woensdag 27 juli 2016

Dwars door Vlaanderen.

Het wordt stilaan een traditie. De bbq-tocht van de Limburgse Liggers doe ik voor de derde keer aan en de "Drashnational" tocht van de Ligfietsers Antwerpen had voor de tweede keer plaats en ik was er voor de tweede keer ook bij.
De twee tochten volgden elkaar direct op. De eerste was de bbq-tocht in Maasmechelen op 16 juli en de tweede de "Drashnational" tocht op 21 juli. 21 juli is de nationale feestdag en Frank (Deboosere, weerman op de VRT) heeft het wel eens over de Drashnational, omdat het dan graag regent.

Deze beide aan elkaar koppelen leverde een 9 daagse op, een beetje in vergelijking met de 8 daagse tijdens de zomer van 2012, met het verschil dat de afstanden nu iets minder zijn. Deze keer hoefde het niet elke dag minstens 100 km te zijn. 

De dagen waren:
- donderdag: Gent -> Antwerpen: 60 tal km.
- vrijdag: Antwerpen -> Maasmechelen: 130 km.
- zaterdag: bbq-tocht 70 tal km.
- zondag: Maasmechelen -> Overpelt: 65 tal km.
- maandag: Overpelt -> Antwerpen: 75 tal km.
- dinsdag: Antwerpen -> Gent: 60 tal km.
- woensdag: Gent -> Essen: 85 km.
- donderdag: grote plassentocht: 164 km.
- vrijdag: Essen -> Gent: 85 km.

de groepstochten staan hier niet in.

In totaal kwam ik uit op 806 km in 9 dagen. Dat is op zich niet zoveel, in 2012 deed ik 1034 km in 8 dagen. Maar records moeten niet altijd gebroken worden. Anderzijds was het wel leuker dan in 2012. Op een keer een paar druppels na was het de hele tijd droog. In 2012 was enkel droog de dag dat ik terug naar huis reed.

De tochten met de ligfietsers zijn ook gefilmd en daar komt later een gemonteerde impressie van.

Hieronder laat ik enkele foto's voor zich spreken over de ritten van en naar de groepstochten.

Een favoriete stop net voorbij Sint-Niklaas.

De lift van de Sint-Annatunnel "tijdelijk" gesloten.

Het Albertkanaal.

Langs het circuit van Zolder.

Rond Genk ging het helemaal fout.

Kanaal Dessel-Lommel?

Bij een tussentijdse thuiskomst in Destelbergen een file gespot.

Als de lift defect is... De Orca op de roltrap valt wel goed mee.

Wat me wel opviel is het respect dat wielertoeristen hebben voor ligfietsers en velomobielen. Ik hoor wel eens dat het ooit anders is geweest en ik hoor nog steeds dat ze zich (in het algemeen) niet steeds zo heel netjes gedragen. Maar daar heb ik bijzonder weinig van gemerkt, ik heb meer last van gewone fietsers die vinden dat het jaagpad persoonlijk eigendom is. Ik heb meerdere keren samen met een of meerdere wielertoeristen tempo gereden en dat viel op een keer na telkens zeer goed mee. En die ene die moeilijk deed heeft zal het zich wel beklaagd hebben nadat ik er voor zorgde dat hij niet kon aansluiten in treintje door het tempo zo op te voeren dat enkel degene met wie ik al een treintje vormde nog kon volgen.

vrijdag 15 juli 2016

5 jaar een liggende fietser.

Ik wist eerst niet welke dag ik eigenlijk moest kiezen als de dag dat ik begon te ligfietsen. Is het de dag dat ik bij ligfiets.be voor de eerste keer langsging en ook een proefrit maakte? Of is het de dag dat ik naar huis reed met de huurfiets? Of is het de dag dat ik de Grasshopper ging afhalen? Uiteindelijk heb ik besloten om de dag te nemen dat ik op het werk het besluit nam om te stoppen met piekeren en na het werk naar de winkel ging om de Grasshopper te bestellen.
15 juli is dus de symbolische dag geworden. Die dag werd de Grasshopper besteld, het was toen tevens ook de laatste werkdag voor het zomerverlof.

15 juli 2011 is dus officieel de dag waarop voor mij het ligfiets avontuur begon. En daarna ging allemaal razendsnel:
- 2011: september de Grasshopper, december een Sprint 26.
- 2013: juli een Toxy Flite.
- 2014: december een tweedehandse streamer, met een Challenge Cirrus er nog aan.
- 2015: maart een tweedehandse roeifiets, augustus de Orca.


We zijn ondertussen ook al ruim de 45000 liggende km gepasseerd.
Als ik denk aan welke de belangrijkste aankoop was, dan is het de Grasshopper, want daar is alles mee begonnen. Zonder deze fiets was er wellicht geen enkele ligfiets gekomen. Als ik denk aan welke de beste aankoop was, dan is dat niet de Orca zoals velen denken, maar een roeifiets. Want deze heeft de manier van fietsen helemaal omgegooid. Deze heeft ervoor gezorgd dat ik meer vrijheid kreeg bij het fietsen. Vrijheid in de zin dat ik losser en vrijer fietste en niet zo gespannen en verkrampt (wat ik toen pas ontdekte). Waardoor ik nu veel meer ontspannen met de Grasshopper en (nog meer) de Flite kan fietsen. Daardoor heb ik minder schrik om me door druk verkeer te bewegen en ik kijk zelf op van de behendigheid en snelheid waarmee ik over, door tandenknarsende autobestuurders geblokkeerde, kruispunten laveer.


Het ligfiets avontuur is zeker niet ten einde. We gaan lekker door met ligfietsen, maar met de fietsen die hier staan. Er zijn, althans voorlopig (maar bij mij weet je nooit), geen plannen om de ligfietsenfamilie uit te breiden.

maandag 11 juli 2016

Eventjes op non-actief.

Het is hier al enkele dagen rustig. De dag dat ik de laatste roetstocht maakte ben ik thuis gekomen met een blessure. Ik had pijn in de rechterarm, maar er niet zoveel aandacht aan gegeven. Het is trouwens de tweede keer dat ik na een tocht pijn heb aan een arm, maar de eerste keer was dat na 5 dagen al helemaal vergeten.
Deze keer was het anders. De pijn ging niet weg en de simpelste dingen waren het moeilijkst (tandenpoetsen bvb). Na een week van rust ging bij een poging om te roetsen na enkele kilometers het alarm al af. Nu krijg ik kine (fysio), het pijnpunt is gevonden en zijn we aan het bezig aan de revalidatie. Maar roetsen zit er de eerste dagen niet in. De BBQ-tocht in Limburg en de Grote plassentocht van LIA komen niet in het gedrang. Met de Orca heb ik geen last.

En daarna? Rustig terug aan het roetsen beginnen en misschien toch leren meer genieten van de korte tochtjes?