Balans.

Alle draait om balans, het hele leven draait erom. Als je geen balans hebt draai je vierkant, en dat heb ik al enkele keren meegemaakt. En om balans draait het nog meer op fietsen en ligfietsen. Zeker als de fietsen maar 2 wielen hebben. Je goed in je vel voelen is 1 ding, overeind blijven op een ligfiets gaat nog iets verder.
Sinds ik begonnen ben met liggend fietsen (augustus 2011) heb ik een hele weg afgelegd. Zowel letterlijk in kilometers als in het in balans komen met de ligfietsen. In het begin is het een hele stap geweest om mijn weg te kunnen vinden op de Grasshopper, daarbij heeft de Sprint 26 veel geholpen. Maar onbewust ben ik daarna een beetje in een stand-stil terecht gekomen. Ik reed vrij vlot met de Grasshopper en de Toxy, maar ik lag er niet vrij genoeg op. Of beter gezegd ik was niet volledig in balans.

Tijdens de testrit.

Daar kwam verandering in met de komst van de roets. Dat was ook een hele stap, eerst wou ik een roeitrike hebben. Maar in tweedehands onvindbaar en Derk die maakt ze, voorlopig toch, niet meer. Na veel denken, zoeken en overwegen hakte ik de knoop door toen er een roets in de buurt te koop kwam.
Toen kon ik opnieuw beginnen met leren fietsen. Kon ik na een paar keer de straat op en neer met de roets naar huis fietsen dan stond me daar toch een hele leercurve te wachten. Gelukkig heb ik geleerd niet direct op te geven en tijdens de eerste rondjes aan het Zwembad "De Rozebroeken" besefte ik al dat het helemaal anders moest. De manier van fietsen met de Grasshopper of de Toxy kon op de roets helemaal niet. Dat kon en ging alleen maar fout lopen. Daardoor begon ik gelijktijdig met het leren roetsen meteen ook anders leren fietsen om volledig in balans te komen met de roets. Kort daarna ervoer ik ook de mogelijkheden daarvan op de Grasshopper en nadien ook met de Toxy.

De testrit.

Toen ik dit voorjaar helemaal in balans werd met de Grasshopper en Toxy kreeg ik het gevoel dat ik wel eens met een onderstuur zou willen rijden. Iets wat ik voor 2016 steeds als iets akeligs zag, waarbij ik me afvroeg hoe je je daarop in evenwicht kan houden, bleek plots iets te zijn wat wel eens heel erg leuk zou kunnen zijn. En ik kreeg het steeds weer warm als ik iemand met een onderstuur zag rijden, en zo ken ik er wel een paar. Maar anderzijds hield ik er rekening mee dat het een bevlieging kon zijn, daardoor liet ik het een beetje voor wat het was en wachtte ik gewoon af. Is het een bevlieging dan denk ik er over een paar weken niet meer aan. Is het geen bevlieging? Tja, dan zien we wel wat er verder komt.

Begeleiding aan het veer over de Schelde te Hemiksem 

Maar het kriebelen werd jeuken en het jeuken werd het afschuimen van de tweedehandsmarkt wat uiteindelijk eens deftig nadenken werd over wat ik wou als ik een ligfiets met onderstuur echt zou kopen. Graag heb ik een behoorlijk afgewerkte fiets. Daarbij heb ik het vooral over spatborden, bagagedrager, (naaf)dynamo verlichting. Maar naast dat allemaal zag ik ook de voordelen van de ondersteuning op de Orca, en dat wou ik ook wel (toch nog) op een open ligfiets. En waarom zou ik het niet allemaal combineren.

Het veer over de Durme

Toen dacht ik eraan dat ik voor het 20 jaar leven zonder eigen auto (volgend jaar) misschien wel een nieuwe fiets zou kunnen kopen (jezelf verwennen is nog steeds niet verboden). En mijn idee naar volgend jaar een Greenmachine kopen met onderstuur en ondersteuning. Tot ik in september in Dronten te horen kreeg dat ondersteuning op de Greenmachine niet meer aangeboden wordt. Terug naar af en verder nadenken. De weg van de internet tweedehandsmarkt werd opnieuw bewandeld, daar zijn veel ligfietsen met onderstuur te vinden, maar nooit in totaal pakket zoals ik het wil. Het is al moeilijk er een te vinden met bagagedrager, spatborden en verlichting, maar met ondersteuning werd al helemaal zoeken aan een speld in de hooiberg.

Pauze onder een brug.

Het idee werd opgevat om naar een nieuwe uit te kijken tot plots iemand langs de neus weg vertelde dat hij van plan was vanaf nu met 3 of 4 wielen door het verkeer te gaan en de 2 wielige-ligfietsen van de hand te doen. Ik wist van welk merk ze waren en dat beide ligfietsen onderstuur hadden, waarvan minstens een met ondersteuning. Ik zweeg toen nog stilletjes, er waren nog anderen bij en ik wou het nog ff stil houden, maar ik jubelde wel in stilte. Thuis gekomen werd snel contact gemaakt voor meer info en om later een testrit te mogen komen maken.

Bijna thuis.

Toen de fietsen op facebook aangeboden werden paniekeerde ik eventjes, maar Peter stelde me gerust. Ik had de eerste kans om de fiets met ondersteuning te testen en te kopen. Er werd afgesproken dat ik zou kijken wanneer ik tijd had om de fiets te proberen en dat werd, door de plotse vrije dag, 7 oktober. De testrit viel zeer goed mee, ik was uitzonderlijk verbaasd over het gemak waarmee ik met de Streetmachine reed. In die zin dat ik bij kruispunten bijna omviel omdat ik vergat uit de pedalen te klikken. Het evenwicht voelde aan alsof ik met een trike reed. Eerst reed ik een rondje zonder ondersteuning en daarna een langer tochtje met ondersteuning. Wat me opviel is dat de fiets zonder ondersteuning vrij vlot reed en ook bleek het geen probleem om boven de ondersteuningsgrens uit te gaan. 1 Dag later werd de knoop doorgehakt en keek ik naar een dag dat ik de fiets kon ophalen (heen met de trein terug al fietsend). Blijkbaar was het mooie weer op op het moment dat ik de fiets (dinsdag 18 oktober) kon ophalen. Ik spoorde in de zon naar Hemiksem maar fietste terug in de regen. De oorspronkelijke 71 km werden er, door de omleiding in Wetteren, 85 en tussen de 65 en 70 km ging de ondersteuning in spaarstand. Ruim 70 km in de regen en 80 km met tegenwind maakte het allemaal wel moeilijker.

Bijna thuis kwam de zon piepen.

Het is de bedoeling om kortere zwaardere ritten bij droog weer met de Streetmachine te maken. Of op momenten dat het allemaal wat moeilijker gaat het me wat gemakkelijker maken met de ondersteuning. Uiteindelijk rij ik toch liever op 2 wielen dan op een open trike of velomobiel, daardoor gaat in de zomer de voorkeur uit naar een open ligfiets met 2 wielen. Maar ik ken ook mijn beperkingen en het lijkt me gemakkelijker als ik een fiets met ondersteuning heb op zo eens op een minder vermoeiende manier ergens aan te komen. Zeker als ik weer eens in de Vlaamse Ardennen die bulten moet zien boven te komen en daar kom ik sinds een jaar steeds vaker.

Dat wordt de profiel foto van de Streetmachine.

Of hoe balans zorgde voor een nieuwe onbalans...