Februari is een rustige maand, door de 2 weken van vorst en sneeuw zijn de ligfietsen binnen gebleven.
Met de Brompton ging ik wel elke dag naar het werk.
Maar in Maart loopt het fout. Na 2 weken van ligfietsrust zou je toch stellen dat mijn benen hebben kunnen rusten en ik er stevig tegenaan kan gaan. Dat lijkt in eerste instantie wel te kloppen, maar na een paar kilometer voel ik dat mijn benen al beginnen te verzuren en ik, zoals de maanden ervoor, zeker geen snelheden kan halen, toch niet voor langere afstanden. Daar komt nog bij dat ik een zeer zwaar gevoel in mijn bovenbenen begin te krijgen, vooral op het werk. Ik doe montage werk en sta constant recht en moet veel kleine passen zetten op mijn werkruimte. Ik leg niet direct het verband met het fietsen. Maar ik ga toch naar de dokter want zo kan het niet verder. Daar krijg ik te horen dat de spieren niet meer tot rust komen en ik krijg massage voor geschreven en ook rekoefeningen. Na 2 massage beurten schiet mijn snelheid naar omhoog. Maar toch blijft het beperkt. Toch zijn mijn fietsafstanden niet mis, door het mooie weer overschreed ik eindelijk de kaap van de 1000 km met de ligfiets op een maand. Het totale aantal kilometers bedroeg ruim 1300 km (Brompton inbegrepen).
Ik heb ook verschillende ritten gemaakt van 100 km en zelfs 1 van 120 km. Op deze laatste heb ik me wat geforceerd en had ik nadien wat last van een knie. Maar dat is weer van de baan.
Ik had toen ook al een paar tips gekregen van magnesium tekort. Daar ben ik in April ook mee begonnen en ook dat lijkt na een paar dagen al soelaas te bieden. Nu zijn we een paar weken verder met de magnesium kuur en de verzuring van de spieren neemt af. Ik kan langer een hogere snelheid aanhouden. Hoewel het nog niet is wat verwacht, maar we zien wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten