Daar gaan we weer...

Elke 365 dagen, soms doen we er een dagje langer over, gaat de teller een jaartje hoger.

Velen willen dan ook nog eens goede voornemens staan uitkraaien, die ze veelal de dag erop vergeten zijn, en, indien niet, zichzelf voor de kop slaan omdat ze zo een stommiteiten uitgekraamd hebben.

Bij veel mensen komt het dus neer op veel beloven en weinig geven... (doet dan de zotten in vreugde leven).

Nou mijn voornemens voor 2012 waren niet van de minste, maar ze zijn gehaald.

Nu zijn deze voor 2013 al een tijdje opgesteld, zijnde:

-1: de komende zomer een dagtocht maken die de 250 km (of iets meer) afklopt.

-2: een 2 daagse van 400 km, met een overnachting ergens in een B&B.

-3: en als laatste de eenvoudigste, opnieuw leren klimmen door meer in de Vlaamse Ardennen te gaan toeren. 

Braambrugstraat - Oudenaarde

Verder voor elkeen een gezond 2013 met veel (fiets)plezier en weinig pech met de fietsen en geen lekke banden.

Apegapen en poetsen.

De laatste dagen lig ik een beetje op apegapen. Ik heb enkele dagen rust genomen omdat ik me alles behalve fris voel. Ondertussen heb ik de redenen (het waren er 2) gevonden en 1 dag later gaat het nu plots al veel beter. 

Maar ondertussen heb ik, uit pure verveling, ff een doek over de fietsen gegooid. Want jezelf irriteren is toch zowat het ergste dat je kan doen. En wat een doek allemaal kan doen. Na de "tocht door het duister" mid december zag mijn trike (die al niet mooi meer was) er ongelooflijk uit. 

De fietsen staan, in mijn ogen althans, er weer piekfijn bij. Ik ben er met een oude stofdoek over geweest en er al het zand (toch het meeste) afgehaald en nadien is het ff schrikken wat er allemaal los is gekomen. Natuurlijk is dit niet hetzelfde als met de spuit erop, insoppen, droogwrijven, waxen,... en wat weet ik nog allemaal, maar voor mij is dit al heel wat. Als je bedenkt dat mijn city bike in zijn 20 jarig bestaan NOOIT een poetsdoek van dichtbij heeft gezien... laat staan gevoeld.

Ik heb ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om 3m spaakreflectoren over de spaken te schuiven. kwestie van de fietsen in een nuttige zin wat te pimpen ;-) 

Ik heb ook van het moment gebruik gemaakt om de gemonteerde SunUp eco dynamo te schieten.

"Spijtig genoeg" heb ik geen foto's genomen voor ik begon met de poetslap.

De kettingen krijgen heel regelmatig een doek te verwerken. Normaal 1 keer per 2 weken, tenzij ik in de regen moet fietsen. Dan worden ze de dag erop droog gewreven. Smeren gebeurt normaal om de 1000 km, maar met de regen van de laatste tijd doe ik dat meer op het gevoel. Begint de ketting droog te lopen is het tijd voor een smeerbeurt (teflon spray). En de banden worden 1 keer per 2 weken op druk gecontroleerd.

2012: het jaar van de waarheid.

2012 is het jaar van de waarheid geworden.
Na in 2010 opnieuw op de fiets te zijn gestapt en op het eind een nieuwe fiets te hebben gekocht werd 2011 een bewogen jaar, 2 ligfietsen werden aangekocht. Als ik het nu zie in, toch een beetje, een overmoedige bui.
Maar het zijn tot nu toe geen hopeloze aankopen geweest. Waar ik elders wel eens hoor dat vol goede moed een nieuwe fiets wordt aangekocht, om dan tot de vaststelling te komen dat zelfs op die nieuwe fietsen moet getrapt worden en dat enkele weken later de fiets al staat stof te vergaren zijn alle fietsen hier mooi in bedrijf.

In het begin van het jaar had ik me 4 te behalen doelen opgesteld.
Namelijk:
- een fietsvakantie, het zijn er 2 geworden en bovenop nog een tocht van een weekend.
- een week lang 100 km per dag afleggen. Het zijn 8 dagen geworden met ruim 1000 km op de teller.
- een dagtocht van minstens 200 km. Op 18 augustus had ik 206 km op de teller.
- 10 000 ligfietskilometers halen. Eind oktober waren ze binnen.

Toen ik deze voornemens opstelde leek het nogal utopisch en uiteindelijk lijkt het gemakkelijk haalbaar te zijn geweest. Maar het lijkt wel gemakkelijker dan het was, er blijkt wel wat geluk mee gepaard gegaan te zijn geweest. Zeker die 10 000 km waren minder eenvoudig dan het lijkt.

Maar tegelijkertijd heb ik mezelf wel bewezen tot wat ik instaat ben. Ook tot vaststelling gekomen dat ik het fietsen nooit had mogen laten vallen. Maar blij dat ik er (door een stommiteit van een ander) terug toe gekomen ben. Ik fiets blijkbaar erg graag, en nog veel liever met de ligfietsen. Ik weet nu ook dat snelheid niet mijn ding is, maar afstand is dat wel en daar focus ik me nu ook op.

De 2 ligfietsen worden 50/50 gebruikt met elk een kleine 5500 km op de teller dit jaar en de Brompton vouwfiets met zijn kleine afstanden heeft toch ook een 1200 km onder de wielen zien passeren.

Het klinkt misschien een beetje raar maar ik ben best tevreden met mezelf. En een gelukkig leven, begint dat niet met tevreden zijn met jezelf?

Leren fietsen.

Als je begint te ligfietsen is het alsof je opnieuw moet leren fietsen. De houding en gevoel is anders, en niets is wat het lijkt. De eerste maanden maakte ik heel veel progressie, dat is nu ook niet zo moeilijk, maar daarna stagneerde ik. Maar na de winter, een periode waarin ik veel met de trike op zwier was bleek ik me bijzonder zelfzeker te voelen op de Grasshopper met veel kilometers tot gevolg. De reden was dat ik met de trike het verkeer rondom mij veel beter had leren inschatten zonder mij te moeten bekommeren om mijn evenwicht. Maar na een paar maand (maart-april) van euforie ging het begin mei plots mis, heel erg mis zelfs. In een bocht die bezaaid lag met steentjes, die ik veel te laat opmerkte (die steentjes, niet de bocht), ging ik in volle vaart (voor mij is dat 25 km/u) onderuit, keihard onderuit zelfs. Het was zo erg dat ik plots schrik had om op 2 wielen te gaan liggen. Niet dat ik niet meer "Grasshopperde" maar toch, steeds zat er wat schrik in de broek. Het bochtenwerk ging minder goed, starten (en vooral) stoppen leek me plots veel moeilijker. Je moet me niet vertellen wat er scheelde: "wie schrik heeft krijgt ook slaag" dat weet zelfs ondergetekende. Waar ik vooral problemen mee had was dat mijn voet nogal eens durfde wegschuiven (nieuwe schoenen brachten maar gedeeltelijk soelaas) en ik daarmee bij het stoppen mijn evenwicht dreigde te verliezen. 

Maar na de zomer is daar allemaal verandering in gekomen. Plots rij ik veel slagvaardiger met de Grasshopper. Stoppen en starten gaat veel beter dan vroeger, het bochtenwerk is veel beter (minder schrik om onderuit te gaan) en ik voel me meer (lees VEEL meer) zelfzeker, zonder overmoedig te zijn, liggend op 2 wielen. 

Hoe komt die nu allemaal... het zit in de WOL-soeptocht van 25 oktober. Daarin reden 2 jonge mensen mee die me de ogen hebben geopend. Het gemak waarmee die 2 tussen ons door laveerden en hun stop en starttechniek, die zo vanzelfsprekend en ontspannen leek, deed me nogal opkijken. En vooral de jongste van de 2 zusjes gaf me het nakijken. Het is niet zo dat ik hun manier van fietsen heb gekopieerd, maar ik heb er toch iets van opgestoken waardoor ik mijn voet toch net iets anders op de grond plaats waardoor ik nu rustig en stabiel tot stilstand kom. En daar waar ik vroeger schrik had om in de regen (op 2 wielen) te fietsen vanwege het gemakkelijk wegglijden van de voet bij stoppen, maakt me dat nu niets meer uit, die voet glijdt nooit meer weg. En met die stabiliteit kan ik dan weer sneller en gemakkelijker vertrekken waardoor ik minder klungelend (zo voelde het toch aan) op snelheid kom.

Het is ook zo dat ik niet alleen tijdens de tocht kon leren. Doordat ik de tocht ook gefilmd heb (zowel naar voor als naar achter), kon ik nadien tijdens de montage van de video ook nog eens -tig keer bekijken hoe ze hun "stalen ros" in bedwang houden.

De bewuste jongeren tijdens een "energie" pauze.  

Onderstaande foto is genomen uit de video-opname van de naar achter gerichte camera. De seconden voor dit beeld waren een lesje in stoptechniek.

Regen en woon-werk...

Sinds 24 September noteer ik in welke weer gesteldheid ik moet forenzen. Dit om voor mezelf eens te weten hoeveel ritten ik in de regen (of erger) moet "ploeteren". Met de winter voor deur ben ik niet direct in het mooiste jaardeel gestart. Daardoor moeten de gegevens met een korrel worden genomen.

Nu mijn werkjaar erop zit (dankzij de lay-off dagen door de crisis) maken we de balans op.
Uiteindelijk heb ik 114 ritten woon-werk (1 dag = 2 ritten) genoteerd en daarvan waren er 22 in de regen (enkele druppels worden niet als regen aanzien). Dit komt op een gemiddelde van 19%. Van de 13 opgetekende weken waren 3 weken volledig droog.

Er zijn me ook een paar zaken opgevallen.
- Sinds ik nu opnieuw aan het fietsen ben geslagen (eind 2010) heb ik vrij goede regenkleding (en bij uitbreiding een hele verzameling fietskleding) aangeschaft waardoor ik me nauwelijks nog zorgen maak over de weersgesteldheid. Er zijn maar 2 zaken waar ik me druk om maak, en dat zijn stormen (de wind maakt fietsers kwetsbaar) en gladheid (sneeuw, ijzel, ijsplekken).
Enkele weken geleden zag ik het ruim een uur voor het vertrek beginnen regenen, het enige waar ik aan dacht was dat de windstopperbroek mocht thuis blijven en ik de regenbroek aan moest trekken. Pas op het werk besefte wat mijn gedachte inhield, ik ben zo ingesteld op het woon-werk per fiets dat ik me niet meer erger, maar bekijk welke kleding ik nodig heb. Dat terwijl de autobestuurders met paraplu's van de auto naar de ingang van de fabriek holden, uit schrik een druppel water op zich te krijgen, terwijl ik er al ruim 11 km heb opzitten in de regen.

- De reacties van de autobestuurders op het einde van de werkdag (met regen) liegt er ook niet om. Ze ergeren zich meer aan de regen dan de fietsers, dat terwijl ze amper een paar 100 m moeten wandelen en een fietser al vlug 5 km.

Ook voor het volgende jaar (2013) ga ik verder met noteren in welke weersgesteldheid ik het woon-werk verkeer afleg.

Idioot of visionair.

Herman Van Veen bracht dit liedje uit in 1979.

Als hij dacht dat ze het toen druk hadden komt hij nu over als een idioot.

Na al die jaren klinkt het actueler dan ooit en lijkt het als was hij een visionair.

Volle kracht op dynamoverlichting.

Sinds het voorbije weekend heb ik eindelijk ook een dynamo achterlicht voor de trike.

Na weken van wachten op een achterlicht bij Plum (er blijken veel leveringsproblemen te zijn in de verlichtingssector), kon ik van medeligger Jan een achterlicht overnemen dat niet past op zijn fiets. 

Daardoor kon ik voorbije weekend ook zonder zorgen mee in "de tocht door het duister".

Het achterlicht is de Philips lumiring geworden.

Philips Lumiring

Philips Lumiring

Ik ben nu eindelijk van de batterijverlichting verlost. Of toch niet helemaal, ik heb voor op de helm of de vlaggestok Axa sport batterijverlichting die oplaadbaar is met de computer (usb aansluiting). En ik heb ook nog de zware batterij koplamp Ignite X (tot 800 lumen) die helpt om de zichtbaarheid te verbeteren op onverlichte wegen. En dat is nodig vanwege nachtblindheid. Vooral bij regen, dit heb ik zaterdagnacht mogen ondervinden.

Axa sport

Ignite X

De dynamo koplamp is al beschreven in een vorig artikel. Het is de Lumotec IQ Cyco T Senso plus. Deze lamp heeft een licht opbrengst van 60 lux, waarbij de lichtbundel naar beneden gericht wordt om verblinding te vermijden en zicht te geven waar je moet zien. Ik heb al een paar reacties gekregen dat deze lamp wel heel erg veel licht geeft en ook eens een bestelwagen zien opzij gaan voor mij waarbij die ook de kruislichten uitschakelde. Toen ik bij het passeren om "uitleg" vroeg, kreeg ik als reactie van de bestuurder dat hij dacht dat er auto aankwam met grootlichten aan??? Daarna heb ik de lamp wel iets meer naar beneden gericht, maar het is en blijft een lichtopbrengst die vele keren hoger is dan de veelal (al dan niet) gebruikte fietsverlichting.

Nu heb ik op elke fiets dynamoverlichting. Waarbij de ligfietsen naast standlicht achteraan ook standlicht en dagrijlicht vooraan hebben. Het is de bedoeling om vanaf nu altijd met lichten aan te rijden. Zowel dag als nacht, zomer als winter.

1 kaarsje

Vorig jaar, als ik me goed herinner, ben ik op 16 december de trike gaan afhalen.
De trike is er gekomen na een fietstocht met de Gentseliggers in november 2011, waar we langs nogal wat vettige landbouwwegen kwamen en ik steeds met een ei zat uit schrik dat ik ging onderuit gaan (wat een ander wel enkele keren gedaan heeft) en waar ik de trikers al lachend door de bochten zag zwieren, of de weg nu vettig en glad lag of niet.

Uiteindelijk was het de bedoeling om er dus in de winter mee te karren en ik had het idee er 3000 km mee te liggen per jaar. Maar het is wel een beetje anders uitgedraaid. De trike is en blijft een sensatie om mee te rijden en ik doe er dus veel meer kilometers mee. De fiets is naast de winterfiets ook de vakantiefiets en de lange afstandsfiets bij uitstek geworden. In totaal heeft de trike in een jaar tijd 5920 km onder de wielen zien passeren.

Op lang weekend in Aalter-Ruiselede-Tielt, mei 2012.

De verjaardag is gevierd met een tochtje huiswaarts vanuit Tielt, net na middernacht. Dit na een avondtocht in Tielt met de WOL(lers). Meer daarover kan je lezen op --> Bicky en zijn fietsen.
Het is een regelrechte doop geworden, van de 42 km die moesten afgelegd worden was ruim de helft in de regen. En de fiets die er al niet echt proper meer uitzag ziet er nu echt "lief" uit.

Maar wie denkt dat de Grasshopper nu staat te verkommeren heeft het mis. Deze heb ik opgehaald op 10 september 2011 en heeft ondertussen 7570 km zien passeren.

fietsen IS gevaarlijk...

...als de anderen nergens naar omkijken.
Vandaag stond weer eens een auto met aanhanger op het fietspad geparkeerd.
Ik heb de aanwezige persoon bedankt (letterlijk) en gezegd dat het een fietspad is, ik kreeg wat gemompel terug...
Maar wat erger is, het was aan het regenen en het was behoorlijk donker (om 14u30). Ikzelf reed met, naast de dynamo verlichting (die standaard altijd aanstaat), ook met de lichten op de helm op knipperstand. Die auto stond net na de het begin van het  (2richtings) fietspad. Daar ik een kleine jump moet maken om de drempel over te gaan (van weg naar fietspad) en dat met een natte bril keek ik niet zo heel ver voor mij uit. Als ik op het fietspad ben en voor mij uitkijk schrik ik me een ongeluk omdat daar dan plots enkele meters verder een auto met aanhanger staan. Door de duistere dag was die heel moeilijk te zien, maar lichten aanzetten, ho maar (en dan spreek ik niet over reglementair parkeren).

Een straat verder iets dat ik vorige week ook meemaakte, een auto die me nog snel inhaalt (ook al geef ik signaal da ik linksaf moet). Deze keer was ik minder dan 50 m van het kruispunt, mijn signaal straal negerend en na het inhalen direct knal voor mij gaan rijden (en stoppen want we zijn aan het kruispunt). Hij kon me niet negeren want ik heb me gewoon met mijn stem uitgeleefd. Maar wat meer is, het blijkt een woonstraat of erf te zijn, er zijn drempels om het verkeer te vertragen en er staan borden met de vraag traag te rijden vanwege spelende kinderen... of hoe laag kan je vallen als autobestuurder als je daar al geen rekening mee houd.
Maar hij gaf totaal geen reactie, iets wat onbeschrijfelijk is. Ze kunnen dan wel beweren dat de fietsers geen manieren hebben. En sommige fietsers zijn echt wel bot. Maar geen nood, jullie zijn geen haar beter, en misschien hebben veel fietsers het van jullie geleerd, althans ik leer veel van de autobestuurders, maar weinig goeds.

Dus geachte autobestuurder, je moet nu echt niet boos zijn als we lomp, bot of bruut zijn. Misschien beschouwen we jullie als ons voorbeeld!

T'is fris aan de vis.

Ik weet niet welke vis bedoeld wordt, maar dit werd gisterenochtend verteld achter mij aan de ingang van de fabriekspoort. En die vis had het blijkbaar frisser dan dinsdagmorgen.
Veel heb ik daar toch niet van gemerkt. Dinsdag had ik (eindelijk) mijn fietshandschoentjes omgeruild voor dikke handschoenen, het fietsjasje is ingeruild voor een iets dikkere jas en de ligfiets blijft ook thuis want de Brompton wordt de kou ingejaagd.
Maar met een kruissnelheid van 23 km/u bakt mijn vis behoorlijk bruin. Na 11,7 km kom ik aan in de fietsstalling en het eerste dat dan gebeurd is die handschoenen uit, helm af en jas open, zodat de stoom uit mijn poriën kan.
Dat terwijl al die 'slimme' mensen koukleumend de fabriek binnenkomen (hebben moderne auto's geen verwarming?) zit ik, na omkleden, de eerste minuten in mijn t-shirt zodat de stoom helemaal kan opdrogen en dan pas gaat mijn werkjasje aan. En pas na de eerste break (aankomst fabriek 5u30, eerste break 8 uur) voel ik hoe koud het in de fabriek aanvoelt.

Net als bij een auto (toch deze waar ik mee reed 18 jaar geleden) wordt het pas na een tijdje rijden warm op de fiets. Maar waar ik bij het uitstappen uit de auto de warmte direct kwijt was, blijkt de warmte van de fiets me te volgen en me nog een (behoorlijk) tijdje warm te houden. Hoezo er is geen verwarming op de fiets?

Heb jij al eens naar de autoparking gekeken?

Op het werk net voor we moeten beginnen komt iemand bij mij en zegt die heel ernstig: "heb jij al eens naar de autoparking gekeken?"
Ik bekijk die persoon alsof die een klap op zijn hoofd heeft gekregen en dan vervolgt hij:"DIE STAAT HELEMAAL VOL, ECHT VOL HE".
Het enige dat ik kon antwoorden was dat de fietsstalling ruim halfleeg was.

Het ergste is, die persoon weet dat ik ALTIJD met de fiets kom en dat ik niet in auto's geïnteresseerd ben.

Reacties de laatste week.

De laatste dagen regent het reacties ivm fietsen naar het werk.
2 reacties waren specifiek naar het ligfietsen toe, waarbij werd gevraagd naar de snelheid.
Waarbij ik een opmerking kreeg dat ik toch wel behoorlijk snel ging, mja, het stuk waar hij me passeert daar ga ik regelmatig tussen de 27 en 30 km/u, maar mijn gemiddelde het eind van de week is steevast tussen 21-22 km/u. Ik kreeg ook een vraag of ligfietsen niet onveiliger was vanwege het liggen en het lager zijn. Daar moest ik niet eens op antwoorden omdat een (buk)fietser zijn relaas gaf van een bijna aanrijding die dag van een auto die hem bijna (op een paar cm na) had geramd, terwijl de fietser met licht reed (overdag), hij rijdt wel met donkere kleding, maar draagt een licht (groen/geel) gekleurde rugzak. Daarna gaf ik het relaas van anderhalf jaar bukken op de Antwerpsesteenweg. Wat eigenlijk gevaarlijker was dan de ligfiets nu, omdat de bukfiets(er) veel meer als straatmeubilair wordt aanzien.

De andere vragen gingen over het (lig)fiets forenzen en de wintertoestand deze week.
Hoezo wintertoestand, van de kou heb ik weinig tot geen last (mijn vingers misschien omdat ik nog steeds enkel de fietshandschoenen draag). Het vroor nog net niet waardoor de sneeuw niet bleef liggen. Het enige probleem was de zichtbaarheid op woensdagmiddag waarbij, door de duistere dag met regen-sneeuw, de onverlichte auto's en fietsers zeer moeilijk te zien waren.
1 Opmerking was: "ge zijt nu toch niet met de fiets", toen ik verklaarde dat ik zelfs met de ligfiets was komen opdagen keek die me toch wel heel raar aan. Terwijl het helemaal niet gevaarlijker was dan op een zomerse regendag.

Gisteren (vrijdag) was ik thuis en ik moet wel toegeven dat ik vanaf gisteren (vorst ook overdag) pas om met de Grasshopper opstap te gaan. Op 2 wielen liggen vind ik nu (voor mezelf) toch wel gevaarlijk worden. Maar de trike en Brompton zijn HET alternatief. En wordt het echt te grof, dan kan ik nog steeds afstappen en een eind te voet gaan. De afstand van 11,7 km kan ik in nood steeds inkorten tot 6 km.

Alle oproepen ten spijt...

Er wordt heden ten dage tot in der treurnis gevraagd om het op de weg rustig te doen.
Maar veel autobestuurders laten hun verstand zelfs in huidige weersomstandigheden thuis.

Donderdag avond na het werk kom ik aan het eind (< 100 m) van een rustige brede straat (met verkeersdrempels om het snelheid te drukken). Ik hoor (door omstandigheden was ik met de Brompton onderweg en die heeft geen spiegels) een auto achter mij aankomen en om het inhalen te beletten (ik moet naar links) steek ik mijn arm uit. Krijg ik direct een versnellende motor te horen en een claxonstoot, direct komt de auto naast me om me in te halen om dan aan het kruispunt rechts af te moeten??? Als je weet dat ik het gevoel had aan het begin van de straat ijs op een plasje water te zien weet je dat je best zo een spelletjes, zeker nu, achterwege laat (en beter nooit speelt).

Moeten zoveel bestuurders echt eerst crashen om te leren (en dan nog)?

Maar ook, zo een mensen, staan die er nooit bij stil dat familie van hen (bvb kinderen, kleinkinderen, neefjes, nichtjes) ook wel eens met de fiets de weg opgaan en hoe zouden ze reageren als ze op die manier aangereden worden? De autobestuurder gaan feliciteren voor zijn gedrag, of zou het kot te klein zijn voor fouten die ze zelf maken???

WOL soeptocht Ingelmunster --> The movie

Op 25 oktober werd de soeptocht in Ingelmunster gereden.

Foto's daarvan zijn reeds in een eerder bericht geplaatst.

Maar vandaag ook een montage afgewerkt van de video opnames.

Eerder werd vermeld dat de tocht in Izegem werd gereden.
Dit was verkeerd en is nu aangepast naar Ingelmunster.
Ook de intro van de film werd aangepast.