen zit, mijn lichaam zo goed bleef recuperen, even goed als de vorige jaren. En deze zomer heb ik verschillende + 200 km dagtochten gedaan en na 2 dagen was ik telkens weer helemaal fit en fietste ik alweer. Nu na de tocht van het weekend van 16 september gebeurde dat plots niet meer. Mentaal was ik de volgende 4 dagen niet instaat om te fietsen, maar toen ik na 4 dagen dan toch ging fietsen bleken mijn benen ook te protesteren. Met de Orca met de ondersteuning op stand 2 bleek ik nauwelijks 25 km/u te kunnen volhouden.
Fietsen mag ik blijven doen, maar ik moet de afstanden beperkt houden. Liever elke dag 20-50 km fietsen dan nu en dan 200 of meer km afleggen (hoewel het bij mij een combinatie van beide was, veel fietstochten van 60-70 km met daartussen monsterritten tot 250 km met de Orca in eco-stand). Vorige week haalde ik ook de kaap van de 10 000 km voor dit jaar, dat zegt ook genoeg.

vrijdag 8 september 2017

2000 km en een nieuwe impressie.

De depressie heeft het jaar helemaal omgegooid. Behalve de eerste weken is er dit jaar niet gewerkt. In de fabriek wel te verstaan, want intern (in mijn hoofd dus) wordt naarstig puin geruimd (nog steeds) om een nieuw leven op te bouwen. Het gaat met vallen en opstaan, vooral met vallen, want het puin blijkt metersdik te liggen.
Dat heeft een behoorlijke inpakt op het fietsgebeuren. Er wordt veel gefietst, behoorlijk veel gefietst, maar op een andere manier. Ten eerste heeft het fietsen een therapeutische werking, soms werkt het echt, soms lig ik op een fiets omdat ik anders thuis de muren oploop.

Niet alleen ik ga er soms bij liggen.

Maar de afstanden die de verschillende fietsen afleggen verschilt nogal van de vorige jaren. De woon-werk fietsen: de Grasshopper en de Sprint 26 staan in een hoekje stof te vergaren. Ze hebben beide amper 290-300 km onder de wielen zien passeren. De roets doet het behoorlijk maar heeft toch duidelijk minder kilometers dan vorig jaar, maar de afstanden per rit zijn dan weer langer. Ik reed er vorig jaar regelmatig mee naar het werk wat resulteerde in aardig wat kilometers. Nu komt de fiets wel enkele keren per maand naar buiten, voor afstanden rond de 60 km/rit. Maar het blijkt niet genoeg om de totaal afstand van vorig jaar te evenaren.


Anderzijds zijn de Toxy en Orca wel de uitblinkers. Normaal wordt met de Toxy zo een 1600 - 1700 km per zomer gereden (in de winter staat deze stil). Gisteren heeft deze de 2000 km voor dit jaar overschreden en er komen nog zeker 2 maanden dat deze kan aantreden. Ook de Orca komt behoorlijk in actie. Doordat de Flevobike batterij het voor de zomer begaf stond deze even stil, maar met een Crystalyte batterij is deze weer actief geworden. Eerst werden er wat testritten mee gemaakt om te weten hoever ik met een batterijlading kwam (200 km leek in eco-stand gemakkelijk overschreden te worden, in stand 2 bleek onlangs 140 km het maximum). Maar daarna kwam het echte werk: er werd naar Antwerpen gereden voor de Grote Plassentocht (420 km in 2 dagen), een kanalentocht (247 km in 1 dag), deelname aan West-Vlaanderens mooiste (264 km in 1 dag), ... . Het beviel me allemaal, alleen betaal ik het plezier van een rit daarna cash met een duik in de diepte.

De boeren in de Vlaamse Ardennen hebben ook
Hennep ontdekt. Wellicht voor veevoer.

De Streetmachine komt elke maand minstens 1 keer in actie. Daardoor vergeet ik de batterij niet geregeld bij te laden, want bij thuiskomst is de batterij zowat leeg gereden en wordt ze bijgeladen. Maar daar zal de komende maanden wel verandering in komen, de Streetmachine is gekocht om in de koude herfst en wintermaanden het me gemakkelijker te maken bij de korte ritten.


Tijdens West-Vlaanderen mooiste had ik nog eens de helm met de camera's bij. Het was een lichtpuntje in de duisternis, dat ik in staat was de rit te filmen en vooral ook te monteren (me concentreren is soms echt een probleem en kan me totaal uitputten). Vanaf nu ga ik proberen terug meer tochten te filmen en monteren, maar ik beloof niets. Het is me aangeraden zaken te doen die ik leuk vind (behalve de noodzakelijke huishoudelijke taken) en me vooral niet te forceren. Als het niet gaat dan gaat het niet en dan doe ik beter niets.