Het is allemaal zo relatief.

Na het weerpraatje van gisteren na het nieuws van 18u00 op één had ik plots zeer sterke twijfels of ik deze morgen wel zou forenzen met de Grasshopper.
De laatste weken heb ik wel meer dagen last gehad van de wind waarbij ik moeilijker mijn fiets (en mezelf) recht kon houden. En stevige wind met regen maakt het nog allemaal moeilijker, want het zicht wordt beperkt door de druppels mijn bril (en bij een ligfiets kan je niet ff boven je bril uitkijken). Als je zo een beetje aan het slingeren gaat dan zou je toch gaan denken dat de autobestuurders een beetje gaan uitkijken bij het inhalen. Maar dat blijft bij dromen vanop je fiets. Blijkbaar is er bij veel autobestuurders nauwelijks of geen inlevingsvermogen hoe het voelt om als fietser een auto rakelings naast je voelen inhalen als je wat problemen hebt met je evenwicht.
Voor vandaag werd een natte maar ook winderige (tot 80km/u) dag voorspelt en ik besloot om de trike te gebruiken.
Dat neemt wel een beetje tijd in beslag. Ten eerste moest ik die klaarmaken om te forenzen, dwz. de tassen die aan de zitting hangen mogen eraf, want zoveel heb ik nu ook niet nodig om die 11 km af te liggen. De trike kan ik ook niet in 1 keer naar beneden brengen (via de lift), dus moet ik smorgens ook wat extra tijd inplannen. Maar dat viel allemaal mee. De zitting is plots veel lichter geworden, er moet maar 1 tas mee, op de drager achteraan.
Het duurt allemaal wel ietsje langer om de fiets op te tuigen; 2 maal de lift af en op (1 maal voor de fiets, 1 maal voor zitting, tas, helm, ...), dan de fiets naar buiten en open vouwen, de zitting erop, tas erop, vlag plaatsen, en lichtjes plaatsen, stuur en spiegels juist zetten en vertrekken.
Maar een seconde duurt echt wel langer dan je zou gaan denken en dus zeker ook 5 minuten, een uur, ... En... ik ben een ochtend mens, ik kan gemakkelijker om 4 uur opstaan dan pas om 23 uur gaan slapen.
Dus zoveel tijd verloor ik nu ook weer niet en ik was weer een sensatie rijker, want net zoals met de Grasshopper voelt het niet echt aan alsof ik ga werken. En met de trike lig ik liever in de regen (als het toch moet) dan met de 2-wieler. Zeker bij wind. Meer dan eens heb ik mijn voeten voelen wegschuiven bij het stoppen (het is wel al beter dan in het begin, ik plaats mijn voeten veel meer onder mij, het onderbeen dus verticaal ipv schuin voor-naast mij). Maar er zijn een paar plaatsen waar ik moet stoppen op een kruispunt, waar ik steevast voel dat mijn schoen wil schuiven bij nat wegdek.

Met de trike moet ik enkel naar het verkeer kijken en indien nodig remmen en terugschakelen. Er is geen uitklikken en evenwicht bewaren bij, dat doen de 3 wielen wel.

Uiteindelijk regende het deze morgen zachtjes, zonder wind, en na de middag waaide het vrij hard maar zonder regen.
Maar ik weet nu wel dat ik meer de trike ga gebruiken bij nat en/of winderig weer, zeker nu in het najaar.

Gaan werken..., je zou het nog plezant gaan vinden.