Should I stay or should I go.

Foto genomen met de sportcamera (in fotomodus) ergens deze week op weg naar het werk. Niemand hoeft me dit uit te leggen, ik snap het zelf ook wel. Maar vind het toch iets (leuks) hebben.

From zero to hero...

Gelieve de titel niet al te ernstig te nemen, want die gaat over mezelf.

Maar in augustus 2010 ben ik opnieuw beginnen fietsen. De eerste 1500 km met de oude Thompson Thunderbird en daarna met een nieuwe Brompton Regis. De rest van het verhaal kennen we al. Na de vouwfiets kwamen nog 3 fietsen, maar het waren ligfietsen. 

In eerste instantie was het de bedoeling van nu en dan een ritje per fiets te maken, korte afstanden, zoals vrienden bezoek, regelmatig naar het werk te fietsen (de andere keren per bus) en ook de fiets eens mee te nemen op de bus en trein. Voor dit doel was de Bromtpon een goede keuze. Maar het liep ff anders. Van in het begin werd het een zowat 100% woon-werk verkeer met de fiets alsook het vrienden bezoek werd op een uitzondering na met de fiets gedaan. Zover zelfs dat het bus abonnement bij het verlopen niet meer werd verlengd. Maar dat was al snel niet genoeg. Er moest en zou meer gefietst worden. Voorjaar 2011 kwam een gps op de fiets en werden grotere afstanden gefietst, maar daar bleek een Brompton net niet de goede oplossing voor. Omdat ik geen "normale" fietsen in vouwvorm vond werd overgeschakeld op ligfietsen, waar langeafstandsfietsen en (beperkt) vouwbaar wel hand in hand gaan. 

Het resultaat daarvan kennen we nu ook. Was het ondoenbaar om 100 km met een Brompton te fietsen, is 200 km (per dag) met een ligfiets geen probleem. Was 50 km per dag met een Brompton (een week lang) een niet te beginnen zaak, bleek 1000 km op 8 dagen met een ligfiets geen probleem. 

Zodoende zijn we dit weekend op een mijlpaal terecht gekomen. Na bijna 4 jaar ben ik op de kaap van de 35 000 km aanbeland. Iets waar ik nooit van heb durven dromen. Iets wat ook nooit de bedoeling was toen ik 4 jaar geleden opnieuw de fiets verkende. 

Maar er is nog meer. Daar waar ik 4 jaar geleden de brug aan het eind van de straat nauwelijks over kon, ben ik nu instaat om stapvoets aan de voet aan de brug te starten en bovenaan de brug boven de 30 km/u te pieken. Zonder dat mijn tong op de buik ligt of de benen protesteren. Wat ook is, jaren geleden liet ik de onderste rekken in de winkel of de bib voor wat ze waren, ik kon er niet aan. Gehurkt zitten hield ik wel geteld 2 seconden vol, een paar seconden meer en ik moest me optrekken of opduwen met de handen, en dan ook nog eens een paar seconden mijn knieën laten bekomen als ik rechtstond. Nu heb ik daar geen problemen meer mee. Ik ga gezwind door de knieën om in de onderste schappen iets te zoeken of te nemen en ik heb geen hulp meer nodig bij het rechtkomen.  

Ook relativeer ik veel meer dan vroeger, nu frons ik veel meer de wenkbrauwen over waar de mens  zoal met bezig is (en begrijp ik hun gezanik niet), en heb ik ontdekt dat alles wel zeer relatief is. Vlaanderen is veel kleiner geworden dan vroeger. Een rit naar Limburg is vanuit Gent toch direct een paar uur met de auto, iets waar velen niet naar uitkijken. Maar met de fiets vanuit Gent naar Genk, Ieper, Roeselare...? Waarom niet.

Of het verhaal van de schildpad en de haas dat ik meemaakte op 5 mei. Toen is er een zwaar ongeval gebeurd op de E40 in Ternat. Het verkeer heeft er zo een 10 uur stilgestaan. Net de tijd die ik nodig had (op dezelfde dag) om vanuit Genk naar Gent per fiets te komen. Een afstand van 189 km. 

Ik zou de persoon die me (onbewust) terug op de fiets heeft gezet toch echt wel een geschenk moeten geven. Hij is wel al enkele keren bedankt, hij is dus wel degelijk op de hoogte van wat hij teweeg heeft gebracht. 

Het fietsen ga ik nu niet meer zo snel opgeven. Ik ben nu wel 4 jaar ouder dan toen ik opnieuw begon. Maar ik voel me toch 10 jaar jonger en ook veel leniger dan 10 jaar geleden en dat zijn 2 goede redenen om door te gaan.

Enkele cijfers: 

Thompson Thunderbird: 1500 km (is weg gegeven en nog in gebruik)

Brompton Regis: 9 402 km

Grasshopper FX: 12 342

Sprint 26: 10 310 km

Toxy Flite: 1 490 km

WOL-tourtocht: Zwalmroute: in woord en beeld.

Op zondag 18 mei werd de zwalmroute gereden door de West- en Oost-Vlaamse Liggers. Het deelnemers veld was niet groot, amper 3 liggers kwamen opdagen. Waarvan 2 zeer naar de Zwalmroute verlangden en deze vorig jaar eens verkenden maar als echte tocht afgelast zagen in een stormachtige regendag. Deze keer zat het weer helemaal mee, met een 25 graden was het heerlijk warm, er was weinig wind en hooguit wat sluier bewolking.
Zwalm ligt in de Vlaamse Ardennen en dat betekent heuvelachtig terrein, na elke stijging komt een afdaling (of is het omgekeerd) maar veel vlakke stukken zijn er tussen de afdaling en stijging niet te vinden. Wellicht dat daardoor nogal wat liggers thuisbleven (naast deze met familiale "verplichtingen"). We vertrokken vanuit Gent met een vlakke aanlooproute van 35 km, vooral langs de Schelde, en na de Zwalmroute een glooiende terugtocht naar Gent van zo een 40 km. In totaal reed ik die dag 120 km. Uiteindelijk ben ik thuis gekomen met een gemiddelde van 20,2 km/u, wat zeer behoorlijk is, zeker als je weet dat bij veel hellingen mijn snelheid zakte tot zo een 6 km/u. Anderzijds was ik opnieuw verbaasd over het snel recupereren waardoor ik op de vlakke stukken, en zelfs op het eind (na 100 km) op het laatste stuk jaagpad nog steeds behoorlijke snelheden (25-30 km/u) uit de benen kon halen. Op gebied van conditie blijkt het helemaal snor te zitten en heb ik de rustige winter na het ongeval eind november helemaal verteerd. Ook voel ik me beter dan vorig jaar, toen wat muizenissen in mijn hoofd rondscharrelden.
In elk geval ben ik van plan om de komende zomervakantie de zwalmroute nog eens te liggen, misschien wel 2 keer. De afstand kan me niet afschrikken, 120 km is niet veel, toch niet nadat ik dit jaar al enkele keren (3 keer om precies te zijn) de 150 km/dag heb overschreden zonder in de problemen te komen. Ondertussen kunnen de benen wat meer leren klimmen.

De sportcamera's waren ook weer van de partij, 2 op de helm om te filmen en 1 in de hand om foto's te nemen. De foto's --> zijn hier te vinden <-- en de video montage is deze keer vooral --> een impressie van de omgeving <--.

Warmliggen langs de Schelde

Station Munkzwalm: startpunt Zwalmroute

Mijnwerkerspad (het enige vlak stuk in de Zwalmroute)

Verzicht in de heuvels

Het pittoreske Wijlegem

Magnetisme.

Zondag 18 mei reden we met 3 WOLlers (West en Oost-Vlaamse liggers) de Zwalmroute. Een tocht in de Vlaamse Ardennen, geaccidenteerd terrein dus. Vertrek vanuit Gent levert het een tocht op van 120km met enkele stevige beklimmingen.
In Munkzwalm (het centrumdorp van Zwalm) net boven een heuvel, waar ik ff wou bekomen van een (voor mij bekende en vervloekte) 2-trapshelling, passeerde een groepje wandelaars. Het is te zeggen, ze passeerden niet, maar wilden prompt meer weten over die ligfietsen. De eerste die eraan moest geloven was de Orca van Jan, maar onderbegeleiding van "leraar" Jan kregen de andere 2 ligfietsen: de sprint 26 van ondergetekende en de baron van Stijn ook de nodige aandacht.
Opnieuw is gebleken wat voor een magneten ligfietsen zijn.
Ik heb toen een sportcamera als plaatjesschieter laten werken daar een soort timelapse van 15 foto's gemaakt op Picasa.
Meer over de tocht (met beeld materiaal) komt later.

--> de foto's <--

-------------

Grapje van Jan over de Baron: Deze ligfiets heeft maar 2 wielen, die is onderweg een wiel kwijtgeraakt :-)

Rare fiets.

Gisteren reed ik een trainingstochtje van zo een 70 km. Als voorbereiding op de Zwalmroute die we morgen met WOL (West en Oost-Vlaamse Liggers) fietsen. Tegelijk was het ook de verkenning van de heen- en terugrit Gent-Zwalm en Zwalm-Gent (heen en terug zijn verschillend) en een bezoek aan mijn ouders. Ik rij zowat altijd met de camera op de helm, je weet nooit wat me overkomt, maar daardoor kan je soms mooie zaken filmen. Zoals de fiets op de foto, die ik nadien nog eens wou bekijken op de opnames, want ik had nog nooit een handbike op 2 wielen gezien. Nu blijkt dat ik bij het passeren (ik ging vrij snel bergaf en die persoon is aan een behoorlijke klim bezig) niet heel goed gekeken heb, want ik heb niet gezien dat er ook pedalen zijn die gebruikt worden. Dit is nu voor mij een rare fiets.

meer info over deze fiets mag gerust gepost worden.

Ligfiets treffen een visuele impressie.

Beelden zeggen soms meer dan woorden.

Daarom ga ik het ook kort houden. 

Veel plezier met de impressies van de bonte verzameling ligfietsers 

die het eerste weekend van mei in Genk en omstreken waren neergestreken.

De zaterdagtocht

De zondagtocht

Ligfiets treffen 2014.

Ja, het ook al weer voorbij. Het jaarlijkse ligfiets treffen, dat dit jaar in Genk plaats vond, voor mij zo een "slordige" 170 km ver. Voor mij was het de tweede keer, de verrassing is er dus al af, maar daardoor was het op zich nog leuker dan de eerste keer. De hele handel heb ik eigenhandig afgefietst waardoor ik bij thuiskomst net de kaap van de 500 km haalde. Even later merkte ik dat de trike op dat zelfde moment de kaap van de 10 000 km haalde, het laatste in iets minder dan 2,5 jaar. Net zoals vorig jaar heb ik mijn intrek genomen in een B&B, dit om 2 redenen, de eerste is lichamelijk, de tweede is dat ik daardoor vroeger kan vertrekken en later terugkeren. Daardoor is het voor mij ook veel rustiger, het leven is al jachtig genoeg.

Het spreekwoord zegt dat de laatste loodjes het zwaarst wegen, maar nu waren de laatste loodjes de mooiste en leukste, de terugrit werd een zonnige en (eindelijk) warme dag waardoor ook de zonnecreme niet onnodig meegenomen was.

Opnieuw treft me het gegeven dat eigenlijk niets pijn doet na zo een marathon (behalve een lichte trekking aan de buitenkant boven de rechter enkel). Daarbij waren de eerste (donderdag) en de laatste (maandag) dagtochten van respectievelijk 170 en 189 km de zwaarste. Enkel de benen en knieën laten zich voelen, wat niet zo onlogisch is na zo een afstanden. Het enige wat ze vragen is om ff rust te nemen.

Ook deze keer had ik de sportcamera's bij en die hebben (toch grote delen) van de groepstochten gefilmd. Dit wordt (hopelijk) deze week nog gemonteerd. Door het vervangen van de sportcamera's door nieuwe exemplaren, heb ik een oude nu gebruikt om foto's mee te nemen. Daar is reeds een selectie van gemaakt en online geplaatst.

Nogmaals heb ik gemerkt dat ligfietsers geen grenzen kennen. Er zijn ook liggers uit Duitsland en Nederland komen opdagen.

--> klik hier voor de foto's <--

De ervaring van het treffen zelf zal wel door anderen op het internet ingevuld worden.