vrijdag 10 september 2021

D-day + 10 (jaar)

2011 op 10 september kon ik eindelijk de eerste ligfiets ophalen, de Grasshopper. Deze was besteld op 15 juli, maar er was wat vertraging bij de levering. Ik was toen al een paar weken aan het liggen met een huurfiets, ook een Grasshopper. Zo had ik al een deel van de leercurve afgelegd.

We zijn nu 10 jaar, 5 ligfietsen en 87 000 km verder. 

Zoals altijd is het een beetje alles of niets verhaal. Op 1 been (fiets) kon ik niet staan, er kwam en dus snel enkele fietsen bij.
2011: Grasshopper en een Sprint 26
2013: Toxy Flite
2015: E-Orca en een Roets 222
2016: Streetmachine

De beste aankopen zijn de Grasshopper en de Roets. 

De Grasshopper is en blijft een zeer fijne fiets waarmee het zeer gemakkelijk leren fietsen is. En al die jaren blijft het een fiets waar ik graag met rij, ook al rij ik er niet veel mee. Ik gebruik die vooral om te forensen en door ziekte werk ik nu reeds 2 jaar niet. 

De Roets kocht ik omdat ik aan mijn rugspieren wou werken. Uiteindelijk doet het niet veel aan de rug, behalve de lenigheid behouden. Maar de buikspieren worden hier zwaar gebruikt, waardoor ze sterker werden en de rug ondersteunen. Daardoor zijn de rugklachten minder geworden. Maar wat nog meer doorweegt is dat deze fiets me duidelijk maakte dat ik helemaal anders moest gaan fietsen wou ik op de fiets blijven liggen en niet geregeld naast de fiets liggen. Het werd snel duidelijk dat ik veel te gespannen om de ligfietsen lag en me vooral vastklampte aan de linkerpedaal. Met de Roets was dat een probleem. Het resultaat is dat ik vrij snel minder gespannen op de Roets lag en deze daardoor een zeer fijne fiets werd. Ook in het verkeer is deze verbazend goed wendbaar. De rustiger houding op de Roets nam ik mee naar de andere fietsen waardoor ik later het gevoel kreeg dat ik ook een 2-wieler met onderstuur wou. Iets waar ik eerder de kriebels van kreeg bij het idee alleen al.

donderdag 15 juli 2021

Eric Dely, 17 juni 2020.

Op 17 juni 2020 overleed Erik in een ongeval.

Erik leerde ik kennen tijdens een van mijn eerste tochten die ik met de ligfietsers.be meereed. Erik was fysiek beperkt maar ondanks dat had hij een ongekende energie. Meer dan eens was ik daar jaloers op. Hij had een energiepeil dat ik niet ken. Verschillende keren organiseerde hijzelf ook een tocht en daar reed ik 2 keer in mee. Toen was het zo dat hij voor mij een B&B in de buurt regelde en me tegemoet kwam om me vanaf plaats waar ik het jaagpad moest verlaten naar Ieper-Loker te begeleiden. De twee tochten dat ik meereed heb ik ook gefilmd en een impressie van gemaakt.  


Vanaf minuut 7 kan je Erik achter mij aan zien rijden. In geel club shirt en gele trike.

 

Erik werd zeer gewaardeerd in de club. Met plezier werd hij over hindernissen heen geholpen. Indien nodig was dat zelfs letterlijk. Zo is hij eens liggend in zijn trike over een hindernis heen gedragen. 

Op 5 juni 2021 reden we de eerste herdenkingstocht.



donderdag 22 april 2021

Eerste "groepstocht" 2021.

Op 11 april kreeg ik een bericht van Gert-Jan dat hij eens een andere route wou fietsen en tot Berlare wou komen naar 'T Oud Brughyus. Ikzelf was ook van plan om een eindje te fietsen en meteen wist ik waar het heen zou gaan. Gert-Jan had ik de laatste keer gezien in juli vorig jaar tijdens de "Grote Plassentocht". De tocht die ik meereed in de volgwagen.

Gert-Jan vertrok voor de middag vanuit Antwerpen, Ik vertrok na de middag vanuit Gent. 

foto Gert-Jan

Iets na 14 uur kwam ik eraan en toen ik goed en wel ergens uit wind in de zon kon beginnen genieten van een donkere Le Fort kwam Gert-Jan aangereden. Op Corona afstand hebben we daar even samen gezeten, iets gedronken en wat bijgepraat. Het deed echt deugd. Ergens iets kunnen drinken voelt goed. Iets kunnen drinken met aangenaam gezelschap is beter, als het dan iemand is die je al enige tijd niet meer hebt gezien...

foto Gert-Jan

Eigenlijk moet dat meer kunnen. Afspreken op een bepaalde lokatie en proberen daar op ongeveer dezelfde tijd aan te komen om daarna gewoon weer ieder zijn eigen weg te gaan. Zo kan iedereen op eigen tempo fietsen, ik ben niet de snelste fietser, en iedereen kan er van genieten op eigen manier.

foto Gert-Jan

Met de opening van de terrasjes met behoud van de afstandsregels kan het een alternatief zijn voor de echte groepstochten.

zaterdag 17 april 2021

HPV Streetmachine versie II

Nee er is geen nieuwe versie Streetmachine bij mij aangekomen. Maar is wel een verschil in rijgedrag en rijplezier met de nieuwe ondersteuning. 

De ondersteuning werkt heel anders maar lijkt ook krachtiger, of in elk geval het reageert krachtiger dan de vorige. Vanaf de eerste rit met de Bafangmotor had ik het gevoel dat de Streetmachine de vervanger kon worden van de Orca in zomertijd. In de zomer, zeker bij warme dagen, kan het in de Orca kokend heet zijn. Dan zit/lig ik zowat letterlijk te garen in de Orca. En ik moet toegeven dat ik ook graag in openlucht lig te fietsen. Het heeft een groter gevoel van ruimte en vrijheid. 


Dinsdag vertrok ik om voor een 4 dagen bij een vriendin te logeren. Ver is het niet, amper 30 km,  maar er moet wat bagage mee en het leek me een mooie test om te zien hoe me dat afging met de Streetmachine. Met de toptas, 2 zijtassen en de 2 medium radicaal tassen die ik ooit van Paul kon overnemen werd de fiets "opgetuigd". 

Een opgetuigde Streetmachine

Het ging geweldig. De ondersteuning doet het goed en met de bagage houdt de fiets zich nog steeds zeer stabiel. Ik merkte niet eens dat ik meer gewicht bij heb. 

Daarnaast ben ik ook aan het kijken hoever ik met een batterijlading raak. Na een gewoon ritje van 30 km met 25-35% ondersteuning werden het nu 2 ritten volledig opgetuigd. De heen rit deed ik ook met beperkte ondersteuning, behalve bij de aankomst in Zottegem. De Elenestraat is er een met een paar bulten, waarvan er 1 me venijnig overkomt. Dat zal veranderen gedurende dit jaar. Op het grondgebied Zottegem zijn ze begonnen aan de verdere uitbouw van de fiets-o-strade langs de spoorlijn. Dan wordt het vlakker. Een ritje van 14 km tussendoor (even bij mijn ouders iets opgehaald) was ook alles behalve vlak en de ondersteuning was echt nodig. De terugrit begon vrij goed. Maar de bultige Elenestraat liet zich snel voelen en de laatste 10 km deed ik met forse ondersteuning (70% ondersteuning). 

Morgen doen we weer een ritje. Ik ga in Evergem iets ophalen en doe het weer met de Streetmachine. Het rit is weer iets van 30 km (h&t) en ben benieuwd wat de display dan gaat aangeven. In elk geval merk ik nu al dat ik een veel groter bereik heb met de Crystalyte batterijen dan ik had met de BionX. Ook de ondersteuning die ik krijg is nu veel beter op mijn huidige noden afgestemd. En de nood is nu vrij groot.

We zijn nu 112 km ver en de display geeft nog een lading aan van 38V. Ik heb de ladingsblokjes ingesteld als volgt: 39,5v, 38v, 37v, 36v, 35v.  Naargelang de ervaring ga ik deze eventueel aanpassen. Zodat ik een relatief goed beeld heb van het ladingsniveau van de batterij.

maandag 29 maart 2021

En toen werd het zomer.

Na een zeer winderige en soms ook koude periode ging vandaag eindelijk de wind wat liggen en kunnen we de zon haar warmte voelen. Vandaag gaan fietsen en eindelijk voor de eerste keer dit jaar de korte broek aan, het jasje met lange mouwen werd nog aangehouden.

Het reed vrij vlot. Niet snel, maar haalde gemakkelijk 18-20 km/u. Dat was de laatste weken soms nauwelijks haalbaar. Op het jaagpad was het niet overdreven druk en ik ontmoette enkele kennissen. Met deze die ik wel geregeld ontmoet op het jaagpad kon ik een eindje samen rijden. Met een ander stond ik even te praten, we hadden elkaar in 6 maand ofzo niet meer gezien. Maar al bij al deed het deugd. Zowel de zon als de ontmoetingen. En het zijn net zo een kleine dingen waar ik me probeer aan op te trekken. 

De komende (2) dagen gaat het mooi blijven, het zou zelfs mooier worden. We gaan er dus van profiteren. Woensdag ben ik in de namiddag normaal te spotten in Berlare aan de "take away-go away", ook wel gekend als 't Oud Brughuys. 


maandag 22 maart 2021

BionX out, Bafang in.

In 2016 kocht ik een tweedehands Streetmachine GTE met BionX ondersteuning. Dat ging allemaal heel fijn tot vorig jaar de batterij behoorlijk haar "oren begon te laten hangen". Een actieradius van 110 km in eco stand werden er op het laatst nog 30. 

De fiets schrijft een brief naar de sint.

Ik had het idee opgevat om de batterij te laten opwaarderen dit voorjaar. 3 Weken geleden, rijdend met de Streetmachine, dacht ik er weer aan en vroeg me plots af wat voor zin het had de BionX batterij op te waarderen als BionX op de fles is getrokken en dus de onderdelen zeldzaam worden (ik zal maar eens een nieuwe display nodig hebben) en ik hier Crystalyte batterijen liggen heb voor de Orca maar die ook gebruikt worden door Bafang.

Bij thuiskomst een mailtje gestuurd naar fietser met daarin het idee voorgesteld. Ik kreeg bevestiging dat het een goed idee was met ook meteen een offerte waarin een demo model Bafang naafmotor werd voorgesteld en met de overname van de BionX, zelf zochten ze naar een display. 

Ik weet nu wat in de brief gevraagd werd

Sinds een paar weken rij ik nu rond met een Streetmachine GTE met Bafang naafmotor. De BionX batterij hing onder de kader tussen de 2 wielen. Deze is nu weg en de Crystalyte batterij zit in een tas aan de bagagedrager.

Gisteren aan de take away-go away in Berlare

Ik heb er nu 3 ritten mee gemaakt waarbij ik na de eerste en tweede rit aan finetuning van de instellingen gedaan heb. Bij BionX kon je niet veel instellen. Bij Bafang kan je veel meer, maar alles weet ik er nog niet van. Wel dat het doet wat het moet doen, me ondersteunen. En dat heb ik de laatste tijd echt nodig. 

De groene Vaude tassen, waar al behoorlijk sleet opzit door dagelijks woon-werk verkeer, zijn weer naar boven gehaald en het zijtasje is er afgehaald. De lijm liet al behoorlijk los. Het is de bedoeling om op termijn de tassen op te waarderen door ze nieuw te stofferen. De stof heb ik dankzij Birger reeds liggen. Het is de bedoeling de kader uit elkaar te halen en er daarna nieuwe stof tussen en rond te maken. Het idee ligt te rijpen in mijn hoofd en we zien wel wanneer we eraan beginnen. Het heeft niet zo een haast de batterijen zitten daar droog, het is vooral onderaan dat de tassen lek zijn. Verder heb ik projecten genoeg om met de naaimachine uit te werken. Ik weet mijn dagen wel te vullen.

vrijdag 26 februari 2021

Een fietskalender.

Eind 2019 kwam iemand van de naaigroep op het idee om een naaikalender bij te houden. Elke dag dat je iets doet dat verband houdt met naaien, dat kan van alles zijn, een patroon overtekenen, stofjes uitzoeken en klaarmaken om iets mee te maken, een kledingstuk in elkaar steken of gewoon met de computer een tekening klaarmaken om te borduren kleur je die dag in. Op het eind van het jaar kan je dan zien hoe erg je bezig bent geweest met de hobby. Het is ook een hulpmiddel om je te motiveren als je weinig aandacht er aan besteed. 

 

Mijn naaikalender voor 2020 is "behoorlijk" ingekleurd.

Eind 2020 dacht ik eraan dat ik hetzelfde zou kunnen doen voor de dagen dat ik uit fietsen ga. Het kan interessant zijn om te zien hoe regelmatig ik ga fietsen. Moest ik ook gaan werken dan zou zoiets nutteloos zijn, tenzij ik het woon-werk verkeer ik eruit zou laten. Maar nu ik thuis ben kan het een hulpmiddel zijn om de regelmaat van het fietsen beter te kunnen controleren. Zeker het nu (even) vroeg zomer lijkt kan het nuttig zijn omdat ik sowieso meer naar buiten moet. Het fietsen lijkt nogal te lijden onder de sluiting van de horeca. Tot voor 2017 was een caféstop in mijn eentje een brug te ver. In 2017 heb ik het me aangeleerd en een paar cafés gevonden waar ik me prettig voel. Nu moet ik me weer aanleren dat een fietstochtje zonder caféstop ook aangenaam kan zijn. Maar ik heb ondertussen naast de 2021 naaikalender ook een 2021 fietskalender. Deze is veel minder ingekleurd. Even met een naaimachine of een patroon bezig zijn is gemakkelijker dan een fietstochtje maken en waarom zou ik bvb als het regent (ook al heb ik een Orca) of 5 graden vriest gaan fietsen...

fietskalender 2021

De fietskalender toont toch een bepaalde regelmaat, behalve dan de vriesweek en ook de week erop in februari waarin ik geen mogelijkheid had om te fietsen. Maar de voorbije dagen ben ik wel actief geweest.


maandag 22 februari 2021

100 km in 2 dagen en compleet leeg gereden.

Het is al lang geleden dat ik zo leeg gereden was als gisteravond. Het is ook al een hele poos geleden dat ik nog ruim 100 km fietste in 2 dagen.

Met het mooie weer van voorbije weekend wou ik eens weten wat ik nog kon. Ik werd extra gemotiveerd doordat een van mijn favoriete cafe's een "take away & go away" organiseerde. Zo kon ik eindelijk nog eens een van mijn favoriete bieren smaken. 

Ik heb nauwelijks nog snelheid en daar wou ik me niet in forceren. Ook is traag rijden een voordeel op een druk jaagpad. Hoewel ik vond dat het nog meeviel, in maart/april 2020 was het veel erger. De eerste dag reed ik met de sprint 26, de snelheid lag ergens tussen 15 en 20 km/u. De heenrit naar Berlare werd iets trager gereden dan de terugrit. Dit vanwege de tegenwind tijdens de heenrit. 

Maar al bij al reed het vrij vlot, afgezien van de snelheid die veel trager ligt dan vroeger.


De tweede dag reed ik met de Grasshopper. Het vertrek viel nog mee, maar al snel merkte ik dat heel mijn lichaam de rit van gisteren echt niet verteerd had. Aangekomen in Berlare (26 km) bleek ik minutenlang nodig te hebben om te bekomen. Een stop was helemaal geen overbodige luxe. Ook voor de eerste keer kwam er een andere ligfietser langs gereden voor een praatje. Blijkt die in een buurdorp te wonen, dus hooguit een paar km van mijn woonplaats, en was een rondje aan het fietsen.

De terugrit naar huis, dat is gewoon rechtsom keren, was een ander paar mouwen. Vanaf de eerste meter draaide het voor geen meter. Ook al had ik meer wind mee dan tegen, elke kilometer was zwaar fietsen. 2 Keer kon ik mijn "wagentje" aanpikken aan een andere fietser. De eerste keer kilometers lang aan 16 km/u me laten meevaren. Daarna een 5 tal km aan 19 km/u kunnen aanpikken en na die laatste 5 km was ik nog 500 m van huis. Dat was maar best ook, ik kon echt niet meer. Na het stallen van de fiets strompelde ik mijn appartement in en 3 uur later was ik nog aan het bekomen. Ondertussen was ik al gedouched en had ik gegeten. De vorige keer dat ik zo thuis kwam is van zomer 2020 toen ik van Essen terug kwam. Dat was toen 85 km afzien. Zeker de laatste 30 km. Dat was meteen ook de langste tocht die ik maakte in anderhalf jaar. 

Ik ben dus nog lang niet de oude en ik weet en voel ook dat de mentale problemen aan de basis liggen van de fysieke terugval. Van tochten zoals in juli 2019 waarbij ik 130 km (Gent - Antwerpen langs de Schelde) fietste naar Essen, dag 2 de Groteplassen tocht: 160 km en dag 3 de 130 km terug naar huis kan ik voorlopig alleen maar dromen. Toen wist ik ik niet dat ik 2 maanden later de mentale diepte ging zien.

Het enige dat ik niet kwijt ben is mijn doorzettingsvermogen. Ik blijf vechten, en dat is belangrijk in de strijd tegen de depressie.

woensdag 10 februari 2021

Het had een fietsjasje moeten worden...

Vorige week donderdag, na een week van mentale uitputting, was ik iets meer helder en wou ik beginnen aan een jasje. Ik had het al langer in gedachten en nu voelde ik me er klaar voor.

Veel patronen voor mannenkleding vind je niet. Als je opzoek gaat naar raglanmouwen wordt het nog veel stiller. Ik ben dan maar begonnen met een patroon van een t-shirt met raglan mouwen. Een "paar" maten te groot tekende ik de basisdelen uit (voorpand, achterpand en mouw). Mijn verbeeldingskracht en inzicht zijn groot genoeg om de rest erbij te bedenken. Het resultaat kan je zien op de foto's.

Het was de bedoeling om een jas te hebben waarbij ik zichtbaar ben en meekon in de Orca. Het eerste is geslaagd. Zichtbaar is het wel, naast de opvallende kleuren zijn er een paar meter reflecterende boordjes (paspel) in verwerkt welke 's nachts voor de zichtbaarheid zorgen. Maar de jas is zo groot uitgevallen dat meenemen in de fiets niet echt handig is. Maar ik gebruik deze nu als standaard jas. En in deze koude dagen is die warmer dan verwacht. Ook al is het een enkele laag softshell met een fleece binnenkant. Maar niermand kan zeggen dat ik niet zichtbaar ben. En daarnaast de maatschappij is al grijs genoeg, laten we eens wat kleur geven.

Nu is het de bedoeling om een zomerjasje te maken en dat dan als basis te nemen voor een fietsjasje dat gemakkelijk mee te nemen is.

dinsdag 5 januari 2021

2020 een jaar om te vergeten.

 2020 is een jaar dat ik het best kan vergeten. En dan heb ik het niet eens over Corona, hoewel dat er ook wel iets mee te maken zal hebben. 

Het enige waar ik positief over kan zijn is dat mijn naaicapaciteiten en skills er erg op vooruit zijn gegaan.  Niet zo heel erg moeilijk als je struikelt over de ideeën, de leergierigheid groot is en tijd zat. Het enige waar ik gebrek aan had was energie. 

Ik had tijd zat want ik heb geen dag gewerkt.

De leergierigheid is groot omdat ondanks concentratie problemen ik een enorme focus aan de dag kan leggen, met daaraan gekoppeld in een (internet)groep van naaisters die me enorm steunen.

Ik heb een levendige fantasie en verbeeldingskracht en koppel daaraan een brein dat constant op hoge snelheid doordenkt/piekert/analyseert.

Hieronder zie je de hoogtepunten van het naaijaar: een batterijtas, een toptas voor de Toxy en daarna een schoudertasje waarvan ik, wat afgewerking betreft, tot voor de zomer alleen maar kon dromen.




Maar hier stopt het positieve wel. De rest was eigenlijk kommer en kwel. 

Al vanaf dag 1 dat ik thuis zat met de depressie (30 september 2019) raakte ik met de fietsen geen meter meer deftig vooruit. Enkele maanden ervoor reed ik nog met gemak 170 km op een dag. Vanaf dan kon ik geen 50 km meer op een deftige manier fietsen. In tegenstelling tot 2017, waar ik wel lange afstanden aankon: tot zelfs 260 km op een dag, waar ik enkel mentaal de grond inging ging ik nu niet alleen mentaal maar ook fysiek de diepte in. Ik herinner me nog de 3-koningentocht (een velomobieltocht) in januari waarbij ik met de Orca met moeite 25 km/u kon halen, en dus maar net meekon met de groep. Ik kwam na 60 km half dood thuis. De molentocht in West-Vlaanderen, welke ik de eerdere keer 1 dag: heen-de tocht-terug deed, deed ik het nu in 3 dagen.  Een totaal van amper 120-150 km. Of de Groteplassentocht waar ik in de "volgwagen" zat. De 160 km kon ik helemaal niet aan. De heen en terug naar de B&B deed ik wel per fiets. Dat is 85 km en ik kwam in Essen levend aan (het "wel" van levend en wel was er niet meer bij) en bij de terug tocht 2 dagen later was ik blij dat ik nog leefde toen ik thuis kwam. Ik reed met momenten nog 16 km/u met de Orca.

3-koningentocht, januari

Maar tot eind maart had ik nog geregeld eens een goede dag waarbij ik niet alleen helder was maar ook opgewekt. Vanaf 1 april, en daar heeft Corona wel mee te maken, heb ik niet een goede dag meer gehad. En 1 april was de dag dat de lockdown een week van kracht was. Enkel in de tweede helft van december had ik soms wat goeie momenten. Met momenten bedoel ik een uur, een haf uur, meer niet. Het fietsen was bij momenten zeer weinig. Meer zelfs, ik kwam soms bijna niet meer buiten. In augustus, oktober en november had ik daar veel last van. De fietskilometers voor 2020 liegen er ook niet om. Het energiepeil ligt is soms zo laag dat ik soms niet eens meer brood kon bakken. Zoals gisteren nog maar eens. Zodat ik me genoodzaakt zag om net voor de zomer nog een broodbakmachine te kopen. Als je denkt dat ik ruim een jaar geleden zo graag mijn brood bakte met de kneder, met de hand opbollen en laten rijzen.

Molentocht, juli

Groteplassentocht, juli

De laatste dagen blijk ik een klik te hebben kunnen maken (eindelijk). De fietsen gaat niet vooruit, laten we er dan maar van maken wat we kunnen maken. Met de trike, Grasshopper, Toxy haal ik tegenwoordig een snelheid van 16-20 km/u. Ik leer er mee leven. Met de roets ga ik alleen op stap als het zowat windstil is en haal ik een snelheid van 20km/u, trager rijdt het me onaangenaam. Met de Streetmachine rij ik rond de 22km/u en dat is dankzij de ondersteuning. Met de Orca is dat rond de 23-25 km/u en dat met de ondersteuning in stand 3. Iemand die een Orca met ondersteuning heeft weet wat dat betekent 😱. Behalve met de Orca zijn de ritjes maximum 30 km. Met de Orca gaat het tot 55 km en dan mag ik al blij zijn dat ik me onderweg niet opzij zet omdat mijn geest wil slapen. We zijn gestrand op 4708 km, een absoluut dieptepunt.




Ik hoop dat 2021 beter wordt voor ons allen. En dat Corona iets wordt waar we minder schrik van moeten hebben. Waarbij we het kunnen houden op een beetje afstand houden en minder handjes schudden.