zondag 31 december 2017

De rekening van 2017 is gemaakt.

Ok, hier ben ik ook, de zoveelste in de rij, met een terugblik en cijfertjes over het op enkele uren na afgelopen jaar en een blik op de toekomst.

Hier is het in elk geval een bewogen jaar geweest. Een met weinig ups maar veel downs, een beangstigend down jaar zelfs. Het begon allemaal de eerste helft van de eerste maand. Een bom ontplofte, er bleek iets fout met mij te zijn, al heel mijn leven. Maar pas nu, het jaar dat ik 50 wordt, blijkt de rek er zover uit dat het niet meer verder kan, dat ik tegen het maximum van mijn eigen kunnen aanloop. De eerste onderzoeken werden gedaan en nog voor de officiële diagnosestelling donderde in finaal de diepte in. Een depressie ("nee, het is een burn-out" verbeterde een zorgverlener me steeds weer) zoals ik ze nog niet heb meegemaakt.

Het zwaartepunt zat in de zomer, ik deed toen nog 2 dingen:
- in bed liggen naar het plafond kijken.
- op een fiets liggen naar mijn voeten staren.

Geen van beide stond me aan, geen van beide kon ik missen. Ik lag dus veel, gelukkig niet altijd in bed of sofa, maar ook buiten op 2 of 3 wielen. In september kwam de finale slag of was het net voor de eerste tekenen van wederopstanding. Maar toen ik van een rit (een 5 daagse van 600km) naar Maasmechelen terug thuis kwam recupereerde mijn lichaam niet meer. Het was me al opgevallen dat ondanks alles mijn lichaam zeer goed recupereerde. Maar toen brak die veer ook. Dat ik het rustiger aan moest doen besefte ik al langer, maar het ook effectief doen is nog wat anders. Maar de hulpverlening begon met grenzen te stellen waar ik me niet zozeer aan "mocht" houden, maar veel meer MOEST aan houden. Oktober werd een (zware) overgangsmaand en in november kwamen de eerste tekenen van verbetering. Nu eind december gaat het vrij goed en begin ik nieuwe grenzen op te zoeken en af te bakenen. Grenzen die niet meer zover liggen als vroeger. Ook leren niet alleen naar mijn lichaam te luisteren maar ook te herkennen wat het aangeeft en leren gepast reageren.

Naast een bewogen jaar is 2017 ook een jaar geweest van een ontdekking bij mezelf waar ik niets van vermoedde. Maar het is ook het eerste jaar van het volgende deel van mijn leven. Ik ga moeten leren "het verleden" af te sluiten en achter te mij laten en de toekomst op een andere manier te benaderen en niet te laten aansluiten op het verleden. Als ik een herhaling van 2017 wil vermijden is Anders GAan LEVen wat ik ga moeten doen. Of ik nu wil of niet het is enige goede optie.

Hoe de toekomst eruit gaat zien is nu echt koffiedik kijken. In januari moeten enkele beslissingen (voor mij, niet door mij) worden genomen en deze zijn bepalend voor de rest van het jaar en de komende jaren. Verder gaat het leerproces verder om mezelf een leven aan te meten dat passend is voor mij, maar wat ook (nog) verder van de ratrace af zal staan. Want een ding is zeker, de ratrace waar de mensheid in verzeild geraakt is iets dat ik niet aankan.

Het leven in 2017 heeft ook wel mooie momenten gehad. De baby die eind 2016 werd geboren, en mijn petekind werd, zien opgroeien van een klein hoopje mens dat de eerste keer in mijn armen al na een enkele seconden in slaap viel maar dat nu vindt dat ik geen bril nodig heb, steeds weer controleert of ik echt geen pruik draag en graag mijn oren zou willen uit mijn hoofd draaien.

Uit pure verveling en ellende heb ik ook nieuwe dingen geleerd:
- Om te beginnen leren tasjes maken om de plastic tasjes, die ik al jaren zomin mogelijk probeer te gebruiken, volledig te kunnen bannen. Deze worden gemaakt uit oude shirt, handdoeken, zelfs broekspijpen. Alles met de hand genaaid.
- Ik leerde ook koekjes bakken. Eerst speculaas en daarna ook zandkoekjes.
- Toen leerde ik broodbakken. Na verschillende pogingen die beter konden (verrassend genoeg ben ik nooit finaal de mist in gegaan) ging het plots vrij snel de "perfecte" kant op. Er kwam een foodprocessor in huis die het kneden op zich neemt maar verder in de keuken ook een grote hulp is.
- En uiteindelijk bak ik nu ook cake.
 
Op dat gebied wil ik verder blijven gaan, de reden is dat iets bakken/koken dat je smaakt heerlijk is, tasjes maken die je kunt gebruiken (op de korte keten markten krijg ik daar zeer positieve reacties op), en mijn petekind (en haar zusje) zien opgroeien is ook heerlijk. En het houdt me ook meer van de fiets.

Met dat laatste ben ik wel ver over de vooropgestelde doelen gegaan. Ik had tot doel gesteld dat ik het wou houden bij 10 000 liggende kilometers. Mja, pech, ik ben daar los over gegaan. Te ver over gegaan. De records sneuvelden aan sneltempo en dat was niet steeds iets om trots op te zijn. De dagafstand werd (2 keer) verpulverd, het aantal keer + 200km als dagafstand moest eraan, de maandafstand werd gebroken, het aantal maand + 1000 km moest eraan geloven en als laatste moest het jaartotaal eraan geloven. Het enige dat overeind is gebleven is het aantal km in 8 dagen (toch nog iets dat overeind is gebleven). De laatste maanden van 2017 heeft de Orca ook bewezen wat hij waard is. Omdat mijn lichaam niet meer zo goed recupereerde reed ik vanaf oktober veel meer met de Orca. En niet meer met de ondersteuning in eco-stand maar stand 2 zodat het lichaam meer rust kreeg. De andere fietsen werden ook gebruikt maar de Orca kwam meer op de voorgrond, ook al reed ik (verplicht-bewust) kortere afstanden. Iets waar ik in de toekomst ook meer rekening mee moet houden. Een meerdaagse tocht naar Antwerpen, Nederland of Limburg kan wel. Maar tussen deze tochten door me rustiger houden met kortere tochten hier in de buurt (langs het water) dan steeds weer die lange afstanden te willen maken (beter elke dag 30km dan eens om de 3dagen 100/150km kreeg ik als dwingende raad).

We gaan nu toch enkele grafiekjes geven:


Bij de fietsen zien we dat de Orca veel is gebruikt, we weten ondertussen ook hoe dat komt. Aan de andere zijde zien we dat de Grasshopper en Sprint 26 zeer weinig zijn gebruikt. De reden is niet ver te zoeken. Het zijn de favoriete forensfietsen en aangezien ik amper 5 weken gewerkt heb zijn ze weinig gebruikt en dan nog vooral buiten het forensen.


Bij de maanden zien we voor de zomer een rustige start waarbij de eerste maanden het vooral bekomen was van de schok en het in een depressie duikelen. In april had ik ook nog eens last van een knieblessure. Na de zomer is maar een zeer zachte daling te zien met aan het eind nog steeds een behoorlijk aantal kilometers.


Het aantal kilometers per jaar toont een hele mooie grafiek vanaf de start. Een piek in 2012 (het eerste volledige jaar ligfietsen) en daarna een herstel naar een "normaal" fietsgedrag. Dat de jaren daarna een "rustige" stijging had naar een piek die compleet over de top is. De bedoeling is om het in 2018 rustiger aan te doen en zo de neerwaartse trend te genereren die in 2017 al moest gemaakt zijn. Het zou beter zijn als ik de kaap van de 10 000 km niet overschrijd. Maar veel zal afhangen wat januari brengt, daarin worden stappen gezet die bepalend zijn voor de toekomst.

---

Op de blog Kampeerwijzer staat een artikel dat ik zeer goed begrijp. Ik probeer al jaren de ratrace te ontlopen (maar dat lukt niet zo gemakkelijk) en in mijn hobby's ga ik snel overdrijven (besef ik al langer dan vandaag). Het is nooit om te tonen dat ik beter ben dan een ander. Ik weet al langer dat ik steeds weer mezelf probeer te bewijzen tegenover mezelf, enkel en alleen tegenover mezelf. Iets wat helemaal niet nodig is, maar desondanks doe ik het steeds weer. Het heeft veel te maken met de jeugd die ik heb gehad en het blijft me maar achtervolgen. Ik hoop dat ik het vanaf nu (we werken eraan) meer achter me kan laten. Ik weet ook dat ik aan mijn vrienden niets hoef te bewijzen, ik ben goed zoals ik ben.

15 opmerkingen:

  1. Wat 2018 dan ook mag brengen voor je, ik wens je alle goeds toe Ronny!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je bent niet de enige met een Kwalitatief Uitermate Teleurstellend jaar. Al vond ik het vanaf volwassen leeftijd niet meer nodig uitbundig dingen als Kerst en jaarwisseling te vieren. Ik feest wel als ik daar echt reden toe heb :-))

    In tegenstelling tot kilomtergrafieken van veel rijders hangt mijn Quest met 2 lekke banden scheef onder de carport, tussen dozen en andere rommel en dat is al maanden zo. Functie kwijt, 2 operaties ( ben net uit het ziekenhuis ) en eigenlijk een beetje nut kwijt van de velomobiel want ik gebruikte hem voor woon/werk.

    Maar...het verleden bestaat niet meer, er is alleen het heden en de toekomst. En daarvan valt altijd nog wel wat te maken of misschien juist heel veel als je dingen idd los kunt laten :-)

    Ik wens je toe dat je rust in jezelf vind Ronny en een of ander doel in je leven vindt die de moeite waard is. Zonder dat leef je als een kip zonder kop, en dat vinden mensen die gaan nadenken niet prettig :-))







    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ook ik wens jou voor volgend jaar het beste.

    Ieder mens heeft een grens. Jij weet nu ongeveer waar die ligt.

    Ook ik ben redelijk op de hoogte van de beperkingen die in mijn geval mijn lichaam mij oplegt. Meedoen aan die ratrace is niet eens een optie. Ik zit al zo ver in de 'reservetijd' dat ik iedere gelegenheid aangrijp om blij en tevreden te zijn. Dat zijn er dus heel erg veel heb ik gemerkt. Ze zijn alleen meestal erg klein, zodat veel mensen eraan voorbij rennen en/of ze totaal niet zien.

    Succes met het goed zijn zoals je bent.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Eindelijk iemand die niet alleen over z'n ligfietstochtje en "het mooie weer" schrijft!
    Met een voortdurend wolkendek boven je hoofd en klimaatontkenners die zich ook nog menen te moeten vermenigvuldigen valt het ook echt niet mee om stomweg in een voor de werkgever gunstig arbeidsregime mee te blijven hobbelen!
    Gaaf dat dat broodbakken je zo goed af gaat, ik ben er maar mee opgehouden (-:

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Met bewondering je blog gelezen, je zelfkennis en hulp zal je zeker in staat stellen om dit donkere jaar achter je te laten. Misschien anders, maar wel veel beter en daar gaat het om. Veel succes en ik hoop je snel weer te zien, al dan niet met de fiets.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik wens je veel veilige kilometers toe en weinig bewolkte dagen in 2018.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Straf verhaal, gelukkig heb je je heldere kijk niet verloren! Veel rust en genot toegewenst in 2018!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hallo Ronny,

    Wederom een straffe blog die de moeite waard is om te lezen. En benieuwd wat 2018 voor je gaat brengen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Oeps, alweer veel te lang geleden dat ik jouw blog las. Ik weet natuurlijk wel wat er aan de hand is, als 'buur' en af en toe tochtgenoot (te weinig). Maar jouw blog en die van Belle zijn herkenbaar. Weet je: sinds dit jaar hou ik niet eens meer kilometers bij. Waarom? Ze doen er niet toe. Gek, blijkbaar moeten de we halve eeuw voorbij zijn om wat wijsheid te leren. Hopelijk voor jou wordt 2018 het jaar waarin het mentaal weer in stijgende lijn gaat, met weinig verplichtingen en fietsen als je er zin in hebt. Een gelukkig 2018 gewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik wens je rust en heel veel sterkte bij je herstel. Omdat Wijnandt me attent maakte op je stuk, heb ik er nog een verwijzing naar gemaakt vanaf mijn blogpost over de ratrace. Mooi inzicht dat je ook moet oppassen waar je intrinsieke motivatie vandaan komt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt, ook om te melden dat je een verwijzing naar deze blog heb geplaatst.
      Ik had ook mogen melden dat ik een verwijzing naar je blog had geplaatst. Door de chaos en drukte (in mijn hoofd) is het er (spijtig genoeg) bij ingeschoten.

      Verwijderen
  11. Ik heb op mijn Greenmachine en in mijn Orca geen snelheidsmeter en ook geen kilometer teller. Ik geniet van fietsen op mijn gevoel en kijk veel om mij heen.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hoi Ronny, sterkte met herstel. Misschien komen we elkaar weer tegen op het Belgisch ligfietstreffen!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Milpernol kan wat steun bieden, is extract van St-Janskruid, 100% natuurlijk. Zonder voorschrift te kopen bij de apotheek - maar dan van de firma Pierre Fabre. Het geeft opnieuw een beetje een 'zonnetje' in de innerlijke mens.
    Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen