vrijdag 29 juni 2012

Kzijn trots op mezelf.

Toen ik in de zomer van 2010 opnieuw begon te fietsen, had ik een idee van nu en dan eens een kort eindje te fietsen.
Een beetje forenzen, de fiets eens op de bus meenemen, om niet hele einden te voet te moeten afleggen. En met die manier van fietsen een beetje aan mijn (sterk) verwaterde conditie werken.
Maar nu zit ik met een conditie om u tegen te zeggen. Een conditie die ik nog nooit gehad heb.
Ik had nooit verwacht dat ik dit ging kunnen.
In juni voor dit jaar reeds voor de derde keer de magische grens van de 1000 (lig)km op een maand overschreden.
En ook heb ik dit jaar reeds verschillende keren de grens van 100 km op 1 dag aan flarden gelegen. 
Reeds in januari lag ik 100 km op 1 dag zonder problemen.
Maar vorig weekend draaide ik maar liefst 170 km op 1 dag. En ik kwam thuis zonder stik kapot te zijn.
Met mijn citybike heb ik daar altijd van gedroomd, maar het kwam er nooit uit. 
Na ongeveer 70 km was het bobijntje altijd op.
Nu zeg ik wel eens: "alles onder de 50 km is opwarming, tussen de 50 en 100 km een training en over de 100 km is een tocht".

Het is toch plezant tevreden te zijn op jezelf.

2 opmerkingen:

  1. Dit vind ik ook wel afstanden om trots op te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Idd ik zit op maar de helft per maand ! En da's nog wel incl extra trainingsritten...

    BeantwoordenVerwijderen