1 kaarsje geroetst.

Vorig jaar op zondag 8 maart haalde ik in de voormiddag de roets bij Bert op. Het was maar 6 km, ik ging te voet heen en roetste terug. Het was ook meteen de eerste keer dat ik verder roeide dan enkele tientallen meters.
Daarna begon de strijd tegen de buikspieren, zelfs 3 keer per week 6 km roeien was er teveel aan. Na een week kon ik nauwelijks nog in of uit bed, zelfs met diep ademen moest ik opletten. De eerste 2 maand roeide ik zo een 21-22 km/maand en daar had ik verschillende dagen (lees een maand) voor nodig. 6 km per rit tikt niet zo heel snel aan.

Ophalen van de roets.

We zijn nu een jaar verder en een regulier ritje is nu uitgegroeid tot 37 km. Bij iets minder tijd hou ik het op 23 km. Dat laatste is al meer dan wat ik de eerste maanden in een maand aankon... Maar er is meer, na een rit hoef ik geen rustdag in te plannen. Op 3 dagen zo een 80 km (35-23-23) roeien is geen probleem.

Ergens vorige zomer.

Ik had mezelf een jaar gegeven om te leren roeien, dan zou ik verder kijken. Niet dat ik de gedachte had in een eventuele verkoop, maar meer hoe de toekomst met de roets eruitziet. Na een jaar ging de roets sowieso op onderhoud gaan bij Derk. Na de zomer begon ik al te denken hoe ik dat kon aanpakken. De roets daarheen roetsen was geen optie, die afstand kon ik niet aan. Zelf met de auto (een huren bvb) was ook al geen optie, ik durf gewoon niet meer te rijden. Maar het was buiten de ligfietsers gerekend. Toen ik op het forum begon te opperen hoe ik de roets in Middelburg kon krijgen kwam de hulp vanzelf. Eerste aanbod kwam van iemand die de roets wel eigenhandig (roeiend dus) heen en terug wou brengen. Maar uiteindelijk is het per auto gebeurd. Iemand ging een nieuwe roets ophalen en de mijne mocht mee, een week later wou iemand een testrit gaan maken en mijn roets kon mee terug. Het gevolg was dat de roets niet, zoals gepland, in maart een onderhoud kreeg, maar al in januari. Een zaak leerde ik er wel uit, solidariteit en hulpvaardigheid is de wereld nog niet helemaal uit. Of zoals ik een reactie van iemand las: "ik kocht een ligfiets en kreeg er een hele familie bij". Zover wil ik nu niet gaan, maar toch, als het nodig is kan je wel hulp krijgen.

Me and my shadow.

Nog voor het onderhoud wist ik al dat de roets meer was dan een hebbedingetje, en dat ik er (veel) meer mee wou doen dan zomaar wat rondjes draaien langs een oude Schelde arm, of meer dan ik voor ogen had bij aankoop. Ook dat ik er met een grotere regelmaat mee moet roetsen, anders doen de buikspieren moeilijk. Na het onderhoud werd via FishBikes een nieuw voorwiel met naafdynamo en een koplamp van B&M (Cyo T) besteld.
Om nu en dan eens te fietsen, ook na de werkuren rond middernacht, vind ik batterij verlichting wel ok. Maar als ik met een fiets ook wil gaan werken wens ik wel deftige dynamoverlichting. Ik werk in 2 ploegen, en heb sowieso elke werkdag, het hele jaar door, licht nodig. En met de roets wil ik nu ook (bij mooi weer) forensen, daarmee wil ik meer regelmaat in het roeien, zodat de buikspieren minder moeilijk doen.

Opweg met een mede (stadsgenoot) roetser. 

Er waren ook een paar mijlpalen in het leren roeien.
- Toen ik de eerste keer een rondje van 14 km kon roeien. Het was de dag dat AA Gent kampioen werd in de Belgische (voetbal) competitie.
- Of de dag dat ik gewoon naar de garagbox ging om ff te gaan roeien, in het midden van de dag tijdens druk verkeer. Daarvoor ging ik steeds roeien laat in de avond of op zondagochtend, als er weinig tot geen verkeer was, ook al moest ik maar, in het begin 400 meter en nu 800 meter (en 3 kruispunten) ver om van het verkeer weg te zijn (fietspad of jaagpad). Ook ben ik een paar keer versteld geweest over hoe handig ik tussen het (stilstaand) kluwen van auto's op een kruispunt door kon laveren en hun sakkerend en toeterend achter laten.
- De laatste mijlpaal was het laatste weekend van februari, toen ik tijdens een winderig weekend niet twijfelde en toch ging roetsen, en zelfs de grote lus (35 km) ging roetsen, ipv een kortere. In december heb ik nog een rit onderbroken omdat ik teveel last had van de wind en schrik had omver geblazen te worden. Nu waaide het zelfs meer dan toen, maar de wil was (eindelijk) sterker dan de schrik.

De roets na onderhoud, maar nog zonder spatbord/verlichting.

Naast een nieuw wiel, dynamo en verlichting heeft de roets nu ook een spatbord (was bijgeleverd bij aankoop) op het voorwiel en heb ik de remblokjes vervangen.

Ondertussen ben ik de 1100 km voorbij geroetst. En hopelijk komen er dit jaar veel kilometers bij.

De roetsgrafiek vertoont nogal wat bokkesprongen, na eerste leercurve verwacht ik dat er vanaf nu veel meer hoogtes en geen laagtes meer in de kilometerlijst voorkomen.

2 Thys 222 die behoorlijk dicht bij elkaar wonen.

In elk geval heb ik me, zoals meer de laatste jaren, alweer deftig vergist in hoe ik de toekomst zag. Telkens blijkt het nadien veel beter mee te vallen dan ik eerst had voorgesteld. Dat was ook in het begin (2010) toen ik me voorstelde hoeveel km ik zou fietsen en ik toen verkeerdelijk dacht met een Brompton genoeg te hebben. Of toen ik de Grasshopper kocht en dacht daarmee ook wel genoeg te hebben. Of toen ik een dagtocht van 100 km wel fantastisch vond maar toch elk jaar de 200 km/dag overschrijd of heel dicht benader. Het is zeker beter zo dan net omgekeerd. Iedereen kent ergens wel iemand die heel enthousiast aan iets begint, denkt de wereld eens te kunnen tonen hoe het echt moet, maar waar je na een tijdje helemaal niets meer van hoort.
Met een toekomst van de roets als, vooral mooiweer, forenser gaat de Grasshopper minder kilometers rijden. Hoe het zich gaat verhouden tegenover de Flite is nog afwachten.
Maar wat wel al op het programma staat, en dat heb ik ook aan Derk laten weten, toen hij tijdens het onderhoud een ernstig (maar perfect herstelbaar) probleem bij de roets ontdekte, is dat ik van plan ben nog 2 jaar met deze roets te rijden en dan te kijken voor een 209. We zien wat de toekomst brengt. Maar in ieder geval is het de bedoeling om straks met de roets voor de eerste keer naar het werk te rijden.

De toekomst... die ligt daar ergens in de verte.