dinsdag 29 juli 2014

Toxy Flite, een jaar oud, een jaar ervaring.

Vorig jaar op 1 juli arriveerde de Flite bij mijn ouders, 5 weken eerder besteld rechtstreeks bij de fabrikant. Met een minimaal aan knutselwerk was de fiets rijvaardig.
De eerste ervaring was zeer positief, die eerste meters werden zelfs op een grasveld gereden, en daarna een tocht van een 20 tal km in de buurt. Daarna begon een ietwat minder leuke tijd. Toen ik daarna de weg wou aanvatten richting mijn eigen adres knalde ik al direct tegen de grond naast de fiets. Een eigenaardigheid die ik direct ervoer was dat de fiets zeer onstabiel werd als er 1 tas aan de bagagedrager werd gehangen, dit in tegenstelling tot de Grasshopper waar 1 zware zijtas helemaal geen invloed heeft op de stabiliteit. De rit naar huis met ook wat lichtere hellingen werd een niet zo leuke tocht. Ik voelde gewoon de fiets naar links trekken, en als je weet dat mijn rechtervoet mijn afzet voet is had ik direct een probleem. Ik heb toen behoorlijk wat kilometers afgelegd zonder de pedalen vast te klikken. Daarna heb ik me een hele tijd toch een beetje moeten dwingen om de Flite te nemen om te gaan fietsen. Eens op weg was het geen probleem. Maar dat starten wou wel eens moeilijk gaan, en dat is meteen in druk (bij wijlen agressief) verkeer en dan is het plezier er direct af. Ook in bochten leek het wel alsof ik soms het evenwicht dreigde te verliezen. En toch, eens de weg op viel het allemaal wel mee. Voor de kanalentocht vorig jaar met een geplande kruissnelheid van 27 km/u, die in werkelijkheid 32 km/u was, nam ik de Flite en dat viel beter mee dan gedacht. En toch, telkens als de fiets even thuis stil had gestaan leek dat starten niet altijd zo evident.

foto Bicky, kanalentocht augustus 2013

Zover zelfs dat toen ik dit voorjaar de Flite van stal haalde (direct voor een tocht van 100 km, wat misschien niet zo slim was) ik me afvroeg waarom ik het in mijn hoofd had gehaald zoveel geld uit te geven voor die fiets. Zeker omdat de rit er een was met behoorlijk wat paaltjes, korte, soms niet te nemen, bochten en ik me telkens weer opgang moest trekken en proberen dat evenwicht te behouden. Dat laatste bleek niet altijd zo evident.
Maar het kan verkeren. Een paar tochten (dan spreek ik over 100 tot 200 km/rit) later komt er een kantelmoment. Als ik dan een rit maak met de Grasshopper krijg ik plots het gevoel op een trike te zitten. Je moet er al iets voor doen om ermee om te vallen, maar korte bochten nemen lijkt met de Flite toch iets handiger. Het lijkt alsof ik de Flite onder de duim krijg en de fiets begint zijn ware aard te tonen. De tocht naar Staden voor het Intergemeentelijk Sportevenement LAKOSTA in juni deed ik ook met de Flite en dat werd wel een hele leuke tocht van ruim 208 km met een behoorlijk gemiddelde (ik kwam wel doodop thuis, maar na 200 km mag dat wel). Dat werd zo een beetje een kantel moment. Zowel de Grasshopper als de Flite zijn touring modellen, ik verwacht dus geen monster snelheden en ik had ook gedacht dat de Flite trager ging zijn, maar al een tijdje wilde ik ervaren dat de Flite ietsje sneller is. Veel is het natuurlijk niet en daarvoor zou ik ook niet veranderen van fiets. Maar wat ik voorbije weekend ervaren heb is dat ik op de Flite behoorlijk behendig ben geworden.

Een veerpont over de Schelde, richting Genk

Ik ben ff naar Genk gereden om er BBQ-tocht mee te liggen met de Limburgse Liggers. En daar was ik behoorlijk onder de indruk van mijn kunnen. Er wordt niet snel gereden, zeker als we door paaltjes of korte bochten moeten en dan is het soms nodig om zeer snel te reageren om niet om te vallen of tegen de voorligger te knallen. En dat viel allemaal reuze mee, het viel me op hoe snel en soepel ik kon reageren, vooral ook hoe kort ik soms een bocht kon nemen. Ook deze keer had ik een zijtas mee, die enkel de (zomer)kleren voor 3 dagen bevatte, de rest zat in de toptas. Toen ik thuis vertrok voelde ik die zijtas ook trekken, maar deze keer hing ze aan de rechterkant, waar ook mijn afzetvoet zich bevind, wat bij het vertrekken en stoppen voor meer stabiliteit zorgt. Uiteindelijk na enkele kilometers had ik daar helemaal geen last meer van. Tijdens de 4 daagse van vorig weekend werd een afstand afgelegd van 542 km, waarvan de heen en terugtocht telkens ruim 180 km is en ik toen ook de zijtas aan de bagagedrager hangen had. En op de laatste 100 km na is het allemaal met veel plezier afgefietst. De laatste kilometers waren heel zwaar vanwege zware vermoeidheid (de laatste 2 weken slaap ik niet zo goed vanwege het warme weer) en de laatste 60 km had ik ook last van de achillespees boven de enkel aan de linkervoet.

Albertkanaal, opweg naar Limburg

Ik maak 2 vergelijkingen tussen de Grasshopper en de Flite.
1- de Grasshopper lijkt eerder een trike, de Flite is wendbaarder.
2- het zijn beide boerenpaarden, maar de Grasshopper is zeer mak, de Flite zeer onstuimig.

Natuurlijk moet je er rekening mee houden dat ik maar vergelijkingen kan maken met deze 2 ligfietsen. Behalve oefenritjes van enkele meters heb ik met geen andere ligfietsen gereden. Verder lig ik nu bijna 3 jaar, en al heb ik toch een behoorlijk aantal kilometers, mijn rijtechniek met een ligfiets wordt er wellicht ook nog beter op. Maar ik hoorde reeds van andere liggers dat ze soms ook zeer verrast zijn als ze van fiets wisselen en het plots lijkt alsof ze niet meer kunnen fietsen. Anderzijds kreeg ik ook al reacties van liggers die het gevoel hebben dat de Flite een fijne fiets moet zijn om mee te rijden. Ik heb nu ook wel geleerd dat de ene ligfiets de andere niet is, en dat je niet te snel mag panikeren. Als je volhoudt kan het echt wel eens goed komen.

Leuk om te lezen dat je welkom bent.

Nu is het zo dat als ik een korte rit langs de Schelde wil maken ik dat veel sneller met de Grasshopper ga doen. Die korte ritten bedragen dan 30 tot 50 km en daarmee wil ik eens de benen losgooien (bij gebrek aan tijd voor langere tochten). Als ik langere tochten wil maken dan neem ik sneller de Flite, dat laatste heeft vooral te maken met het gevoel dat als ik even moet wennen aan het "onstuimig" gedrag ik bij een korte tocht na de gewenning alweer thuis ben, maar ik vrees dat het toch een beetje tussen mijn oren zit.
----
update:
Vorig jaar had ik 1170 km met de Flite.
Dit jaar reeds 1490 km.

donderdag 24 juli 2014

Rondje Gent-Zuiddorpe-Lokeren-Dendermonde-Gent.

Eergisteren nog eens een tochtje gemaakt over de 100 km. Het was een route die eerder dit jaar was uitgestippeld en gebaseerd op de route Gent-Lokeren-Dendermonde-Gent. Maar daar waar de Gent-Lokeren-Dendermonde-Gent maar 100 km bedraagt is de route die ik eergisteren reed 140 km lang en gaan we even de grens met Nederland over en rijden we rond Zuiddorpe. Het eerste deel is hoofdzakelijk over de gewone wegen met 2 maal langs de Moervaart. Maar eens voorbij Lokeren is het hoofdzakelijk op jaagpaden dat gereden wordt.
Ik heb nadien de route wel even mogen aanpassen. Het derde deel langs de moervaart was helemaal onberijdbaar en ben ik noodgedwongen moeten terugkeren want het werd me echt te gortig. Ook bleken 2 delen jaagpad van nieuw asfalt voorzien te zijn, zeker in Zele aan de jachthaven "Costa Zela" was het echt wel nodig. Verder laat ik de foto's voor zich spreken.

--> De route <--

--> Alle foto's <--

brug over de Moervaart 

Moervaart


ergens rond Zuiddorpe

open ruimte in Nederland

grens tussen Nederland en België

Moervaart, werd me te gortig en is uit de route gehaald


nieuw asfalt tussen Lokeren en Dendermonde

nieuw asfalt in Zele
 
dit zie je echt niet veel

woensdag 23 juli 2014

Lokeren aanziet fietsers als idioten. Of toch niet?

In oktober berichtte ik reeds over een onveilige toestand in Lokeren. Het was toen de tweede keer dat ik via meldpuntfietspaden de klacht formuleerde over de situatie op het kruispunt Oudebrugstraat - jaagpad. De eerste keer kreeg ik geen reactie. De tweede keer kreeg ik dat wel. Het klonk in de eerste instantie alsof ik een zaag was, er werd geïnsinueerd dat ik reeds een bericht gestuurd had (dat klopte ook), met de mededeling dat ze het liefst op die manier hielden vanwege de veiligheid. In mijn ogen werd het daardoor pas echt onveilig. De eerste keer dat ik er kwam hielden de auto's die van rechts kwamen halt om me te laten oversteken, pas toen ik in het midden van het kruispunt was zag ik plots dat ik niet kon oversteken, vanwege veel te hoge boordstenen.

oude situatie

oude situatie

Je moet het je eens voorstellen, autobestuurders willen wel een paar seconden inhouden, maar geen minuut. Dus je moet in een seconde de situatie herzien, een beslissing nemen en actie ondernemen. Dit terwijl je midden op een druk kruispunt staat (ik was toen nog lange niet zo ligfietservaren als nu) en de autobestuurders per seconde ongeduldiger worden. Als je van de andere richting komt is het nog erger, als je er niet op bewust bent kan je zo van de hoge boordstenen naar beneden duiken de straat op. Ik moet er geen tekening bij maken wat je dan kan meemaken. Maar voor de beleidsmensen was het een doelbewuste keuze vanwege de veiligheid. Begrijp het maar eens.

De tweede keer dat ik de melding verstuurde kreeg ik dus wel antwoord en toen ben ik blijven doorzagen tot (denk ik) er geen antwoord meer kwam. Maar er werd melding gemaakt dat het ging voorgelegd worden aan de verkeerscel (november 2013).

Ik heb nooit een reactie gekregen over wat er in de verkeerscel is beslist, maar gisteren kwam ik er nog eens langs en zie eens, de boordstenen zijn verlaagd. Voor mij is het veel veiliger geworden. Nu had ik enkel naar het verkeer te kijken en kon ik daarna gewoon de drukke weg oversteken en mijn weg op het jaagpad vervolgen. Het is nog niet perfect natuurlijk, wat staan die hekken daar eigenlijk te doen. Maar deze zijn reeds vroeger verder uit elkaar geplaatst. Dit vanwege klachten van bakfietsers, deze konden er helemaal niet door (bij deze stuur ik dus ook geen melding meer, ook niet om te bedanken).

nieuwe situatie

nieuwe situatie

nieuwe situatie

nieuwe situatie 

maandag 21 juli 2014

Route: Gent - Zulte - Gent

Deze route heb ik begin mei 2012 ook gereden. Het enige dat ik me nog heel goed kan herinneren is de smak, ik ging onderuit in een bocht die vol steenslag lag, die ik maakte na zo een 20 km (de rit heb ik wel uitgereden) waarbij de linkerkant schaafwonden opliep en mijn linkerhand een wonde had die ruim een maand nodig had om te genezen. Daardoor ben ik ook begonnen met fietshandschoenen te dragen om mijn handen te beschermen. Dat de rit verder ook behoorlijk mooi is wist ik blijkbaar niet meer. En dat heb ik vandaag gezien. Het ziet er allemaal veel mooier uit dan ik dacht. Er zijn smalle paadjes bij, stukken jaagpad, dwars door dorpen heen, zelfs het "dorp zonder naam" ligt op de route.

Toen ik ruim over de helft was en al langs de Schelde tussen Oudenaarde en Gent lag, kwam plots Piet Piraat naast me liggen. Jawel hoor, de echte Piet Piraat, niet deze van op tv ;-). Daar hij maar een eind fietste op het jaagpad en ik een route volgde heeft hij me een tijdje gevolgd. Kort erop bleek ook een stuk onverhard in de rit te zitten, maar dat is er nu uitgehaald. Opzich is dat stuk niet zo slecht te fietsen, maar het onweer van de laatste dagen zorgde wel voor plassen en een vettige toplaag.

De route is 104 km lang. Start- en eindpunt is aan de Gentbruggebrug, Sint-Amandsberg - Gent.

 --> De route <--

















Dorp zonder naam ;-)

















Piet Piraat.


Dit onverhard stuk is uit de route verwijderd.








Ieder gaat opnieuw zijn eigen weg.


Jaagpad Gent-Wetteren, voor mij een klassieker.


dinsdag 15 juli 2014

Route: Rond Wetteren.

Vandaag een rit gemaakt van 100 km. Een rondje dat reeds langer uitgetekend was maar nog niet gereden. Het is een ronde die begint en eindigt aan de Gentbruggebrug te Sint-Amandsberg, klassiek, want ik woon in de buurt. Het is alweer geen snelle route want je rijdt hoofdzakelijk tussen het verkeer. Veel draaien, keren en stoppen aan kruispunten. Hier en daar een automobilist die vind geen tijd te hebben, ook niet 2 seconden, anderen die dan toch het vakantiegevoel hebben en wat geduld kunnen opbrengen.
Zulke ritten maak ik enkel op zondag of tijdens de zomervakantie, dan is het rustiger op de wegen.
Een klein stuk van de route wordt langs het water gereden en hier en daar zit een stuk fietspad tussen de velden in en er zit een kasseiweg in, die er niet over de hele weg erg fraai bij ligt. Ik heb de route "rond Wetteren" gedoopt (het kind moet een naam hebben), maar ze is wel meer dan dat. Ten zuiden van Wetteren gaat ze eventjes door Wetteren, maar in het oosten gaat ze veel verder, tot in Dendermonde en Hamme. Het is eens iets anders dan steeds maar weer langs het water liggen.

 --> de route <--








zondag 13 juli 2014

Ligfietstreffen: nieuwe visuele impressies.

De laatste dagen is de pc druk in de weer geweest om de opnames van het ligfiets treffen dat plaats vond begin mei (in Genk) nog eens op elkaar af te stemmen (de frame rate is door een fout bij niet alle camera's gelijk). Dit was om samen met de beelden van Joppe Peeters eens een andere montage te maken dan deze die ik gewoon ben. Ze stond al een tijdje in de planning en nu de eerste vakantiedagen in het water vallen is dat een uitstekend moment om er eens tijd voor te maken.
Het resultaat zijn 2 korte maar snelle montages, waarbij de beelden ook nog eens versneld afgespeeld worden.
Voor de eerste montage zijn de beelden gebruikt van Joppe Peeters, samen met deze van mijn camera die naar voor is gericht. Voor de tweede montage zijn de beelden gebruikt van mijn naar achter gerichte camera.
Bij de eerste montage varieert de beeldsnelheid tussen de 200 en 400%, bij de tweede montage van 100 tot 300% (het merendeel is aan 300%).
Beide montages klokken af onder de 2 minuten.



vrijdag 11 juli 2014

2 weken forensen in 20 foto's.

De laatste tijd ben ik opnieuw meer met foto bezig. Doordat de sportcamera in foto modus staat is er niet zoveel aan. Overdag is het gewoon ff het hoofd (met helm) ff richten en wat ik zie staat op de foto. Als het donker is of in de avond of ochtendgloren moet er wel eens halt gehouden worden om deftig beeld te krijgen (door de lange sluitertijd). Vorige week kwam ik op het idee om 2 weken tijdens het forensen op 1 bepaalde plaats, zowel tijdens de heen- als terugrit, een foto te laten maken. In die zin dat ik dan 's avonds of vroeg in de ochtend op die plaats even halt hou om een deftige foto te hebben (overdag is dat niet nodig). Het resultaat is 2 weken forensen in 20 foto's.

De eerste week had ik de namiddagploeg. 
De linkse foto omstreeks 13 uur, de rechtse foto omstreeks 22uur 15.





maandag








dinsdag








woensdag








donderdag








vrijdag







De tweede week had ik de ochtendploeg. 
De linkse foto omstreeks 5 uur, de rechtse foto omstreeks 14u15. 





maandag








dinsdag









woensdag








donderdag








vrijdag






Het waren ook de laatste 2 weken voor het zomerverlof. 
Nu gaan we 4 weken lang andere wegen bekijken.