Kampioenenbal.

Nee het gaat niet over het feit dat AA Gent voor de eerste keer Belgisch kampioen is geworden. Ik heb namelijk niets met voetbal, en zal dat ook nooit hebben. Het feit dat ik weet dat de bal rond is, is al heel wat.

Maar ik ga nooit meer vergeten wanneer ik het eerste echte rondje met de Thys 222 revolver geroetst heb. Namelijk op 21 mei 2015, de dag dat AA Gent voor de eerste keer kampioen werd. Het zag er een klein uur eerder niet echt naar uit dat het toch ging gebeuren. Na de dagtaak (bandwerk in een metaal fabriek) voelde ik me plots zeer vermoeid en verlangde ik meer naar mijn bed dan naar een rondje roetsen. Maar toen ik naar huis fietste (met de Grasshopper) kreeg ik er weer zin in. Het weer zat goed: geen wind, een aangename temperatuur en lekker donker (dat laatste wordt het elke avond, zelfs rond Gent). En dan is het zonde om de avond te laten passeren zonder je droom waar te maken. En mijn droom was om voor de eerste keer mijn rondje van 14 km te maken. Dit rondje als work-out voor mijn lichaam was reeds vooropgesteld nog voor ik de roets kocht. Vorige week had ik mijn eerste ritje van 10 km gemaakt en 2 dagen later eentje van 8 km, en mijn buikspieren lieten weten dat het goed was.

Ik ben nu 84 km ver geroetst. Veel is het nog niet, maar de progressie die ik gemaakt heb is meer dan behoorlijk, zeker omdat ik weet dat ik een vrij trage leerling ben. Ik heb er ook veel uit het roetsen geleerd. Bij de andere ligfietsen heb ik de neiging mij vast te klampen aan mijn fiets, en vooral mijn houvast te zoeken in mijn linkerpedaal. Ook zal ik daar nooit uit het zitje komen bij het stoppen, omdat ik dan het gevoel heb mijn evenwicht (of is het eerder de controle over de fiets) ga verliezen. Bij de Thys was het in het begin ook zo, maar daar lig ik zo horizontaal dat ik moeite had bij het stoppen. Het leek alsof ik meters boven de grond zweefde en dus het gevoel had om te vallen bij het stoppen. Ondertussen stop ik al steevast recht zittend (dus met de rug uit het zitje komend) en kan ik de laatste meters roeien met 1 voet zwevend boven de grond en krijg ik net dan veel meer controle over wat gaat gebeuren en blijf ik perfect mijn evenwicht houden.

Het rondje dat ik regelmatig wil roetsen.

Nu krijgen mijn roeispieren rust tot zondag of maandag. Dan ga ik dat rondje nog eens fietsen. De bedoeling is om dit 2 tot 3 keer per week te doen, naargelang het weer en de tijd die er is.

Voeding.

Op de blogs die ik volg vind ik zowat alles wat met fietsen te maken heeft. Alles over techniek, nieuwe ontwikkelingen, veiligheid, tochten, al dan niet in groep met begeleidende foto's en of video, kortom over zowat alles, behalve over voeding. Daar lees je bitter weinig over. De laatste keren dat ik er iets over las was bij André Donkers en Kampeerwijzer en veel was dat ook alweer niet.
Zelf heb ik ook al het een en ander ondervonden. Het idee dat je al gewone mens met een normale voeding er wel komt, ook bij behoorlijk sporten heb al laten varen. Laat ik maar stellen: moeten laten varen. Met normale (volgens mij) gezonde voeding kom ik er niet meer.
Sinds augustus 2010 ben ik opnieuw beginnen fietsen en mijn lichaam liet direct weten dat het goed was. Maar mezelf kennende lijdt ik een beetje aan overdrijvitis, ik durf wel een van het een uiterste in het andere overslaan. Bij een berekening de voorbije dagen kwam ik uit op een gemiddelde van ongeveer 180 km/week, en dit sinds begin 2011 tot nu, dit met inbegrip van weken dat er niet gefietst werd (ziekte, blessure, ...). Van dat getal schrok ik toch wel even. Ik weet dat ik zo een 10 000 km/jaar fiets en per maand kom ik geregeld aan 1000 km, maar toch, ik schrok van het gemiddelde per week.
Contacten met de huisarts, de kinesist en de apotheker leerden me het aantal kilometers dat ik fiets niet min is. Ook al zijn er (lig)fietsers die meer kilometers malen, er zijn er ook (in het algemeen) die (veel) minder bewegen. Als ik eens aan de huisarts liet verstaan dat ik 's nachts wakker wordt van de honger, keek ze daar niet eens van op. En dat gebeurt wel meer. Ik heb soms echt het gevoel dat ik niet genoeg kan eten. Dit lang weekend met een rustige dagen, met normale maaltijden met een paar bountys als extra blijft de honger soms gewoon knagen. Zelfs na een avondmaal groter dan ik vroeger gewoon was blijft dikwijls een knagend gevoel hangen. Het eten van wat chocola, zelf geroosterde cashew-, amandel- en hazelnoten kom ik er soms nog niet. En ik weet dat ik zo niet kan inslapen, dus wordt voor het gaan slapen wel eens nog een behoorlijke kom muesli met extra rozijnen en cornflakes (met melk) klaargemaakt. Om zeker te zijn dat ik de nacht door kom. Maar bij het ontwaken 's morgens kan de maag in een kramp trekken, op zo een momenten moet ik opstaan en direct eten, het wordt dan toch alleen maar erger en ik kan zelfs het gevoel hebben "flauw te vallen in bed". Een suikerval na het ontwaken ken ik al langer. Maar zo erg het de laatste tijd is kende ik vroeger toch niet, wellicht heeft het te maken met het hoge energieverbruik.
In elk geval, de griep die ik begin maart had heeft me op korte tijd (enkele dagen) 2 kg heeft doen afvallen. Na ruim 2 maand en eten zoveel ik wil blijkt er geen gram bijgekomen te zijn.

Bij de apotheker heb ik al wat bijgeleerd. Ze heeft 2 duursporters in huis waardoor ze niet alleen voedingsupplementen maar ook ervaring in huis heeft.
- Het eerste dat ik leerde was het element magnesium. Dat was de eerste keer dat ik ontdekte dat ik er niet kwam met bergen groente, brood-beleg en eiwitbronnen.
- De tweede keer was toen ik ten rade ging vanwege T-shirts die na de zoveelste tocht vol stond met witte kringen. Toen leerde ik sportdrank kennen die naast energie ook veel mineralen bevat, zodat het verlies aan zouten bij het zweten terug wordt aangevuld. Het resultaat is dat ik nu minder hoofdpijn heb.
- De derde keer kwam de voorbije winter. Ik ben wel gewoon een terugval te hebben in de winter, maar zo erg als ik het de voorbije winter had heb ik het nooit meegemaakt. Vanaf november raakte ik nooit meer op snelheid. Verschillende dagen reed ik met een snelheid van 18 km/u naar het werk en dat ging dan nog moeizaam en boven de 22km/u raakte ik niet tenzij het bergaf ging. De winderige dagen durfde het wel eens te zakken naar een schaamtelijke 14 km/u.
Toen massage niets hielp ben ik nog eens bij de apotheker ten rade geweest. Daar "kreeg" ik nog maar eens supplementen "aangeboden". (Resverasor die de bloed doorstroming bevordert en Carnitine die meer energie naar de spieren stuurt). Na een week had ik al effect, maar of het de vraag is of het enkel en alleen van de supplementen komt is een open vraag. Daar ook het voorjaar eraan kwam en de voorbije jaren in het voorjaar de snelheid en kracht opnieuw in de benen kwam. Het is wel zo, dat het nu echt beter gaat, sinds het mooie weer in mei (na het treffen) rij ik op hetzelfde niveau als vorige zomer. Maar ik zou graag de komende winter toch een kleinere dip hebben dan deze die ik nu heb meegemaakt. Ook al gaat er dan en E-Orca staan die de moeizame dagen kan helpen verlichten.

De zijn nu de supplementen waar ik me mee verder probeer te helpen:

Etixx Recovery Shake, Metarelax, Etixx Carnitine, 

Glucosamine, Resverasor, Kaaswei, Etixx isotonic.

Nu is het zo dat ik amper kan geloven dat de fietsers die evenveel of zelfs meer kilometers malen, dat enkel en alleen doen op droog brood en water (bij manier van spreken). Ik zou het dus niet erg vinden om wat reacties te krijgen over hoe een ander het aanpakt. Of zijn jullie echt allemaal supermannen/-vrouwen en ik de pineut die uit de boot is gevallen toen de "prijzen" werden uitgedeeld ;-)

Earth hour, een korte visuele impressie.

Op zaterdagavond 28 maart werd de tweede Earth hour gereden. Door het slechte weer (wind en regen) werd het, nog voor de start, een afvallingsrace. Uiteindelijk waren we, net als vorig jaar, met 3. Het heeft er lang naar uitgezien dat ik geen impressie ging monteren. Tot op mijn favoriete (copyleft) muzieksite een heel toepasselijk muziekje langs kwam. 

Meten is weten.

Toen onlangs de sluisbrug werd vernieuwd doken er 2 maten op over de breedte van de brug. Ik schreef dat ze 1m 50 was, maar Jan Goddemaer dacht dat ze 1m 20 was. Waar hadden we ons op gebaseerd? Ik had zomaar de antwoorden van de man die de opmetingen aan het doen was (voor de verbouwing) voor waar aangenomen, Jan had zomaar aangenomen dat ze (maar) 1m20 was.
Dan kan je maar 1 ding doen, en dat is zorgen dat je bij de volgende passage een rolmeter bijhebt en even stoppen om te meten. Een paar passages verder had ik eindelijk een meter bij en de brug blijkt effectief net 1m 50 breed te zijn, daarmee bedoel ik de roosters tussen de opstaande metalen randen.

Daarnaast zijn alweer 2 nieuwe opnames op U-tube verschenen die de nieuwe doorgang "promoten".
De eerste zijn opnames van passages met de Brompton met een Fly 6 camera op de zadelpen. Een van de oude brug en een van de "nieuwe" brug. De tweede is gisteren gemaakt met enkele ligfietsers van het treintje dat terug naar huis reed komende van het ligfietstreffen, waarbij de opmerking werd gemaakt dat het toch gefilmd moest worden.