dinsdag 31 januari 2017

woopah oh yeah yeah

Toen ik de Orca nog maar een paar maand had en ik aan een, voor de Vlaamse Ardennen, langere afdaling bezig was op een voorrangsweg (dubbelvaksbetonbaan) en op de slingerende afdaling de 50 km/u overschreed was ik niet alleen verbaasd over de stabiliteit van de Orca maar schoot er ook een kort melodietje door mijn hoofd. En dat was "woopah oh yeah yeah". Ik wist niet van wie het was en hoe het verder ging maar een zoektocht op het internet leverde niets op (op zo een momenten blijkt internet een grote vuilbak te zijn). Het is pas voorbije maand dat ik het liedje eindelijk vond. Meer bepaald door een aflevering van Lilli en Marleen te bekijken. Het blijkt een liedje van voor mijn tijd te zijn (zo oud ben ik dus nog niet). Het heet "Walking back to happiness" van "Helen Shapiro" en is uitgebracht in 1961.


Met de Orca specifiek en met de ligfietsen in het algemeen is het helemaal geen wandeling terug naar het geluk. Maar door het ligfietsen te ontdekken ben ik ben ik er wel terug naartoe gereden.

zaterdag 14 januari 2017

Het momentum voorbij.

Het was een ontzettende kans geweest. Misschien de kans van het leven van/voor de fietser om naar buiten te komen, om te laten zien hoe de werkelijkheid is en eindelijk de woorden te verdraaien, nee de kromme woorden eindelijk recht te plaatsen. Het verkeerde inzicht eindelijk recht te zetten. Maar wat gedaan werd is gewoon bevestigd in wat iedereen denkt. We stelden niet het gevaar op de weg dat het autoverkeer veroorzaakt aan de kaak maar we gingen smeken of de speed pedelec toch op het fietspad MAG rijden, wat bij het andere verkeer over zal komen als MOET.
De wetgeving gaf de kans door te drukken wat iedereen weet, maar niemand luidop durft te zeggen. We konden de beleidsmensen in de armen nemen, de media bespelen en overal laten weten waar de speed pedelecs "moeten" rijden en gewoon roepen en tieren en brullen dat het autoverkeer geen alleenrecht heeft op de weg en ook niet het recht heeft dat agressief op te eisen. Er kon perfect aangetoond worden dat niet de speed pedelec gevaarlijk is, ook niet zijn gedrag, maar dat de speed pedelec (en ook de andere fietser) in gevaar wordt gebracht door het gemotoriseerd verkeer. Spijtig dat deze kans gemist is geweest.

Vanaf nu kan je ook beter alle slachtoffers in de cel steken en de daders een bonus geven. Ik heb nooit gevonden dat bij een verkrachting je de schuld bij het meisje/vrouw kan plaatsen. Ook al loopt ze spiernaakt op straat je blijft met je poten (en de rest van je lijf) af. Maar eerlijk gezegd ik begin nu echt wel te twijfelen. Misschien kunnen we vanaf nu de verkrachter beter een standbeeld geven. Want dit is wat me nu gebeurd is. De autobestuurder krijgt gelijk en de fietser zegt dan het zijn/haar eigen schuld is.

Waarom zou ik nog aan een Critical Mass actie deelnemen?

dinsdag 10 januari 2017

Er was eens een konijn...

Veel liggers weten ondertussen al dat ik een verleden heb tussen de melkkoeien, het ploegen van akkers en rooien van aardappelen. Maar weinigen weten dat we ook konijnen hadden. Niet zomaar 2 wollige ouders met een nest schattige jongen. Maar een industriële kwekerij met plaats voor 80 voedsters en 1500 mestkonijnen (in het hoogseizoen hadden we 120 voedsters of 1,5 voedsters per nestkooi).
Dit lijkt niets met het ligfietsen te maken hebben, maar het staat allemaal dichter bij elkaar dan je zou denken. Want bij het professioneel houden van konijnen is er een belangrijke regel die gerespecteerd moet worden. Een regel die ik de vertegenwoordiger van de voederfabriek tot vervelens toe heb horen vertellen. En dat was de volgende:
Als een nest jongen naar de afmestafdeling gaat worden ze in standaard hokken ondergebracht, en dat vooral de hele nest samen (en zeker geen nesten gaan mengen). Maar als ze wat ouder worden kan het voorkomen dat er een bazige bij is die de andere gaat bijten. Dat hoor je nogal snel aan het gepiep van het slachtoffer. Maar daarbij is een regel heel belangrijk, en dat is dat je niet het slachtoffer maar de dader uit de nest moet nemen. Het slachtoffer eruit nemen is het gemakkelijkst omdat je dat direct ziet, die heeft wonden. De agressor vind je minder snel. Maar als je het slachtoffer wegneemt dan zoekt de agressor gewoon een ander slachtoffer en dit tot het nest leeg is. Als je de agressor wegneemt dan keert de rust in het nest direct terug en de agressor mag de rest van de dagen slijten in een kleine (1 konijn)kooi.

Dit verhaal spookt al langer in mijn hoofd als ik denk over het verkeer. En nu met het verhaal van Belle, en vooral bij het lezen van de reacties kwam het weer heel sterk naar boven.
Wat me namelijk heel sterk opvalt is dat in het verkeer steeds weer het slachtoffer als dader wordt bekeken en verwijderd dient te worden. En dat de echte dader steeds weer vrijuit gaat, meer zelfs, ze worden beschermd zelfs al beweren ze het tegendeel. En in de reacties van het bericht van Belle las ik alweer dat zelfs de fietsers zichzelf als slachtoffer in de daderrol gaan steken.
Ik geef toe dat ik het eerst ook niet doorhad, het is ook gekomen door artikels te lezen over "Blaming the victim" als het over het verkeer ging dat ik het inzag. Maar dat is nu al verschillende jaren geleden. Terwijl nu nog steeds veel fietsers zichzelf, zelfs graag, in de rol van dader gaan steken in plaats van het slachtoffer.
Nu weet ik ook dat de wetgeving rond de Speed-pedelecs met haken en ogen aan elkaar hangt. Dat je (toch in België) niet op de fietssnelwegen mag (voorzover we er hebben) en niet op jaagpaden mogen (terwijl dat veelal echte fietssnelwegen zijn) vind ik behoorlijk grof, maar dat je met een speed-pedelec op de weg moet rijden ipv op het fietspad vind ik opzich vrij normaal, zeker in Vlaanderen. De fietspaden hier zijn van zo een kwaliteit (zelfs indien recent aangelegd) dat je als je sneller dan 25 km/u wil je je gewoon te pletter rijdt: te smal, te bochtig, soms regelrechte wasborden (bij elke uitrit wordt het fietspad verlaagd en weer verhoogd) en op de kruispunten is het de fietser die alle tijd krijgt om te wachten.
Anderzijds is het met een speed pedelec de bedoeling dat het vooruit gaat. Anders koop je een gewone fiets, je hebt dan zelfs geen pedelec nodig. En toch roepen veel fietsers op om toch op het fietspad te gaan rijden. Tussen de mensen die met een veel lagere snelheid rijden (dikwijls 20 km/u maximum) op een rijvak waarbij inhalen zonder risico zowat onmogelijk is.
Ik heb het al een tijdje zien aankomen, maar de strijd om de plaats op de weg is nu wel degelijk begonnen. Het autoverkeer wil niet afgeven maar het vertraagd langzaam maar zeker, ten eerste door de wetgeving (70 ipv 90 km/u op de gewestwegen) maar nog meer door de drukte van het verkeer, helaas door henzelf veroorzaakt. Tijdens het forensen moet ik elke dag een gewestweg oversteken, de maximum snelheid is daar al langer 70 km/u, maar als ze 50 km/u halen dan gaat het verschrikkelijk hard. Meestal passeren ze in een ganzepas van hooguit 30 a 40 km/u. Anders gezegd, ze rijden zich compleet vast.
In december 2016 was in het Nederlandse nieuws dat over 5 jaar het verkeer in de steden vastloopt, niet alleen rond de randstad, maar ook in Groningen, Eindhoven, ... En als het in Den Haag regent dan druppelt het in Brussel. Vorig jaar had België het derde beste jaar ooit in de autoverkoop en werd de gemiddelde kilometers file per dag alweer langer (jaar na jaar blijken we de records scherper te stellen). En iedereen weet ook dat de verhouding tussen file en aantal auto's geen rechte lijn is. Eens je rond het omslagpunt zit kan een paar procent meer auto's plots voor een veel hoger procent aan fileleed zorgen.

Met zijn allen moeten we veel meer rekening houden met het gevaar dat het autogebruik inhoud in het verkeer. Jawel er zijn fietsers en voetgangers die zich niet aan de regels houden en ik maak ook wel eens een inschattingsfout. Maar hoe dikwijls wordt je als fietser de pas afgesneden, net voor een wegversmalling nog snel ingehaald, draait een auto een parking op zonder te kijken of zich een "object" op het fietspad voort beweegt? Hoeveel keer wordt je als voetganger bijna uit je schoenen gereden op een zebrapad?
Om maar iets te zeggen, in de video van Belle wordt een paar keer de toeter gebruikt. In sommige reacties op de blog lees ik dat het is omdat de autobestuurders bezorgd zijn om de veiligheid van de fietsers. Als dat echt zo was dan zouden ze hun snelheid aanpassen en op die manier voor meer veiligheid zorgen. Maar is het niet eerder omdat de autobestuurders zich gehinderd voelen in hun vrijheid en snelheid. Denken ze niet veel eerder dat ze heel veel tijd verliezen achter de trikes (30 km/u is blijkbaar gelijkgesteld aan stilstaan). Als het echt om de veiligheid ging dan zouden de autobestuurders ook veel meer rekening houden met de fietspaden en daar niet op gaan parkeren of gebruiken als voorsorteerstrook en zouden ze ook eerst kijken of er fietsers zich op het fietspad bevinden en dan pas het fietspad kruisen ipv omgekeerd zoals nu veel het geval is. Als het echt om de veiligheid te doen was dan zouden ze hun snelheid aanpassen. Wat nu vooral niet gebeurt.

Er gaat echt een omslagpunt moeten komen op dat gebied. Zowel de overheid, de media als de weggebruiker gaat echt anders moeten gaan handelen. En of we willen of niet, de dag komt dat we met zijn allen in de auto stilstaan, en die dag zal er misschien wel veel sneller zijn dan we denken (dan zelfs ik denk).

Maar een ding is zeker, zolang we de auto alle ruimte blijven geven (om stil te staan) en de andere gebruikers is het verdomhoekje duwen rijdt het verkeer zich helemaal vast. En dat de fietsers de weg opnieuw gaan innemen is een feit. Met de fietspaden en aparte fietsbeddingen zoals we die nu kennen gaan we, ook in Nederland, in de problemen komen. Het verkeer moet anders bekeken worden met het feit dat de alleenheerschappij van de auto op de weg voorbij is en dat het noodzakelijk is om plaats af te staan aan andere transportmogelijkheden.

En komen er ongelukken van door speed pedelecs van het fietspad te bannen?
Er komen ook ongelukken van door de speed pedelec op het fietspad te houden!

zondag 1 januari 2017

De beste wensen voor 2017.

Aan iedereen:


De eerste tocht van dit jaar zit ook alweer op. Het was een Orcaanse koude tenen tocht van 58 km. In eerste instantie was het de bedoeling om op zaterdagnamiddag ergens naartoe te fietsen en ergens na middernacht terug te keren. Maar het viel allemaal wat in het water waardoor op vrijdag de laatste kilometers van 2016 werden gelegen en op 1 januari een andere tocht werd ingepland. Het werd een verkenningstocht voor een tocht ergens in het voorjaar. Toen ik me om 5u30 klaarmaakte om te vertrekken hoorde ik de buur thuiskomen.


Een + 100 km tocht zoals een jaar geleden zat er niet in. Het was er ietsje te koud voor. Maar als de tocht de eerste dag van het jaar een voorteken is, wijst het er misschien op dat ik dit jaar minder ga fietsen van het voorbije jaar (58 nu, 140 km vorig jaar). Regelmatige fietsers zullen wel weten dat 12 000 liggende kilometers (12 400 km met de Brompton bijgeteld) is niet niets.



Verder zien we wat het jaar brengt, ik zou ook wel eens wat meer tijd willen maken om echt rust te nemen. Ik zeg dat al langer, maar het lukt blijkbaar niet zo goed. Maar we zien wel hoe het loopt.