vrijdag 30 december 2016

Een liggend overzicht van 2016.

2016, het lijkt alsof het pas begonnen is maar het is alweer december. De laatste dag kom eraan en de kilometers voor het jaar zijn gereden met een record aantal liggende kilometers.

Het is ook een bewogen jaar geworden. Waarbij een paar zaken zijn voorgevallen die je liever niet meemaakt en die ik, eerlijk gezegd, ook al zowat vergeten blijk te zijn.

Een paar laagtepunten:
- de kaderbreuk van de roets waardoor ik bijna verongelukte
- een paar blessures waarvan sommige van de blessures zich uitten tijdens het fietsen, maar die duidelijk niet van het fietsen (of niet van het fietsen alleen) komen, maar van een totale overbelasting van het lichaam, vooral op het werk
- de maand januari waar ik als een wrak uit kwam, en daarna besloot vervroegd een dag minder te werken
- de maand december niet gewerkt vanwege een spierontsteking en het besluit het roetsen rustiger aan te doen

Een paar hoogtepunten:
- de eerste keer dat ik van Middelburg naar Gent fietste (na de montage van een nieuw kader) en een voor mijn doen toen heel lange roetstocht maakte: 67 km
- het roetsfeest in Middelburg vanwege het 30 jarig bestaan van de roets
- de WOL-toertocht in Eeklo die ik met de roets deed en bij thuiskomst 116 km op de teller. Ik kwam wel totaal uitgeput thuis, maar dat was de dag erop reeds vergeten
- de 5 daagse naar Dronten om de Orca zijn/haar 5000 km onderhoudsbeurt te geven
- de roets die me zodanig in balans bracht dat ik begon uit te kijken naar een ligfiets met onderstuur
- de aankoop van een tweedehandse Streetmachine met onderstuur en ondersteuning

Een paar cijfertjes in grafiek vorm:


De maandgrafiek had een hele mooie curve kunnen zijn, maar de rit naar Dronten in september heeft daar voor een "mooie" bult gezorgd.


In bovenstaande grafiek staat ook de Brompton bij, waarmee je kan zien dat deze weinig kilometers voor zijn rekening neemt. Hoewel het soms belangrijke (korte) ritjes zijn.


Na het dal in 2013 blijken we helemaal terug te zijn. Maar het doel voor volgend jaar is om te proberen het rond de 10 000 km te houden, er zelfs misschien proberen onder te blijven. Ik krijg nogal wat reacties of ik niet een "klein" beetje overdrijf in het fietsen en of ik mijn lichaam niet teveel belast (ik heb ook een zware job als operator in een vrachtwagenfabriek).


Als uitsmijter nog een foto van de laatste rit van het jaar. Na dagen van mist reed ik deze namiddag onder een stralende zon de laatste 34 km van 2016, waarmee ik 12 000 liggende kilometers haalde.

dinsdag 29 november 2016

WOL velomobieltocht 2016.

Jan heeft al uitgebreid verslag gedaan over de WOL velomobieltocht 2016, die vorige zaterdag plaatsvond. Daardoor beperk ik mijn bijdrage tot de visuele impressie die ik in elkaar gestoken heb.


dinsdag 8 november 2016

The journey of a way home Milan velomobile.

In september kon, eindelijk, Dieter zijn Milan velomobiel bij Fietser ophalen. Samen met Peter, vergezelde ik hem op de maidentrip richting thuisbasis in Diksmuide. Ondergetekende reed 50 km mee (ik moest ook nog terug). De sportcamera's en een fototoestel waren mee om een en ander vast te leggen. Het heeft eventjes geduurd, maar eindelijk is alles verwerkt in een impressie.


maandag 31 oktober 2016

What a beautyful day.

Al enkele dagen geleden was afgesproken dat ik na het weekend nog eens naar Zottegem, bij vrienden op bezoek, zou rijden. Ik had de voorkeur voor maandag, vanwege de laatste dag van de maand, zo kon ik de maand afronden op een mooie 1000 km (wie schreef eerder dat het rustig aan gedaan moest worden?). Dat het mooi weer zou worden wisten we al. Maar dat het een bijna zomerse dag ging zijn kon niemand voorspellen. Blij als een kind dat we vandaag de brug maakten en ik niet de hele dag binnen heb gezeten.


Spijtig genoeg lukte het niet om de rit met de Streetmachine te doen. De laatste 70 km van de maand werden dan maar (vanwege het heuvelachtige karakter rond Zottegem) met de Orca gereden.

Gele mosterd (groenbemester).

Pas gezaaide tarwe.

Zelfs de bomen kleuren geel.

Langs de Schelde.

Langs de Schelde reed ik aan de kruissnelheid van 30 km/u en daarmee heb ik verschillende wielertoeristen ingehaald. 2 klampten aan, maar beide moesten ze het na enkele kilometers opgeven.

zondag 30 oktober 2016

Geduld is een schoon deugd.

Op 15 augustus werd de sponsortocht gereden, de vervanger van de jaarlijkse BBQ-tocht van WOL. De tocht werd ook vastgelegd met sportcamera's en de opnames werden in de montage computer opgeslagen. Maar toen gebeurde er niets meer. Sinds mei ben ik een "beetje" furieus bezig met fietsen, en bekomen van de fietstochten, dat me de tijd en zin ontbrak om aan de montage te beginnen. Uit ervaring weet ik al langer dan een geforceerde montage nooit een bevredigend resultaat geeft. Het is beter om te wachten tot ik plots zin krijg om de computer op te starten. Dan gaat het vlotter, spontaner en met veel beter resultaat.

Gisteren was het dus zover. Na de middag startte ik de montagecomputer op en begon ik met het uitzoeken van gepaste muziek op de website van Kevin Macleod. En dan ging het heel erg snel, het derde liedje dat ik beluisterde had het juiste gevoel inzich. En hooguit 4 uur later was de impressie klaar om uit te renderen. In deze omstandigheden gaat het snel, maar ook de ervaring helpt veel, omdat onnodige handelingen reeds lang overboord zijn gegooid (al doende leer zelfs ik).

Hier is dus "eindelijk" de impressie van de WOL-sponsortocht 2016:



Naast de impressie geef ik ook nog enkele foto's mee:

Enkele liggers bij de start.

In Dendermonde werd een Dendermonde gedronken.

Wouter: daar zit dus de biba...

Appels, waar ondergetekende afscheid nam van Helen en Wouter.

woensdag 19 oktober 2016

Balans.

Alle draait om balans, het hele leven draait erom. Als je geen balans hebt draai je vierkant, en dat heb ik al enkele keren meegemaakt. En om balans draait het nog meer op fietsen en ligfietsen. Zeker als de fietsen maar 2 wielen hebben. Je goed in je vel voelen is 1 ding, overeind blijven op een ligfiets gaat nog iets verder.
Sinds ik begonnen ben met liggend fietsen (augustus 2011) heb ik een hele weg afgelegd. Zowel letterlijk in kilometers als in het in balans komen met de ligfietsen. In het begin is het een hele stap geweest om mijn weg te kunnen vinden op de Grasshopper, daarbij heeft de Sprint 26 veel geholpen. Maar onbewust ben ik daarna een beetje in een stand-stil terecht gekomen. Ik reed vrij vlot met de Grasshopper en de Toxy, maar ik lag er niet vrij genoeg op. Of beter gezegd ik was niet volledig in balans.

Tijdens de testrit.

Daar kwam verandering in met de komst van de roets. Dat was ook een hele stap, eerst wou ik een roeitrike hebben. Maar in tweedehands onvindbaar en Derk die maakt ze, voorlopig toch, niet meer. Na veel denken, zoeken en overwegen hakte ik de knoop door toen er een roets in de buurt te koop kwam.
Toen kon ik opnieuw beginnen met leren fietsen. Kon ik na een paar keer de straat op en neer met de roets naar huis fietsen dan stond me daar toch een hele leercurve te wachten. Gelukkig heb ik geleerd niet direct op te geven en tijdens de eerste rondjes aan het Zwembad "De Rozebroeken" besefte ik al dat het helemaal anders moest. De manier van fietsen met de Grasshopper of de Toxy kon op de roets helemaal niet. Dat kon en ging alleen maar fout lopen. Daardoor begon ik gelijktijdig met het leren roetsen meteen ook anders leren fietsen om volledig in balans te komen met de roets. Kort daarna ervoer ik ook de mogelijkheden daarvan op de Grasshopper en nadien ook met de Toxy.

De testrit.

Toen ik dit voorjaar helemaal in balans werd met de Grasshopper en Toxy kreeg ik het gevoel dat ik wel eens met een onderstuur zou willen rijden. Iets wat ik voor 2016 steeds als iets akeligs zag, waarbij ik me afvroeg hoe je je daarop in evenwicht kan houden, bleek plots iets te zijn wat wel eens heel erg leuk zou kunnen zijn. En ik kreeg het steeds weer warm als ik iemand met een onderstuur zag rijden, en zo ken ik er wel een paar. Maar anderzijds hield ik er rekening mee dat het een bevlieging kon zijn, daardoor liet ik het een beetje voor wat het was en wachtte ik gewoon af. Is het een bevlieging dan denk ik er over een paar weken niet meer aan. Is het geen bevlieging? Tja, dan zien we wel wat er verder komt.

Begeleiding aan het veer over de Schelde te Hemiksem 

Maar het kriebelen werd jeuken en het jeuken werd het afschuimen van de tweedehandsmarkt wat uiteindelijk eens deftig nadenken werd over wat ik wou als ik een ligfiets met onderstuur echt zou kopen. Graag heb ik een behoorlijk afgewerkte fiets. Daarbij heb ik het vooral over spatborden, bagagedrager, (naaf)dynamo verlichting. Maar naast dat allemaal zag ik ook de voordelen van de ondersteuning op de Orca, en dat wou ik ook wel (toch nog) op een open ligfiets. En waarom zou ik het niet allemaal combineren.

Het veer over de Durme

Toen dacht ik eraan dat ik voor het 20 jaar leven zonder eigen auto (volgend jaar) misschien wel een nieuwe fiets zou kunnen kopen (jezelf verwennen is nog steeds niet verboden). En mijn idee naar volgend jaar een Greenmachine kopen met onderstuur en ondersteuning. Tot ik in september in Dronten te horen kreeg dat ondersteuning op de Greenmachine niet meer aangeboden wordt. Terug naar af en verder nadenken. De weg van de internet tweedehandsmarkt werd opnieuw bewandeld, daar zijn veel ligfietsen met onderstuur te vinden, maar nooit in totaal pakket zoals ik het wil. Het is al moeilijk er een te vinden met bagagedrager, spatborden en verlichting, maar met ondersteuning werd al helemaal zoeken aan een speld in de hooiberg.

Pauze onder een brug.

Het idee werd opgevat om naar een nieuwe uit te kijken tot plots iemand langs de neus weg vertelde dat hij van plan was vanaf nu met 3 of 4 wielen door het verkeer te gaan en de 2 wielige-ligfietsen van de hand te doen. Ik wist van welk merk ze waren en dat beide ligfietsen onderstuur hadden, waarvan minstens een met ondersteuning. Ik zweeg toen nog stilletjes, er waren nog anderen bij en ik wou het nog ff stil houden, maar ik jubelde wel in stilte. Thuis gekomen werd snel contact gemaakt voor meer info en om later een testrit te mogen komen maken.

Bijna thuis.

Toen de fietsen op facebook aangeboden werden paniekeerde ik eventjes, maar Peter stelde me gerust. Ik had de eerste kans om de fiets met ondersteuning te testen en te kopen. Er werd afgesproken dat ik zou kijken wanneer ik tijd had om de fiets te proberen en dat werd, door de plotse vrije dag, 7 oktober. De testrit viel zeer goed mee, ik was uitzonderlijk verbaasd over het gemak waarmee ik met de Streetmachine reed. In die zin dat ik bij kruispunten bijna omviel omdat ik vergat uit de pedalen te klikken. Het evenwicht voelde aan alsof ik met een trike reed. Eerst reed ik een rondje zonder ondersteuning en daarna een langer tochtje met ondersteuning. Wat me opviel is dat de fiets zonder ondersteuning vrij vlot reed en ook bleek het geen probleem om boven de ondersteuningsgrens uit te gaan. 1 Dag later werd de knoop doorgehakt en keek ik naar een dag dat ik de fiets kon ophalen (heen met de trein terug al fietsend). Blijkbaar was het mooie weer op op het moment dat ik de fiets (dinsdag 18 oktober) kon ophalen. Ik spoorde in de zon naar Hemiksem maar fietste terug in de regen. De oorspronkelijke 71 km werden er, door de omleiding in Wetteren, 85 en tussen de 65 en 70 km ging de ondersteuning in spaarstand. Ruim 70 km in de regen en 80 km met tegenwind maakte het allemaal wel moeilijker.

Bijna thuis kwam de zon piepen.

Het is de bedoeling om kortere zwaardere ritten bij droog weer met de Streetmachine te maken. Of op momenten dat het allemaal wat moeilijker gaat het me wat gemakkelijker maken met de ondersteuning. Uiteindelijk rij ik toch liever op 2 wielen dan op een open trike of velomobiel, daardoor gaat in de zomer de voorkeur uit naar een open ligfiets met 2 wielen. Maar ik ken ook mijn beperkingen en het lijkt me gemakkelijker als ik een fiets met ondersteuning heb op zo eens op een minder vermoeiende manier ergens aan te komen. Zeker als ik weer eens in de Vlaamse Ardennen die bulten moet zien boven te komen en daar kom ik sinds een jaar steeds vaker.

Dat wordt de profiel foto van de Streetmachine.

Of hoe balans zorgde voor een nieuwe onbalans...

zondag 2 oktober 2016

En rusten ga je, of je nu wil of niet.

Ok, ik geef het toe, na de tocht naar Dronten (563 km in 4 dagen met 1 dag rust in het midden) ging ik het wat rustiger aandoen. En dat lukte behoorlijk goed, althans toch voor 2 dagen. Daarna voelde ik me alweer zo goed dat ik het gevoel had nooit naar Dronten te zijn gereden. Op 16 september stond ik al aan kilometerpaal 1000, en als kilometerteller die ik ben begon het weeral te jeuken en was ik de rust die ik wou inplannen alweer vergeten. De laatste helft van de maand nog 200 km bijfietsen leek me wat weinig, hoewel het mooi zou geweest zijn. Dus gingen we voor 400 km om zo hetzelfde resultaat neer te zetten als in juli. Maar toen de laatste week er aankwam en er een bezoek aan vrienden gepland was ging ik alweer aan het rekenen (ja hoor de obsessie steekt alweer de kop op). En ik wou de laatste week nog voor zo een 350 km gaan, ik stond toen al op ongeveer 1250, en met zo een 350 km erbij kon ik op 1600 km afkloppen. En het ging allemaal heel fijn. De Orcaanse fietstocht naar de vrienden (normaal zo een 70 km) werd afgerond op 136 km. En de dag erna voelde ik er niets van. Dus de normale woon-werk (mooi weer) route werd afgedraaid: zo een 30 km.

Dinsdag werd iets te mooi om thuis te blijven en we gingen met de Toxy 100 km malen op het jaagpad. Dat ging ook allemaal heel erg goed. Tot de dag erna! Heel erg raar maar de benen vertelden me de dag erna "doodleuk" dat er sprake was van overdaad. Ik moest toen nog 100 km in 3 dagen woon-werk verkeer. Ik heb die 100 km gehaald, maar wel met een gevoel dat het er eigenlijk wel wat over was. Er stak die dagen behoorlijk wat wind en gelukkig heb ik die dagen gekozen om telkens met de Grasshopper te gaan werken en niet de Roets. Met de Roets op een winderige dag rijden lukt niet zo goed als ik vermoeid ben. Ik heb al eerder ervaren dat het dan zeer uitputtend is.

Maar de 2 laatste mooie en vrije dagen (zondag en dinsdag) die ik had in de maand september zijn voor mij wellicht ook de laatste blotebenen dagen voor het jaar en de dagen leverden wel wat mooie plaatsjes op.

Een paar beelden van de zondag
 Zwalm-Scheldewindeke (Vlaamse Ardennen).



Een roos voor de Orca.

Een paar beelden van dinsdag, 
de laatste blote benen dag.


De laatste dag met korte broek en t-shirt voor 2016?










Ik sta er telkens weer versteld van hoe mooi je omgeving kan zijn. Je moet alleen maar je ogen openen en ook eens uit de auto komen. De foto's zijn dan wel mooi, maar in het echt is het veel "erger" en dat is moeilijk vast te leggen.

Vanaf nu ga ik het wat rustiger aandoen, met de helft van de maand september (1610 km) ben ik al meer dan tevreden. Hopelijk helpt het weer me een beetje. Als het regent of er staat veel wind dan is het gemakkelijker om binnen te blijven en het lichaam een dag rust te gunnen. Als het mooi weer is dan wil ik wel gaan fietsen. Ik wil niet (meer) zijn zoals ik steeds meer merk: als het mooi weer is blijven ze binnen en als het slecht weer is zitten ze te zaniken.

vrijdag 16 september 2016

Orcaanse zomerstage.

De Orca reed deze zomer de 5000 km voorbij, en dat is een moment waarbij de Orca best een deftig nazicht krijgt. Vooral omdat de rohloff naaf 5000 km nodig heeft om in te rijden en dat het dan belangrijk is om de olie met de metaaldeeltjes die afgesleten zijn bij het op elkaar inslijten van de tandwielen te verversen. De beste optie was een afspraak vastleggen met Flevobike voor een algemene controle en onderhoud. Ik had gehoopt op een dag tijdens het zomerverlof, maar dat bleek onmogelijk. Maar er werd een afspraak gemaakt op 8 september, op voorwaarde dat ik dan verlof kreeg op het werk.

de ochtend tussen Essen en Breda.

Een Nederlands fietspad met Vlaamse allures.

Het was de bedoeling om de Orca op eigen spierkracht heen en terug te fietsen. Een slordige 270 km enkel in 2 dagen af te malen. Daardoor had ik 5 dagen nodig, waarvan 3 verlofdagen (op dinsdag en zaterdag werk ik sowieso niet).

Er waren wel hele mooie plaatjes te schieten.

Bij het onderhoud mocht ik gewoon aanwezig zijn. Het onderhoud werd in 2 delen gedaan, in de ochtend toen ik een ontbijt ging halen en zat te eten en na de middag. Tussenin hadden de heren van Flevobike ook nog een vergadering. Ik was er enkel bij in de namiddag. Ik zag van alles maar veel snapte ik er niet van. Technisch ben ik niet zo een kluns, maar ik heb het meer voor het grote werk, waar zware tooling aan te pas komt en waarbij je geen schrik moet hebben om eens een zware hamer te gebruiken ;-) Maar ik leerde wel een paar kleine trucjes om wat kleine zaken bij te stellen.

Aangekomen in Dronten.

Naast de olieverversing van de Rohloff naaf is ook de ketting (en tandwielen) tussen de tussennaaf en achterwiel vervangen. De ketting was te ver versleten en daarna sprong de nieuwe ketting over de tandwielen, er viel gewoon niet met te fietsen. Na ook de 2 tandwielen te zijn vervangen bleek het probleem opgelost. Ze vonden het wel raar dat deze ketting en tandwielen al zover versleten waren. Maar het bleek ook niet de eerste keer en ik kreeg wel een korting op de kostprijs van de onderdelen.
Verder bleek de Orca nog helemaal in orde.


Kanalen zoals we er in België veel kennen.

Ergens in de buurt van Breda (terugrit)

De route naar de B&B in Breda was niet geheel vlekkeloos.

Voor de rit op zaterdag liet Gert-Jan me weten dat hij me wou tegemoetkomen tot in Sint-Jansteen (ik vertrok in Breda) om dan samen tot aan de Sint-Annatunnel te rijden. Tussendoor stopten we wel aan een cafe.

De ontmoeting was aan een boerderij

ff iets drinken

Afscheid op het plein voor de ingang van de Sint-Annatunnel.

De route naar Nederland is niet zo moeilijk, ik ben al meer tot aan de grens geweest. Maar Nederland zelf was een groot vraagteken dat werd ingevuld door een route die ik kreeg van Jan. De eerste dag was een tocht tot aan de grens, 87 km tot in Essen. Dag 2 ging het van Essen naar Dronten, uiteindelijk 197 km. Dag 3 (donderdag) was het onderhoud. En op vrijdag en zaterdag werd terug naar Gent gereden. Eerst tot in Breda, uiteindelijk 162 km en op zaterdag reed ik in 117 km naar Gent. Een ritje voor het onderhoud "kostte" me dus en slordige 563 km en 5 dagen onderweg. Hoeveel automobilisten zouden er dat voor over hebben?

Onderdeel van een Vlaamse fiets'o'strade (ja je mag lachen).

Het fietsen door Nederland was wel een verademing, bredere fietspaden, meer respect voor elkaar en de verkeersregels... kortom ik heb ervan genoten. In die mate zelfs dat ik er nu wel eens aan denk heel misschien eens enkele dagen door Nederland te rijden. Maar het is niet omdat ik er nu aan denk, dat ik het later ook doe. Er zijn zoveel redenen waarom plannen nooit uitgevoerd worden, of na vergeten, plots weer naar boven komen. Ik schrijf de gedachte dus niet zomaar af.

Kilometers fietspad van de Vogelweg in de Flevopolder.
Hier kan Vlaanderen iets van leren.

Maar nu is het de bedoeling om toch minstens 10 000 km te fietsen zonder onderhoud dat ik niet zelf kan (nieuwe banden bvb), maar zonder problemen mag ik zelfs de 15 000 Orcaanse kilometers overschrijden voor ik nog eens op onderhoud ga. Dat betekent dat het minstens 2 jaar gaat duren vooraleer ik nog eens in Dronten "moet" zijn.

zondag 28 augustus 2016

Nachtelijke escapades.

Het nieuwe seizoen is begonnen, dat van de nachtelijk dwalingen. In juni en juli heb ik niet veel aan de nachtelijke ritten, daar het pas donker wordt na 22 uur. En daarbij ben ik eind juni uitgevallen door een blessure waardoor ik even niet kon fietsen en ik van eind juni tot half augustus niet ben wezen werken. En net het, in 2 ploegen, werken is veelal de aanleiding tot de avondlijke ritjes langs de Schelde. Veel stelt het meestal niet voor, het zijn extraatjes die de huidige 7 km (enkel) woon-werk verkeer verlengen tot zo een 25 km.

En deze week was er de uitgesproken week voor om ermee te starten. Als je tijdens een hittegolf in een fabriek (in de namiddag) staat te werken waarbij het zweet zowat constant in straaltjes van je loopt is een rustige afkoelperiode van een uurtje op een jaagpad zeer welgekomen. Rond 23 uur maak ik dan steeds hetzelfde rondje van 25 km (welke steeds kan verlengd worden) wat ideaal is om het lichaam even te laten afkoelen voor ik thuiskom, maar het is ook steeds weer rustgevend zo in mijn eentje in het donker de gedachten hun eigen gang te laten gaan. In een week waarbij het elke middag rond de 30 graden wordt is een afkoelritje zeer welkom. En deze week heb ik het 1 keer niet gedaan. Dat was op dinsdag, ik had op de vrije dinsdag overdag reeds 120 km gefietst en dat vond ik wel genoeg (er zijn grenzen). Maar zaterdag was ik de hele dag thuis en toen ben ik pas rond 22 uur de fiets opgestapt om een rondje te maken van 60 km. Het lichtspektakel dat ik te zien kreeg valt niet vast te leggen, de lichtflitsen gingen alle kanten op, maar zonder gedonder of regen. Meer zelfs, ik reed onder een sterrenhemel. Deze morgen hoorde ik dat Limburg (alweer) de volle laag kreeg.

Wat me ook opviel is dat ik helemaal niet alleen was. Elke dag waren er steeds ook enkele andere fietsers, maar ook joggers, wandelaars en zelfs jonge koppeltjes die op een bankje verstrengeld waren. Ik ben dus helemaal niet de enige die de warme nachten kan waarderen.

woensdag 17 augustus 2016

Het is niet omdat ik er niet over schrijf...

Ik besef het zelf ook, het laatste jaar gaat de blog vooral over de roets en de Orca of de Orca en de roets. Het zijn dan ook totaal andere fietsen dan voorgaande, maar ze hebben wel het een en ander teweeggebracht. Leerde de roets me opnieuw fietsen, dan liet de Orca alles in de plooi vallen.

Maar het wil niet zeggen dat de andere fietsen staan te verkommeren of stof te vergaren. De stilte rond de andere fietsen komt doordat er niets speciaal over te vertellen valt, niet omdat ze niet meer uitgelaten worden.

Daarom werd ik met stomheid geslagen toen ik onlangs een telefoontje kreeg of ik mijn Toxy wou verkopen? Iemand was opzoek naar een ligfiets, maar de fiets moest een behoorlijke rechte zit hebben en dat heeft de Flite wel. En omdat ik enthousiast over de Orca en de roets ben (en gebruik) werd aangenomen dat de Toxy stof aan het vergaren was. Niet dus. Na 3 jaar de Flite te hebben rij ik er nu eindelijk mee zoals ik het voor ogen had en dan denk je echt niet aan verkopen. De fiets heeft dit jaar minder kilometers dan vorige jaren, maar dat komt omdat de vakantie met de Orca werd gedaan. Maar voorbije voorjaar dacht ik eraan (ook omdat ik me er nu veel zekerder op voel) om de fiets het hele jaar door te gebruiken, bij droog weer weliswaar, en niet zoals tot nu toe enkel in het voorjaar-zomer en vroeg najaar. De kans is groot dat de Flite evenveel kilometers gaat doen als vroeger (1500 - 2000 km) maar vanaf nu het hele jaar door. Ook in de winter als het niet regent en er geen zout op de straat ligt. Met de spatborden en dynamoverlichting is de fiets er ook voor uitgerust.

Dus, deze die denken dat er koopjes te doen zijn... NIET DUS :-)

De Flite op zijn maidentrip.

2 jaar geleden langs de Schelde.