En toen werden het blote benen dagen.

Deze week is het weer helemaal gekanteld. Van zonnige koude noord-oostenwind met rijm en ijsvorming in de ochtend begin deze week, naar een heerlijke warme avond (11-14 graden) op vrijdagavond (middernacht).
Begin deze week ging ik nog met een lange broek en lange mouwen werken. Maar ik zat er wel naar uit te kijken wanneer de korte broek uit de kast en de mouwen van de jas mochten geritst worden. Donderdagmiddag was het dan zover. De mouwen gingen samen met de lange broek de tas in en er werd in korte broek en korte mouwen naar het werk gereden.

vrijdagmiddag, ik was niet de enige in zomerkleding

De terugweg (na 22 uur) werd wel nog in lange broek en dito mouwen gereden. Maar deze week werd ook afgezien van de normale 10 kilometer route naar het werk, en werd een oude route van 13 km uit de oude doos gehaald. Als je in de namiddag moet werken heb je niet veel mogelijkheden om van het mooie weer te genieten, dus moet je het doen met de kleine dingen. Dat werd dus ietsje langer fietsen en ook ff op het jaagpad liggen. Omdat de Grasshopper op maandagavond al naar de fietsendokter kon en ook werd voorgesteld de herstelling direct uit te voeren kon ik deze gebruiken om te gaan werken. Zo kon ik op donderdag en vrijdag lekker met de blote benen naar het werk fietsen.

De landbouw is ook ontwaakt.

was het jaagpad (fietssnelweg) akelig leeg,
was het razend druk op de autosnelweg (sterk vertraagde snelheid).

Elke avond werd ook een nog langere toch huiswaarts gemaakt. Lekker ff uitwaaien op het jaagpad. Dinsdag was het nog een kort tochtje en op woensdag was het een extra 4 km met de roeifiets. Maar vanaf donderdag werd het een tocht van 26 km werk ---> woon waarvan het grootste gedeelde op het jaagpad. Op vrijdag ben ik 's nachts nog ff gestopt bij 2 tieners die op een bankje op het jaagpad in het donker zaten te genieten. Ze hadden vrij enthousiast mijn "goeienavond" beantwoord en daarna ontstond een kort maar zeer aangenaam gesprek. Het zijn net die kleine dingen zoals een kort gesprekje die leven zo aangenaam maken.
Net zoals ik ook veel reageer naar kleine kinderen toe. De uitdrukking op hun gezicht of hun reactie spreekt soms boekdelen als ze naar de ligfiets staan te kijken, zwaaien of roepen en ze krijgen een reactie. En dat wordt meer dan eens zeer positief ervaren door de volwassenen die bij hen zijn.

Het zijn de kleine zaken die het leven zo aangenaam kunnen maken. Je moet er maar oog voor hebben in plaats overal over heen te walsen...