Het nieuwe seizoen is begonnen, dat van de nachtelijk dwalingen. In juni en juli heb ik niet veel aan de nachtelijke ritten, daar het pas donker wordt na 22 uur. En daarbij ben ik eind juni uitgevallen door een blessure waardoor ik even niet kon fietsen en ik van eind juni tot half augustus niet ben wezen werken. En net het, in 2 ploegen, werken is veelal de aanleiding tot de avondlijke ritjes langs de Schelde. Veel stelt het meestal niet voor, het zijn extraatjes die de huidige 7 km (enkel) woon-werk verkeer verlengen tot zo een 25 km.
En deze week was er de uitgesproken week voor om ermee te starten. Als je tijdens een hittegolf in een fabriek (in de namiddag) staat te werken waarbij het zweet zowat constant in straaltjes van je loopt is een rustige afkoelperiode van een uurtje op een jaagpad zeer welgekomen. Rond 23 uur maak ik dan steeds hetzelfde rondje van 25 km (welke steeds kan verlengd worden) wat ideaal is om het lichaam even te laten afkoelen voor ik thuiskom, maar het is ook steeds weer rustgevend zo in mijn eentje in het donker de gedachten hun eigen gang te laten gaan. In een week waarbij het elke middag rond de 30 graden wordt is een afkoelritje zeer welkom. En deze week heb ik het 1 keer niet gedaan. Dat was op dinsdag, ik had op de vrije dinsdag overdag reeds 120 km gefietst en dat vond ik wel genoeg (er zijn grenzen). Maar zaterdag was ik de hele dag thuis en toen ben ik pas rond 22 uur de fiets opgestapt om een rondje te maken van 60 km. Het lichtspektakel dat ik te zien kreeg valt niet vast te leggen, de lichtflitsen gingen alle kanten op, maar zonder gedonder of regen. Meer zelfs, ik reed onder een sterrenhemel. Deze morgen hoorde ik dat Limburg (alweer) de volle laag kreeg.
Wat me ook opviel is dat ik helemaal niet alleen was. Elke dag waren er steeds ook enkele andere fietsers, maar ook joggers, wandelaars en zelfs jonge koppeltjes die op een bankje verstrengeld waren. Ik ben dus helemaal niet de enige die de warme nachten kan waarderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten