Oktober was een zeer mooie eerder zomer dan herfst maand.
In al mijn overmoed had ik het besluit genomen op een zaterdag naar Ruiselede te fietsen om een ijsje te gaan eten op de kaas- en ijshoeve de Klimop. De route was uitgetekend en 52 km lang (enkele rit).
Ik kwam thuis met een gemiddelde van boven de 21 km/u, maar wel met spierpijn in de benen die geen naam had, maar verder had ik geen problemen gehad, geen last in de armen, rug, knieën, geen zadelpijn, .... Maar ik wist nu dat lange afstanden geen probleem meer waren. Maar met nog meer overmoed ben ik de dag erop naar mijn ouders gefietst. En deze keer niet de kortste weg, maar langs de Schelde: 45 km enkele rit.
De benen die al kapot waren, waren nu helemaal total loss.
De weken erna heb ik me wel wat rustiger gehouden (wat kon ik anders...) maar in oktober haalde ik net niet de kaap van de 1000 km, daar was ik toch trots op.
Maar wat het ergste was en dat besef ik nu pas, is dat het toen fout is beginnen gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten