15

15 is een mooi getal. Nee, het is niet mijn leeftijd. De 15 ben ik al heel lang voorbij (wat ik niet eens spijtig vind).
Maar deze maand is het 15 jaar geleden dat ik mijn auto terug naar de garagist bracht en mijn geld terug kreeg (althans toch een deel ervan). 4 jaar had ik de auto, daarvoor had ik met de auto van mijn ouders gereden (ik werkte toen ook thuis op het bedrijf).
De reden dat ik de auto van de hand deed, was omdat ik veel te gemakkelijk achter het stuur in slaap viel, ff 5 km autosnelweg en ik was in dromenland en niet alleen snachts. Enkele keren bijna aan de vangrails gehangen en de laatste keer was een net geen fatale crash, 2 seconde langer geslapen en we hadden wellicht niet meer geleefd. Ik schrijf "we" omdat we met 5 in de auto zaten en dat iedereen sliep, ik als bestuurder dus ook. En we reden op de hoek van een brug af (op een autosnelweg) toen de persoon naast mij wakker werd ben begon te schreeuwen, waardoor ik ook wakker werd en net optijd en draai aan het stuur kon geven. Door mijn verleden als landbouwvoertuig bestuurder waarbij je constant met het gaspedaal moet spelen en de motor moet controleren kon ik het pedaal heel goed stilhouden, zelfs als ik inslaap viel. Dus 120 km in wakkere toestand bleef 120 km/u in slaap toestand.

Ik wist al langer dat ik een probleem had met rijden en wakker blijven, niet alleen snachts maar ook overdag. Daarom was ik reeds een jaar bezig met het uitzoeken hoe het leven er uit zou zien zonder auto. En ik moest toegeven dat dat wel beter meeviel dan gedacht. Er zijn natuurlijk wel beperkingen en je moet met andere zaken rekening houden, maar mijn leven werd er niet armer door. Eigenlijk is het later veel rijker geworden.
Door het voorval van het solidair slapen begon ik met snelvaart te zoeken hoe het zat zonder auto. En had ik ook de garagist gecontacteerd hoeveel ik nog zou terugkrijgen. En ik kreeg ook de mededeling dat als ik de auto weg deed maar moest langsgaan en achterlaten. Ik kreeg een behoorlijke prijs en ik mocht de auto zelf proberen te verkopen. Maar dat lukte niet, omdat niemand die prijs wou geven. Nadien heb ik pas ontdekt hoe dat kwam. Iedereen dacht dat ik de auto wegdeed wegens financiële probelemen (wat helemaal niet het geval was) en daar willen ze dus graag van profiteren :-( .
Na enkele maanden was mijn geduld op en belde naar de garagist met de vraag of het aanbod nog geldig was. Ik kreeg enkel als antwoord "kom maar af".
Toen ik de nr platen in mijn handen kreeg en ik naar het treinstation gebracht werd viel er een pak van mij af. Eigenlijk was ik blij dat de beslissing genomen was en dat ik niet van plan was terug te keren.
Ik herinner me nog een voorval op de trein. Ik zat naast 2 tiener meisjes met de nrplaat in mijn handen en ik hoor de tieners tegen elkaar dat ze gaan blij zijn als de een haar rijbewijs gaat hebben, omdat ze dan kunnen uitgaan zonder dat een ouder ze moet komen ophalen. Voor hen ging het een vrijheid zijn, voor mij was het een vrijheid de auto te kunnen achterlaten. Vooral omdat ik wist dat het mijn dood ging worden...

Ik weet ook dat ik jarenlang aanzien werd als een sukkelaar omdat ik geen auto had, na enkele jaren kreeg ik dikwijls de vraag of ik wel een rijbewijs had (natuurlijk). En waarom ik dan geen auto heb... En of ik dat niet miste... die vrijheid (WELKE VRIJHEID???).

Nuja, mijn leven zag er plots anders uit. Ik ging met de trein naar festivals in Nederland: Waldrock 6 keer, Stonehenge 8 keer, en tal van andere kleine festivals en optredens; Duitsland: Fuck The Commerce 3 keer, 2 keer naar een festival in Keulen. Zelfs in Fankrijk naar een festivalletje in Straatsburg en tig van optredens waar ik hoofdzakelijk overal bij mensen bleef slapen die ik meestal van haar nog pluimen kende (een soort pre couchsurfing). Verder zijn daardoor mensen van over de halve wereld bij mij blijven slapen: Nederland, Duitsland, Franrkijk, Spanje, USA, Canada, Brazilië, Mexico, Japan, .... En natuurlijk ook veel mensen uit België. Sommige memorabele toestanden: Ik krijg een mailtje van een maat met de vraag of een Japans meisje zou kunnen blijven slapen. Omdat ze in Gent een festival wil meemaken (ik ging daar ook heen). Ze is 2 nachten gebleven, maar we konden geen woord tegen elkaar zeggen want ze sprak nauwelijks een woord engels (en ik al helemaal geen japans). Of een Mexicaanse jonge vrouw die in Spanje zat en daar het vliegtuig neemt en een week bij mij komt logeren... Het waren wel mensen waarmee ik steeds dezelfde passie deelde: metalmuziek.
Mijn leven is op die manier veel rijker geworden. Uren in de trein (tot 12 uur op een dag) lijkt saai, maar als er dan plots iemand naast je komt zitten en je hebt plots een gesprek met iemand voor 2-3 uur... Zo eens urenlang op een trein een gesprek gehad met een Letse jonge vrouw die in Canada woonde en op reis was in Europa...
Het was zo dat ik met de trein veel verder ging dan ik normaal met de auto zou gedaan hebben. En ik was ook veel rustiger, je moet minder zoeken naar de weg want de trein of bus bracht me wel. En het viel me ook op hoe gemakkelijk ik geholpen werd als ik aan een station aankwam. Meer dan eens werd ik spontaan opgehaald of kreeg ik een complete beschrijving hoe ik het laatste eind met de bus-tram-metro-tevoet moest afleggen.

Ik heb er nooit spijt van gehad en mijn leven is veel rijker geworden. En nu leef ik gewoon zoals ik leef, een auto in mijn leven.... ik kan me dan gewoon niet inbeelden. Files overal, agressief rijgedrag op de wegen (van auto naar auto) waar ik regelmatig van hoor.. het doet me gewoon de kriebels krijgen.
En ik krijg nu wel veel (jaloerse?) reacties dat ik veel geld moet verdient hebben door jarenlang geen auto te hebben.. dat klopt natuurlijk.
Maar voor mij is het belangrijkste dat ik mentaal geen auto nodig heb. Want zolang de hersenen zeggen dat je een auto nodig hebt, dan koop je er een. Dan is het zoals een drug...

En als je nu ziet hoe de fietser zich gaat manifesteren (trapkracht, rinkeltoer, belgerinkel, ...) ook de media die begint te denken aan een automindere wereld, steden die wegen heraanleggen gericht naar de fietser-voetganger-openbaar vervoer... dan weet je het wel.
De toekomst van de auto als alles overheersend en belangrijkste vervoersmiddel, dat is voorbij.... je kan maar beter mee zijn met de tijd.