In het internet krantje TV Olen (welke je niet hoeft te lezen) wordt een oplossing aangereikt om het file leed op te lossen. ---> hier betreffend artikel.
p.s. TV Olen kent het woord "humor" niet.
woensdag 27 februari 2013
donderdag 21 februari 2013
Hallucinant!
Ik wil direct beginnen met te schrijven dat ik weet dat ik niet veel gewoon ben. Zo moet je me ook niet proberen duidelijk te maken wat ik al weet.
Maar vandaag was ik rond "einde schooldag" in het centrum van Gent, meer bepaald "Het Zuid". Eerst was ik ff binnen bij de Ligfiets en terwijl ik ff aan het wachten was kon ik het verkeer daar ff aanschouwen. Het is een kruispunt van een belangrijk fietspad (Tweebruggenstraat) en een belangrijke uitvalsweg van de stad (Lange Violettestraat) (of invalsweg, te zien hoe je het bekijkt). En op dat ogenblik was het een kluwen van fietsers, veel fietsers en voetgangers, veel voetgangers, heel veel voetgangers en enkele scooters (die zich dan soms in kamikaze stijl tussen de auto's gooien) en auto's, veel auto's. De snelheid van de auto's is er stapvoets, met de 2 zebrapaden met een constante stroom van voetgangers is het zowat onmogelijk om 3 auto's na elkaar een zebrapad te laten passeren. Verder is het er voorrang aan rechts, dus kan je met de vele overstekende fietsers ook maar best rekening houden.
Wat verder heb je het Zuid met de kiss'n'ride voor de bibliotheek (wie dat daar uitgevonden heeft verdient peper in zijn g*t). Daar is het, wat voetgangers betreft, nog pak drukker. Maar verbazend veel auto's maken van de kiss'n'ride zone gebruik om de kinderen op te halen. Daar is het dus geen stapvoets, maar stilstaand verkeer. Met (ondanks het zware ongeluk enkele dagen geleden, heeft niemand iets geleerd) ook verbazend veel geparkeerde auto's naast de straat (op het voetpad, dus verboden). Daar verbaasde me ook de Carrerra, de Landrover en ander "duur speelgoed" die het rijtje vormden.
In mijn ogen moeten dat mensen zijn met teveel geld, tijd en geduld (zeker deze die elke dag op de Kiss'n'ride de kindjes ophaalt). Want als ik eerlijk ben, moest ik daar elke dag door moeten met een auto, ik zou toch echt wel opzoek gaan of er echt geen mogelijkheid is om daar onderuit te komen. Ik zou daar compleet gek van worden. Het verbaast me trouwens dat er in zo een omstandigheden (er zullen wel meer zo een plaatsen in Vlaanderen zijn) niet regelmatig een autobestuurder uit de bocht gaat en compleet doordraait.
Het doet me nog een beetje denken aan het plaatje dat ik een jaar of zo geleden zag aan de Dampoort waar ik in volle ochtendspits alles stil zag staan (in beide richtingen). Het leek 1 grote parking... Toen dacht ik ook of daar niemand tussen stond die eens nadacht over die (ramp)situatie, de tijd hadden ze wel.
Nu is het zo dat ik, lang geleden, de auto van de hand heb gedaan om andere redenen dan deze hierboven. Maar had ik zolang geleden de auto niet weg gedaan, dan zou het "iets minder lang geleden" toch die richting uitgegaan zijn. Want in zo een situatie zou ik compleet tilt slaan en blokkeren.
Laat mij maar mijn rustig leven. Ik moet ook toegeven dat ik tegen geen drukte meer kan en nee ik ben niet jaloers op mensen die zo hoog moeten opgeven met hun sociaal druk leven. Ik heb er soms medelijden mee, want soms klinkt het alsof ze er de slaaf van zijn (of overdrijven ze een beetje om zichzelf zo belangrijker te kunnen voordoen).
Het doet me ook denken aan een collega op het werk, die me enkele maanden geleden vertelde hoe die bij ons in de fabriek terecht was gekomen. Die was het gewoon beu om elke dag een paar uur onderweg te zijn met de auto voor woon-werk verkeer. Op geluk van zegen werk opgezegd en opzoek naar werk dichterbij huis. Zeer snel aan de bak gekomen (bij ons dus), die tweede auto weg en met de fiets forensen (soms hangt de kinderkar en nog aan). Verder een loonverlies van minstens 250 euro/maand. Maar ach, hij voelt zich gelukkiger, is meer thuis, heeft meer rust en doordat een auto weg kon blijft van de loonverlies ook niet veel meer over.
Maar blijkbaar is eens deftig nadenken niet iedereen gegeven.
Maar vandaag was ik rond "einde schooldag" in het centrum van Gent, meer bepaald "Het Zuid". Eerst was ik ff binnen bij de Ligfiets en terwijl ik ff aan het wachten was kon ik het verkeer daar ff aanschouwen. Het is een kruispunt van een belangrijk fietspad (Tweebruggenstraat) en een belangrijke uitvalsweg van de stad (Lange Violettestraat) (of invalsweg, te zien hoe je het bekijkt). En op dat ogenblik was het een kluwen van fietsers, veel fietsers en voetgangers, veel voetgangers, heel veel voetgangers en enkele scooters (die zich dan soms in kamikaze stijl tussen de auto's gooien) en auto's, veel auto's. De snelheid van de auto's is er stapvoets, met de 2 zebrapaden met een constante stroom van voetgangers is het zowat onmogelijk om 3 auto's na elkaar een zebrapad te laten passeren. Verder is het er voorrang aan rechts, dus kan je met de vele overstekende fietsers ook maar best rekening houden.
Wat verder heb je het Zuid met de kiss'n'ride voor de bibliotheek (wie dat daar uitgevonden heeft verdient peper in zijn g*t). Daar is het, wat voetgangers betreft, nog pak drukker. Maar verbazend veel auto's maken van de kiss'n'ride zone gebruik om de kinderen op te halen. Daar is het dus geen stapvoets, maar stilstaand verkeer. Met (ondanks het zware ongeluk enkele dagen geleden, heeft niemand iets geleerd) ook verbazend veel geparkeerde auto's naast de straat (op het voetpad, dus verboden). Daar verbaasde me ook de Carrerra, de Landrover en ander "duur speelgoed" die het rijtje vormden.
In mijn ogen moeten dat mensen zijn met teveel geld, tijd en geduld (zeker deze die elke dag op de Kiss'n'ride de kindjes ophaalt). Want als ik eerlijk ben, moest ik daar elke dag door moeten met een auto, ik zou toch echt wel opzoek gaan of er echt geen mogelijkheid is om daar onderuit te komen. Ik zou daar compleet gek van worden. Het verbaast me trouwens dat er in zo een omstandigheden (er zullen wel meer zo een plaatsen in Vlaanderen zijn) niet regelmatig een autobestuurder uit de bocht gaat en compleet doordraait.
Het doet me nog een beetje denken aan het plaatje dat ik een jaar of zo geleden zag aan de Dampoort waar ik in volle ochtendspits alles stil zag staan (in beide richtingen). Het leek 1 grote parking... Toen dacht ik ook of daar niemand tussen stond die eens nadacht over die (ramp)situatie, de tijd hadden ze wel.
Nu is het zo dat ik, lang geleden, de auto van de hand heb gedaan om andere redenen dan deze hierboven. Maar had ik zolang geleden de auto niet weg gedaan, dan zou het "iets minder lang geleden" toch die richting uitgegaan zijn. Want in zo een situatie zou ik compleet tilt slaan en blokkeren.
Laat mij maar mijn rustig leven. Ik moet ook toegeven dat ik tegen geen drukte meer kan en nee ik ben niet jaloers op mensen die zo hoog moeten opgeven met hun sociaal druk leven. Ik heb er soms medelijden mee, want soms klinkt het alsof ze er de slaaf van zijn (of overdrijven ze een beetje om zichzelf zo belangrijker te kunnen voordoen).
Het doet me ook denken aan een collega op het werk, die me enkele maanden geleden vertelde hoe die bij ons in de fabriek terecht was gekomen. Die was het gewoon beu om elke dag een paar uur onderweg te zijn met de auto voor woon-werk verkeer. Op geluk van zegen werk opgezegd en opzoek naar werk dichterbij huis. Zeer snel aan de bak gekomen (bij ons dus), die tweede auto weg en met de fiets forensen (soms hangt de kinderkar en nog aan). Verder een loonverlies van minstens 250 euro/maand. Maar ach, hij voelt zich gelukkiger, is meer thuis, heeft meer rust en doordat een auto weg kon blijft van de loonverlies ook niet veel meer over.
Maar blijkbaar is eens deftig nadenken niet iedereen gegeven.
zondag 17 februari 2013
Gedachten kronkels, deel2.
Vorige zomer bekloeg een collega op het werk zich erover dat hij bij hevige regen altijd natte voeten had. Zijn woorden waren "regen maakt me niet uit, maar dat het water van mijn regenbroek zo in mijn schoenen loopt vind ik allesbehalve leuk".
Toen ben ik aan het denken gegaan, want ik had dat probleem niet. Ik heb tijdens het ligfietsen al meer dan eens in regen gefietst, en daar waren zelfs stortbuien en bijna zondvloeden bij. Maar steeds bleven mijn tenen en voetzolen droog. En toch draag ik maar "gewone" schoenen voor klikpedalen. Enkel de ruimte tussen de regenbroek en de schoenen, rond de enkels dus, wordt nat.
Het antwoord liet niet zolang opzich wachten. Want bij een ligfietser kan het water van de regenbroek niet in de schoenen lopen. Daar water zich altijd naar beneden wil verplaatsen en de voeten zich niet onder maar voor de benen bevinden, duipt het water van de regenbroek (en jas) op de grond en niet op de schoenen. Daarbij hou je op een ligfiets je voeten in een meer verticale positie, waardoor het oppervlak naar boven kleiner wordt en je zo ook minder water opvangt. Maar dat is van minder belang dan een broek waar het water afdruipt.
Ik heb nog maar 1 keer kletsnatte voeten gehad. Dat was na een zondvloed waarbij ik aan een kruispunt moest stoppen (+ afstappen en te voet oversteken voor de veiligheid) en ik niet anders kon dan een plas water te doorwaden van minstens 10 cm hoog. Tja, als je dan geen laarzen draagt ben je gezien...
Wat ik wel als een nadeel van ligfietsen ondervind is dat ik niet boven (of onder) mijn bril kijken tijdens het fietsen. Bij regen (of mist) kan de bril behoorlijk ondoorzichtig worden en zie ik dus minder tot soms niets meer (dat laatste vooral bij mist). En bij een bukfiets kon/kan ik dan steeds boven de bril uitkijken, en dat lukt bij het liggen helemaal niet.
En goede jas is ook onontbeerlijk. Ik had eerst een regenjasje met een gewone rits en daar liep het water dwars doorheen. Het leek zelfs de neiging te hebben om het verzamelde water via de rist af te willen voeren en dus kreeg ik al het water op mijn buik en dat voelt ook ellendig (en koud) aan. Een jasje dat gebruikt wordt in de watersport zonder rits vooraan (of enkel bovenaan) kan ook helpen om dat probleem te voorkomen. Maar het jasje dat ik nu heb heeft een waterdichte rits waardoor het water veel minder gemakkelijk naar binnen dringt.
En goede jas is ook onontbeerlijk. Ik had eerst een regenjasje met een gewone rits en daar liep het water dwars doorheen. Het leek zelfs de neiging te hebben om het verzamelde water via de rist af te willen voeren en dus kreeg ik al het water op mijn buik en dat voelt ook ellendig (en koud) aan. Een jasje dat gebruikt wordt in de watersport zonder rits vooraan (of enkel bovenaan) kan ook helpen om dat probleem te voorkomen. Maar het jasje dat ik nu heb heeft een waterdichte rits waardoor het water veel minder gemakkelijk naar binnen dringt.
zondag 10 februari 2013
Gedachten kronkels, deel1.
Aangezien ik voor het ogenblik een, gedwongen, winterstop heb, kan ik eens wat gedachten kronkels op een rijtje zetten. En daar zitten soms nogal wat zaken in te modderen.
Het is al een tijdje dat ik wat beroering lees rond de fietsvergoeding in het woon-werk verkeer.
Als gewone mens zou je denken, waarom heb je als fietser een extra vergoeding nodig voor het woon-werk verkeer? Want een fiets is zo toch al veel goedkoper dan een auto.
Ikzelf krijg geen extra fietsvergoeding en eigenlijk maal ik daar niet om. Het mag natuurlijk wel meer zijn. Maar ik ben zo al veel goedkoper af dan deze die met de auto komt werken. Ik ken verschillende mensen die met de auto komen werken en die minder of op gelijke afstand als mezelf van het werk wonen. Sommigen daarvan hebben zelfs speciaal een auto gekocht om het woon-werk verkeer, en hun woon-werk afstand is niet verder dan mijn aantal kilometers. Onafhankelijk van de vergoeding die we krijgen (iedereen gelijk voor de wet) blijven ze steevast de pineut. Want mijn kosten zijn in vergelijking peanuts.
Als ik zo een berekening zou maken met de eerste fiets die ik kocht (Brompton Regis)?
Ten eerste kunnen we stellen, net als bij de auto, dat ik dat bedrag zelf financier. Samen met de aankoop van wat fietskledij, oa. een regenbroek (100 €), windstopperbroek (100 €), fietsjasje (120 €) en regenjasje (110 €) (en eventueel het veiligheidsvestje: vapor flash jacket dat 300 € kostte). Zou dat komen aan een bedrag van 1590 € (of 1890 €). Dit lijkt voor veel mensen een groot bedrag. Maar er hier is weinig bij dat na een jaar aan vervanging toe is. De onderhoudskosten zijn ook gekend, want ik heb met de Brompton reeds 2 onderhoudsbeurten gehad (groot en klein onderhoud). Het eerste onderhoud (na 3000 km) was vervangen van de ketting en de achterste tandwieltjes. Dit heb ik laten doen door de hersteller (waar de fiets is gekocht) en kostte 40 euro. Het tweede onderhoud (6000 km) was een groot onderhoud na de winter waarbij naast de ketting en achterste tandwieltjes ook het voorste blad, de achterband en de remblokjes werden vernieuwd (+ algemeen nazicht). De achterband was niet versleten, maar vertoonde een zwakke plek (kapot geschuurd) in de wang. En dat groot onderhoud kostte me 160 euro.
Als ik altijd met de Brompton zou gaan werken, zou dit op jaarbasis ongeveer 3000 km betekenen. Welke dus elk jaar een onderhoud oplevert. Het ene jaar zou het 40 euro zijn en het andere 160. Oftewel op 2 jaar 200 euro. Laat me nu zeggen dat ik jaarlijks meer vergoeding ontvang dan ik op 2 jaar nodig heb in het onderhoud van de fiets. Daardoor heb ik nog geld over om de (zelf gefinancierde) kleding te vervangen zonder zelf extra geld uit te moeten geven. De enige kost die ik dan zelf moet financieren is het vervangen van de fiets, maar aangezien deze van dergelijke kwaliteit is dat die jaren meegaat...
Het is nu wel zo dat zowel de fiets als de kleding ook op andere tijdstippen gebruikt wordt (een regenbroek of windstopperbroek kan je ook gebruiken om in guur weer te voet naar buiten te komen).
Als je een auto koopt om enkel te gebruiken voor woon-werk dan kan je nooit zo goedkoop uit de kosten komen. Alleen al met de verzekering ben je eraan voor de moeite. En zeg niet dat niemand speciaal een auto koopt voor woon-werk verkeer voor een afstand van pakweg 10-15 km (enkele rit), ik ken er persoonlijk wel.
En al gebruik je de auto ook voor andere ritten, 3000 km aan verbruik van 4liter/100km met een brandstofprijs van 1.5€/l kom je aan een jaarlijkse kostprijs van 180 euro (hopelijk loopt deze laatste berekening niet helemaal mank). Natuurlijk heb je dan wel een extra kost door de aankoop van de fiets en eventuele kleding, maar deze kan je dan ook weer gebruiken voor andere korte afstanden.
Nu ga ik niet zeggen dat ik geen hogere fietsvergoeding zou aanvaarden. Het zou heel leuk zijn, maar ik ga er niet om gaan janken. Of zoals ik reeds gehoord heb, "als ik geen fietsvergoeding krijg ga ik liever met de auto werken", alsof een auto dan wel goedkoper zou zijn dan de fiets te nemen.
Een andere gedachte die in mijn hoofd rond dwarrelt is dat ik nu liever in de winter naar het werk fiets dan in de zomer. Dat is ook maar sinds de huidige winter, doordat ik nu een complete (en degelijke) fietskleding uitrusting heb. Het voordeel dat een winter heeft is dat ik minder moet uitzoeken welke kleding ik nodig heb. Ik weet welke kleding ik nodig heb om me warm te houden. Enkel als ze stevig gaan vriezen heb ik iets meer nodig, maar dat weet ik ook vooraf. Verder heb ik elke dag de windstopperbroek aan om mijn benen (en knieën) warm te houden, als ik zie dat het regent (of gaat regenen) dan wordt de windstopper vervangen door de regenbroek. En regent het dan niet zoals verwacht, de broek doet dan dienst als warmhouder. Verder is er geen probleem. Ik sta ook niet verder stil bij het weer, ik volg het weerbericht en kijk naar buiten en op die basis kies ik de kleding zonder morren ofzo.
In de zomer is dat anders. De ene dag heb je een jas nodig, de andere niet. Is het warm genoeg dan kan je beter in t-shirt en korte broek door de regen, is het niet warm genoeg dan heb je toch best een jasje en regenbroek aan. Maar zo had ik vorige zomer eens regenbroek en -jas aangetrokken, om na 2 km alles te moeten uittrekken, omdat ik zowat stikte in die kleding (en de regenbui was sneller over dan gedacht). Het is soms moeilijk de juiste keuze te maken, in de winter is het een stuk eenvoudiger.
In de winter heb ik enkel schrik van gladde wegen. Het mag vriezen dat het kraakt, zolang er geen sneeuw ligt of ijsvorming plaats vind, vind ik het ok. En zijn de wegen te glad naar mijn zin. Ik kan nog steeds te voet gaan werken (die luxe heb ik ook nog eens), op minder dan een uur (6 km) kom ik ook aan. Ik zou ook de bus kunnen nemen, maar die heeft zo al problemen om steeds op tijd te zijn, laat staan dat het beter lukt met gladde wegen.
Het is al een tijdje dat ik wat beroering lees rond de fietsvergoeding in het woon-werk verkeer.
Als gewone mens zou je denken, waarom heb je als fietser een extra vergoeding nodig voor het woon-werk verkeer? Want een fiets is zo toch al veel goedkoper dan een auto.
Ikzelf krijg geen extra fietsvergoeding en eigenlijk maal ik daar niet om. Het mag natuurlijk wel meer zijn. Maar ik ben zo al veel goedkoper af dan deze die met de auto komt werken. Ik ken verschillende mensen die met de auto komen werken en die minder of op gelijke afstand als mezelf van het werk wonen. Sommigen daarvan hebben zelfs speciaal een auto gekocht om het woon-werk verkeer, en hun woon-werk afstand is niet verder dan mijn aantal kilometers. Onafhankelijk van de vergoeding die we krijgen (iedereen gelijk voor de wet) blijven ze steevast de pineut. Want mijn kosten zijn in vergelijking peanuts.
Als ik zo een berekening zou maken met de eerste fiets die ik kocht (Brompton Regis)?
Ten eerste kunnen we stellen, net als bij de auto, dat ik dat bedrag zelf financier. Samen met de aankoop van wat fietskledij, oa. een regenbroek (100 €), windstopperbroek (100 €), fietsjasje (120 €) en regenjasje (110 €) (en eventueel het veiligheidsvestje: vapor flash jacket dat 300 € kostte). Zou dat komen aan een bedrag van 1590 € (of 1890 €). Dit lijkt voor veel mensen een groot bedrag. Maar er hier is weinig bij dat na een jaar aan vervanging toe is. De onderhoudskosten zijn ook gekend, want ik heb met de Brompton reeds 2 onderhoudsbeurten gehad (groot en klein onderhoud). Het eerste onderhoud (na 3000 km) was vervangen van de ketting en de achterste tandwieltjes. Dit heb ik laten doen door de hersteller (waar de fiets is gekocht) en kostte 40 euro. Het tweede onderhoud (6000 km) was een groot onderhoud na de winter waarbij naast de ketting en achterste tandwieltjes ook het voorste blad, de achterband en de remblokjes werden vernieuwd (+ algemeen nazicht). De achterband was niet versleten, maar vertoonde een zwakke plek (kapot geschuurd) in de wang. En dat groot onderhoud kostte me 160 euro.
Als ik altijd met de Brompton zou gaan werken, zou dit op jaarbasis ongeveer 3000 km betekenen. Welke dus elk jaar een onderhoud oplevert. Het ene jaar zou het 40 euro zijn en het andere 160. Oftewel op 2 jaar 200 euro. Laat me nu zeggen dat ik jaarlijks meer vergoeding ontvang dan ik op 2 jaar nodig heb in het onderhoud van de fiets. Daardoor heb ik nog geld over om de (zelf gefinancierde) kleding te vervangen zonder zelf extra geld uit te moeten geven. De enige kost die ik dan zelf moet financieren is het vervangen van de fiets, maar aangezien deze van dergelijke kwaliteit is dat die jaren meegaat...
Het is nu wel zo dat zowel de fiets als de kleding ook op andere tijdstippen gebruikt wordt (een regenbroek of windstopperbroek kan je ook gebruiken om in guur weer te voet naar buiten te komen).
Als je een auto koopt om enkel te gebruiken voor woon-werk dan kan je nooit zo goedkoop uit de kosten komen. Alleen al met de verzekering ben je eraan voor de moeite. En zeg niet dat niemand speciaal een auto koopt voor woon-werk verkeer voor een afstand van pakweg 10-15 km (enkele rit), ik ken er persoonlijk wel.
En al gebruik je de auto ook voor andere ritten, 3000 km aan verbruik van 4liter/100km met een brandstofprijs van 1.5€/l kom je aan een jaarlijkse kostprijs van 180 euro (hopelijk loopt deze laatste berekening niet helemaal mank). Natuurlijk heb je dan wel een extra kost door de aankoop van de fiets en eventuele kleding, maar deze kan je dan ook weer gebruiken voor andere korte afstanden.
Nu ga ik niet zeggen dat ik geen hogere fietsvergoeding zou aanvaarden. Het zou heel leuk zijn, maar ik ga er niet om gaan janken. Of zoals ik reeds gehoord heb, "als ik geen fietsvergoeding krijg ga ik liever met de auto werken", alsof een auto dan wel goedkoper zou zijn dan de fiets te nemen.
Een andere gedachte die in mijn hoofd rond dwarrelt is dat ik nu liever in de winter naar het werk fiets dan in de zomer. Dat is ook maar sinds de huidige winter, doordat ik nu een complete (en degelijke) fietskleding uitrusting heb. Het voordeel dat een winter heeft is dat ik minder moet uitzoeken welke kleding ik nodig heb. Ik weet welke kleding ik nodig heb om me warm te houden. Enkel als ze stevig gaan vriezen heb ik iets meer nodig, maar dat weet ik ook vooraf. Verder heb ik elke dag de windstopperbroek aan om mijn benen (en knieën) warm te houden, als ik zie dat het regent (of gaat regenen) dan wordt de windstopper vervangen door de regenbroek. En regent het dan niet zoals verwacht, de broek doet dan dienst als warmhouder. Verder is er geen probleem. Ik sta ook niet verder stil bij het weer, ik volg het weerbericht en kijk naar buiten en op die basis kies ik de kleding zonder morren ofzo.
In de zomer is dat anders. De ene dag heb je een jas nodig, de andere niet. Is het warm genoeg dan kan je beter in t-shirt en korte broek door de regen, is het niet warm genoeg dan heb je toch best een jasje en regenbroek aan. Maar zo had ik vorige zomer eens regenbroek en -jas aangetrokken, om na 2 km alles te moeten uittrekken, omdat ik zowat stikte in die kleding (en de regenbui was sneller over dan gedacht). Het is soms moeilijk de juiste keuze te maken, in de winter is het een stuk eenvoudiger.
In de winter heb ik enkel schrik van gladde wegen. Het mag vriezen dat het kraakt, zolang er geen sneeuw ligt of ijsvorming plaats vind, vind ik het ok. En zijn de wegen te glad naar mijn zin. Ik kan nog steeds te voet gaan werken (die luxe heb ik ook nog eens), op minder dan een uur (6 km) kom ik ook aan. Ik zou ook de bus kunnen nemen, maar die heeft zo al problemen om steeds op tijd te zijn, laat staan dat het beter lukt met gladde wegen.
vrijdag 1 februari 2013
Tijd voor onderhoud.
Deze week heb ik nog maar eens de remmen van de trike nagekeken, meer bepaald de kabels en de kabelgeleiders. Sinds de herfst werken die niet steeds naar behoren, de remmen komen niet steeds direct los na het remmen. In eerste instantie was een drupje olie op de kabel de oplossing, maar naderhand bleek 1 rem na de 2 ritten begin dit jaar opnieuw moeilijk te doen. De handel uit elkaar halen en toen bleek dat de rubber in het buisje (tegen de rem) er nogal raar uit te zien, zeker in vergelijking met de leiding van de goedwerkende rem.
Een nieuw buisje samen met een nieuwe kabel, door het zoeken naar het probleem had ik de kabel een paar keer geknakt, zorgt er nu voor dat de rem opnieuw werkt zoals het hoort. Het kost ook de wereld niet, voor enkele euros heb ik terug veilige remmen.
Een nieuw buisje samen met een nieuwe kabel, door het zoeken naar het probleem had ik de kabel een paar keer geknakt, zorgt er nu voor dat de rem opnieuw werkt zoals het hoort. Het kost ook de wereld niet, voor enkele euros heb ik terug veilige remmen.
zondag 27 januari 2013
Winterweer en lessen trekken.
Nu de echt zware winterprik (je kan van geen "prik" spreken, maar ik doe het toch) achter de rug is en er weinig kans is dat we deze winter nog een van hetzelfde kaliber voor onze kiezen krijgen, zet ik mijn ervaring op een rijtje, zodat ik er wat lessen uit kan trekken.
Ik werk in 2 ploegen en er blijkt een reuze groot verschil te zijn in het woon-werk verkeer in de ochtendploeg dan in de namiddagploeg. De eerste week had ik de namiddagploeg en moest ik dus maar om 12,30 uur de weg op. In een paar opzichten valt het dan "nogal" mee. De zichtbaarheid is goed en tijdens de ochtendpits was de sneeuw en het zout al gemengd en in veel gevallen zelfs al weggereden. Op een enkele plaats na viel het behoorlijk mee om te fietsen, behalve die enkele plaats waar werd niet gestrooid was de sneeuw keihard gereden en bleken de auto's ook niet veel rekening te houden met de zwalpende fietser (sommigen passeerden me op amper een halve meter, terwijl ik geen rechte lijn kon houden). S'avonds is het dan wel andere koek daar het opnieuw erger begint te vriezen en er weinig verkeer is, maar op goed geluk (een andere weg) had ik toen het ergste stuk kunnen omzeilen.
De tweede week, met de ochtendploeg, zag ik het veel minder zitten. Ik zag dat eigenlijk helemaal niet zitten, om na een nacht vriezen als eerste om 5 uur het ijs/ijzel/sneeuw te moeten trotseren. Maar omdat ik nog een ander probleem had/heb is besloten geworden om dan te voet naar het werk te gaan. Weliswaar via de kortste weg (6 km) en dat was een goeie zet. Want ook al moest ik op nogal wat plaatsen uitkijken waar ik liep, op net geen uur tijd overbrugde ik de afstand van living tot kleedkamer in de fabriek. Ik moet dan wel via de Antwerpsesteenweg, niet de meest gezellige weg, daar er op veel plaatsen geen voetpaden zijn, ook sommige verkeerslichten houden geen rekening met voetgangers, en die steenweg is niet bepaald gekend als de meest veilige weg. Maar tussen 4 en 5 uur smorgens valt het verkeer wel mee.
Op de middag nam ik wel uit veiligheidsoverwegingen de bus terug naar huis. Smorgens kan ik in principe ook de bus nemen, maar uit vroegere ervaringen heb ik geleerd dat die bus zowat altijd te laat is en ik me dan moet reppen om op tijd op het werk te zijn. En dat reppen zag ik met dit weer echt niet zitten.
En dat wandelen, ook al is het -5 graden, dat heeft zo zijn voordelen. Als ik met die temperatuur ga fietsen, ga ik ook zweten, en heb ik toch kou aan de voeten en handen. Nu had ik alleen de eerste kilometers kou aan de handen. Daarna kreeg ik het helemaal warm en kwam ik op het werk goed opgewarmd (ook handen en voeten) aan zonder dat ik begon te zweten. Ik had me dus goed aangekleed, niet teveel of te weinig.
Waarom ik te voet ging had nog een andere basis reden. Namelijk, ik heb een probleem met een knie. Op 2 januari heb ik mijn knie gestoten, niet pijnlijk, maar ik had het wel gevoeld (en opgemerkt, meestal let ik daar niet op). Opzich was dat helemaal niet erg, maar het direct erna gaan fietsen bleek er, achteraf gezien, teveel aan. Want daarna had ik heel wat pijn (niet tijdens het fietsen) tussen de knieschijf en de huid. Dat was erna vrij snel weer weg (de dag erop). Maar de fietstocht op 5 januari, de Nocturne, bleek achteraf echt een brug te ver. Daarna ging de pijn niet echt meer weg. Rust brengt wel soelaas, maar echt genezen doet het (volgens mij) niet. Ondertussen ben ik wel al een paar keer naar de dokter geweest, is er een echo gemaakt, krijg ik pijnstillers/infectieremmers en kine, en dat samen met het niet fietsen zorgt ervoor dat het nu wel en pak beter gaat. Ik kreeg wel de horen dat de genezing wel is ingezet, maar dat zegt niets over de pijn die ik kan voelen. Het fietsen is me ook niet verboden, wel werd aangeraden om het rustig aan te doen, wat ik nu ook doe.
Wat blijkt het nu te zijn: het botvlies dat rond de knieschijf zit is tussen de knieschijf en de huid is geïrriteerd geraakt en wat ontstoken. De genezing is ingezet, maar het zou ook iets zijn van langere duur.
Ik heb in het verleden al meerdere keren mijn knie gestoten en er nooit iets aan overgehouden, behalve hevige pijn de eerste minuten (wat ik nu niet heb gehad) waarna alles over was. Maar toen ben ik nooit op de fiets gesprongen om direct na een stoot als een gek te gaan fietsen (het was een tocht van 80 km met 1 helling van 12 %). En wellicht heeft de combinatie van het stoten met daarna die repetitieve beweging van de knie voor het probleem gezorgd.
Maar elk probleem kan ook iets positiefs met zich meebrengen. Ik had vroeger al gedacht dat als het weer te slecht is ik te voet kan gaan werken. Maar dat had ik nog nooit gedaan, en nu heb ik het dus wel gedaan. Ik ga het bij streng winterweer nog doen, bij zware sneeuwval en ijs op de straat is de veiligste manier van verplaatsen voor mij te voet. Mijn winterschoenen hebben hele goede zolen die behoorlijk goede houvast gaven tijdens de voorbije dagen.
Ook is de aankoop van een (ademende) windstopper (overtrek)broek heel nuttig gebleken. Ik heb die broek nu al bijna 2 jaar en bij koude bewijst die heel veel dienst. Tegen de kou is ze beter dan een regenbroek omdat ze gemakkelijk zit, ik voel niet eens dat ik een extra broek draag, en ze houdt de koude echt weg van de benen. Zodanig dat je nauwelijks voelt dat je in vriesweer buiten loopt. De laatste weken had ik die broek aan telkens ik naar buiten moest.
Uiteindelijk vind ik het spijtig dat ik geen alternatieve weg heb met dezelfde afstand (6 km) om naar het werk te gaan. Ik denk dat ik dan veel meer te voet zou gaan werken en dan zowel heen als terug.
Ik werk in 2 ploegen en er blijkt een reuze groot verschil te zijn in het woon-werk verkeer in de ochtendploeg dan in de namiddagploeg. De eerste week had ik de namiddagploeg en moest ik dus maar om 12,30 uur de weg op. In een paar opzichten valt het dan "nogal" mee. De zichtbaarheid is goed en tijdens de ochtendpits was de sneeuw en het zout al gemengd en in veel gevallen zelfs al weggereden. Op een enkele plaats na viel het behoorlijk mee om te fietsen, behalve die enkele plaats waar werd niet gestrooid was de sneeuw keihard gereden en bleken de auto's ook niet veel rekening te houden met de zwalpende fietser (sommigen passeerden me op amper een halve meter, terwijl ik geen rechte lijn kon houden). S'avonds is het dan wel andere koek daar het opnieuw erger begint te vriezen en er weinig verkeer is, maar op goed geluk (een andere weg) had ik toen het ergste stuk kunnen omzeilen.
De tweede week, met de ochtendploeg, zag ik het veel minder zitten. Ik zag dat eigenlijk helemaal niet zitten, om na een nacht vriezen als eerste om 5 uur het ijs/ijzel/sneeuw te moeten trotseren. Maar omdat ik nog een ander probleem had/heb is besloten geworden om dan te voet naar het werk te gaan. Weliswaar via de kortste weg (6 km) en dat was een goeie zet. Want ook al moest ik op nogal wat plaatsen uitkijken waar ik liep, op net geen uur tijd overbrugde ik de afstand van living tot kleedkamer in de fabriek. Ik moet dan wel via de Antwerpsesteenweg, niet de meest gezellige weg, daar er op veel plaatsen geen voetpaden zijn, ook sommige verkeerslichten houden geen rekening met voetgangers, en die steenweg is niet bepaald gekend als de meest veilige weg. Maar tussen 4 en 5 uur smorgens valt het verkeer wel mee.
Op de middag nam ik wel uit veiligheidsoverwegingen de bus terug naar huis. Smorgens kan ik in principe ook de bus nemen, maar uit vroegere ervaringen heb ik geleerd dat die bus zowat altijd te laat is en ik me dan moet reppen om op tijd op het werk te zijn. En dat reppen zag ik met dit weer echt niet zitten.
En dat wandelen, ook al is het -5 graden, dat heeft zo zijn voordelen. Als ik met die temperatuur ga fietsen, ga ik ook zweten, en heb ik toch kou aan de voeten en handen. Nu had ik alleen de eerste kilometers kou aan de handen. Daarna kreeg ik het helemaal warm en kwam ik op het werk goed opgewarmd (ook handen en voeten) aan zonder dat ik begon te zweten. Ik had me dus goed aangekleed, niet teveel of te weinig.
Waarom ik te voet ging had nog een andere basis reden. Namelijk, ik heb een probleem met een knie. Op 2 januari heb ik mijn knie gestoten, niet pijnlijk, maar ik had het wel gevoeld (en opgemerkt, meestal let ik daar niet op). Opzich was dat helemaal niet erg, maar het direct erna gaan fietsen bleek er, achteraf gezien, teveel aan. Want daarna had ik heel wat pijn (niet tijdens het fietsen) tussen de knieschijf en de huid. Dat was erna vrij snel weer weg (de dag erop). Maar de fietstocht op 5 januari, de Nocturne, bleek achteraf echt een brug te ver. Daarna ging de pijn niet echt meer weg. Rust brengt wel soelaas, maar echt genezen doet het (volgens mij) niet. Ondertussen ben ik wel al een paar keer naar de dokter geweest, is er een echo gemaakt, krijg ik pijnstillers/infectieremmers en kine, en dat samen met het niet fietsen zorgt ervoor dat het nu wel en pak beter gaat. Ik kreeg wel de horen dat de genezing wel is ingezet, maar dat zegt niets over de pijn die ik kan voelen. Het fietsen is me ook niet verboden, wel werd aangeraden om het rustig aan te doen, wat ik nu ook doe.
Wat blijkt het nu te zijn: het botvlies dat rond de knieschijf zit is tussen de knieschijf en de huid is geïrriteerd geraakt en wat ontstoken. De genezing is ingezet, maar het zou ook iets zijn van langere duur.
Ik heb in het verleden al meerdere keren mijn knie gestoten en er nooit iets aan overgehouden, behalve hevige pijn de eerste minuten (wat ik nu niet heb gehad) waarna alles over was. Maar toen ben ik nooit op de fiets gesprongen om direct na een stoot als een gek te gaan fietsen (het was een tocht van 80 km met 1 helling van 12 %). En wellicht heeft de combinatie van het stoten met daarna die repetitieve beweging van de knie voor het probleem gezorgd.
Maar elk probleem kan ook iets positiefs met zich meebrengen. Ik had vroeger al gedacht dat als het weer te slecht is ik te voet kan gaan werken. Maar dat had ik nog nooit gedaan, en nu heb ik het dus wel gedaan. Ik ga het bij streng winterweer nog doen, bij zware sneeuwval en ijs op de straat is de veiligste manier van verplaatsen voor mij te voet. Mijn winterschoenen hebben hele goede zolen die behoorlijk goede houvast gaven tijdens de voorbije dagen.
Ook is de aankoop van een (ademende) windstopper (overtrek)broek heel nuttig gebleken. Ik heb die broek nu al bijna 2 jaar en bij koude bewijst die heel veel dienst. Tegen de kou is ze beter dan een regenbroek omdat ze gemakkelijk zit, ik voel niet eens dat ik een extra broek draag, en ze houdt de koude echt weg van de benen. Zodanig dat je nauwelijks voelt dat je in vriesweer buiten loopt. De laatste weken had ik die broek aan telkens ik naar buiten moest.
Uiteindelijk vind ik het spijtig dat ik geen alternatieve weg heb met dezelfde afstand (6 km) om naar het werk te gaan. Ik denk dat ik dan veel meer te voet zou gaan werken en dan zowel heen als terug.
maandag 21 januari 2013
Gent Fietsstad. AJA??? (3)
Ik was niet van plan een "hele reeks" op te zetten over hoe "goed" Gent zijn fietsers "verwend" met sneeuwpret. Maar na wat ik vandaag zag kon ik het niet laten om wat foto's te nemen.
Tijdens de sneeuwval van vorige winter reed ik elke dag via het fietspad "Kriekerijstraat" aan de Rozebroeken naar het werk en toen was ik aangenaam verrast dat de sneeuwploegen na de sneeuwval vrij snel bezig waren met schop en borstel om het fietspad berijdbaar te maken en het strooien van zand (wat het fietspad verrassend goed berijdbaar maakte).
Dit jaar is het ff anders, we spreken en schrijven 1 week na datum van de eerste sneeuwval. En dan is het resultaat zeer bedroevend. De kant van de sportinfrastructuur is de sneeuw niet geruimd. Ze smelt er wel weg, wat een brij van maakt, hoe het zout dat komt weet ik niet, want ik dacht dat op dit fietspad geen zout mocht/mag gebruikt worden. Wat verder ligt de sneeuw gewoon aangestampt met wat zand erover en enkel de tweede helft is geruimd en een laagje zand gestrooid.
Hoe komt het nu dat zo een fietspad dat vrij veel gebruikt wordt dit jaar maar voor de helft geruimd wordt terwijl het vorig jaar wel deftig aangepakt werd? Dat is me geheel onduidelijk.
De foto's beginnen aan het zwembad en eindigen aan het eind van het fietspad aan de Wijnakker in Sint-Amandsberg.
Abonneren op:
Posts (Atom)