Stille storm.

Dat een storm niet steeds met veel geraas, herrie en kabaal langs moet komen is iets waar wellicht velen niet aan denken. Zelfs ik had daar nog niet bij stilgestaan. Maar het kan dus wel. Hier woedt namelijk een storm in alle hevigheid, maar voor de buitenwereld is die heel erg stil.

Het zat er reeds langer aan te komen, maar ik besefte het pas begin dit jaar dat er echt wat aan de hand was en halverwege februari is de bom ontploft. Mentaal gaat het niet meer. Ik zit niet zozeer in een dip, maar ben eerder bezig aan een vrije val na het afspringen van een hoge klif.

Daarbij kwam nog eens dat ik eind maart plots met een knieblessure zat (aanhechting van de ligamenten aan de knieschijf) waardoor ook het fietsen noodgedwongen beperkt bleef. Dat is nu gelukkig van de baan. Na 4 weken van sukkelen bleek een week rust en daarna een weekendje ligfietstreffen de knie verbazend goed te doen.

Ik was me al langer aan het weghouden van allerlei nieuwssites. Het nieuws op tv en radio was al langer uitgezet. Maar nu luister ik al helemaal geen radio meer of geen tv meer. Begin dit jaar was plots mijn facebook account geblokkeerd (wat had ik nu verkeerd gedaan), dat laatste resulteerde in het wegblijven ervan. Maar ik merk nu ook dat ik steeds vaker wegblijf van de ligfietsblogs en het ligfietsers.be forum.

Fietsen ga ik blijven doen, met de club meerijden ook, maar het filmen en monteren van de clubtochten zie ik voor het ogenblik niet zitten. Het belangrijkste is mezelf terug bijeen zien te harken en ineen te puzzelen. De rest is voor later.