Zijn we weer vertrokken?

Na jaren van aanmodderen lijkt nu eindelijk wat klaarheid in zicht te komen. Het begon allemaal in september 2019 toen ik voor de tweede keer keihard crashte. Veel erger dan de keer in 2017. Kon ik toen nog fietsen omdat de fysiek goed bleef, raakte ik vanaf september 2019 geen 30 km meer ver en was ik blij dat ik vooral op 3 wielen reed zodat ik niet kon omvallen. Niet alleen de afstand was eruit, ook de snelheid was weg en van zin om te fietsen bleek al helemaal geen sprake meer.

Vorig jaar klopte ik af op 1699 km, wat een absoluut dieptepunt was en is. Maar in het najaar was de eerste kentering te zien. Na de grote plassentocht (160 km op een dag) die ik met succes meereed begon het toch te kriebelen en in september en oktober reed ik nog enkele tochtjes, met zelfs een tocht van 120 km zonder ondersteuning. Maar de winter deed me toch weer in elkaar zakken. Maanden deed ik niets behalve een spelletje spelen op de gsm, meehelpen in het huishouden en halftijds werken.

Maar nu blijken we toch vertrokken te zijn voor een betere periode. Toen ik in januari thuiskwam van de 3 koningentocht voelde ik me beter dan ervoor. De maand klopte ik af met 200 km liggend fietsen en ik nam me voor te proberen om elke maand minstens 200 km liggend te fietsen. Tot nu toe werkt het, in maart zit ik al over de 300 km. Meer zelfs, ik heb dit jaar al de helft afgelegd van wat ik vorig jaar in een heel jaar deed. Maar vooral de goesting is, eindelijk, terug aan het komen. En de laatste weken voel ik me na een tocht beter dan ervoor. Ik ben zeer snel mentaal overbelast door prikkels en kan me na een half uur na het opstaan al overprikkeld voelen. Het voelt soms als een hele karwei om aan iets te beginnen, zelfs met fietsen. Maar na een fietstocht lijk ik toch wat rustiger. Ook heb ik meer energie en kan ik meer kracht zetten dan pakweg 2 jaar geleden en zeker meer dan in 2020, toen ik soms gewoon niet meer vooruit kwam. De pedalen gewoon ronddraaien om zo de ondersteuning het werk te laten doen was al teveel.

knooppunten volgen kan wel eens tegenvallen. 

Ik heb vanaf september 2019 de hele corona periode thuis gezeten (meer dan 2 jaar). Daarna maanden reïntegratie op het werk om daarna direct in te stappen in landingsbaan 50%. Dit laatste is halftijds werken tot aan mijn pensioen. Het is mijn redding want fulltime werken hou ik echt geen 2 weken vol. 

Er was gelukkig ook goed nieuws. In die donkere periode leerde iemand kennen waarmee ik ondertussen ook mee in een 'bootje' stapte en verblijf heden ten dage vooral ik het Waaslandse Stekene. In februari vorig jaar kocht ik een nieuwe vouwfiets, een met ondersteuning. Daardoor heb ik ook zo een 1000 km afgelegd. Soms met de moed der wanhoop, soms wou ik gewoon de ogen sluiten en slapen op de fiets. Zo moe voelde ik me soms, zo overprikkeld was ik. Maar het zorgde ervoor dat ik toch eens een tochtje maakte. En wellicht hielp het om beter te worden.

Dit jaar is ook de Sprint 26 (trike) van ondersteuning voorzien. Dit omdat mijn vrouw er mee wil fietsen, maar zonder ondersteuning niet sneller dan 15 km/u komt. Maar, vooral in de winter, ga ik er ook tochten mee maken. Mijn vrouw zie ik niet direct de winterkou trotseren. Nu is de streamer eraf, handiger om in te stappen. Maar in de winter gaat de streamer er weer op. Houd de kou echt tegen op voeten en benen.

Nu maar hopen dat de positieve lijn aangehouden blijft.

Nog eens een impressie.

Op 9 juli is een ligfietserstocht gereden in de omgeving van Aalst en na lange tijd heb ik nog eens de camera's op de helm geplaatst. 

Het was een tocht voor de genieters met 2 stops aan ijshoeves, een restaurant, een caféstop en als afsluiter een BBQ. 

Meer woorden ga ik er niet aan besteden, de beelden zeggen zoveel meer.

Wie erbij was weet wat de anderen gemist hebben.

D-day + 10 (jaar)

2011 op 10 september kon ik eindelijk de eerste ligfiets ophalen, de Grasshopper. Deze was besteld op 15 juli, maar er was wat vertraging bij de levering. Ik was toen al een paar weken aan het liggen met een huurfiets, ook een Grasshopper. Zo had ik al een deel van de leercurve afgelegd.

We zijn nu 10 jaar, 5 ligfietsen en 87 000 km verder. 

Zoals altijd is het een beetje alles of niets verhaal. Op 1 been (fiets) kon ik niet staan, er kwam en dus snel enkele fietsen bij.

2011: Grasshopper en een Sprint 26

2013: Toxy Flite

2015: E-Orca en een Roets 222

2016: Streetmachine

De beste aankopen zijn de Grasshopper en de Roets. 

De Grasshopper is en blijft een zeer fijne fiets waarmee het zeer gemakkelijk leren fietsen is. En al die jaren blijft het een fiets waar ik graag met rij, ook al rij ik er niet veel mee. Ik gebruik die vooral om te forensen en door ziekte werk ik nu reeds 2 jaar niet. 

De Roets kocht ik omdat ik aan mijn rugspieren wou werken. Uiteindelijk doet het niet veel aan de rug, behalve de lenigheid behouden. Maar de buikspieren worden hier zwaar gebruikt, waardoor ze sterker werden en de rug ondersteunen. Daardoor zijn de rugklachten minder geworden. Maar wat nog meer doorweegt is dat deze fiets me duidelijk maakte dat ik helemaal anders moest gaan fietsen wou ik op de fiets blijven liggen en niet geregeld naast de fiets liggen. Het werd snel duidelijk dat ik veel te gespannen om de ligfietsen lag en me vooral vastklampte aan de linkerpedaal. Met de Roets was dat een probleem. Het resultaat is dat ik vrij snel minder gespannen op de Roets lag en deze daardoor een zeer fijne fiets werd. Ook in het verkeer is deze verbazend goed wendbaar. De rustiger houding op de Roets nam ik mee naar de andere fietsen waardoor ik later het gevoel kreeg dat ik ook een 2-wieler met onderstuur wou. Iets waar ik eerder de kriebels van kreeg bij het idee alleen al.

Eric Dely, 17 juni 2020.

Op 17 juni 2020 overleed Erik in een ongeval.

Erik leerde ik kennen tijdens een van mijn eerste tochten die ik met de ligfietsers.be meereed. Erik was fysiek beperkt maar ondanks dat had hij een ongekende energie. Meer dan eens was ik daar jaloers op. Hij had een energiepeil dat ik niet ken. Verschillende keren organiseerde hijzelf ook een tocht en daar reed ik 2 keer in mee. Toen was het zo dat hij voor mij een B&B in de buurt regelde en me tegemoet kwam om me vanaf plaats waar ik het jaagpad moest verlaten naar Ieper-Loker te begeleiden. De twee tochten dat ik meereed heb ik ook gefilmd en een impressie van gemaakt.  

Vanaf minuut 7 kan je Erik achter mij aan zien rijden. In geel club shirt en gele trike.

 

Erik werd zeer gewaardeerd in de club. Met plezier werd hij over hindernissen heen geholpen. Indien nodig was dat zelfs letterlijk. Zo is hij eens liggend in zijn trike over een hindernis heen gedragen. 

Op 5 juni 2021 reden we de eerste herdenkingstocht.

Eerste "groepstocht" 2021.

Op 11 april kreeg ik een bericht van Gert-Jan dat hij eens een andere route wou fietsen en tot Berlare wou komen naar 'T Oud Brughyus. Ikzelf was ook van plan om een eindje te fietsen en meteen wist ik waar het heen zou gaan. Gert-Jan had ik de laatste keer gezien in juli vorig jaar tijdens de "Grote Plassentocht". De tocht die ik meereed in de volgwagen.

Gert-Jan vertrok voor de middag vanuit Antwerpen, Ik vertrok na de middag vanuit Gent. 

foto Gert-Jan

Iets na 14 uur kwam ik eraan en toen ik goed en wel ergens uit wind in de zon kon beginnen genieten van een donkere Le Fort kwam Gert-Jan aangereden. Op Corona afstand hebben we daar even samen gezeten, iets gedronken en wat bijgepraat. Het deed echt deugd. Ergens iets kunnen drinken voelt goed. Iets kunnen drinken met aangenaam gezelschap is beter, als het dan iemand is die je al enige tijd niet meer hebt gezien...

foto Gert-Jan

Eigenlijk moet dat meer kunnen. Afspreken op een bepaalde lokatie en proberen daar op ongeveer dezelfde tijd aan te komen om daarna gewoon weer ieder zijn eigen weg te gaan. Zo kan iedereen op eigen tempo fietsen, ik ben niet de snelste fietser, en iedereen kan er van genieten op eigen manier.

foto Gert-Jan

Met de opening van de terrasjes met behoud van de afstandsregels kan het een alternatief zijn voor de echte groepstochten.

HPV Streetmachine versie II

Nee er is geen nieuwe versie Streetmachine bij mij aangekomen. Maar is wel een verschil in rijgedrag en rijplezier met de nieuwe ondersteuning. 

De ondersteuning werkt heel anders maar lijkt ook krachtiger, of in elk geval het reageert krachtiger dan de vorige. Vanaf de eerste rit met de Bafangmotor had ik het gevoel dat de Streetmachine de vervanger kon worden van de Orca in zomertijd. In de zomer, zeker bij warme dagen, kan het in de Orca kokend heet zijn. Dan zit/lig ik zowat letterlijk te garen in de Orca. En ik moet toegeven dat ik ook graag in openlucht lig te fietsen. Het heeft een groter gevoel van ruimte en vrijheid. 

Dinsdag vertrok ik om voor een 4 dagen bij een vriendin te logeren. Ver is het niet, amper 30 km,  maar er moet wat bagage mee en het leek me een mooie test om te zien hoe me dat afging met de Streetmachine. Met de toptas, 2 zijtassen en de 2 medium radicaal tassen die ik ooit van Paul kon overnemen werd de fiets "opgetuigd". 

Een opgetuigde Streetmachine

Het ging geweldig. De ondersteuning doet het goed en met de bagage houdt de fiets zich nog steeds zeer stabiel. Ik merkte niet eens dat ik meer gewicht bij heb. 

Daarnaast ben ik ook aan het kijken hoever ik met een batterijlading raak. Na een gewoon ritje van 30 km met 25-35% ondersteuning werden het nu 2 ritten volledig opgetuigd. De heen rit deed ik ook met beperkte ondersteuning, behalve bij de aankomst in Zottegem. De Elenestraat is er een met een paar bulten, waarvan er 1 me venijnig overkomt. Dat zal veranderen gedurende dit jaar. Op het grondgebied Zottegem zijn ze begonnen aan de verdere uitbouw van de fiets-o-strade langs de spoorlijn. Dan wordt het vlakker. Een ritje van 14 km tussendoor (even bij mijn ouders iets opgehaald) was ook alles behalve vlak en de ondersteuning was echt nodig. De terugrit begon vrij goed. Maar de bultige Elenestraat liet zich snel voelen en de laatste 10 km deed ik met forse ondersteuning (70% ondersteuning). 

Morgen doen we weer een ritje. Ik ga in Evergem iets ophalen en doe het weer met de Streetmachine. Het rit is weer iets van 30 km (h&t) en ben benieuwd wat de display dan gaat aangeven. In elk geval merk ik nu al dat ik een veel groter bereik heb met de Crystalyte batterijen dan ik had met de BionX. Ook de ondersteuning die ik krijg is nu veel beter op mijn huidige noden afgestemd. En de nood is nu vrij groot.

We zijn nu 112 km ver en de display geeft nog een lading aan van 38V. Ik heb de ladingsblokjes ingesteld als volgt: 39,5v, 38v, 37v, 36v, 35v.  Naargelang de ervaring ga ik deze eventueel aanpassen. Zodat ik een relatief goed beeld heb van het ladingsniveau van de batterij.

En toen werd het zomer.

Na een zeer winderige en soms ook koude periode ging vandaag eindelijk de wind wat liggen en kunnen we de zon haar warmte voelen. Vandaag gaan fietsen en eindelijk voor de eerste keer dit jaar de korte broek aan, het jasje met lange mouwen werd nog aangehouden.

Het reed vrij vlot. Niet snel, maar haalde gemakkelijk 18-20 km/u. Dat was de laatste weken soms nauwelijks haalbaar. Op het jaagpad was het niet overdreven druk en ik ontmoette enkele kennissen. Met deze die ik wel geregeld ontmoet op het jaagpad kon ik een eindje samen rijden. Met een ander stond ik even te praten, we hadden elkaar in 6 maand ofzo niet meer gezien. Maar al bij al deed het deugd. Zowel de zon als de ontmoetingen. En het zijn net zo een kleine dingen waar ik me probeer aan op te trekken. 

De komende (2) dagen gaat het mooi blijven, het zou zelfs mooier worden. We gaan er dus van profiteren. Woensdag ben ik in de namiddag normaal te spotten in Berlare aan de "take away-go away", ook wel gekend als 't Oud Brughuys.