Gele trui

Paaszondag heb ik eindelijk voor de eerste keer sinds ergens in oktober een afstand van meer dan 55 km afgelegd in 1 dag. Sinds vorig najaar draaiden mijn benen ook niet meer zoals het hoort. Dit lijkt nu een beetje verleden tijd en zondag was de zon iets te uitbundig om thuis te blijven. Rond 11 uur in de voormiddag werd de Grasshopper opgetuigd voor een rit langs de Schelde (niets bijzonders dus). Naargelang het gevoel kon ik terugkeren wanneer ik wou, maar toch was ergens het doel gesteld om ergens tussen de 70 en 80 km te halen. Uiteindelijk werden het er 76 met een gemiddelde van 20,8 km/u. Van dat gemiddelde keek ik wel op, ik had het gevoel trager gereden te hebben. Behalve de eerste 15 km, tussen Gent en Wetteren, was het zeer rustig op de jaagpaden. Ik had bijna letterlijk het rijk alleen. Nadien las ik op internet dat iedereen (nouja iedereen) op de E40 file stond te maken richting kust. 3 langere pauzes heb ik genomen. Zo kon ik naast rustig drinken, benen rekken en iets eten ook genieten van de zon. Branden deed ze wel, nadien zag ik dat er een lijntje op de polsen was "gebrand" tussen de fietshandschoentjes en de mouwen van mijn jasje. Tijdens de laatste pauze werd er "kijk de gele trui" geroepen, ik hoorde ook nog iets als "een echte flandrien" maar wat ze daarmee bedoelen is me een raadsel want een ligfietser die op een bankje zit te genieten van de zon is geen flandrien vind ik. Door de koude noord-oosten wind was een winddicht jasje geen overbodige luxe en ik had mijn (behoorlijk opvallend) geel jasje aangetrokken.

de gele trui (mijn windstopper)

Een paar veranderingen tov een paar maanden geleden zijn dat het jaagpad in Sint-Amandsberg opnieuw open is. De werken van Fluxys (gastransport) zijn voorbij en het jaagpad is alweer geasfalteerd.

einde werken van Fluxys.

Ergens in Zele/Dendermonde hebben ze er niets beter opgevonden om alweer versperringen te plaatsen voor de fietsers. Sommige fietsers doen daar blijkbaar zeer gevaarlijk en ze vinden er dan niets beter op dan hekkens te plaatsen. Nu deze keer staan ze zover uit elkaar dat je als fietser zonder problemen door kan slalommen aan een gemiddelde snelheid.

fietswegen en hekkens-paaltjes-peststroken gaan hand in hand

Verder was het wel genieten, stond er een schrale (felle) noord-oostenwind, de zon was ook van de partij en voor de meeste zondagsrijders was het nog te koud om het jaagpad onveilig te maken.

Ook tijdens de laatste pauze zag ik dat de kettingbuizen aan het uitslijten zijn. De buis die de terugkerende ketting geleid boven het voorwiel blijkt daar net helemaal uitgesleten te zijn. De ketting is al begonnen aan het "doorsnijden" van de tiewrap. De Grasshopper mag dus naar de fietsendokter, een buis zou ik net zo goed zelf kunnen steken, maar ik krijg die kettingsloten zo moeilijk (lees: niet) open. 

Daardoor werd vandaag, voor de eerste keer dit jaar, de Toxy Flite opgetuigd voor een kort ritje van 30 km. De wind was weg, de zon ook, maar ook was bij mij de fut eruit. Ik voelde me al de hele voormiddag alles behalve fris en zo reed het ook. Het was ook te voorspellen, de eerste langere tocht hangt immers steeds in de kleren. Maar anderzijds weet ik dat zo een ritje wel goed kan doen voor lijf en leden en wellicht slaap ik er goed door. 

wind weg, zon weg, fut weg.