Het gaat goed.

We blijven hout vasthouden, maar het gaat al een tijdje goed. In januari had ik nog enkele weken hetzelfde gevoel zoals het drukkend warm is bij onweersdreiging. Dan moet ik me ook overal doorslepen. Bij onweersdreiging duurt het dan een dag ofzo, bij mij was het 3 weken. Leuk is anders. Maar toen werd het beter.

De ritjes die ik maak zijn korter dan ooit, het gaat tot maximum 60 km met zowat altijd ergens een caféstop. En van dat laatste kan ik zeer intens genieten, soms zou ik vergeten dat ik nog terug naar huis moet.
Maar de korte ritjes zorgen niet voor de lange afstandstraining. En voor de clubtochten verderaf is dat toch wel noodzakelijk. De voorbereiding voor het ligfietstreffen in Hasselt was er geen waar ik van droom. Tot een maand voordien had ik het gehele jaar nog maar een keer een tocht gereden van 80 km, in januari dan nog. En de laatste maand lag ik nog een week in bed met een zware verkoudheid en het laatste weekend (paasweekend) reed ik 2 dagen oprij telkens 80 km. Als voorbereiding op een tocht van 170 km kan het tellen. Als voorbereiding op een fietsweekend van 460 km is het al helemaal niets. Maar uiteindelijk viel het reuze mee. Op de heenrit waren de laatste 15 km de zwaarste, net de 15 km die ik meer moest fietsen dan de track aangaf. De dag na het treffen was ik helemaal out, maar achteraf gezien vooral mentaal. Het lichaam recupereerde veel sneller dan verwacht en mentaal had ik 1 dag nodig van complete rust en stilte: een donkere stille kamer. Maar dag 2 na het treffen had ik alweer een helder hoofd en was ik opnieuw aan het fietsen.

Het ligfietstreffen (foto's hierboven) is, zoals altijd, een gezellige bedoening. Het weer was niet het meest optimale zodat de open liggers, die talrijker waren dan voorheen, het hielden bij de korte tocht. Maar zoals wel meer was de voorspelling erger dan wat we kregen.

Door de snelle recuperatie na het treffen besloot ik om ook deel te nemen aan de eerste "laagvliegerstocht" rond de nationale luchthaven voorbije weekend. Een week voordien werd nog snel een dagje verlof aangevraagd en een b&b geboekt. Een voorbereiding van 460 km een paar weken eerder (het treffen) kan tellen voor een fietsweekendje van amper 250 km in 3 dagen. Nu de dag na thuiskomst voel ik me in de voormiddag zeer goed, ook mijn benen voel ik niet, terwijl ik zelfs op het eind van de terugrit gisteren (100 km) behoorlijk snel ging. Op glad asfalt ging ik boven de 30 km/u. En dat is al ff geleden, want de laatste 2 jaar rij ik vooral rond de 27 km/u.

Over de laagvliegerstocht ga ik het nu niet verder hebben. De sportcamera's zijn nog eens meegenomen (dat was al geleden van de 3 koningentocht van 2018) en de computer is nu de beelden aan het importeren. De gemonteerde impressie wordt later in een bericht geplaatst. Dat zegt veel meer dan woorden.

Maar het gaat dus goed met mij. Ook lukt het me om geen obsessief gedrag meer te vertonen. Tenzij het een obsessie is hoe ik mezelf controleer, monitor en verplicht rust te hunnen.