zaterdag 24 november 2012

Het is niet omdat je het van de daken schreeuwt...

Eind dit jaar zal het 2 jaar zijn dat ik met de fiets ga werken. Oorspronkelijk was het doel minstens 50% van de woon-werk verkeer met de fiets te doen, de rest met de bus. De Brompton die ik had gekocht leek mij een uitstekende fiets om mijn fietsplannen waar te maken. Alleen zijn die plannen de fiets voorbij gehold. En de oorspronkelijke 3000 - 4000 km/jaar die ik wou fietsen zijn er ruim 10 000.
Ik heb nooit verzwegen dat ik overgestapt was van de bus naar (eerste plan) gedeeld fiets-bus forensen naar 100% fietsforensen. Maar er bewust tamtam rond gaan maken heb ik ook niet gedaan.

Nu hoor ik meer en meer verhalen over andere arbeiders die met veel bombarie gaan verkondigen dat het gedaan is om met de auto naar het werk te rijden, vanaf nu moet het met de fiets. De ene koopt een nieuwe, de ander een tweedehandse (wat niet wil zeggen goedkoop) fiets.
Je zou kunnen stellen dat als je er veel praatjes rond maakt je jezelf het ook gemakkelijker maakt om het vol te houden. Want als iedereen het weet, moet je het nu ook gaan bewijzen.
Maar dat blijkt helemaal niet te kloppen. Het zijn net degene die stilzwijgend van auto naar fiets overstappen die aan het langste eind trekken.

Nu hoorde ik eerder deze week van deze die een ligfiets had gekocht in april, dat het nu al veel te koud is om nog te fietsforensen (en op 5 maand had hij amper 500 km, terwijl ik er met een kleinere w-w afstand 400 km heb op 1 maand). Maar nog sterker is een ander die amper 3 km van het werk woont, zich een nieuwe fiets (kostprijs mij onbekend) koopt en dan 2 keer naar het werk fietst en het dan al niet meer ziet zitten... en dan terug de auto neemt.

Na de zomervakantie "betrapte" ik een collega uit de buurt van mijn werkzone ook met de fiets op weg naar het werk. Eerst dacht ik dat het toeval was, maar na een paar keer het laatste eind samen fietsen vroeg ik hem waarom hij nu fietste en of het tijdelijk was. De uitleg was vrij eenvoudig, tijdens de vakantie verhuisd en 5 km woon-werk wou hij echt niet doen met de auto. Met de ecocheques had hij een transportfiets gekocht, iets wat voor hem ideaal leek (en is) voor zijn korte verplaatsingen. De laatste tijd zie ik hem niet meer fietsen omdat ik uit veiligheidsoverwegingen besloten heb iets vroeger te vertrekken. Maar toen ik hem overlaatst nog vroeg of hij nog naar het werk fietste kreeg ik een enthousiast JA hoor te horen.

Nu is het ook zo dat ik van enkele collega's, die aan de andere kant van de fabriek werken en die ik dus zelden zie/spreek, de laatste tijd de vraag kreeg of ik nog steeds met de fiets kwam werken. Op mijn positief antwoord zag ik telkens een uitdrukking op hun gezicht die respect uitstraalde. Iets waar ik toen niet echt bij stilstond, maar wat ik nu beter begrijp. Want bijlange niet iedereen houdt het ook vol.

2 opmerkingen:

  1. Het is ook maar net wat je wil en gewend bent. Ik forens al een aantal jaren uitsluitend per fiets en alhoewel de fiets steeds luxer is geworden (hybride -> ligfiets -> velomobiel) heb ik geen moment gedacht om terug te gaan naar de auto. Je komt suf op je werk aan, je bent gestrest van de files en je betaald je voor die ervaring ook nog eens blauw aan brandstof. Nee bedankt, al kreeg ik geld toe dan ging ik nog niet met de auto.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een keer je het gewoon bent, sta je er zelfs niet meer bij stil. Fietsen wordt een evidentie en met de luxe van een ligfiets (of velomobiel) zelfs een plezier. Iemand die met de auto naar het werk komt, hoeft niet te zeuren over files. Zo lang de afstand haalbaar blijft, is er een ontspannend alternatief. Je moet alleen maar willen.

    BeantwoordenVerwijderen