Op z'n zomers.

"Je bent op je zomers gekleed, nu ga je toch niet zeggen dat je zweet?"
Bovenstaande is wat ik deze middag rond 15 uur te horen kreeg na 10 km fietsen met een temperatuur ergens tussen de 3 en 4 graden.
Ik moet toegeven, het lijkt me een beetje een koukleum. Het is telkens wel iets, ik denk dat het zowat rond de 25 graden moet zijn wil het warm genoeg zijn. In elk geval toen ik mijn jasje uitdeed waren wel natte zweetplekken te zien, wat echt niet begrepen werd.
Hoe was ik nou gekleed: van onder naar boven: een paar zomer spd schoenen met daarin gewone (zomer) kousen. Daarboven een Santini aquazero colant. Dan een "thermo" shirt (uit Zeeman) met lange mouwen met een winddicht jasje erover. Een (ligfietsers) buff rond de nek en een dubbel gevouwen op het hoofd onder de helm. En de handen werden "warm gehouden" door zomer fietshandschoentjes. In de vroege ochtend (zo rond 5 uur) had ik ook nog een regenjasje aan omdat er natte sneeuw viel, toen vroor het lichtjes en kwam ik zwetend op het werk aan, enkel de eerste kilometers hadden de vingers het koud.
Zowel in de vroege ochtend als deze middag voelde het "akelig gezellig" onder de streamer. Normaal heb ik bij deze temperaturen een windstopper overtrekbroek aan om de kou uit mijn benen te houden. Het lijkt nu veel minder nodig te zijn, ook mijn voeten hadden minder te lijden (lees geen last) van de kou. Of dat ook zo zou zijn bij ritjes van zo een 40 km is een open vraag.
In elk geval ik had geen last van de kou, terwijl anderen (met stoelverwarming in de auto) uit hun kleren stonden te bibberen.

De zon kwam zelfs even kijken.

De Achtenkouterstraat is deze winter reeds 2 keer schoon geschraapt. Vorige winter had ik mijn beklag gedaan via meldpuntfietspaden, maar kreeg ik na weken wachten een bericht van de politie dat de wijkagent ter plaatse was geweest en gezien had dat de modder reeds weg aan het spoelen was (door de regen) en dat de fietsers maar de nodige voorzichtigheid in acht moesten nemen. Maar eind december zag ik een bulldozer achter mij de straat oprijden en nadien bleek de straat proper geschraapt te zijn (gewoon met de bak over het asfalt schrapen), maar het moet onlangs nog eens gebeurd zijn.

Achtenkouterstraat: ziet er toch al beter uit dan vorige winter.

Najaar 2013 lag daar 2-3 cm blubber.

Echt wel, zeker weten, echt wel.

Na 2 weken door weer en wind naar het werk ploeteren was het vrijdag genieten. Niet dat mijn benen het helemaal doen, maar de wind was weg, de zon terug en daarbij fietste het plots veel lekkerder. In de winter kan de zon echt wel meer vrolijk schijnen, maar dan is het meestal wel ietsje pietsje kouder dan het nu was, namelijk 8 graden rond 13 uur. Ik vroeg me plots ook af waarom ik die streamer op de trike had gezet. 

Ik weet natuurlijk wel beter, sinds die erop staat (sinds de eerste werkdag van dit jaar, met wat voorbereidende hulp van met de fiets onderweg) heb ik al wat water te verwerken gekregen, zelfs een paar hoosbuien met de windkracht op storm... vond het wel leuk dat toen mijn voeten droog bleven.

Toen ik eind vorig jaar melding maakte dat ik op de valreep toch nog een fiets had gekocht had ik de waarheid een klein beetje geweld aangedaan. Ik had niet direct een fiets gekocht, maar een streamer en daar ging nog een fiets aan. De fiets stond al een tijdje te koop, maar de streamer werd niet apart verkocht, tenzij de fiets eerst alleen de deur uitging. Na een paar maand bleek de fiets nog steeds te koop te staan en contacteerde ik de verkoper opnieuw maar nu met de vraag hoeveel hij verlangde van het geheel. Wat daarna gebeurde weten jullie al.

Veel heb je soms niet nodig, gewoon een beetje zon.

De streamer staat er al op, maar de koplamp is nog niet verplaatst, deze staat dus nog onder de streamer waardoor ik weinig zicht heb op onverlichte wegen. Maar daar komt binnenkort verandering in. Er gaat een steuntje op de voorste steun van de streamer komen en daar komt dan de koplamp op. 

Rij ik vrij en blij, staan zij stil in de rij...

Er zijn niet zoveel dagen dat het gebeurt maar blijkt dat (alweer) op zo een mooie dag de vrachtwagens stilstaan in een rij op de R4 rond Gent. Is dat dan balen of toch een beetje genieten van de winterzon.

Nu is het zo dat ik 's avonds na het werk wel eens een extra rondje maak op het jaagpad net zo lekker in het donker liggen. Maar dat lukte nu niet, ik zie echt de weinig om het veilig te houden. Dan viel het me plots op hoe snel je/ik in hokjes denkt, of hoe snel je in een vast stramien klem komt te zitten. Plots bedacht ik dat dit geen probleem kon zijn. Als ik rechtstreeks naar huis rij, maar na het stallen van de trike de Grasshopper neem op ff op het jaagpad te gaan liggen... En het viel me weer eens op hoe lekker en graag ik met de Grasshopper rij. 

Nu kan je je afvragen waarom koop je nu nog een streamer als de E-Orca eraan zit te komen (gepland half maart). Een betere streamer dan een velomobiel kan je je niet indenken toch? Nouja, een mens doet al eens wat. Soms niet echt helemaal doordacht. Het idee van een streamer zit al langer in mijn hoofd dan een velomobiel en plots kon ik niet meer aan het idee weerstaan. En er zijn ergere dingen waar ik mijn geld aan kan verliezen.

Doorligwonden.

Van het begin af aan toen ik begon te ligfietsen had ik, vooral bij langere tochten, problemen met de rug. Er was een plaats aan de linkerkant van de wervelzuil zowat halverwege onderaan de rug een pijnlijke plek. Na een tijd wist ik het, toch gedeeltelijk, weg te werken door in de spanzitting van de Sprint 26 een stuk slaapmatje te leggen (weg zweetafvoer, maar je kan niet alles hebben). Maar toch bleef het probleem zich voordoen als ik langere tochten met de Grasshopper maakte. De voorbije zomer had ik al nieuwe (de zachtere) kussens besteld bij HV Velotechnik en daarmee kon ik meteen zonder problemen 80-120 km fietsen.

Nu vandaag moest ik nog eens naar de dokter en eindelijk vraag ik ook eens om naar die plek op de rug te kijken, want niet alleen tijdens het fietsen voel ik die plek wel eens, al wordt het duidelijk minder en minder. Maar nog voor ik ze kon aanduiden had de dokter de plek al omcirkeld. Krijg ik als antwoord: dat is het begin van doorlig wonden. 

Ik had zelf al een tijd door dat het niets met de wervelkolom te maken had. Maar dat het het begin van doorlig wonden zou zijn...

Ander nieuws is dat mijn benen niet echt meer mee willen. Mijn bovenbenen (vooral links) doen pijn bij het continu kracht geven en rechts heb ik onderaan de kuit irritatie van de achillespees. Ik mag nu naar de massagetafel maar daarnaast kreeg ik ook te horen dat ik sport als een semiprof maar mijn lichaam niet de behandeling krijgt van een semiprof.

Het is ook nooit goed, of lijd ik daadwerkelijk aan overdrijfitis. 

De kop is eraf.

Viel voor sommigen de oliebollen tocht in duigen door sneeuw en ijs, nog geen week later is er helemaal geen sprake meer van kou, sneeuw of ijs. Het zag er gistermiddag zo mooi uit dat ik niet kon wachten tot het donker werd om een tochtje te maken. In plaats van te vertrekken tussen 17u30 en 19u30 lag ik om 15u45 op de Grasshopper om een tochtje te maken. De gebruikelijke 30 kilometers werden verlengd tot 53 km. En ik had alles in enkele uren: een stralende zon, de zonsondergang en de ingevallen duisternis. Het was een klassiek ritje langs de Schelde, rustig, voor sommigen eentonig, maar perfect voor mijn innerlijke rust.

Richting Wetteren

Uitbergen

Voor alles moet een eerste keer zijn, en toen ik na 25 km een pauze nam, om iets te drinken mijn beenspieren te rekken, passeerde een wielertoerist die vertraagde en vroeg of ik pech had. Dit was nieuw voor mij. Normaal passeren ze in een rotvaart zonder om te kijken of hooguit te lachen met de mededeling: "die heeft pech". Na een vraag aan wielertoeristen daarover blijkt dat laatste normaal gedrag te zijn onder wielertoeristen. Maar er zijn dus nog uitzonderingen.

Op naar 2015.

Nu we aan de vooravond van een nieuw jaar staan wil ik gewoon even de stand van 2014 opmaken.
Ondanks de valse start in het begin van het jaar (herstellende van een val met de Grasshopper pas eind februari beginnen werken) en nog enkele keren een paar weken buiten strijd geweest door ziekte en blessures heb ik toch een zeer behoorlijk aantal kilometers gemalen. Meer dan ik voor ogen had en ruim 2000 km meer dan 2013, wat eigenlijk een (op de laatste maand na) gezond jaar was geweest.
Mijn technisch kunnen op de ligfiets (dan spreek ik over deze met 2 wielen) is er nog verder op vooruit gegaan in zover dat de rollen nu omgekeerd zijn. Voor het gemak en de veiligheid is de trike nu de forens fiets geworden, blijft de Flite de echte mooiweer fiets, maar wordt nu steevast de Grasshopper opgetuigd voor de reguliere tochtjes in de najaar-winter-lente periode. Waar ik vroeger (liggend op 2 wielen) schrik had op natte/vettige winterwegen blijkt dat nu veel minder te zijn.

In 2014:
- is de Sprint 26 naar de fietsendokter geweest voor een nieuwe ketting en cassette, is een remkabel+gaine vervangen, de lagers van het rechtervoorwiel, de gewrichten van de stuurinrchting en zaten in eerste instantie 4 gebroken spaken in het rechtervoorwiel, in december ontdekte ik in beide voorwielen nog eens een gebroken spaak. Ik moet toegeven dat ik niet echt heel zuinig op de trike ben.
- heeft de Grasshopper fx een nieuw achterspatbord gekregen (was gebroken), is het harde kussen vervangen door het zachter (veel beter aanvoelend) kussen en onlangs is het toplight flat S plus achterlicht vervangen door Philips lumiring (zonder dat het ander defect is).
- is het idee ontstaan naar een velomobiel, met als resultaat eind augustus de bestelling van een E-Orca, geplande levering week 11 (2de week van maart) 2015.
- ben ik 1 keer lek gereden, dit tijdens de eerste tocht met de Flite. Een "flauwe plezante" had het nodig gevonden duimspijkers op het jaagpad (in de buurt van Dendermonde) te strooien. Zelfs voor een marathon+ was dat teveel van het goede.
- was de langste dagtocht 230 km, dit was in juni met de Grasshopper.
- in de zomer stel ik vast dat ik blessuregevoelig word na 120 km fietsen.
- tijdens het forensen lag ik tijdens 11% van de ritten in de regen (vanaf eind februari tot en met december: 142 dagen gewerkt= 284 ritten).
- naar het eind van het jaar de korte ritten (30-50 km) herontdekt. Het blijkt dat deze een zeer positieve invloed hebben op mijn innerlijke rust, zeker als ze rustig gereden worden.
- in het najaar bleek ik de wereld te zijn rond gefietst (augustus 2010 - november 2014) en de laatste weken haalde ik de kaap van de 30 000 liggende kilometers (augustus 2011 - december 2014).
- op de valreep is, tot mijn eigen ongeloof, tijdens de laatste dagen van december een tweedehandse Challenge Cirrus de groep komen vervoegen.

Verder:
Totaal aantal gereden km:   9677 km
- Sprint 26:                           5502 km
- Grasshopper fx:                 1866 km
- Flite:                                   1730 km
- Brompton:                            579 km

Het idee voor 2015:
- na de aankomst van de E-Orca zal veel met de velomobiel gereden worden. Daardoor zal er wellicht nog meer op zondagochtend gereden worden (het weer zal veel minder een rol spelen). De verwachting is dat ik eind 2015 opnieuw zeer dicht tegen de 10 000 km zal aanleunen.
- staan er 2 lange weekends op het programma: de velombieltreffen (juni) en de BBQ tocht in Juli, beide in Limburg.
- de lange tochten (+ 120 km) worden zoveel mogelijk geschrapt, ik blijk nogal blessuregevoelig te worden na 120 km. De nodige langere ritten (naar Limburg bvb) worden dan opgesplitst met een overnachting halverwege. Dit zal wellicht ook de innerlijke rust ten goede komen, ik ben geen snelle fietser en bij tochten van bvb 190 km (Gent-Genk) moet ik zeer vroeg vertrekken wil ik nog op een deftig uur aankomen (en dan mag er niet veel fout gaan).
- de hervonden innerlijke rust wil ik zoveel mogelijk behouden. Wat bij mij vooral betekent me ver van het nieuws afhouden (ook facebook) en meer gaan fietsen. Met meer fietsen bedoel ik vooral 's avonds voor het slapen gaan ff een kort ritje maken (30-50 km). Het moeten niet altijd lange tochten zijn.

Tot slot: aan iedereen veel (lig)fiets plezier in 2015.

Asjemenou!

Tot mijn eigenste verbazing, 

op het allerlaatste moment,

toch nog een fiets gekocht dit jaar.

Een visuele impressie van 2014 - foto van het jaar.

Ik heb me het voorbije weekend een dagje bezig gehouden met het bekijken van de opnames van het afgelopen jaar. Ik bedoel dan de opnames van de ligfietstochten van WOL en LILI. Daaruit is onderstaande korte impressie gekomen:

Daarnaast wil ik nog een foto meegeven die voor mij de foto van het jaar is geworden. Ik heb het dan over een foto die ik zelf gemaakt heb. Een ligfietser, zeker een hoge ligger, die de bocht ingaat vind ik altijd een heel mooi beeld. De foto is genomen tijdens het ligfietstreffen in Genk, dat vond plaats begin mei.