maandag 11 juni 2018

Het is weer oorlog.

Nee, ik heb het niet over het mondiaal politiek steekspel.
Het gaat hier over de oorlog tussen wil en buikspieren in eigen lijf.

Iedereen die het een beetje volgde weet dat het een jaar lang oorlog was tussen wil en buikspieren bij het leren fietsen met de roets. Na een jaar leek het voorbij te zijn en kon ik behoorlijk volluit gaan roetsen. Waar ik toen het meest problemen mee had waren de spieren net onder de ribben. Lager gelegen spieren leken er geen problemen mee te hebben.
Maar sinds eind januari dit jaar blijkt alles zich te herhalen. Na de eerste 180 km van dit jaar voelde ik alweer mijn buispieren als ik ging slapen. Maar deze keer niet specifiek net onder de ribben, maar over de hele buikstreek. Ik kon het vrij goed onder de duim houden tot eind mei. Op 24 mei had ik een afspraak met Derk Thys om de roets eens na te kijken, vooral de speling tussen voetenslede en boegspriet. Dat werd een tweedaagse van 70km/dag.

oei, Philippine WEG?

onder begeleiding van Joop op de ferry naar Vlissingen


Uiteindelijk bleek de voetsenslede nog perfect afgesteld te staan en werden alleen wat kleinere zaken bijgesteld zoals het schakelsysteem, nieuw stuurlint, nieuwe stuurdemper, nieuwe koorden en elastiek, ...


het was zeer rustig vrijdag op de ferry naar Breskens

overzet Langerbrugge

Maar toen ik thuis kwam had ik last in het bovenste deel van de bovenbenen en de buikspieren. Nou, niet zo een beetje last van de buikspieren, behoorlijk wat zelf. Maar niet meer zoals in het begin net onder de ribben, maar over de hele buikstreek. Na enkele dagen is het wel voorbij (dat was in het begin wel anders). Zaterdag ll maakte ik weer een roetstocht. 47 km in totaal en gisteravond toen ik ging slapen voelde ik de buikspieren alweer behoorlijk protesteren. Het lijkt dus niet echt over te gaan. Ik moet toegeven het is 2 dagen later wel helemaal vergeten maar toch. Als ik het zo lees, of eerlijk geschreven nooit lees, lijkt een ander nooit last te hebben van de buikspieren bij het roetsen. Maar ook nu is het de hele buikstreek waar ik het voelde. 
Of is het pas nu dat de sixpak zich aan het vormen is? Dan is het ook wel rijkelijk laat, want nu schijnt alweer een "mooi" buikje in te zijn. 

Mijn manier van roetsen schijnt zeer intensief te zijn. Ik maak snelle slagen, tegenwoordig tot 25-30 slagen na elkaar dan een zeer korte rustpauze en dan weer veel snelle slagen na elkaar. Ik heb een standaard snek en de gele koord is amper 3/4 ring opgerold om tussen de 25 en 30 km/u te roetsen. Ik gebruik ook de volledige lengte van de boegspriet. Regelmatig voel ik dat de voetenslede gestopt wordt door de stuurstopper, door die manier van roetsen kom ik ook zeer ver uit het zitje. Misschien is deze manier van roetsen zeer intensief voor de buikspieren en laten ze zich daardoor altijd weer voelen. Maar anderzijds voel ik ook dat ik beduidend minder last van de rug heb dan vroeger.

Maar de wil geeft niet op. Hopelijk de buikspieren op termijn wel.

5 opmerkingen:

  1. Wat je ook kan proberen is de `André Davidse techniek`. Dat is met een hoge frequentie roeifietsen zonder uit het zitje omhoog te komen. Mijn ervaring is dat met een hoge frequentie roeien meer op hart en longen aankomt en juist minder op de spieren. Maar wellicht werkt het bij jou anders. Hopelijk vind je een goede techniek/oplossing, want roeifietsen (zonder blessures) is een fijne beweging.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben net beginnen roetsen om mijn rugspieren te versterken. Uiteindelijk werkt het niet zozeer op de rugspieren maar op de buikspieren. Wat ook beter is voor de rugspieren. Hoge frequentie roeien vraagt idd minder van de spieren, maar de intensiteit waarmee ik uit het zitje kom, ik heb soms het gevoel dat ik voorover gebogen op de roets zit, vraagt wel veel van de buikspieren. Want deze worden belast tijdens het bovenlichaam omhoog brengen en het afremmen om te gaan liggen. Een onderdeel dat ik wel nodig heb om te kunnen roetsen, maar niet essentieel is om ermee vooruit te komen.

      En dat roetsen een fijne/aangename beweging is hoef je mij niet uit te leggen, anders was die al lang weer verkocht. En blessures, ja ik heb eens een tussenrib spierblessure en dat was niet meteen aangenaam (en dan druk ik me nog lief uit). Maar verder gaat het wel goed. En de roets heeft een goeie plaats gevonden tussen alle fietsen. Het is de enige fiets waar met zekerheid elke maand minstens 1 keer gefietst wordt (voor de buikspieren).

      Verwijderen
  2. Eens, voor mij is het roetsen een enorme morele en fysieke opsteker. Vorige week kwam ik qua kilometers zelfs 50/50 met de DF!
    Maar dat kwam ook door het lekkere weer natuurlijk en een vrije woensdag. Ook komt na de euforie wel wat meer vermoeidheid dan met de DF. Maar ik slaap er goed op :-)
    Aangezien de boegspriet naar achteren af loopt vermoed ik dat ik de buikspieren iets minder aanspreek dan bij een standaard 222. Bij mijn RVS-spriet horen namelijk grotere lagers in de slede dus meer gewicht. Zodat die dus makkelijker terug glijdt. Mijn slagen zijn vrij traag, nog vanaf ik meer aan krachttraining deed.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Als ik 'maar' 1x per maand ga roeifietsen, dan heb ik ook soms last. In principe roei ik iedere week 1 of 2x. Door omstandigheden ben ik de laatste tijd erg druk geweest rondom ons huis, toch roei ik dan in ieder geval 1x per 2 weken. Minder vind ik echt niet prettig.

    Misschien moet je vaker, maar minder ver gaan. Ga gewoon weer eens rondjes van 20km rijden. Bouw het eens echt heel rustig op. Na een paar maanden rondjes van 30km, enz.

    Na toch wat irritaties op de armpezen rijd ik nu geen rondjes van >80km meer. Met een LOL-tocht kom ik nog in de buurt van die afstand, maar meestal maak ik zelf rondjes tussen de 30 en de 60km.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wim,
      Eigenlijk bedoelde ik dat de roets de enige fiets is waar met zekerheid elke maand gereden wordt. Alle andere fietsen kunnen wel eens een maand (of meerdere) binnenblijven. Normaal roets ik ook ongeveer elke week, gemiddeld rij ik zo een 150-200 km/maand, verdeeld over ritjes tussen de 20 en 45km. Naar en van Middelburg was het onmogelijk minder ver te fietsen, de kortste (maar onaangename) weg is 67 km. De route die Joop me nu toonde (vanaf Philippine) is 70 km.

      Dit jaar was enkel februari een magere maand met amper 65 km (of 2 ritjes), de andere maanden gingen over de 150 km. Maar ondanks het zowat elke week eens roetsen, soms meer dan eens per week, blijken de buikspieren zich te moeten laten voelen.

      Verwijderen