Sleutelen aan de Grasshopper.

Ik had het er al een tijdje geleden over, dat het voorwiel van de Grasshopper bleek los te zitten. Eerst dacht ik dat ik het niet hard genoeg aangespannen had na het vervangen van de band (van Marathon racer naar Marathon +). Maar er bleek/blijkt meer aan de hand te zijn. Een hele poos later bleek ik weer hetzelfde vervelende geluid te horen tijdens het fietsen. Een controle toonde aan dat het wiel opnieuw niet meer zo "rotsvast" bleek te zitten. En enkele weken later was het weer zo. Bij een bezoek aan de winkel kreeg ik te horen dat dit wel meer voorkwam, en dat slechte draad op het moertje de oorzaak kon zijn. Ik kreeg een ander moertje mee, maar enkele weken nadien begon de fiets alweer te "zingen". ff gestopt en jawel hoor, het wiel bleek weer losser te zitten.
Nu heb ik een andere collega op het werk (door een re-organisatie van de werkvloer) en dat is een oud-wielrenner en nu nog steeds fietshersteller-verkoper in bijberoep. Ik heb er met hem over gesproken en bood me aan om zelf een andere snelspanner mee te brengen. Geen nieuwe, maar wat blijkt bij deze, het moertje blijkt veel beter aan te sluiten. Het draait er wel soepel op maar er zit geen speling op, waardoor ik het gevoel heb dat het beter gaat houden.
Veel gevaar is er niet bij een loskomend wiel. Het wiel zit zo gevangen in de voorvork dat het er pas uit kan vallen als de snelspanner zo los zou zitten dat de moer eraf valt.

Een andere zaak was dat toen ik, deze winter, na ruim een maand niet meer gelegen te hebben op 2 wielen ik behoorlijk ontgoocheld was in de Grasshopper. Ik had er niet de sensatie bij die ik vroeger had als ik een paar weken niet gelegen had. Ik had meer het gevoel helemaal het overzicht kwijt te zijn op de fiets. Ik zag nauwelijks genoeg vlak voor en naast mij. Tussen paaltjes rijden (de doorgang is soms echt smal: < 80 cm tussenopening) of op een kruispunt proberen overzicht te krijgen lukte soms nauwelijks.
Na een paar dagen ben ik begonnen met sleutelen. Ik ben vrij groot (1.92m) en ik kan had de bodylink zitting (die uit 2 delen bestaat) heel ver uit elkaar gezet. Eigenlijk te ver. Daardoor boog de zitting door en bleek ik steeds te laag te liggen met mijn hoofd ook al stond de zitting in haar hoogste stand. En als je te weinig overzicht hebt is het heel moeilijk rijden, en dan wordt het gevaarlijk. Ik heb de bodylink nog maar eens uit elkaar gehaald en toen bleek ook dat de 4 bouten die de zitting bij elkaar houden ook los te zitten, waardoor die nog meer doorboog. De zitting weer in normale (uiterste) lengte bleek me veel meer overzicht te geven en een prettiger gevoel te geven. Daarnaast heb ik de pedalen (nog maar eens) een kleine cm vooruit geschoven. Ik had al een tip gekregen (bij de trike) dat mijn pedalen misschien ietsje meer naar voor mochten. En dat blijkt ook niet zo slecht te zijn. Standaard wordt aangegeven dat met gestrekt been de hiel de pedaal raakt. Bij mij is het nu zo dat, met gestrekt been, tussen de hiel en de pedaal toch een ruime opening zit. Maar het rijdt wel lekkerder...
En om het af te maken heb ik het stuur iets meer naar boven gericht. Dat stond op zijn laagste stand waardoor het zowat op mijn buik lag en het heup(buik)tasje hinderde me soms bij het nemen van bochten. Nu is dat van de baan, maar het blijkt ook beter te fietsen met de handen iets meer boven het lichaam. Ik heb een meer ontspannen gevoel in mijn armen.

Ik had wel al meer gehoord dat je lang moet sleutelen aan een ligfiets tot die perfect bij je past. Zou ik dat toch maar beter opvolgen?