2012 is het jaar van de waarheid geworden.
Na in 2010 opnieuw op de fiets te zijn gestapt en op het eind een nieuwe fiets te hebben gekocht werd 2011 een bewogen jaar, 2 ligfietsen werden aangekocht. Als ik het nu zie in, toch een beetje, een overmoedige bui.
Maar het zijn tot nu toe geen hopeloze aankopen geweest. Waar ik elders wel eens hoor dat vol goede moed een nieuwe fiets wordt aangekocht, om dan tot de vaststelling te komen dat zelfs op die nieuwe fietsen moet getrapt worden en dat enkele weken later de fiets al staat stof te vergaren zijn alle fietsen hier mooi in bedrijf.
In het begin van het jaar had ik me 4 te behalen doelen opgesteld.
Namelijk:
- een fietsvakantie, het zijn er 2 geworden en bovenop nog een tocht van een weekend.
- een week lang 100 km per dag afleggen. Het zijn 8 dagen geworden met ruim 1000 km op de teller.
- een dagtocht van minstens 200 km. Op 18 augustus had ik 206 km op de teller.
- 10 000 ligfietskilometers halen. Eind oktober waren ze binnen.
Toen ik deze voornemens opstelde leek het nogal utopisch en uiteindelijk lijkt het gemakkelijk haalbaar te zijn geweest. Maar het lijkt wel gemakkelijker dan het was, er blijkt wel wat geluk mee gepaard gegaan te zijn geweest. Zeker die 10 000 km waren minder eenvoudig dan het lijkt.
Maar tegelijkertijd heb ik mezelf wel bewezen tot wat ik instaat ben. Ook tot vaststelling gekomen dat ik het fietsen nooit had mogen laten vallen. Maar blij dat ik er (door een stommiteit van een ander) terug toe gekomen ben. Ik fiets blijkbaar erg graag, en nog veel liever met de ligfietsen. Ik weet nu ook dat snelheid niet mijn ding is, maar afstand is dat wel en daar focus ik me nu ook op.
De 2 ligfietsen worden 50/50 gebruikt met elk een kleine 5500 km op de teller dit jaar en de Brompton vouwfiets met zijn kleine afstanden heeft toch ook een 1200 km onder de wielen zien passeren.
Het klinkt misschien een beetje raar maar ik ben best tevreden met mezelf. En een gelukkig leven, begint dat niet met tevreden zijn met jezelf?
Helemaal mee eens, als je niet tevreden kunt zijn met jezelf en met heel kleine dingen, zal je nooit het geluk vinden. Kankeren en zeuren over dingen die je toch niet kan veranderen brengen je in een negatieve spiraal, waar je alleen maar depressief van word. Gewoon je gevoel volgen, en genieten van wat je kan, dat doe jij gewoon goed door te focussen op wat je wel kan, dus afstand. Als je jezelf bewust bent dat snelheid niet haalbaar is, moet je daar gewoon afstand van nemen, en genieten van wat wel tot je mogelijkheden behoord. Ik heb door het krijgen van inspanningsastma het koersen eraan moeten geven, maar geniet nog volop van fietsen, alleen op een voor mij haalbare manier.
BeantwoordenVerwijderenGroeten, Adri.