vrijdag 18 oktober 2013

Een week als een ander.

Ergens vorig weekend werd een week voorspeld als geen ander. Bij het aanhoren wat er allemaal op mij af zou komen was ik vooraf al verdronken. Uiteindelijk hebben Frank en Sabine (voor de Nederlandse lezers: de Vlaamse weergod en -godin, voor mij dan toch) ongelijk gekregen. Maandagmiddag ben ik verzopen thuis gekomen van de ochtendploeg, verder heb ik enkel op dinsdag enkele druppels gemerkt, opnieuw bij het huiswaarts rijden. Verder heb ik helemaal geen regen over mij gekregen. Nog maar eens is bewezen dat de soep minder heet wordt gedronken dan geschonken.

In de voorspelde omstandigheden fiets ik het liefst met de trike. Maar door een niet werkende lift is de trike dus onbereikbaar (de trap is geen optie) en gelukkig was ik uit werken met de Grasshopper toen de lift stil gelegd is zodat deze toch bruikbaar bleef. Anders was ik aangewezen geweest op de Brompton, omdat het de enige fiets is die via de trap naar beneden kan. Maar de natte vettige wegen (hier en daar modder op de weg) hebben me toch geen schrik aangejaagd en ik ging er beter door dan ik had verwacht (een jaar eerder zou een ander verhaal geweest zijn). Slechts één keer in een bocht zijn beide wielen (na elkaar, niet gelijktijdig) aan het schuiven geweest, maar eer ik kon reageren vonden ze weer grip en voor ik besefte wat er gaande was, was ik al meters verder. Sinds voorbije voorjaar gaat het liggen op 2 wielen me echt goed af en ik voel me goed op een ligfiets. Ik heb er anderhalf jaar over gedaan om me er op thuis te voelen maar ik ben blij dat ik heb volgehouden.

AQUAZERO?
Verder is nog maar eens bewezen dat je met reclame praatjes alles kunt verkopen. Ik had op het net ontdekt dat Santini, een Italiaans wielerkleding merk, een wieleruitrusting heeft die je een uur lang droog zou houden in gietende regen. Dat is kleding die je als een tweede huid over je lichaam aantrekt (net als andere fietskleding) en je dus geen extra regenkleding nodig hebt. Nouja, maandagmiddag regende het behoorlijk en ik kon gelijk de broek uittesten. Ik heb het geweten. Normaal moet het water er zo afparelen. En dat deed het ook, allee, t'is te zeggen toch een beetje, maar het meerendeel voelde ik zo op mijn vel komen. Resultaat, na 35 minuten fietsen stond ik thuis... DRIJFNAT tot in mijn on***br**k. Ik moet toegeven, er erg in geloven deed ik zo al niet. Maar daar ik toch wel een extra broek kon gebruiken en de AQUAZERO van Santini is dan wel een broek met bretellen, naast de broek met zeem maken ze die ook zonder zeem en dat is wat ik (en anderen) op een ligfiets nodig heb. Verder is ze wel winddicht, zo kan ik ze in de kouder worden de ochtenden gebruiken en is ze geen weggegooid geld (de broek kostte iets van een 100 euro).

Hieronder (een sportcamera is soms echt handig) een foto van elke werkdag, tijdens de rit naar huis 's middags.

maandag

dinsdag

woensdag

donderdag, 2 uur voor vertrek goot het water.

vrijdag

4 opmerkingen:

  1. Als je 8 uren per dag buiten moet werken is de beleving van de statistische bewering "het regent bijna nooit" nog weer anders ;-))

    Maar inderdaad bij een woon-werk rit is de kans dat het regent niet zo groot. Ik heb het nacaduct in mijn racekap ( enige opening die nog water kan maken in de Quest ) nog maar 2 x in bijna een jaar dichtgetaped om te voorkomen dat dat een afwateringsgootje recht in mijn kruis wordt...bij motregen hoeft dat niet.

    Ik vraag me trouwens geregeld af wat natter is....transpireren ( met een 38 kg wegende fiets ) of regen over je heen krijgen ;-))





    BeantwoordenVerwijderen
  2. Natuurlijk heb ik het hier over het woon-werk verkeer en geldt dit niet voor iemand die 8 uur buiten aan het werk is. En nog minder voor een landbouwer die 24uur/dag afhankelijk is voor het weer. En daar heb ik (jarenlange) ervaring mee. Die hebben soms dagen aan een stuk droog weer nodig, bvb bij het hooien. Misschien dat ik daardoor beter kan relativeren, enkele natte pakken per week is nog niet hetzelfde als een door regen mislukte oogst.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Donderdag had ik het perfect getimed: het begon te gieten toen ik rond de middag op het werk vertrok. Na bijna de hele rit bakken water over me gekregen te hebben (wel behoorlijk droog hoor, in de Alleweder, die hierbij zijn naam nog eens alle eer aandeed), was het aan het opklaren toen ik thuis kwam. Een half uur later scheen de zon...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ... en toen de zon scheen mocht ik naar huis...

      Ik heb het ooit met de citybike ook zo gehad. Bij vertrek was het wat aan het druppelen, geen erg, ik ga er wel door. Maar eens de straat uit goot het water tot ik de fabrieksparking opreed. Eens de fiets gestald scheen de zon. De rit was toen minder dan 20 minuten, maar ik was wel drijfnat en gelukkig zaten de boterhammen in een plastiek zak.

      Verwijderen