2020 een jaar om te vergeten.

 2020 is een jaar dat ik het best kan vergeten. En dan heb ik het niet eens over Corona, hoewel dat er ook wel iets mee te maken zal hebben. 

Het enige waar ik positief over kan zijn is dat mijn naaicapaciteiten en skills er erg op vooruit zijn gegaan.  Niet zo heel erg moeilijk als je struikelt over de ideeën, de leergierigheid groot is en tijd zat. Het enige waar ik gebrek aan had was energie. 

Ik had tijd zat want ik heb geen dag gewerkt.

De leergierigheid is groot omdat ondanks concentratie problemen ik een enorme focus aan de dag kan leggen, met daaraan gekoppeld in een (internet)groep van naaisters die me enorm steunen.

Ik heb een levendige fantasie en verbeeldingskracht en koppel daaraan een brein dat constant op hoge snelheid doordenkt/piekert/analyseert.

Hieronder zie je de hoogtepunten van het naaijaar: een batterijtas, een toptas voor de Toxy en daarna een schoudertasje waarvan ik, wat afgewerking betreft, tot voor de zomer alleen maar kon dromen.

Maar hier stopt het positieve wel. De rest was eigenlijk kommer en kwel. 

Al vanaf dag 1 dat ik thuis zat met de depressie (30 september 2019) raakte ik met de fietsen geen meter meer deftig vooruit. Enkele maanden ervoor reed ik nog met gemak 170 km op een dag. Vanaf dan kon ik geen 50 km meer op een deftige manier fietsen. In tegenstelling tot 2017, waar ik wel lange afstanden aankon: tot zelfs 260 km op een dag, waar ik enkel mentaal de grond inging ging ik nu niet alleen mentaal maar ook fysiek de diepte in. Ik herinner me nog de 3-koningentocht (een velomobieltocht) in januari waarbij ik met de Orca met moeite 25 km/u kon halen, en dus maar net meekon met de groep. Ik kwam na 60 km half dood thuis. De molentocht in West-Vlaanderen, welke ik de eerdere keer 1 dag: heen-de tocht-terug deed, deed ik het nu in 3 dagen.  Een totaal van amper 120-150 km. Of de Groteplassentocht waar ik in de "volgwagen" zat. De 160 km kon ik helemaal niet aan. De heen en terug naar de B&B deed ik wel per fiets. Dat is 85 km en ik kwam in Essen levend aan (het "wel" van levend en wel was er niet meer bij) en bij de terug tocht 2 dagen later was ik blij dat ik nog leefde toen ik thuis kwam. Ik reed met momenten nog 16 km/u met de Orca.

3-koningentocht, januari

Maar tot eind maart had ik nog geregeld eens een goede dag waarbij ik niet alleen helder was maar ook opgewekt. Vanaf 1 april, en daar heeft Corona wel mee te maken, heb ik niet een goede dag meer gehad. En 1 april was de dag dat de lockdown een week van kracht was. Enkel in de tweede helft van december had ik soms wat goeie momenten. Met momenten bedoel ik een uur, een haf uur, meer niet. Het fietsen was bij momenten zeer weinig. Meer zelfs, ik kwam soms bijna niet meer buiten. In augustus, oktober en november had ik daar veel last van. De fietskilometers voor 2020 liegen er ook niet om. Het energiepeil ligt is soms zo laag dat ik soms niet eens meer brood kon bakken. Zoals gisteren nog maar eens. Zodat ik me genoodzaakt zag om net voor de zomer nog een broodbakmachine te kopen. Als je denkt dat ik ruim een jaar geleden zo graag mijn brood bakte met de kneder, met de hand opbollen en laten rijzen.

Molentocht, juli

Groteplassentocht, juli

De laatste dagen blijk ik een klik te hebben kunnen maken (eindelijk). De fietsen gaat niet vooruit, laten we er dan maar van maken wat we kunnen maken. Met de trike, Grasshopper, Toxy haal ik tegenwoordig een snelheid van 16-20 km/u. Ik leer er mee leven. Met de roets ga ik alleen op stap als het zowat windstil is en haal ik een snelheid van 20km/u, trager rijdt het me onaangenaam. Met de Streetmachine rij ik rond de 22km/u en dat is dankzij de ondersteuning. Met de Orca is dat rond de 23-25 km/u en dat met de ondersteuning in stand 3. Iemand die een Orca met ondersteuning heeft weet wat dat betekent 😱. Behalve met de Orca zijn de ritjes maximum 30 km. Met de Orca gaat het tot 55 km en dan mag ik al blij zijn dat ik me onderweg niet opzij zet omdat mijn geest wil slapen. We zijn gestrand op 4708 km, een absoluut dieptepunt.

Ik hoop dat 2021 beter wordt voor ons allen. En dat Corona iets wordt waar we minder schrik van moeten hebben. Waarbij we het kunnen houden op een beetje afstand houden en minder handjes schudden.