Nu de echt zware winterprik (je kan van geen "prik" spreken, maar ik doe het toch) achter de rug is en er weinig kans is dat we deze winter nog een van hetzelfde kaliber voor onze kiezen krijgen, zet ik mijn ervaring op een rijtje, zodat ik er wat lessen uit kan trekken.
Ik werk in 2 ploegen en er blijkt een reuze groot verschil te zijn in het woon-werk verkeer in de ochtendploeg dan in de namiddagploeg. De eerste week had ik de namiddagploeg en moest ik dus maar om 12,30 uur de weg op. In een paar opzichten valt het dan "nogal" mee. De zichtbaarheid is goed en tijdens de ochtendpits was de sneeuw en het zout al gemengd en in veel gevallen zelfs al weggereden. Op een enkele plaats na viel het behoorlijk mee om te fietsen, behalve die enkele plaats waar werd niet gestrooid was de sneeuw keihard gereden en bleken de auto's ook niet veel rekening te houden met de zwalpende fietser (sommigen passeerden me op amper een halve meter, terwijl ik geen rechte lijn kon houden). S'avonds is het dan wel andere koek daar het opnieuw erger begint te vriezen en er weinig verkeer is, maar op goed geluk (een andere weg) had ik toen het ergste stuk kunnen omzeilen.
De tweede week, met de ochtendploeg, zag ik het veel minder zitten. Ik zag dat eigenlijk helemaal niet zitten, om na een nacht vriezen als eerste om 5 uur het ijs/ijzel/sneeuw te moeten trotseren. Maar omdat ik nog een ander probleem had/heb is besloten geworden om dan te voet naar het werk te gaan. Weliswaar via de kortste weg (6 km) en dat was een goeie zet. Want ook al moest ik op nogal wat plaatsen uitkijken waar ik liep, op net geen uur tijd overbrugde ik de afstand van living tot kleedkamer in de fabriek. Ik moet dan wel via de Antwerpsesteenweg, niet de meest gezellige weg, daar er op veel plaatsen geen voetpaden zijn, ook sommige verkeerslichten houden geen rekening met voetgangers, en die steenweg is niet bepaald gekend als de meest veilige weg. Maar tussen 4 en 5 uur smorgens valt het verkeer wel mee.
Op de middag nam ik wel uit veiligheidsoverwegingen de bus terug naar huis. Smorgens kan ik in principe ook de bus nemen, maar uit vroegere ervaringen heb ik geleerd dat die bus zowat altijd te laat is en ik me dan moet reppen om op tijd op het werk te zijn. En dat reppen zag ik met dit weer echt niet zitten.
En dat wandelen, ook al is het -5 graden, dat heeft zo zijn voordelen. Als ik met die temperatuur ga fietsen, ga ik ook zweten, en heb ik toch kou aan de voeten en handen. Nu had ik alleen de eerste kilometers kou aan de handen. Daarna kreeg ik het helemaal warm en kwam ik op het werk goed opgewarmd (ook handen en voeten) aan zonder dat ik begon te zweten. Ik had me dus goed aangekleed, niet teveel of te weinig.
Waarom ik te voet ging had nog een andere basis reden. Namelijk, ik heb een probleem met een knie. Op 2 januari heb ik mijn knie gestoten, niet pijnlijk, maar ik had het wel gevoeld (en opgemerkt, meestal let ik daar niet op). Opzich was dat helemaal niet erg, maar het direct erna gaan fietsen bleek er, achteraf gezien, teveel aan. Want daarna had ik heel wat pijn (niet tijdens het fietsen) tussen de knieschijf en de huid. Dat was erna vrij snel weer weg (de dag erop). Maar de fietstocht op 5 januari, de Nocturne, bleek achteraf echt een brug te ver. Daarna ging de pijn niet echt meer weg. Rust brengt wel soelaas, maar echt genezen doet het (volgens mij) niet. Ondertussen ben ik wel al een paar keer naar de dokter geweest, is er een echo gemaakt, krijg ik pijnstillers/infectieremmers en kine, en dat samen met het niet fietsen zorgt ervoor dat het nu wel en pak beter gaat. Ik kreeg wel de horen dat de genezing wel is ingezet, maar dat zegt niets over de pijn die ik kan voelen. Het fietsen is me ook niet verboden, wel werd aangeraden om het rustig aan te doen, wat ik nu ook doe.
Wat blijkt het nu te zijn: het botvlies dat rond de knieschijf zit is tussen de knieschijf en de huid is geïrriteerd geraakt en wat ontstoken. De genezing is ingezet, maar het zou ook iets zijn van langere duur.
Ik heb in het verleden al meerdere keren mijn knie gestoten en er nooit iets aan overgehouden, behalve hevige pijn de eerste minuten (wat ik nu niet heb gehad) waarna alles over was. Maar toen ben ik nooit op de fiets gesprongen om direct na een stoot als een gek te gaan fietsen (het was een tocht van 80 km met 1 helling van 12 %). En wellicht heeft de combinatie van het stoten met daarna die repetitieve beweging van de knie voor het probleem gezorgd.
Maar elk probleem kan ook iets positiefs met zich meebrengen. Ik had vroeger al gedacht dat als het weer te slecht is ik te voet kan gaan werken. Maar dat had ik nog nooit gedaan, en nu heb ik het dus wel gedaan. Ik ga het bij streng winterweer nog doen, bij zware sneeuwval en ijs op de straat is de veiligste manier van verplaatsen voor mij te voet. Mijn winterschoenen hebben hele goede zolen die behoorlijk goede houvast gaven tijdens de voorbije dagen.
Ook is de aankoop van een (ademende) windstopper (overtrek)broek heel nuttig gebleken. Ik heb die broek nu al bijna 2 jaar en bij koude bewijst die heel veel dienst. Tegen de kou is ze beter dan een regenbroek omdat ze gemakkelijk zit, ik voel niet eens dat ik een extra broek draag, en ze houdt de koude echt weg van de benen. Zodanig dat je nauwelijks voelt dat je in vriesweer buiten loopt. De laatste weken had ik die broek aan telkens ik naar buiten moest.
Uiteindelijk vind ik het spijtig dat ik geen alternatieve weg heb met dezelfde afstand (6 km) om naar het werk te gaan. Ik denk dat ik dan veel meer te voet zou gaan werken en dan zowel heen als terug.
Respect dat je te voet bent gegaan! Ik zag de eerste dag van de ferme winterprik mijn trouwe fietsmaatje (die in de andere richting als mezelf uitfietst) ook te voet op weg. Ik geloof dat die nog iets meer dan 6km doet. Maar echt, sjiek gedaan. Ik heb niks met wandelen, vind er helemaal nada nul noppes aan, dus ik zou het me echt ontzien hebben moest fietsen helemaal onmogelijk geweest zijn en ik niets anders zou kunnen doen dan lopen.
BeantwoordenVerwijderen