Het gaat hier over de oorlog tussen wil en buikspieren in eigen lijf.
Iedereen die het een beetje volgde weet dat het een jaar lang oorlog was tussen wil en buikspieren bij het leren fietsen met de roets. Na een jaar leek het voorbij te zijn en kon ik behoorlijk volluit gaan roetsen. Waar ik toen het meest problemen mee had waren de spieren net onder de ribben. Lager gelegen spieren leken er geen problemen mee te hebben.
Maar sinds eind januari dit jaar blijkt alles zich te herhalen. Na de eerste 180 km van dit jaar voelde ik alweer mijn buispieren als ik ging slapen. Maar deze keer niet specifiek net onder de ribben, maar over de hele buikstreek. Ik kon het vrij goed onder de duim houden tot eind mei. Op 24 mei had ik een afspraak met Derk Thys om de roets eens na te kijken, vooral de speling tussen voetenslede en boegspriet. Dat werd een tweedaagse van 70km/dag.
 |
| oei, Philippine WEG? |
 |
| onder begeleiding van Joop op de ferry naar Vlissingen |
Uiteindelijk bleek de voetsenslede nog perfect afgesteld te staan en werden alleen wat kleinere zaken bijgesteld zoals het schakelsysteem, nieuw stuurlint, nieuwe stuurdemper, nieuwe koorden en elastiek, ...
 |
| het was zeer rustig vrijdag op de ferry naar Breskens |
 |
| overzet Langerbrugge |
Maar toen ik thuis kwam had ik last in het bovenste deel van de bovenbenen en de buikspieren. Nou, niet zo een beetje last van de buikspieren, behoorlijk wat zelf. Maar niet meer zoals in het begin net onder de ribben, maar over de hele buikstreek. Na enkele dagen is het wel voorbij (dat was in het begin wel anders). Zaterdag ll maakte ik weer een roetstocht. 47 km in totaal en gisteravond toen ik ging slapen voelde ik de buikspieren alweer behoorlijk protesteren. Het lijkt dus niet echt over te gaan. Ik moet toegeven het is 2 dagen later wel helemaal vergeten maar toch. Als ik het zo lees, of eerlijk geschreven nooit lees, lijkt een ander nooit last te hebben van de buikspieren bij het roetsen. Maar ook nu is het de hele buikstreek waar ik het voelde.
Of is het pas nu dat de sixpak zich aan het vormen is? Dan is het ook wel rijkelijk laat, want nu schijnt alweer een "mooi" buikje in te zijn.
Mijn manier van roetsen schijnt zeer intensief te zijn. Ik maak snelle slagen, tegenwoordig tot 25-30 slagen na elkaar dan een zeer korte rustpauze en dan weer veel snelle slagen na elkaar. Ik heb een standaard snek en de gele koord is amper 3/4 ring opgerold om tussen de 25 en 30 km/u te roetsen. Ik gebruik ook de volledige lengte van de boegspriet. Regelmatig voel ik dat de voetenslede gestopt wordt door de stuurstopper, door die manier van roetsen kom ik ook zeer ver uit het zitje. Misschien is deze manier van roetsen zeer intensief voor de buikspieren en laten ze zich daardoor altijd weer voelen. Maar anderzijds voel ik ook dat ik beduidend minder last van de rug heb dan vroeger.
Maar de wil geeft niet op. Hopelijk de buikspieren op termijn wel.
