2000 km en een nieuwe impressie.

De depressie heeft het jaar helemaal omgegooid. Behalve de eerste weken is er dit jaar niet gewerkt. In de fabriek wel te verstaan, want intern (in mijn hoofd dus) wordt naarstig puin geruimd (nog steeds) om een nieuw leven op te bouwen. Het gaat met vallen en opstaan, vooral met vallen, want het puin blijkt metersdik te liggen.
Dat heeft een behoorlijke inpakt op het fietsgebeuren. Er wordt veel gefietst, behoorlijk veel gefietst, maar op een andere manier. Ten eerste heeft het fietsen een therapeutische werking, soms werkt het echt, soms lig ik op een fiets omdat ik anders thuis de muren oploop.

Niet alleen ik ga er soms bij liggen.

Maar de afstanden die de verschillende fietsen afleggen verschilt nogal van de vorige jaren. De woon-werk fietsen: de Grasshopper en de Sprint 26 staan in een hoekje stof te vergaren. Ze hebben beide amper 290-300 km onder de wielen zien passeren. De roets doet het behoorlijk maar heeft toch duidelijk minder kilometers dan vorig jaar, maar de afstanden per rit zijn dan weer langer. Ik reed er vorig jaar regelmatig mee naar het werk wat resulteerde in aardig wat kilometers. Nu komt de fiets wel enkele keren per maand naar buiten, voor afstanden rond de 60 km/rit. Maar het blijkt niet genoeg om de totaal afstand van vorig jaar te evenaren.

Anderzijds zijn de Toxy en Orca wel de uitblinkers. Normaal wordt met de Toxy zo een 1600 - 1700 km per zomer gereden (in de winter staat deze stil). Gisteren heeft deze de 2000 km voor dit jaar overschreden en er komen nog zeker 2 maanden dat deze kan aantreden. Ook de Orca komt behoorlijk in actie. Doordat de Flevobike batterij het voor de zomer begaf stond deze even stil, maar met een Crystalyte batterij is deze weer actief geworden. Eerst werden er wat testritten mee gemaakt om te weten hoever ik met een batterijlading kwam (200 km leek in eco-stand gemakkelijk overschreden te worden, in stand 2 bleek onlangs 140 km het maximum). Maar daarna kwam het echte werk: er werd naar Antwerpen gereden voor de Grote Plassentocht (420 km in 2 dagen), een kanalentocht (247 km in 1 dag), deelname aan West-Vlaanderens mooiste (264 km in 1 dag), ... . Het beviel me allemaal, alleen betaal ik het plezier van een rit daarna cash met een duik in de diepte.

De boeren in de Vlaamse Ardennen hebben ook
Hennep ontdekt. Wellicht voor veevoer.

De Streetmachine komt elke maand minstens 1 keer in actie. Daardoor vergeet ik de batterij niet geregeld bij te laden, want bij thuiskomst is de batterij zowat leeg gereden en wordt ze bijgeladen. Maar daar zal de komende maanden wel verandering in komen, de Streetmachine is gekocht om in de koude herfst en wintermaanden het me gemakkelijker te maken bij de korte ritten.

Tijdens West-Vlaanderen mooiste had ik nog eens de helm met de camera's bij. Het was een lichtpuntje in de duisternis, dat ik in staat was de rit te filmen en vooral ook te monteren (me concentreren is soms echt een probleem en kan me totaal uitputten). Vanaf nu ga ik proberen terug meer tochten te filmen en monteren, maar ik beloof niets. Het is me aangeraden zaken te doen die ik leuk vind (behalve de noodzakelijke huishoudelijke taken) en me vooral niet te forceren. Als het niet gaat dan gaat het niet en dan doe ik beter niets.