maandag 28 maart 2016

LIA kanalentocht.

Op paaszaterdag, 26 maart, organiseerden de LIgfietsers van Antwerpen hun tweede tocht. Een tocht van om en bij de 40 km langsheen de kanalen van Antwerpen. De start was om 11 uur aan de grote M aan het shoppingcenter van Wijnegem. Met ook de heen- en terugrit vanuit Gent leverde dat 162 km op. Meteen de langste rit en de derde +100 km tocht voor dit jaar.

Aan de start.

De 3 "gewone" ligfietsen.

Dat er een kentering is gebeurd bij de ligfietsen wordt meer en meer merkbaar. Er waren 11 velomobielen tegen over amper 3 open ligfietsen aanwezig.

Is iedereen aanwezig?

Naast de bekende gezichten waren er ook enkele nieuwe (toch voor mij) gezichten aanwezig. 


Zoals ik gewoon ben hing er een zeer gemoedelijke en aangename sfeer. Het weer zat ook mee. Ik vertrok met de zon, in Wijnegem was het bewolkt met een onaangename wind, maar daarna kwam de zon terug en met momenten was het zowat windstil met een aangename temperatuur zodat we 's middags op een terras zaten te eten. 

Tussenstop aankomst.

Tussenstop vertrek.

Er was een iemand die lek reed. Het achterwiel van de Orca had een nieuwe binnenband nodig. Na rit, zowat halverwege richting huiswaarts, stond ik alweer lek. Eerst was het een aflopende band. Daarna een gaatje aan de kant van de velg, beschadigd bij het opleggen van de band?


De Orca liggend op dekentjes.

Verder ga ik de visuele impressie laten spreken. De opnames die gemaakt zijn met de sportcamera's zijn vandaag reeds gemonteerd geworden.

vrijdag 25 maart 2016

Earthhour tocht 2016.

Op zaterdagavond 19 maart was het Earthhour en reeds voor het derde jaar start op deze avond om 20 uur een WOL-tocht in Gent. Omdat ondergetekende de rit organiseert is het een rit die start aan het eind van de straat. Eens lekker dichtbij. De startplaats hoeft niet altijd, zoals morgen, 65 km ver te liggen.

We waren met 6, dat is zoveel als het aantal van de vorige 2 jaar samen. Wat wel merkwaardig was, de helft waren roeifietsen met verder 2 velomobielen en amper 1 "gewone" ligfiets (Challenge Seiran). Eigenlijk hadden het 4 roeifietsen moeten zijn, maar op 17 maart was het bij mij Game Over.

Het is een ritje tussen de 40 en 50 km. Meer moet het niet zijn, de Strada had na de rit nog 2 uur te fietsen vooraleer deze thuis was en na de tocht en een babbel was het reeds middernacht.


De camera's waren er, zoals altijd, ook bij. Veel is er natuurlijk niet te zien, het is namelijk donker. Daardoor is ook een vrij korte impressie gemaakt.


Bij het monteren van de impressies gaat de evolutie wel verder. Onlangs vroeg iemand me of ik de montages in origineel formaat kon doorspelen (wie en waarom hou ik even voor mezelf, maar ik weet wel waarvoor het moet dienen) maar daardoor bekeek ik nog eens de opnames, maar dan in sneltempo na elkaar. Daardoor zag ik de evolutie, de goede en minder goede kanten aan het monteren, ook in de evolutie van monteren. Daardoor gaat er weer verandering in de manier van monteren komen. Het monteren op muziek blijft, maar ik merkte ook dat het tragere tempo van in het begin nog niet eens zo slecht was/is. Ik ben weer opzoek naar tragere muziek zodat het een beetje minder hectisch wordt en ook is het helemaal niet zo slecht als eens een breekpunt (in de muziek) wordt overgeslagen. Alleen de lengte van vroeger (tot 10 minuten en meer) wordt niet weerhouden.

vrijdag 18 maart 2016

Game over.

Voorbije donderdag reed ik voor de derde keer met de roets naar het werk. Het is voorlopig de laatste keer, meer zelfs, het is voorlopig de laatste keer dat ik roetste. Bij het terug naar huis rijden wou ik nog een ommetje maken (40 km) langs Schellebelle, maar ik ben maar 3,8 km ver geraakt. In vrij druk verkeer denderde ik aan 35 km/u over een spooroverweg en daarna was de fiets plots onstabiel, meer zelfs er viel niet meer met te fietsen. Ik stop direct en kijk de fiets na, maar ik vind niet direct iets. Ik vertrek weer, maar opnieuw onstabiel. Ik check terug en wat blijkt: net voor de achtervork is het frame zowat compleet doorgescheurd. Het is maar dat de scheur zich bevind tussen de bevestigingspunten van het zitje, dit hield de fiets overeind, anders had ik een behoorlijke smak gemaakt.


Gelukkig was ik maar 4 kilometer van huis, was dit gebeurd in Schellebelle dan was ik 20 km van huis geweest, dan kon ik beter de pechverhelping oproepen.


Ik heb met Derk Thijs reeds contact gehad en er is een prijs gemaakt voor een nieuw frame. Derk wou het oude frame ook lassen, maar dat zie ik niet zitten. Tijdens het onderhoud in januari was al een gat vastgesteld en dat is dichtgelast geworden. Maar nu nog eens de scheur dichtlassen. Ik zou schrik hebben dat het frame op een andere plaats opnieuw gaat scheuren, waardoor het roetsen heel wat minder leuk zou worden.
Naast het contact met Derk Thijs heb ik ook contact gehad met de vorige eigenaar, die ook behoorlijk schrok van mijn verhaal. En we gaan samen voor een oplossing.

Voorlopig wordt er dus niet meer geroetst :-(

zondag 13 maart 2016

Roetsen.

Ok, het gaat nog eens over roetsen. Maar sinds het vorige bericht zijn we alweer ruim 100 km verder. Voorbije dinsdag ben ik, na het plaatsen van vorig bericht, met de roets gaan werken. Ik had daar wel eventjes geluk bij. Het regende tot 20 minuten voor ik vertrok en toen ik op het werk aankwam begon het alweer fel te regenen, terug naar huis was wel droog. De woon-werk rit was eerder symbolisch, exact een jaar na het ophalen van de roets reed ik ermee naar het werk. Het was ook een rare gewaarwording, de rit naar het werk is dezelfde alswaar ik de roets een jaar geleden ophaalde (maar nu moest ik wel nog verder). En ik herinner me nog hoe goed ik kon roetsen (niet dus) en het verschil met de handigheid waarmee ik nu door het verkeer laveer. We zijn niet voor niets 1200 km verder.

Zaterdag op het belveer in Schellebelle.

Langs de spoorlijn tussen Wetteren en Melle.

Dit weekend ben ik alweer gaan roetsen. Een last minute oproep leverde voor de zaterdag geen medefietsers op, maar op zondag voormiddag stond wel een mede-roetser te wachten. De afstand wordt stelselmatig opgetrokken. Reed ik in december eindelijk eens 37 km, dan deed ik dat in februari al meerdere keren en dit weekend werd de afstand tot 43 km verlengd. En deze keer werd dezelfde rit 2 dagen na elkaar gereden en dat heb ik geweten. Mijn armen lieten het gisteren al weten, vandaag nog iets meer, maar vandaag laten ook de buikspieren zich voelen.

Op zondag waren we met 2.


Voor de komende week voorspellen ze alweer mooi weer en het is de bedoeling om 2 keer naar het werk te roetsen. Vanwege het gevoel in de armen en buikspieren zal het gewoon blijven bij woon-werk afstand van 20 km (in totaal), zodat het lichaam kan wennen. Maar het is de bedoeling om, zeker met de ochtendploeg, na het werk een langere rit in te lassen (tot 40 km) en zo het weekend meer vrij te hebben om eens iets anders te doen. De earthhour tocht komt eraan, de Lia-tocht, het ligfietstreffen, het velomobieltreffen, telkens weekends waar niet veel meer gedaan wordt dan met de Orca gereden.

Maar forensen met de roets heeft nog een ander voordeel. Tegenover de reguliere ritten rij ik tijdens het forensen vooral in het gewone verkeer, met veel bochtenwerk en verschillende kruispunten. Dat zal ook helpen mijn rijtechniek met de roets op een hoger niveau te tillen.

Maar wat me nog is bijgebleven is mijn idee over het weer in februari. Iedereen, ook in het nieuws en weerbericht, had het over een kletsnatte maand. Als ik het goed heb ben ik ook verschillende keren nat op het werk of terug thuis aangekomen. Maar toch had ik het gevoel dat februari vooral een droge maand was. Dit komt vooral door het roetsen. De maximum roetsafstand die ik in februari aflegde was 37 km, om daarmee 240 km in een maand te roeien heb je echt wel verschillende dagen nodig en roetsen doe ik alleen maar als het niet regent. Meer zelfs, verschillende dagen was de zon ook, zelfs uitbundig, van de partij. En wellicht heb ik daardoor, ondanks de regen en het geklaag van anderen, het gevoel dat het een droge maand was.

Een rit in februari, waar is die regen?

dinsdag 8 maart 2016

1 kaarsje geroetst.

Vorig jaar op zondag 8 maart haalde ik in de voormiddag de roets bij Bert op. Het was maar 6 km, ik ging te voet heen en roetste terug. Het was ook meteen de eerste keer dat ik verder roeide dan enkele tientallen meters.
Daarna begon de strijd tegen de buikspieren, zelfs 3 keer per week 6 km roeien was er teveel aan. Na een week kon ik nauwelijks nog in of uit bed, zelfs met diep ademen moest ik opletten. De eerste 2 maand roeide ik zo een 21-22 km/maand en daar had ik verschillende dagen (lees een maand) voor nodig. 6 km per rit tikt niet zo heel snel aan.

Ophalen van de roets.

We zijn nu een jaar verder en een regulier ritje is nu uitgegroeid tot 37 km. Bij iets minder tijd hou ik het op 23 km. Dat laatste is al meer dan wat ik de eerste maanden in een maand aankon... Maar er is meer, na een rit hoef ik geen rustdag in te plannen. Op 3 dagen zo een 80 km (35-23-23) roeien is geen probleem.

Ergens vorige zomer.

Ik had mezelf een jaar gegeven om te leren roeien, dan zou ik verder kijken. Niet dat ik de gedachte had in een eventuele verkoop, maar meer hoe de toekomst met de roets eruitziet. Na een jaar ging de roets sowieso op onderhoud gaan bij Derk. Na de zomer begon ik al te denken hoe ik dat kon aanpakken. De roets daarheen roetsen was geen optie, die afstand kon ik niet aan. Zelf met de auto (een huren bvb) was ook al geen optie, ik durf gewoon niet meer te rijden. Maar het was buiten de ligfietsers gerekend. Toen ik op het forum begon te opperen hoe ik de roets in Middelburg kon krijgen kwam de hulp vanzelf. Eerste aanbod kwam van iemand die de roets wel eigenhandig (roeiend dus) heen en terug wou brengen. Maar uiteindelijk is het per auto gebeurd. Iemand ging een nieuwe roets ophalen en de mijne mocht mee, een week later wou iemand een testrit gaan maken en mijn roets kon mee terug. Het gevolg was dat de roets niet, zoals gepland, in maart een onderhoud kreeg, maar al in januari. Een zaak leerde ik er wel uit, solidariteit en hulpvaardigheid is de wereld nog niet helemaal uit. Of zoals ik een reactie van iemand las: "ik kocht een ligfiets en kreeg er een hele familie bij". Zover wil ik nu niet gaan, maar toch, als het nodig is kan je wel hulp krijgen.

Me and my shadow.

Nog voor het onderhoud wist ik al dat de roets meer was dan een hebbedingetje, en dat ik er (veel) meer mee wou doen dan zomaar wat rondjes draaien langs een oude Schelde arm, of meer dan ik voor ogen had bij aankoop. Ook dat ik er met een grotere regelmaat mee moet roetsen, anders doen de buikspieren moeilijk. Na het onderhoud werd via FishBikes een nieuw voorwiel met naafdynamo en een koplamp van B&M (Cyo T) besteld.
Om nu en dan eens te fietsen, ook na de werkuren rond middernacht, vind ik batterij verlichting wel ok. Maar als ik met een fiets ook wil gaan werken wens ik wel deftige dynamoverlichting. Ik werk in 2 ploegen, en heb sowieso elke werkdag, het hele jaar door, licht nodig. En met de roets wil ik nu ook (bij mooi weer) forensen, daarmee wil ik meer regelmaat in het roeien, zodat de buikspieren minder moeilijk doen.

Opweg met een mede (stadsgenoot) roetser. 

Er waren ook een paar mijlpalen in het leren roeien.
- Toen ik de eerste keer een rondje van 14 km kon roeien. Het was de dag dat AA Gent kampioen werd in de Belgische (voetbal) competitie.
- Of de dag dat ik gewoon naar de garagbox ging om ff te gaan roeien, in het midden van de dag tijdens druk verkeer. Daarvoor ging ik steeds roeien laat in de avond of op zondagochtend, als er weinig tot geen verkeer was, ook al moest ik maar, in het begin 400 meter en nu 800 meter (en 3 kruispunten) ver om van het verkeer weg te zijn (fietspad of jaagpad). Ook ben ik een paar keer versteld geweest over hoe handig ik tussen het (stilstaand) kluwen van auto's op een kruispunt door kon laveren en hun sakkerend en toeterend achter laten.
- De laatste mijlpaal was het laatste weekend van februari, toen ik tijdens een winderig weekend niet twijfelde en toch ging roetsen, en zelfs de grote lus (35 km) ging roetsen, ipv een kortere. In december heb ik nog een rit onderbroken omdat ik teveel last had van de wind en schrik had omver geblazen te worden. Nu waaide het zelfs meer dan toen, maar de wil was (eindelijk) sterker dan de schrik.

De roets na onderhoud, maar nog zonder spatbord/verlichting.

Naast een nieuw wiel, dynamo en verlichting heeft de roets nu ook een spatbord (was bijgeleverd bij aankoop) op het voorwiel en heb ik de remblokjes vervangen.
Ondertussen ben ik de 1100 km voorbij geroetst. En hopelijk komen er dit jaar veel kilometers bij.


De roetsgrafiek vertoont nogal wat bokkesprongen, na eerste leercurve verwacht ik dat er vanaf nu veel meer hoogtes en geen laagtes meer in de kilometerlijst voorkomen.

2 Thys 222 die behoorlijk dicht bij elkaar wonen.

In elk geval heb ik me, zoals meer de laatste jaren, alweer deftig vergist in hoe ik de toekomst zag. Telkens blijkt het nadien veel beter mee te vallen dan ik eerst had voorgesteld. Dat was ook in het begin (2010) toen ik me voorstelde hoeveel km ik zou fietsen en ik toen verkeerdelijk dacht met een Brompton genoeg te hebben. Of toen ik de Grasshopper kocht en dacht daarmee ook wel genoeg te hebben. Of toen ik een dagtocht van 100 km wel fantastisch vond maar toch elk jaar de 200 km/dag overschrijd of heel dicht benader. Het is zeker beter zo dan net omgekeerd. Iedereen kent ergens wel iemand die heel enthousiast aan iets begint, denkt de wereld eens te kunnen tonen hoe het echt moet, maar waar je na een tijdje helemaal niets meer van hoort.
Met een toekomst van de roets als, vooral mooiweer, forenser gaat de Grasshopper minder kilometers rijden. Hoe het zich gaat verhouden tegenover de Flite is nog afwachten.
Maar wat wel al op het programma staat, en dat heb ik ook aan Derk laten weten, toen hij tijdens het onderhoud een ernstig (maar perfect herstelbaar) probleem bij de roets ontdekte, is dat ik van plan ben nog 2 jaar met deze roets te rijden en dan te kijken voor een 209. We zien wat de toekomst brengt. Maar in ieder geval is het de bedoeling om straks met de roets voor de eerste keer naar het werk te rijden.

De toekomst... die ligt daar ergens in de verte.