zondag 3 april 2016

Back on track.

De roets is hersteld en terug thuis. Vorige week zaterdag bracht Bert (de vorige eigenaar) de roets naar Middelburg en de voorbije week voorzag Derk de roets van een nieuw frame. Omdat de weersvoorspellingen er goed uitzagen besloot ik de roets zelf op te halen. Zelf ophalen betekent met de bus naar Middelburg en dan de fiets eigenhandig naar huis fietsen.
Omdat de afstand (68 km) ruim 20 km meer is dan mijn vorig record (43 km) besloot ik van het rustig aan te doen en niet als een gek aan de touwen te gaan liggen sleuren. Tussen Middelburg en Breskens ging het snel, ik stond verrassend snel aan de overzet die net een "lading", afkomstig van de overzijde, aan het lossen was. Daar stond ik dan, eerst zoeken waar ik een kaartje kon kopen, daarna hoe ik bij de boot kwam. Maar ik was er gerust in, de boot haalde ik niet meer dus haasten deed ik me ook niet.
En toch, met de hulp van de kaartjes verkoper geraakte ik door de juiste poort (eerst: de andere kant is voor fietsers, daarna: doorlopen, je moet doorlopen, toen de poort zich niet opende) en op de boot zagen ze me afkomen zodat ze ook wachtten (is dat geluk hebben), zelfs een paar voetgangers na mij mochten nog mee.



Ondanks dat er weinig wind was viel het na de overtocht naar Breskens behoorlijk tegen. Er was inderdaad weinig wind, maar die kwam wel van de verkeerde kant, en kilometers wind op kop rijdt niet echt prettig.


Vooral op de Isabellaweg was het vrij heftig. Open en vlak en een veel te smal tweerichtingsfietspad en de hele tijd wind op kop.

Isabellaweg, een stop bij een Limousin fokkerij.

Ik hoopte een bord "België" aan de grens te zien, want daar wou ik de roets toch ff op de foto. Wellicht had ik het beter niet gedaan. Ik plaats de roets tegen een paal met (verdord) onkruid rond en bij de start blijkt een houtje tussen de snek en de elastiek te zitten. Gevolg, de elastiek loopt van de snek en de gele koord wordt een hoopje spaghetti. Eindelijk kon ik de elastiek eens losmaken zonder dat die uit mijn handen schiet, zodat ik deze nu aan het kader kon vasthaken en ikzelf niet de spanning van de elastiek hoef uit te zoeken. Enkel het juiste gat waar ik de elastiek in vast moest haken moest ik zien te vinden.


Dat het buiten best gezellig was hoorde ik ook aan de reacties van de jeugd. Ik heb niet geteld hoeveel keer ik "Wat een coole fiets" heb gehoord maar het was best veel. Zelfs de runderjeugd kwam heel nieuwsgierig kijken.

Geïnteresseerde jeugd langs de expressweg.

Dat ik behoorlijk behendig ben geworden is met deze rit alweer eens bewezen. Eerst moest ik door verschillende ellendige poortjes (oude spoorbaan) en telkens kom ik er al fietsend door. En toen ik in Langerbrugge kom ga ik (onbedoeld) de strijd aan met een pick-up truck waarvan de bestuurder dacht meer rechten te hebben dan ik (als fietser). Op korte tijd haalde hij me 2 keer in waarbij ik hem ook twee keer inhaalde om tenslotte hem te "moeten" achterlaten op de kade terwijl ik wel de overzet op mocht (lees= kon).

Veer langerbrugge.


Wat ik nog wil meegeven is dat ik bij de kaderbreuk eerst Derk en Bert had verwittigd. Derk om te kijken hoe herstel mogelijk was (of ik toch toe was aan een nieuwe roets) en Bert zodat hij niet op het internet rare verhalen moest lezen over de toestand van de roets die hij vorig jaar verkocht. Door Derk werd direct een korting op het nieuwe frame en een vaste prijs voor de inbouw voorgesteld. Bert kwam persoonlijk kijken om met eigen ogen te zien hoe erg het allemaal was en stelde een tegemoetkoming voor. Daardoor werd de pil voor mij wat verzacht. Nu rij ik met een nieuwe oude roets maar uiteindelijk spijtig genoeg ook bijna tegen de kostprijs van een nieuwe. Verder ga ik bij dat laatste niet te lang stilstaan. Derk hoopte wel dat het nu wel stopte met de "onheilsberichten" over de roets, en dat hoop ik ook. Nu wil ik roetsen zonder me zorgen te maken en als het lukt enkel in juni nog eens in Middelburg te staan, maar dan voor het 30-jarig jubileum van de Thys roeifiets.

Aangezien er meer gegadigden waren voor de roets van Bert kan het lijken alsof ik de gek was die iedereen te snel af probeerde te zijn. 2 andere gegadigden hebben ondertussen een nieuwe roets gekocht. Maar was deze tweedehandse me ontglipt dan had ik misschien nog geen roets gekocht. In tegenstelling met de andere ligfietsen was ik bij de roets niet zo heel zeker of het me we goed ging afgaan. Daardoor wou ik eerst een tweedehandse proberen om dan te zien hoe het loopt. Als ik zie waar ik nu sta had ik veel beter direct een nieuwe gekocht. Maar gelukkig weten we niet alles vooraf.

6 opmerkingen:

  1. Je schrijft: "Maar gelukkig weten we niet alles vooraf." Ik kan dat uit eigen ervaring hartgrondig beamen!
    Wat mij betreft behoor je nu, met al je ervaringen, tot het pelotonnetje van de serieuze roeifietsers ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Er is altijd ook nog zo iets als 'leergeld betalen'.
      Ik kan wel klagen over waarom eerst een 220, daarna de 222 pré CVT en nu pas de Revolver?
      Maar 2 van de drie (de frames/kaders) gebruik ik nog dagelijks en de eerste was nodig om het leuk te gaan vinden.

      Verwijderen
  2. Mick, wat jij schrijft bedoel ik ook. Mijn leergeld was nodig om het roeifietsen leuk te gaan vinden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De 220 had bovendien al 'moderne' RVS-lagergeleiders op de boegspriet. De voetenslede behoorlijk wat speling maar dat kennelijk nagenoeg onverslijtbare roestvrijstaal wilde ik dus dolgraag 'terug' op de 222 hebben. Oók geleerd van die eerste roets dus ;)

      Verwijderen
  3. En ook nog even je record verpulverd! Top!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooie tocht, mooi record, mooie fiets en een mooi verhaal.

    68km --> dat had je een tijdje terug niet verwacht.

    Nog even en je rijdt het dubbele.

    BeantwoordenVerwijderen