Wat doe je de godsganse dag thuiszittend?

"Wat doe je als je de hele dag thuis zit? Ik zou me stierlijk vervelen."

Ik heb die vraag, al dan niet aan mij gericht, de voorbije jaren al meermaals gehoord. Nu ik voor de tweede keer op vrij korte termijn een lange periode thuiszit kan ik dit eens aanhalen. Wat doe ik zoal in een periode waarin het mentaal zo vierkant draait alsmaar zijn kan en ik een druk in mijn hoofd ervaar als zit het geklemd in een pers. Verder voelt mijn hoofd aan als een (zware) blok beton.

Sommige mensen blijken niet veel omhanden te hebben. Het voornaamste dat ze lijken te doen is zich vervelen. Hier is vervelen niet aan de orde. Wel is het zo dat ik maar dingen kan doen naar hoe ik me voel. Soms is het letterlijk in bed gaan liggen, ik zak dan weg in een fase tussen slaap en wakker zijn en kan zo uren in het donker liggen. En opstaan zowel overdag als in de ochtend (of midden in de nacht bij een slapeloze nacht) is steeds weer op signaal van het lichaam en niet van het hoofd. Het is zo dat er tegenwoordig een uur is tussen wakker worden en opstaan. Als het lichaam geen signaal stuurt ben ik niet uit bed te krijgen, het hoofd wil gewoon voor altijd blijven liggen. 

Maar eens uit bed is mijn dag wel gevuld. Ik heb een regelmaat en ik "leef" vooral overdag en niet 's nachts. Daardoor heb ik geen dagtherapie nodig, sommige mensen met een depressie hebben dat blijkbaar nodig om een dagritme te behouden omdat ze anders wegzakken in ledigheid en niets meer gedaan krijgen. Hier is dat niet het geval, maar misschien ben ik dan ook veel meer een vechter dan anderen.

Maar alles wat ik doe is op een zeer rustig tempo. En dat is zowat van alles. Ten eerste kook ik zowat elke dag een middagmaal. Als ik niet kook dat ben ik niet thuis of is het pasta die reeds eerder (zelf)gemaakt in de diepvries steekt. Ik bak met regelmaat ook mijn eigen brood (nog steeds) en een brood-soepmaaltijd staat hier geregeld 's morgens of 's avonds op het programma. Er wordt dus regelmatig soep gemaakt.

Er wordt geregeld gefietst, maar op een laag tempo. Het lichaam wil vanaf eind september ook niet meer mee en mijn licht gaat nogal snel uit. Tegenwoordig is na 25 km de energie al grotendeels opgebruikt. Een fietstocht is steeds met een stop ergens, dat is dikwijls een cafe, maar ook ergens een winkel waar ik iets ga halen.

Maar sinds 2017 is er nog een zeer belangrijke hobby bij gekomen. Namelijk het naaien en borduren (machinaal). Het begon heel zachtjes met naald en draad in de hand tot begin 2018 een eerste naaimachine in huis kwam en na enkele maanden deze vervangen werd door een betere. Ik wist toen wat ik wou doen en dat was veel meer dan de toenmalige machine kon. Plus ik zag potentieel in het borduren. Daardoor werd een machine gekocht die ook kon borduren. De borduurmodule werd later gekocht (financiële spreiding) maar ik kon al beginnen en naaien en de machine leren kennen. Eerst waren het groente-fruitzakjes en draagtassen. Daarna kwam dan toch ook kleding (wat nooit de bedoeling is geweest): rokjes en broeken voor mijn petekind en zusje. Maar ik maakte ook al snel mijn eerste t-shirt, mutsen, durags en chemocaps (handig bij het fietsen in warme zomerdagen). Voorbije zomer werden de eerste sportshirts gemaakt en onlangs gleed ook een lange fietsbroek uit de naaimachine. 

zomerfietsshirts en chemocaps

du rags

geen gele hesjes voor mij

dit is een (zeer koud) lycrashirt

 

Maar na bijna een jaar van klungelen met het borduren kwam daarin de doorbraak. Een dagje basisopleiding in de winkel van aankoop en het (eindelijk) juist interpreteren van de instellingen van de software die ik had aangekocht tilde het borduren op een voor mij ongekend niveau. Veel geluk en weinig kunde werd vervangen door meer kunde en minder geluk.

Het logo van het treffen in Axel op een schoudertas.

Het hpv logo omgezet naar een borduurpatroon

Het oude gentse liggers logo bewerkt en geborduurd

Mijn dagen zijn dus gevuld op het tempo dat ik aankan en dus ook zelf bepaal. Een beetje fietsen, een beetje naaien, een beetje borduren, zorgen dat er gezond voedsel op tafel staat, de borduursoftware beter leren kennen, zaken over naaien op internet opzoeken en ook veel beurzen over stoffen bezoeken. Niet dat ik nog veel koop (heb al veel liggen) maar dat zorgt er ook voor dat ik niet steeds binnen blijf en ik leer altijd weer iets bij en het zorgt ervoor dat ik geregeld onder de mensen kom. Met een depressie is het zeer verleidelijk om je thuis af te sluiten van de wereld en dat is gevaarlijk. Verder neem ik ook wel eens pauze om een of ander (detective) reeks te volgen op het net.

Hoelang ik nog ga thuiszitten weet ik helemaal niet. Onlangs verlengde de specialist de ziekteperiode met 2 maand tot eind maart. Verder is het afwachten. In elk geval had ik de voorbije 2 dagen (maandag en dinsdag) zware off days waarbij ik er als een zombie bijliep en niet het gevoel heb gehad geheel wakker te zijn geweest. Meer dan in bed liggen, een doktersbezoek en zorgen dat er eten op tafel stond werd er niet gedaan. Er zal dus nog veel moeten veranderen.

Ik wens ieder een beter 2020 dan waarmee ik ben gestart 

en ik hoop dat ik het beter ga eindigen dan ik ben begonnen.